Herşeyin hayırlısı demek lazım ben de 38 yaşındayım ikinci evliliğim birincisi tamamen bir kabustu sorunlu evlilikler yapıp hayatın yıkılacağına evlenme daha iyi haklısınız kim evlenip yuva kurmak istemezki ama öyle bir zamandayız ki boşanma oranları almış başını gidiyor bide olaya bu gözle bakın derim .umarım herşey gönlünüzce olurKızlar merhaba. Burada çok arkadaşın evlenemediklerinden dolayı konu açtığını biliyorum. Ben de kendi durumumu anlatmak istedim. 34 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hiç erkek arkadaşım olmadı. Hep kendimde aradım suçu. İlk önce dış görünüşümü suçladım. Sonra aslında çirkin olmadığımı, daha doğrusu bu olayın dış görünüşle alakalı olmadığını anladım.
Sonra huyumu, suyumu incelemeye başladım. Binlerce kişisel gelişim kitabı okudum. Negatif enerji mi yayıyorum insanlara, neden hiçbir erkek benden hoşlanmıyor, neden hala aradığım sevgiyi bulamadım diye. Aslında buna da çok cevap bulabildiğimi söyleyemem.
Kendim mesleğim gereği çok yer dolaştım. Çok şehir değiştirdim. Sık sık ortam değiştirmeme rağmen yine de doğru düzgün, kafa dengi biri çıkmadı karşıma. Öyle çok uç beklentiler içinde olan biri de değilim. Çok zengin olsun, çok yakışıklı olsun gibi düşüncelerim hiç olmadı. Sadece birlikte eğlenebileceğim biri olsun istedim. Olmadı.
Ne dualar ettim. Anlatamam. Olmuyor ama. Dua etmekten de yoruldum, bıraktım. Biraz hevesim de kalmadı aslında artık. Enerjim de kalmadı. Yalnız bir bayan olarak şehir şehir dolaşıp çalışmanın zorluklarının getirdiği hayat yorgunluğu da var. Hayal kırıklıklarımın getirdiği bıkmışlık da. Bazen diyorum herhalde olmayacak, artık düşünmeyi ve üzülmeyi bırak. Ama elimde değil yapamıyorum.
Tüm arkadaşlarımla aramdaki bağ da koptu. Herkes evlendi, çocukları oldu. Gelin bir kahve içelim diyorum, çocuk var gitmemiz lazım diyorlar. Ya da kendi eşleriyle vakit geçiriyorlar. Hak veriyorum tabi. Herkes ailesiyle vakit geçirmek ister. Ama ben de bu durumda yalnız kalıyorum.
Sosyal bir insanım. İşim gereği günde onlarca insan görüyorum. Ama yine de yalnızlık hissi beni boğuyor. Arkadaşlar tavsiyelerinize ihtiyacım var. Sizleri seviyorum.
İlave olarak; Bende aslında bir de şöyle bir düşünce var. 20li yaşlarımda, deli dolu, enerjik yaşlarımda aşık olmalıydım. Ve o yaşlarda bir ilişkim olmalıydı. Şu an kendimi fiziksel olarak yorgun ve ruhen de isteksiz hissediyorum. Üzüntümün nedeni de bu aslında. Yani aslında evlenmek istiyorum ama buna güç bulamamaktan korkuyorum.
Dışlanmış erkekler elbette vardır ama kendinizi kusurlu gibi görüp düşünmeyin bence evlenip boşanmak veya çoluk çocukla ortada kalmak dahamı iyi bende 38 yaşımdayım 2. Evliliğim birinci kabustu şuan ikincisi yeni ama o kadarda süper birşey değil evlilik herşeyin hayırlısı demek lazım bunu dış görünüşe takılıp kendinizi hor görmeyin nice çokta güzel olmayan kişiler evleniyor bu nasip meselesi Allah herşeyin hayırlısını nasip etsinben de 39 yaşındayım. aynı durumdayım. maalesef erkeklerin ilgisini çekecek fiziksel bir görüntüm yok. arkadaşlarım hep evlendi. ben yalnız kaldım. hiçbir tanesi eşlerinin arkadaşları ile tanıştırmaya bile layık görmedi beni. şuan birde üstüne işsizim. hayat öyle yoruyor ki. keşke internetteki arkadaşlık siteleri güvenilir olsa. bilmiyorum bizler gibi dışlanmış erkekler de var mı hayatta?
Bende sizin gibiyim ve ikinci evliliklerde boşanmak daha da zorHerşeyin hayırlısı demek lazım ben de 38 yaşındayım ikinci evliliğim birincisi tamamen bir kabustu sorunlu evlilikler yapıp hayatın yıkılacağına evlenme daha iyi haklısınız kim evlenip yuva kurmak istemezki ama öyle bir zamandayız ki boşanma oranları almış başını gidiyor bide olaya bu gözle bakın derim .umarım herşey gönlünüzce olur
Hoşlandığınız kişileri çabuk eliyosunuz sanırım şans verin.Sevdiğinle olmadıysa seni sevenle olucaksın mecbur
sizin istediğiniz sizi istemiyorsa siz de sizi isteyeni istemiyorsanız geriye tek seçenek kalıyor evlenmemek. ama konu sahibi de bu durumdan yani evlenememekten şikayetçi. o zaman evlenmek şartsa ve bizim istediğimizle olmuyorsa sizi isteyenlere şans vermekten başka bir seçenek yok. keşke iki kişi de istese ama bu ihtimali kaç yaşına kadar beklenmeliIki kisininde birbirini sevmesi degil midir en dogru olani? Bu dusunceyi sacma buluyorum. Bir kisinin sevgisi iki kisiye yetmez. Boyle bir birliktelik bence yurumez ki benimki yurumemisti. Yuruten varsa da bilemem.
sizin istediğiniz sizi istemiyorsa siz de sizi isteyeni istemiyorsanız geriye tek seçenek kalıyor evlenmemek. ama konu sahibi de bu durumdan yani evlenememekten şikayetçi. o zaman evlenmek şartsa ve bizim istediğimizle olmuyorsa sizi isteyenlere şans vermekten başka bir seçenek yok. keşke iki kişi de istese ama bu ihtimali kaç yaşına kadar beklenmeli
evet bazı insanlar zamanla sevemiyor bazısı alışıyor. bu durumda evlilik şart değil diyip geçmek lazım ki ben de oyle düşünüyorum. ama evlenemedim diye çok üzülen biri için tek alternatif bu yani kendisini isteyeni isteyecek.Zaten sans vermesin kimse demek istemedim. Ben sans verdim ama 4 ay kadar dayanabildim. Karsindaki kisi sana karsi hisler besliyor ama sen birsey hissetmiyorsun. Belki hissederim diye iliskiyi 4 ay ittirdim durdum. Ama oyle olmuyor yani. Bulusmalara giderken kendimi kurbanlik koyun gibi hissediyordum. Hic icim almiyordu. Hic hos vakit gecirmiyordum. Cok zorlasam da kendimi duygularimiz elimizde olmuyor. Karsimdaki kisiye umutta vermedim nasil hissetigimi soyledigim icin icim rahat. Belki baskasinda ise yariyordur. Bende yaramadi. Simdi zaten bilsem ki omur boyu bekar kalicam, asla birseyler hissetmedigim birisiyle evlenmem. Elimi tuttugunda icim almiyordu, bir de o adamla ayni yataga girmek vardi evlenince. Yok ya dusuncesi bile mide bulandirici. Yani yasi yok bunun. Evlenmeyi bir sart olarak gormuyorum ayrica.
Aileniz peki size yakın olsa o kadar yalnızlık hissetmezsinizKızlar merhaba. Burada çok arkadaşın evlenemediklerinden dolayı konu açtığını biliyorum. Ben de kendi durumumu anlatmak istedim. 34 yaşındayım. Bu yaşıma kadar hiç erkek arkadaşım olmadı. Hep kendimde aradım suçu. İlk önce dış görünüşümü suçladım. Sonra aslında çirkin olmadığımı, daha doğrusu bu olayın dış görünüşle alakalı olmadığını anladım.
Sonra huyumu, suyumu incelemeye başladım. Binlerce kişisel gelişim kitabı okudum. Negatif enerji mi yayıyorum insanlara, neden hiçbir erkek benden hoşlanmıyor, neden hala aradığım sevgiyi bulamadım diye. Aslında buna da çok cevap bulabildiğimi söyleyemem.
Kendim mesleğim gereği çok yer dolaştım. Çok şehir değiştirdim. Sık sık ortam değiştirmeme rağmen yine de doğru düzgün, kafa dengi biri çıkmadı karşıma. Öyle çok uç beklentiler içinde olan biri de değilim. Çok zengin olsun, çok yakışıklı olsun gibi düşüncelerim hiç olmadı. Sadece birlikte eğlenebileceğim biri olsun istedim. Olmadı.
Ne dualar ettim. Anlatamam. Olmuyor ama. Dua etmekten de yoruldum, bıraktım. Biraz hevesim de kalmadı aslında artık. Enerjim de kalmadı. Yalnız bir bayan olarak şehir şehir dolaşıp çalışmanın zorluklarının getirdiği hayat yorgunluğu da var. Hayal kırıklıklarımın getirdiği bıkmışlık da. Bazen diyorum herhalde olmayacak, artık düşünmeyi ve üzülmeyi bırak. Ama elimde değil yapamıyorum.
Tüm arkadaşlarımla aramdaki bağ da koptu. Herkes evlendi, çocukları oldu. Gelin bir kahve içelim diyorum, çocuk var gitmemiz lazım diyorlar. Ya da kendi eşleriyle vakit geçiriyorlar. Hak veriyorum tabi. Herkes ailesiyle vakit geçirmek ister. Ama ben de bu durumda yalnız kalıyorum.
Sosyal bir insanım. İşim gereği günde onlarca insan görüyorum. Ama yine de yalnızlık hissi beni boğuyor. Arkadaşlar tavsiyelerinize ihtiyacım var. Sizleri seviyorum.
İlave olarak; Bende aslında bir de şöyle bir düşünce var. 20li yaşlarımda, deli dolu, enerjik yaşlarımda aşık olmalıydım. Ve o yaşlarda bir ilişkim olmalıydı. Şu an kendimi fiziksel olarak yorgun ve ruhen de isteksiz hissediyorum. Üzüntümün nedeni de bu aslında. Yani aslında evlenmek istiyorum ama buna güç bulamamaktan korkuyorum.
Aslında adım attım. Çok yakın arkadaşımdı. Beni istemedi sevgili olarak. Yani bir şekil reddedilme oldu.ACaba çok mu seçicisiniz? Benim aklıma ya bu konuda hiçbir şey yapmıyorsunuz ya da çok seçicisiniz ya da dış görüntünüz dikkat çekici değil seçenekleri geldi.
türkiye gibi bi yerde son seçeneği eliyorum ama bence muhtemelen seçicisiniz. Ya da siz gökten önünüze birisi düşecek diye bekliyorsunuz. Maalesef de öyle olmuyor. internete girip arayacaksınız. hoşlandığınız oldu mu adım atacaksınız.
Muhtemelen kimseden hoşlanmadım ya da adım atmadım diyeceksiniz, bunu kırmadığınız için çok zor. biraz girişken olacaksınız.
Kendinizi çok sıkmışsınız.
Birazcık salsanız ?
Akısına bırakınBelki de. Ne yapmalıyım bilmiyorum.
Yani ben bazı kadınların neden evlenmek istedikleri halde evlenememelerinin nedenini bulmaya çalıştım. Sadece kader diyip geçiştirip olmazdı. Umarım kuzeniniz aradığını bulur ve çok mutlu olur.Secilim teorisi mi bu nedir allasen.ama hakli oldugunu dusunuyorum.aslinda asik eden karsi tarafa tamamen karsi tarafla genlerin birbirini tamamlamasi yani kimya olabilir.
Ornegin benim hakikaten fahriye evcenin gamzeli hali bir kuzenim var.nasil guzel anlatamam.ama yok iste olmadi mi yok.evlendi bosandi.nisanlandi ayrildi.olmayinca olmuyor
Üzülüyorum yani. Arkadaşlarımın eşleriyle mutlu mesut olmalarını gördükçe içim bile sızlıyor. Bazen diyorum neden ben bu mutluluğu haketmedim.Bence bu tamamen şansla alakalı kendinizi eleştirmeyin bazen insan iş aile kariyer derken hayatta önceliklerini değiştiriyor haliyle diğer insanlara nazaran geç kaldığını hissediyorsun bi tanıdığım var seninle aynı kaderi paylaşan keşke birbirinizi bulsanız
En güzeli o ama biraz zor bulunuyor iki tarafında sevdiği ilişkiler.Aslında seni sevenle insanla vakit geçirmekte iyi geliyor ama karşılıklı aşkın olduğu ilişkinin yerini tutmaz tabiki haklısınızIki kisininde birbirini sevmesi degil midir en dogru olani? Bu dusunceyi sacma buluyorum. Bir kisinin sevgisi iki kisiye yetmez. Boyle bir birliktelik bence yurumez ki benimki yurumemisti. Yuruten varsa da bilemem.
Bu arkadaşınız erkek miydi bayan mı? Bayan arkadaşlarımla hep konuşurum bu meseleleri ama bir sonuca ulaşamıyoruz. Acaba bir erkek arkadaştan mı fikir alsam. Onlarla bu konuyu konuşmaya da utanıyorum, daha doğrusu bu zaafımı itiraf etmek zor geliyor sanırımseni en iyi ben anlarım gel yamacıma :) anlattıklarını dibine kadar yaşıyorum. ben artık bazı insanların cidden kısmetlerinin kapalı olduğunu ne yaparlarsa yapsınlar evlenemediklerini düşünüyorum kendimden de bunu düşünüyorum. evlenmememiz mi gerekiyor acaba diyorum artık. bir de dış görünüş önemli. çoğu erkeğin hatta hemen hemen her erkeğin baktığı şey dış görünüş bence. güzel olmalı, güzel değilse de bi al benisi olmalı, gülüşü olmalı yani dışta etkileyecek bir şey olmalı... bunu da tecrübelerimle öğrendim. bi akrabamın oğlu var: boyu 160 ancadır epey de kilolu koca göbeği var. ailesi ona kız gösteriyordu bunun yüzü güzel değil bu suratsız onun yaşı büyük... diyordu kendisi yakışıklı boylu boslu anlıycam da o da yoktu ama ne yaptı etti hoş güzel bir kızla evlendi. Yani erkeklerin çoğunda zihniyet bu. 36 yaşındayım benimle yaşıt adam benimle evlenmek istemiyor bırak yaşıtı 40 yaşındaki adam bile istemiyor 30'u geçmemeliymiş. Bir arkadaşımla bu konuları konuşmuştum bana sen çirkin bi kız değilsin hoş bir kızsın ama çoğu zaman suratın asık oluyor bu da seni acayip çirkinleştiriyor ayrıca negatif enerji yayıyorsun az gülümsüyorsun giyinmeyi bilmiyorsun cilveli işveli değilsin bunlar çok önemli demişti. ben kendimle ilgili hiç böyle düşünmemiştim arkadaşım haklı olabilir ama bazı şeyler de insanın içinde olmayınca yapmacık oluyor. ve artık böyle saçmalıklar midemi bulandırıyor her şey maddeleşmiş durumda. niye kendimiz gibi olmamız yanlış? kendimiz olsak rol yapmasak taktik uygulamasak daha iyi değil mi karşıdaki için de
Bayan.bu konuları konuşacağım yakınlıkta bi erkek arkadaşım yok.hatta birkaç bayan arkadaşım benzer şeyleri söyledi bana. ama abimle konuşabiliyorum der ki bana şu civarda dengin yok ama erkeklerin çoğu hatta hepsi görsellik peşinde senin kişiliğin kendini yetiştirmişliğin anca ikinci üçüncü planda onların gözünde der.erkek gözüyle de durum aynı.sıradan giyiniyorum kombin yapamıyorum makyaj pek yok güzel de sayılmam suratım sık asılır .tabi sadece bunlara bağlamak yanlış.Bu arkadaşınız erkek miydi bayan mı? Bayan arkadaşlarımla hep konuşurum bu meseleleri ama bir sonuca ulaşamıyoruz. Acaba bir erkek arkadaştan mı fikir alsam. Onlarla bu konuyu konuşmaya da utanıyorum, daha doğrusu bu zaafımı itiraf etmek zor geliyor sanırım
Benim de o kadar yakını yok ama fikir alacak birisini bulabilirim içlerinden diye düşünüyorum. Bana şık giyindiğimi de söylerler aslında çirkin de değilim ama yine yok yine yok.Bayan.bu konuları konuşacağım yakınlıkta bi erkek arkadaşım yok.hatta birkaç bayan arkadaşım benzer şeyleri söyledi bana. ama abimle konuşabiliyorum der ki bana şu civarda dengin yok ama erkeklerin çoğu hatta hepsi görsellik peşinde senin kişiliğin kendini yetiştirmişliğin anca ikinci üçüncü planda onların gözünde der.erkek gözüyle de durum aynı.sıradan giyiniyorum kombin yapamıyorum makyaj pek yok güzel de sayılmam suratım sık asılır .tabi sadece bunlara bağlamak yanlış.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?