buraya ben de yazmaliyim..
evlenmeden once ablamin psikiyatrist olan bir arkadasi, dvmli moralimi bozardi..su an toz pembe goruyorsun, hersey cok farkli oluyor vb vb...........ben sizin gibi olmam falan diyordum ki evlendikten sonra malesef hakli oldugunu gordum. insan gercekten aklini kaybediyor nisanliyken, ya da ondan onceki donemde. yani mantikli dusunmuyor. ben kaynana-gelin oyunlarina gelmiycem, esimin ailesi ailem olucak, hersey super olucak..ozellikle nisanlandiktan sonra yuzugu taktiktan sonra havam bile degismisti:))))))))) insan ayri boyutta yasiyor. kendini farkli, evliliginin ornek olacagini dusunuyor.. ama hayat cok enteresan seyler sunuyor. yani ben cok ilginc seyler yasadim, esimin ailesinden su an nefret ediyorum, ozellikle annesinden.. hani ben farkli olacaktim??? olmadi.....2 yil oldu hala kendimi toparlayamiyorum, yani uafk bir kivilcimda yakiyorum, savuruyorum...bekarken yasadigim mutluluklari cok ozluyorum. cokk farkli cokk ama ne kadar soylensede biliyorumki bos yani bu surec boyle devam edecek..evlenmemis olanlar evlilige can aticak, sonra hayal kirikliklari etc. tabii her evlilik boyle degil, yeterki beklentileri yuksek tutmayin benim gibi. cok olumsuz yazdim biliyorum ama sunuda ekliyim; esimi cok seviyorum, cok duzgun bir insan...sorunlar baskalarindan ya da bazi aksiliklerden kaynaklaniyor, velhasilllll yipratici bir surec.. ozellikle ilk yillar ki bize kimse yardimci olmadi, aksine sanki evliligimizi bozmak icin ugrasiyorlar...bilmiyorum yalnizken cok keske dedimm...cevaba gelince anlasildigi uzere kesinlikle bekarlik tercihim....ama ileriki gunlerde rabbim bana aradigim huzuru sunarsa cevabim degisebilir
aman uyanik olun evlenmemis arkadaslar, ''saf cocuu masum anadolunun'' modundan tez zamanda siyrilin...