bence evlenmeden öncede bi sürü problem var evlendikten sonrada.. yani iki b.. lu değnek kaydirigubbakcemile3seçim yapmak gerekirse evlenmeden önce:teytey:
evlenmeden önce daha mutluydum en azından tek başıma olduğum için sorun yaratan da bendim sorunu çözen de ama şimdi hayatımda sorun yaratan biri var ve sorunu yaşayan da ben çözemeyen yine ben
Evlilikle ilgili bir durum değil sanırım benim mutluluğum...
Hayatımda olmasından son derece mutlu olduğum bir adamla beraberim ancak benimle alakalı mutluluğum..
Eskiden daha farklıydım ben, bu kadar doyumlu biri değildim, kuşlar, böcekler bu kadar mutlu etmezdi beni, kendimi bu kadar sevmezdim, içim bu kadar huzurlu değildi ve bu kadar inançlı değildim...
Kendime olan inancım mutluluğumun da kaynağı sanırım...
şimdi de mutluyum ama bekarken ben daha mutluymuşum. bunu evlendikten sonra farkettim.
eşimi çok seviyorum onun da beni çok sevdiğini biliyorum.
akşam eve dönmesini dört gözle bekliyorum.
onunla mutluyum.
amaaaaaaaa
bekarlık bir başkaymış.
özgürlüğümü özlüyorum, arkadaşlarımla sabahlara kadar sohbet etmeyi özlüyorum.
ailemle birlikte olmayı özlüyorum
eğer geri dönme şansım olsaydı, eşimi ne kadar çok seversem seveyim ömür boyu bekar kalmayı tercih ederdim.
evlilik güzel ama bekarlık daha güzelmiş...
buraya ben de yazmaliyim..
evlenmeden once ablamin psikiyatrist olan bir arkadasi, dvmli moralimi bozardi..su an toz pembe goruyorsun, hersey cok farkli oluyor vb vb...........ben sizin gibi olmam falan diyordum ki evlendikten sonra malesef hakli oldugunu gordum. insan gercekten aklini kaybediyor nisanliyken, ya da ondan onceki donemde. yani mantikli dusunmuyor. ben kaynana-gelin oyunlarina gelmiycem, esimin ailesi ailem olucak, hersey super olucak..ozellikle nisanlandiktan sonra yuzugu taktiktan sonra havam bile degismisti:))))))))) insan ayri boyutta yasiyor. kendini farkli, evliliginin ornek olacagini dusunuyor.. ama hayat cok enteresan seyler sunuyor. yani ben cok ilginc seyler yasadim, esimin ailesinden su an nefret ediyorum, ozellikle annesinden.. hani ben farkli olacaktim??? olmadi.....2 yil oldu hala kendimi toparlayamiyorum, yani uafk bir kivilcimda yakiyorum, savuruyorum...bekarken yasadigim mutluluklari cok ozluyorum. cokk farkli cokk ama ne kadar soylensede biliyorumki bos yani bu surec boyle devam edecek..evlenmemis olanlar evlilige can aticak, sonra hayal kirikliklari etc. tabii her evlilik boyle degil, yeterki beklentileri yuksek tutmayin benim gibi. cok olumsuz yazdim biliyorum ama sunuda ekliyim; esimi cok seviyorum, cok duzgun bir insan...sorunlar baskalarindan ya da bazi aksiliklerden kaynaklaniyor, velhasilllll yipratici bir surec.. ozellikle ilk yillar ki bize kimse yardimci olmadi, aksine sanki evliligimizi bozmak icin ugrasiyorlar...bilmiyorum yalnizken cok keske dedimm...cevaba gelince anlasildigi uzere kesinlikle bekarlik tercihim....ama ileriki gunlerde rabbim bana aradigim huzuru sunarsa cevabim degisebilir aman uyanik olun evlenmemis arkadaslar, ''saf cocuu masum anadolunun'' modundan tez zamanda siyrilin...
mutlu mutsuz diye ayıramam
bekarken kafam rahattı,öyle mi böyle mi diye düşünmeden,
doğru mu yanlış mı ikilemine düşmeden
sadece sevgili olma sorumluluğunu yaşardım eşim bakımından.
ailemle beraber olmak ise dünyanın en güzel şeyi,
çok şükür her istediğimde beraberim,
olmasaydım evlenmeden önce derdim kesinlikle.