- 3 Mart 2013
- 2.798
- 3.069
- 373
- Konu Sahibi alevimsiyim
-
- #141
Bir söz var çok severim. Kısmetinse gelir çinden yemenden, kısmetinde değilse yanında olsa bile kayar gidermiş elinden...
Dişi olmak. Bu yaştan sonra nasıl dişi olucam ben yaDişilik,dişi olmak.ayrica etrafimda bir suru kadina guzelsin diyoruz hepimiz.guker yuz ve dişi olmak arti stratejik davranmak.bunlari yapin bulursunuz
Aslında şöyle. Daha önce çok erkek arkadaşım oldu. Yani sadece arkadaşım. Çok çok samimi olduğum. Ama ne zaman ki sevgililiğe adım atma aşamasına geçiyoruz, “sen benim en yakın arkadaşımsın ama seni sevgili olarak görmüyorum kusura bakma” diyorlar. Böyle oluyor yani. Neden olduğunu ben de anlayamadım.
Kız arkadaşlarım hep güzel bulur beni. Erkeksi değilim ama biraz sert yapım var.Hmmmm
O zaman 2 seçenek var açık söyliim
Ya güzel bulmuyorlar ya da erkeksisin
Ne kadar kötü olay yaşarsak yaşayalım iş bizde bitiyor galiba. Bende aldatıldım ve boşandım. Kısa bir süre hayata küstüm ama sonra baktım yaşam bir sürü güzellikle akıp gidiyor bende akışa bıraktım. Şimdi yeni bir evlilik durumu var ona yoğunlaştım ama bakalım hayat ne çıkaracak karşımaİyi bir ornek vermek için geldim.
Ben 19 yasında ilk evlılıgımı yaptım benden 7 yas buyuk biriyle. Bir cocugum vardı ayrıldık 22 yasındayken. 24 yasındayken yeniden bekar biriyle evlendim. Mahallemizde o zaman 32 yasında olan bir kız anneme, ben daha birinciyi bulamadım ne cabuk bulduda evlenıyor diye hayıflanmıs. Sanırım ki sımdı sımdı dank ediyor sey demek istedi hani ben aldatmısımda o kısıyle evlenıyormusum gıbı ki tamamen tersi aldatıldım.
Gecen gun yolda o kısıyle karsılastık, evlenmıs suanda 40 yasında 3 aylık ucuz cocukları olmus. Ah dedim ayse abla bak beni gectın gordun mu dedimguldu, cok mutlu oldugundan bahsetti. Niye olmasın gayette olur. Bana gelince basıma gercekten cok kotu seyler geldi, o kadar sıkıntı yasadım ki o kadar uzuldum ki ama yinede oldukca neselı biriyim. Gomdum onları. Benim size tavsiyem madem durumunuz da ıyı kısısel gelısım kitapları degıl yasam kocundan yardım almanız. Cunku gercekten negatif enerji yaydıgınızı dusunuyorum, birde biraz espri kabiliyeti olursa salarsanız biraz kendinizi valla tadından yenmez
kesinlikle yalnız değilsiniz.Belki de hatayı şunda yaptık,oluruna bırakmak yerine dünyamızın merkezine bu durumu koyup takıntı haline getirdikKendim mesleğim gereği çok yer dolaştım. Çok şehir değiştirdim. Sık sık ortam değiştirmeme rağmen yine de doğru düzgün, kafa dengi biri çıkmadı karşıma. Öyle çok uç beklentiler içinde olan biri de değilim. Çok zengin olsun, çok yakışıklı olsun gibi düşüncelerim hiç olmadı. Sadece birlikte eğlenebileceğim biri olsun istedim. Olmadı.
Ne dualar ettim. Anlatamam. Olmuyor ama. Dua etmekten de yoruldum, bıraktım. Biraz hevesim de kalmadı aslında artık. Enerjim de kalmadı. Yalnız bir bayan olarak şehir şehir dolaşıp çalışmanın zorluklarının getirdiği hayat yorgunluğu da var. Hayal kırıklıklarımın getirdiği bıkmışlık da. Bazen diyorum herhalde olmayacak, artık düşünmeyi ve üzülmeyi bırak. Ama elimde değil yapamıyorum.
Mantıklı bşr tespit bence de.Çok fazla kafanıza takıyorsunuz bu durumu. Daha önce anksiyete ile ilgili bir cevap yazmıştım size. Öncelikle bunun için destek alıp kaygılarınızdan kurtulmalısınız ya da kaygılarınızı kontrol altına almalısınız hiç değilse. Zira ben bu yalnızlığınızın kaygılarınızdan kaynaklı olabileceğini düşünüyorum. Zaman kaybetmeden psikiyatriste gitmeniz ve tedaviye başlamanız inanın sizin için çok büyük bir adım olacak. Ondan sonra gerçekten kendinize güveniniz yerine gelecektir. Kaygılarınızı dışa yansıtıyor ve insanları bu sebeple kendinizden uzaklaştırıyor da olabilirsiniz ve bunu siz fark etmiyor olabilirsiniz. Hiçbir şey için geç değildir. Hakkınızda hayırlısı olsun.
Olabilir, belki de . Ama bu anksiyete durumum da yaşadığım üzücü olaylardan sonra oldu. Uzun yıllardır “hayat ne güzel” demedim. Belki 10 yıldır. İşim gücüm var, param var. Çok şükür kimseye muhtaç değilim. Ama yalnızın ve mutsuzum. Ondan dolayı eve gelince yemek yapasım bile gelmiyor. Bütün akşam boş boş oturuyorum. Hayat enerjim yok sanki.Çok fazla kafanıza takıyorsunuz bu durumu. Daha önce anksiyete ile ilgili bir cevap yazmıştım size. Öncelikle bunun için destek alıp kaygılarınızdan kurtulmalısınız ya da kaygılarınızı kontrol altına almalısınız hiç değilse. Zira ben bu yalnızlığınızın kaygılarınızdan kaynaklı olabileceğini düşünüyorum. Zaman kaybetmeden psikiyatriste gitmeniz ve tedaviye başlamanız inanın sizin için çok büyük bir adım olacak. Ondan sonra gerçekten kendinize güveniniz yerine gelecektir. Kaygılarınızı dışa yansıtıyor ve insanları bu sebeple kendinizden uzaklaştırıyor da olabilirsiniz ve bunu siz fark etmiyor olabilirsiniz. Hiçbir şey için geç değildir. Hakkınızda hayırlısı olsun.
Eşiniz kaç yaşındaydı evlendiğinizde? Yani yaş konusu sıkıntı oldu mu sizde?dış Görünüş herşey maalesef öyle bir zaman olmuş bu zaman hem çalışan hem güzel olsun diyor şimdiki erkekler aileniz ne diyor bu konuda bende 34 evlendim çok iyi anlıyorum seni
Olabilir, belki de . Ama bu anksiyete durumum da yaşadığım üzücü olaylardan sonra oldu. Uzun yıllardır “hayat ne güzel” demedim. Belki 10 yıldır. İşim gücüm var, param var. Çok şükür kimseye muhtaç değilim. Ama yalnızın ve mutsuzum. Ondan dolayı eve gelince yemek yapasım bile gelmiyor. Bütün akşam boş boş oturuyorum. Hayat enerjim yok sanki.
Bunun sebebide yine kadinlar degilmi?sirf zengin olsun diye kendilerinin dengi olmayan yasli basli adamlarla evleniyorlar.sonrada bu erkeklerin biyerleri kalkiyor.kendilerinden gencleri ariyor hep gozleriBenim gördüğüm de erkeklerin kendilerinden çok genç bayanlarla evlenmek istemesi. Yani mesela 40 yaşındaki erkek bile 35 yaşındaki bayanı yaşlı buluyor. 30 dan genç olsun istiyor. Ve işin kötü yanı ne biliyor musunuz? Gerçekten de 30 dan daha küçük bir bayan buluyor ve evleniyor. Kader işte.
Allah Allah..daha gençsin, neden kendini koyverdin böyle. Sporunu, bakımını yap. Ruhunu besle, kendini sevmekle başla. Kişisel gelişim kitapları ile kendini çok kasmışsın bence. Kitaplara gömülene kadar çevrene bak. Fırsatlar yarat. Ben 39 yaşında evlendim. Hatta 40 diyelim. Bir iki ay sonra kırk yaşına girmiştim. Mutlu olmadım ama o ayrı bir konu. Onun garantisi yok. İnsanları genel görünüşleri ile değerlendirip baştan silip atmayın. Fırsat verin. Ayrıca illaki birini bulacağım diye çok kasarsanız onunda büyüsü gider. Rahat olun. Akışına bırakın.Kızlar merhaba. Burada çok arkadaşın evlenemediklerinden dolayı konu açtığını biliyorum. Ben de kendi durumumu anlatmak istedim. 34 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hiç erkek arkadaşım olmadı. Hep kendimde aradım suçu. İlk önce dış görünüşümü suçladım. Sonra aslında çirkin olmadığımı, daha doğrusu bu olayın dış görünüşle alakalı olmadığını anladım.
Sonra huyumu, suyumu incelemeye başladım. Binlerce kişisel gelişim kitabı okudum. Negatif enerji mi yayıyorum insanlara, neden hiçbir erkek benden hoşlanmıyor, neden hala aradığım sevgiyi bulamadım diye. Aslında buna da çok cevap bulabildiğimi söyleyemem.
Kendim mesleğim gereği çok yer dolaştım. Çok şehir değiştirdim. Sık sık ortam değiştirmeme rağmen yine de doğru düzgün, kafa dengi biri çıkmadı karşıma. Öyle çok uç beklentiler içinde olan biri de değilim. Çok zengin olsun, çok yakışıklı olsun gibi düşüncelerim hiç olmadı. Sadece birlikte eğlenebileceğim biri olsun istedim. Olmadı.
Ne dualar ettim. Anlatamam. Olmuyor ama. Dua etmekten de yoruldum, bıraktım. Biraz hevesim de kalmadı aslında artık. Enerjim de kalmadı. Yalnız bir bayan olarak şehir şehir dolaşıp çalışmanın zorluklarının getirdiği hayat yorgunluğu da var. Hayal kırıklıklarımın getirdiği bıkmışlık da. Bazen diyorum herhalde olmayacak, artık düşünmeyi ve üzülmeyi bırak. Ama elimde değil yapamıyorum.
Tüm arkadaşlarımla aramdaki bağ da koptu. Herkes evlendi, çocukları oldu. Gelin bir kahve içelim diyorum, çocuk var gitmemiz lazım diyorlar. Ya da kendi eşleriyle vakit geçiriyorlar. Hak veriyorum tabi. Herkes ailesiyle vakit geçirmek ister. Ama ben de bu durumda yalnız kalıyorum.
Sosyal bir insanım. İşim gereği günde onlarca insan görüyorum. Ama yine de yalnızlık hissi beni boğuyor. Arkadaşlar tavsiyelerinize ihtiyacım var. Sizleri seviyorum.
İlave olarak; Bende aslında bir de şöyle bir düşünce var. 20li yaşlarımda, deli dolu, enerjik yaşlarımda aşık olmalıydım. Ve o yaşlarda bir ilişkim olmalıydı. Şu an kendimi fiziksel olarak yorgun ve ruhen de isteksiz hissediyorum. Üzüntümün nedeni de bu aslında. Yani aslında evlenmek istiyorum ama buna güç bulamamaktan korkuyorum.
Olabilir. Ama benim yapıma aykırı. Yani işve cilve yapsam bile yapmacık durur.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?