- 9 Mart 2011
- 12.725
- 11.804
- 498
söylemediğiniz için
söylemediğiniz içinniye beni kimse anlamıyor,
Âmin teşekkür ederim, evet ben çalışmıyorum gündelikçi derken sadece derin temizlik yapılması gerektiği günler kastedilmişti, 15 günde veya ayda bir gibi benim ulaşamadığım yeri mesela mutfak dolabı iç temizliği ve camların silinmesi , diğer türlü günlük olarak ben mobilyanın tozunu alıp yerleri paspas yapabilirim ütü falan yapabiliyorum .Evlenmek istemekte haklisiniz, bu konuda hicbir lafim yok ama gorucu gelen kadinlarin market kasiyeri bir beyefendiyle kurguladiklari gundelikci tutulmus evlilik cok realist degil, asgari ucret + prim (sanirim var emin değilim) alan bir adam nasıl gundelikci tutsun?
Evlilik konusunda hakli ve mantikli bakiyorsunuz ancak bu bey eger siz calismiyorsaniz (ki oyle anladim) uygun bir aday degil.
Dilerim karsiniza sevip sevileceginiz, saygi duyup saygi goreceginiz, maddi manevi rahat ettirecek, hastalikta saglikta yalniz bırakmayacak bir bey cikar.
4 yaşından beri iltihaplı eklem romatizma hastasıyım vücudumda kasılma ve şekil bozuklukları var çok tedavi görmeme rağmen o zamanlar çocuk romatoloji doktoru olmadığı için hep yetersiz kaldı tedavi, ilk okul zamanlari daha kötüydü yürüyemiyordum okula annem kucağında taşıyordu, yanlışlıkla biri elime ayağıma çarpsa benim canım kırılmış gibi acıyordu, sürekli İstanbul'a doktora gidip geliyorduk o dönem bir doktor vardı tam olarak iyileşme olmadı ama yürümeme ve ağrılarımın geçmesine vesile olmuştu , şuan istediğim yere gidip gelebiliyorsam , bu kadarda olsa işimi görebiliyorsam Allah'ın izniyle o kadının tedavi yöntemiyle oldu , anneme gelicek olursak onu hiç çözemiyorum :)Engeliniz nedir? Sadece bel, sirt gibi bir sey mi, ust raflara erisemem yazmissiniz. Dort dortluk temizlik yapamam demissiniz de, kacimiz yapabiliyoruz ki? Kacimizin evi surekli derli toplu, mis gibi. Bence cok az insanin evi oyledir.
Evet evlilik zor, bazen cok zor ama yalnizlik kolay mi?
Anneniz sizin icin endiseleniyordur, iki kere kizinin bosanmasi ona felaket geliyordur kaldi ki Turkiye sartlarinda cogu kiz annesi boyle dusunur. Ama sanki bir yandan sizi kendisine mi sakliyor:) boyle beraber yaslanip gitmek, sizin fiziksel olarak olmasa da ne bileyim baska acilardan da onlarla ayni catida olmaniz belki ona iyi geliyordur.
tabi ki evleneceksiniz anneniz sizin kısmetinizi kapatamaz yani buna hakkı yokMerhaba hanımlar , içimdekileri kimseye anlatamadığım için buradayım boğuluyorum sizlerden akıl almak istiyorum , belki de ben abartıyorum , birinizin buraya yazacağı birşey bana moral olur belki , ben 31 yaşımdayim daha önce çok kısa süren bir evlilik yaptım üstelik bunu ailemin istememesine rağmen onlara karşı gelerek yaptım, aileminde düşünce yapısı şöyle bizim kızımız engelli günlük hareketleri kısıtlı her kadın gibi ev hayatında aktif olamaz ve evliliği sürmez onun için evlilik ona uygun değil deyip kafalarından benim evlenme ihtimalimi tamamen silmiş durumdalar, olmaz diyorlar başka bir şey demiyorlar , kısmen haklılarda evet engelim durumumdan dolayı eğilemiyorum üst rafta birşey olsa uzanıp alamıyorum her hareketim kısıtlı ama ben herşeye rağmen yinede çok sevdiğim için ne kadar zorlansamda onunla beraber olmayi tercih etmiştim oda herşeyi bilerek sözde kabul etmişti ama hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı, eski kayınvalide beni fiziksel engelli olduğum için bir şekilde kabulenemedi yapmadığı kalmadı oğluna benim yanımda bile şiddet uyguladı benden ayrılması için ve 3 . Ayın sonunda ne olursa olsun diyen kişi karşıma geçip tam olarak git diyemesede git demek istedi ve ayrılık konuşması yaptı, yapabileceğim hiçbir şey yoktu dönüp aile evime geldim 2 sene kabus gibi hayat geçirdim psikolojim bozuldu , ama ben kimseye sarılıp ağlayamadim çünkü annem benden daha çok ağladı, bağırdı ben onun sakinleşmesini bekledim, neyse ki herşey geride kaldı neredeyse ayrıldığım şimdi 6 yıl oluyor , yalnız hissediyorum sonumun ne olacağını düşünüyorum, annem ve babama bakıyorum onlarda yaşlanıyor onlara birşey olursa ben yalnız kalıcam yalnızlık Allah'a mahsustur, bir aile kurmak çocuk sahibi olmak istemem gerçekten çok mu yanlış birşey? 1 ay önce görücü gelmişti benim için 42 yaşında işi ve evi olan bir bey, onunda fiziksel engelli varmış, tabi annem durumumu anlattı yapamaz dedi bir evi döndüremez dedi ama öyle bir anlattık ki bir çay demleyemez , mutfağın üzerinde tabağı bardağı toparlayamaz gibi, gelen kadınlardan biri bana gülümseyerek kız.... azda olsa bir toparlayamaz mısın dedi kırmadan ama annem öyle konuşurken o kadar da değil ben temizlik yemek yapabilirim diyemedim, yinede insanlar eşi yardım eder , bizde ederiz, gündelikçi tutarız dediler neden o kadar abartarak anlattı bilemiyorum , o kadarda değil ev temizliği dört dörtlük olmasada yapabiliyorum toparlıyorum yemeğimi yapabilirim, düşünelim biz size haber veririz dedi annem ve insanlar gitti, tabi daha sonra annem bana dönüp aman ne yapacaksın evlenip deyip evlilik hayatının ne kadar zor olduğunu anlattı, yine ayrılırsın mayrılırsın dedi insanların yüzüne nasıl bakarız diyede ekledi, bu lafı beni çok üzdü ve düşündürdü , ama sen bilirsin dedi bu kadar lafın üzerine istiyorum diyemedim yok istemem zaten dedim odama gittim, o insanlarda vazgeçmiştir diye düşünüyorum annemin anlattıklarından sonra , insanlara kız istemiyor diye cevap göndermişler , karşı taraf ne dedi bilmiyorum , neredeyse 1 ay olucak bu olayın üzerinden geçeli ama ben yinede bir görüşüp konuşmak isterdim , onunda engeli var biraz olsun beni anlardı ne hissettiğimi diye düşündüm yadırgamazdı, yalnız yaşlanmak istemiyorum, özel günlerde herkes eşiyle gezerken ben evde anne babamla oturmaktan bıktım, niye beni kimse anlamıyor, yoksa ben mi yanlış düşünüyorum yanlış yazdıysam affedin kafam çok karışık.
Çocuk düşünmüyorum aslında işler ciddiye gitseydi bunuda belirtecektim kendisine, kendi çocukluğunu ve gençliğini yaşayamamış biri olarak kesinlikle büyüsünde beni baksın diye hiç aklımdan geçirmedimNasıl geçinip bir de çocuk bakacaksın kasiyer maaşıyla bi de engelli olarak iki kişi engelli bana baksın diye mi doğuracaksın
Çocuk istiyorum demişsşnÇocuk düşünmüyorum aslında işler ciddiye gitseydi bunuda belirtecektim kendisine, kendi çocukluğunu ve gençliğini yaşayamamış biri olarak kesinlikle büyüsünde beni baksın diye hiç aklımdan geçirmedim
Her kadın istersen ama derince bir durup düşününce ona daha anne olmadan yetememe korkum var tabi güzel bakicam derken istemeden canını yakmaktan korkuyorum, ikimizin yaşınıda göz önüne alırsak ciddi birşey olsaydı eğer ama çocuk istemiyorum olmasada olur gibi cevap alsaydım o fikri tamamen kafamdan silebilirim.Çocuk istiyorum demişsşn
Yanlış anlamazsanız bir şey sorabilir miyim? benim 3 yaşındaki oğluma da eklem romatizması teşhisi konuldu. Tedaviye henüz başlanılmadı siz ne tür bir tedavi gördünüz?4 yaşından beri iltihaplı eklem romatizma hastasıyım vücudumda kasılma ve şekil bozuklukları var çok tedavi görmeme rağmen o zamanlar çocuk romatoloji doktoru olmadığı için hep yetersiz kaldı tedavi, ilk okul zamanlari daha kötüydü yürüyemiyordum okula annem kucağında taşıyordu, yanlışlıkla biri elime ayağıma çarpsa benim canım kırılmış gibi acıyordu, sürekli İstanbul'a doktora gidip geliyorduk o dönem bir doktor vardı tam olarak iyileşme olmadı ama yürümeme ve ağrılarımın geçmesine vesile olmuştu , şuan istediğim yere gidip gelebiliyorsam , bu kadarda olsa işimi görebiliyorsam Allah'ın izniyle o kadının tedavi yöntemiyle oldu , anneme gelicek olursak onu hiç çözemiyorum :)
Ben tam olarak hatırlamıyorum uzun bir süredir de tedavi görmüyorum, ama korkma annesi abimin kızıda aynı rahatsızlığı geçirdi 1 sene tedavi gördü şuan gayet iyi 6 ayda bir kontrole gidiyor onun sadece ağrısı vardı şimdi ki tedavi yöntemi çok farklı, dediğim gibi ben çocukken bu rahatsızlığın doktoru bile yoktu, çocuk hastalıkları doktoru bakıyordu abimin eşi doktorla konuşurken beni anlatmış halasinda şekil bozukluğu kasılmalar oluştu zamanla benim kızda da olur mu diye, doktor evet tahmin edebiliyorum çocukluğunda böyle tedavi edilseydi onunda olmazdı demiş, ben hatırlamıyorum ama yeğenimin kullandığı gibi iğneler, haplar hiç kullanmamışım annem öyle diyor, geçmiş olsun sizedeYanlış anlamazsanız bir şey sorabilir miyim? benim 3 yaşındaki oğluma da eklem romatizması teşhisi konuldu. Tedaviye henüz başlanılmadı siz ne tür bir tedavi gördünüz?
Çok teşekkür ederim maalesef zamanında uygun tedavi görmemenizin sonucu fakat vardır herşeyde bir hayır Allah dermansız dert vermesin. Herşey gönlünüzce olsun annenizin sizi manipüle etmesine izin vermeyin klasik türk anneleri aman tekrar boşanmasın kafası aynı kafa benim annemde de varBen tam olarak hatırlamıyorum uzun bir süredir de tedavi görmüyorum, ama korkma annesi abimin kızıda aynı rahatsızlığı geçirdi 1 sene tedavi gördü şuan gayet iyi 6 ayda bir kontrole gidiyor onun sadece ağrısı vardı şimdi ki tedavi yöntemi çok farklı, dediğim gibi ben çocukken bu rahatsızlığın doktoru bile yoktu, çocuk hastalıkları doktoru bakıyordu abimin eşi doktorla konuşurken beni anlatmış halasinda şekil bozukluğu kasılmalar oluştu zamanla benim kızda da olur mu diye, doktor evet tahmin edebiliyorum çocukluğunda böyle tedavi edilseydi onunda olmazdı demiş, ben hatırlamıyorum ama yeğenimin kullandığı gibi iğneler, haplar hiç kullanmamışım annem öyle diyor, geçmiş olsun sizede
Âmin teşekkür ederimÇok teşekkür ederim maalesef zamanında uygun tedavi görmemenizin sonucu fakat vardır herşeyde bir hayır Allah dermansız dert vermesin. Herşey gönlünüzce olsun annenizin sizi manipüle etmesine izin vermeyin klasik türk anneleri aman tekrar boşanmasın kafası aynı kafa benim annemde de var
Geçmiş olsun öncelikle. Tabii sevmek sevilmek aile kurmak çocuk sahibi olmak sizin de hakkınız. Umarım en güzelini yaşarsınız. Ama aileniz de daha önceki kötü tecrübelerden ötürü tekrar üzülüp hayal kırıklığı yaşamanızdan korkuyor olabilirler. Ben onlara da hak veriyorum. İnsanların her zaman yanında olurum merak etme, hallederiz tavırlarına kanmayın. Evlendikten sonra zoru görünce 180 derece değişiyorlar. Özellikle erkeklerin zora gelme, zora tahammül etme kapasitesi çok düşük. Ki önceki eşiniz de o kadar söz vermesine rağmen birkaç ay sonra bırakıp gitmiş. Aileniz de bu gerçekleri görüp temkinli yaklaşıyor olabilirler. Karşınıza gerçekten size değer veren biri çıkınca onunla iyice tanıyıp evlilik yapın. Hatta evlilik için de acele etmeyin bence. Görücü usulü biraz kumar özel durumunuz için.Merhaba hanımlar , içimdekileri kimseye anlatamadığım için buradayım boğuluyorum sizlerden akıl almak istiyorum , belki de ben abartıyorum , birinizin buraya yazacağı birşey bana moral olur belki , ben 31 yaşımdayim daha önce çok kısa süren bir evlilik yaptım üstelik bunu ailemin istememesine rağmen onlara karşı gelerek yaptım, aileminde düşünce yapısı şöyle bizim kızımız engelli günlük hareketleri kısıtlı her kadın gibi ev hayatında aktif olamaz ve evliliği sürmez onun için evlilik ona uygun değil deyip kafalarından benim evlenme ihtimalimi tamamen silmiş durumdalar, olmaz diyorlar başka bir şey demiyorlar , kısmen haklılarda evet engelim durumumdan dolayı eğilemiyorum üst rafta birşey olsa uzanıp alamıyorum her hareketim kısıtlı ama ben herşeye rağmen yinede çok sevdiğim için ne kadar zorlansamda onunla beraber olmayi tercih etmiştim oda herşeyi bilerek sözde kabul etmişti ama hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı, eski kayınvalide beni fiziksel engelli olduğum için bir şekilde kabulenemedi yapmadığı kalmadı oğluna benim yanımda bile şiddet uyguladı benden ayrılması için ve 3 . Ayın sonunda ne olursa olsun diyen kişi karşıma geçip tam olarak git diyemesede git demek istedi ve ayrılık konuşması yaptı, yapabileceğim hiçbir şey yoktu dönüp aile evime geldim 2 sene kabus gibi hayat geçirdim psikolojim bozuldu , ama ben kimseye sarılıp ağlayamadim çünkü annem benden daha çok ağladı, bağırdı ben onun sakinleşmesini bekledim, neyse ki herşey geride kaldı neredeyse ayrıldığım şimdi 6 yıl oluyor , yalnız hissediyorum sonumun ne olacağını düşünüyorum, annem ve babama bakıyorum onlarda yaşlanıyor onlara birşey olursa ben yalnız kalıcam yalnızlık Allah'a mahsustur, bir aile kurmak çocuk sahibi olmak istemem gerçekten çok mu yanlış birşey? 1 ay önce görücü gelmişti benim için 42 yaşında işi ve evi olan bir bey, onunda fiziksel engelli varmış, tabi annem durumumu anlattı yapamaz dedi bir evi döndüremez dedi ama öyle bir anlattık ki bir çay demleyemez , mutfağın üzerinde tabağı bardağı toparlayamaz gibi, gelen kadınlardan biri bana gülümseyerek kız.... azda olsa bir toparlayamaz mısın dedi kırmadan ama annem öyle konuşurken o kadar da değil ben temizlik yemek yapabilirim diyemedim, yinede insanlar eşi yardım eder , bizde ederiz, gündelikçi tutarız dediler neden o kadar abartarak anlattı bilemiyorum , o kadarda değil ev temizliği dört dörtlük olmasada yapabiliyorum toparlıyorum yemeğimi yapabilirim, düşünelim biz size haber veririz dedi annem ve insanlar gitti, tabi daha sonra annem bana dönüp aman ne yapacaksın evlenip deyip evlilik hayatının ne kadar zor olduğunu anlattı, yine ayrılırsın mayrılırsın dedi insanların yüzüne nasıl bakarız diyede ekledi, bu lafı beni çok üzdü ve düşündürdü , ama sen bilirsin dedi bu kadar lafın üzerine istiyorum diyemedim yok istemem zaten dedim odama gittim, o insanlarda vazgeçmiştir diye düşünüyorum annemin anlattıklarından sonra , insanlara kız istemiyor diye cevap göndermişler , karşı taraf ne dedi bilmiyorum , neredeyse 1 ay olucak bu olayın üzerinden geçeli ama ben yinede bir görüşüp konuşmak isterdim , onunda engeli var biraz olsun beni anlardı ne hissettiğimi diye düşündüm yadırgamazdı, yalnız yaşlanmak istemiyorum, özel günlerde herkes eşiyle gezerken ben evde anne babamla oturmaktan bıktım, niye beni kimse anlamıyor, yoksa ben mi yanlış düşünüyorum yanlış yazdıysam affedin kafam çok karışık.
Bence araciyla haber et bir gorusun flortlesin belki uyusursunuz.Merhaba hanımlar , içimdekileri kimseye anlatamadığım için buradayım boğuluyorum sizlerden akıl almak istiyorum , belki de ben abartıyorum , birinizin buraya yazacağı birşey bana moral olur belki , ben 31 yaşımdayim daha önce çok kısa süren bir evlilik yaptım üstelik bunu ailemin istememesine rağmen onlara karşı gelerek yaptım, aileminde düşünce yapısı şöyle bizim kızımız engelli günlük hareketleri kısıtlı her kadın gibi ev hayatında aktif olamaz ve evliliği sürmez onun için evlilik ona uygun değil deyip kafalarından benim evlenme ihtimalimi tamamen silmiş durumdalar, olmaz diyorlar başka bir şey demiyorlar , kısmen haklılarda evet engelim durumumdan dolayı eğilemiyorum üst rafta birşey olsa uzanıp alamıyorum her hareketim kısıtlı ama ben herşeye rağmen yinede çok sevdiğim için ne kadar zorlansamda onunla beraber olmayi tercih etmiştim oda herşeyi bilerek sözde kabul etmişti ama hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı, eski kayınvalide beni fiziksel engelli olduğum için bir şekilde kabulenemedi yapmadığı kalmadı oğluna benim yanımda bile şiddet uyguladı benden ayrılması için ve 3 . Ayın sonunda ne olursa olsun diyen kişi karşıma geçip tam olarak git diyemesede git demek istedi ve ayrılık konuşması yaptı, yapabileceğim hiçbir şey yoktu dönüp aile evime geldim 2 sene kabus gibi hayat geçirdim psikolojim bozuldu , ama ben kimseye sarılıp ağlayamadim çünkü annem benden daha çok ağladı, bağırdı ben onun sakinleşmesini bekledim, neyse ki herşey geride kaldı neredeyse ayrıldığım şimdi 6 yıl oluyor , yalnız hissediyorum sonumun ne olacağını düşünüyorum, annem ve babama bakıyorum onlarda yaşlanıyor onlara birşey olursa ben yalnız kalıcam yalnızlık Allah'a mahsustur, bir aile kurmak çocuk sahibi olmak istemem gerçekten çok mu yanlış birşey? 1 ay önce görücü gelmişti benim için 42 yaşında işi ve evi olan bir bey, onunda fiziksel engelli varmış, tabi annem durumumu anlattı yapamaz dedi bir evi döndüremez dedi ama öyle bir anlattık ki bir çay demleyemez , mutfağın üzerinde tabağı bardağı toparlayamaz gibi, gelen kadınlardan biri bana gülümseyerek kız.... azda olsa bir toparlayamaz mısın dedi kırmadan ama annem öyle konuşurken o kadar da değil ben temizlik yemek yapabilirim diyemedim, yinede insanlar eşi yardım eder , bizde ederiz, gündelikçi tutarız dediler neden o kadar abartarak anlattı bilemiyorum , o kadarda değil ev temizliği dört dörtlük olmasada yapabiliyorum toparlıyorum yemeğimi yapabilirim, düşünelim biz size haber veririz dedi annem ve insanlar gitti, tabi daha sonra annem bana dönüp aman ne yapacaksın evlenip deyip evlilik hayatının ne kadar zor olduğunu anlattı, yine ayrılırsın mayrılırsın dedi insanların yüzüne nasıl bakarız diyede ekledi, bu lafı beni çok üzdü ve düşündürdü , ama sen bilirsin dedi bu kadar lafın üzerine istiyorum diyemedim yok istemem zaten dedim odama gittim, o insanlarda vazgeçmiştir diye düşünüyorum annemin anlattıklarından sonra , insanlara kız istemiyor diye cevap göndermişler , karşı taraf ne dedi bilmiyorum , neredeyse 1 ay olucak bu olayın üzerinden geçeli ama ben yinede bir görüşüp konuşmak isterdim , onunda engeli var biraz olsun beni anlardı ne hissettiğimi diye düşündüm yadırgamazdı, yalnız yaşlanmak istemiyorum, özel günlerde herkes eşiyle gezerken ben evde anne babamla oturmaktan bıktım, niye beni kimse anlamıyor, yoksa ben mi yanlış düşünüyorum yanlış yazdıysam affedin kafam çok karışık.
Bence çok haklısınız bunu haklı mıyım diye sormanıza bile gerek yok. Tabii ki anneniz siz ayrıldığınızda çok üzülmüş ama fark etmeden aslında bir daha o üzüntüyü yaşamamak için onlar vefat ettikten sonra sizi bir yalnızlığa mahkum kılıyor. Kaldiki belki de bir daha o üzüntü yaşamayacak ve siz çok mutlu bir evlilik yapacaksınız bunu bilemez ki anneniz...ki benim içime de öyle doğuyor yani buradaki arkadaşlar ne yazdilar bilmiyorum ama bence güzel bir evlilik olabilirdi.Merhaba hanımlar , içimdekileri kimseye anlatamadığım için buradayım boğuluyorum sizlerden akıl almak istiyorum , belki de ben abartıyorum , birinizin buraya yazacağı birşey bana moral olur belki , ben 31 yaşımdayim daha önce çok kısa süren bir evlilik yaptım üstelik bunu ailemin istememesine rağmen onlara karşı gelerek yaptım, aileminde düşünce yapısı şöyle bizim kızımız engelli günlük hareketleri kısıtlı her kadın gibi ev hayatında aktif olamaz ve evliliği sürmez onun için evlilik ona uygun değil deyip kafalarından benim evlenme ihtimalimi tamamen silmiş durumdalar, olmaz diyorlar başka bir şey demiyorlar , kısmen haklılarda evet engelim durumumdan dolayı eğilemiyorum üst rafta birşey olsa uzanıp alamıyorum her hareketim kısıtlı ama ben herşeye rağmen yinede çok sevdiğim için ne kadar zorlansamda onunla beraber olmayi tercih etmiştim oda herşeyi bilerek sözde kabul etmişti ama hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı, eski kayınvalide beni fiziksel engelli olduğum için bir şekilde kabulenemedi yapmadığı kalmadı oğluna benim yanımda bile şiddet uyguladı benden ayrılması için ve 3 . Ayın sonunda ne olursa olsun diyen kişi karşıma geçip tam olarak git diyemesede git demek istedi ve ayrılık konuşması yaptı, yapabileceğim hiçbir şey yoktu dönüp aile evime geldim 2 sene kabus gibi hayat geçirdim psikolojim bozuldu , ama ben kimseye sarılıp ağlayamadim çünkü annem benden daha çok ağladı, bağırdı ben onun sakinleşmesini bekledim, neyse ki herşey geride kaldı neredeyse ayrıldığım şimdi 6 yıl oluyor , yalnız hissediyorum sonumun ne olacağını düşünüyorum, annem ve babama bakıyorum onlarda yaşlanıyor onlara birşey olursa ben yalnız kalıcam yalnızlık Allah'a mahsustur, bir aile kurmak çocuk sahibi olmak istemem gerçekten çok mu yanlış birşey? 1 ay önce görücü gelmişti benim için 42 yaşında işi ve evi olan bir bey, onunda fiziksel engelli varmış, tabi annem durumumu anlattı yapamaz dedi bir evi döndüremez dedi ama öyle bir anlattık ki bir çay demleyemez , mutfağın üzerinde tabağı bardağı toparlayamaz gibi, gelen kadınlardan biri bana gülümseyerek kız.... azda olsa bir toparlayamaz mısın dedi kırmadan ama annem öyle konuşurken o kadar da değil ben temizlik yemek yapabilirim diyemedim, yinede insanlar eşi yardım eder , bizde ederiz, gündelikçi tutarız dediler neden o kadar abartarak anlattı bilemiyorum , o kadarda değil ev temizliği dört dörtlük olmasada yapabiliyorum toparlıyorum yemeğimi yapabilirim, düşünelim biz size haber veririz dedi annem ve insanlar gitti, tabi daha sonra annem bana dönüp aman ne yapacaksın evlenip deyip evlilik hayatının ne kadar zor olduğunu anlattı, yine ayrılırsın mayrılırsın dedi insanların yüzüne nasıl bakarız diyede ekledi, bu lafı beni çok üzdü ve düşündürdü , ama sen bilirsin dedi bu kadar lafın üzerine istiyorum diyemedim yok istemem zaten dedim odama gittim, o insanlarda vazgeçmiştir diye düşünüyorum annemin anlattıklarından sonra , insanlara kız istemiyor diye cevap göndermişler , karşı taraf ne dedi bilmiyorum , neredeyse 1 ay olucak bu olayın üzerinden geçeli ama ben yinede bir görüşüp konuşmak isterdim , onunda engeli var biraz olsun beni anlardı ne hissettiğimi diye düşündüm yadırgamazdı, yalnız yaşlanmak istemiyorum, özel günlerde herkes eşiyle gezerken ben evde anne babamla oturmaktan bıktım, niye beni kimse anlamıyor, yoksa ben mi yanlış düşünüyorum yanlış yazdıysam affedin kafam çok karışık.
Herkesin evliliği farklıdır ama ben de 11 yıllık evliyim evlilikten o kadar çok tiksindim ki o kadar çok canım yandı ki şu an boşanma aşamasındayım dünyaya bir daha gelsem asla evlenmem çok şanslısın bence bu devirde anne baba gibi kimse olmuyor elalemin oğlu acımıyor çok pişmanım evlendiğim için ben nedense annenize hak verdimMerhaba hanımlar , içimdekileri kimseye anlatamadığım için buradayım boğuluyorum sizlerden akıl almak istiyorum , belki de ben abartıyorum , birinizin buraya yazacağı birşey bana moral olur belki , ben 31 yaşımdayim daha önce çok kısa süren bir evlilik yaptım üstelik bunu ailemin istememesine rağmen onlara karşı gelerek yaptım, aileminde düşünce yapısı şöyle bizim kızımız engelli günlük hareketleri kısıtlı her kadın gibi ev hayatında aktif olamaz ve evliliği sürmez onun için evlilik ona uygun değil deyip kafalarından benim evlenme ihtimalimi tamamen silmiş durumdalar, olmaz diyorlar başka bir şey demiyorlar , kısmen haklılarda evet engelim durumumdan dolayı eğilemiyorum üst rafta birşey olsa uzanıp alamıyorum her hareketim kısıtlı ama ben herşeye rağmen yinede çok sevdiğim için ne kadar zorlansamda onunla beraber olmayi tercih etmiştim oda herşeyi bilerek sözde kabul etmişti ama hiçbir şey hayal ettiğim gibi olmadı, eski kayınvalide beni fiziksel engelli olduğum için bir şekilde kabulenemedi yapmadığı kalmadı oğluna benim yanımda bile şiddet uyguladı benden ayrılması için ve 3 . Ayın sonunda ne olursa olsun diyen kişi karşıma geçip tam olarak git diyemesede git demek istedi ve ayrılık konuşması yaptı, yapabileceğim hiçbir şey yoktu dönüp aile evime geldim 2 sene kabus gibi hayat geçirdim psikolojim bozuldu , ama ben kimseye sarılıp ağlayamadim çünkü annem benden daha çok ağladı, bağırdı ben onun sakinleşmesini bekledim, neyse ki herşey geride kaldı neredeyse ayrıldığım şimdi 6 yıl oluyor , yalnız hissediyorum sonumun ne olacağını düşünüyorum, annem ve babama bakıyorum onlarda yaşlanıyor onlara birşey olursa ben yalnız kalıcam yalnızlık Allah'a mahsustur, bir aile kurmak çocuk sahibi olmak istemem gerçekten çok mu yanlış birşey? 1 ay önce görücü gelmişti benim için 42 yaşında işi ve evi olan bir bey, onunda fiziksel engelli varmış, tabi annem durumumu anlattı yapamaz dedi bir evi döndüremez dedi ama öyle bir anlattık ki bir çay demleyemez , mutfağın üzerinde tabağı bardağı toparlayamaz gibi, gelen kadınlardan biri bana gülümseyerek kız.... azda olsa bir toparlayamaz mısın dedi kırmadan ama annem öyle konuşurken o kadar da değil ben temizlik yemek yapabilirim diyemedim, yinede insanlar eşi yardım eder , bizde ederiz, gündelikçi tutarız dediler neden o kadar abartarak anlattı bilemiyorum , o kadarda değil ev temizliği dört dörtlük olmasada yapabiliyorum toparlıyorum yemeğimi yapabilirim, düşünelim biz size haber veririz dedi annem ve insanlar gitti, tabi daha sonra annem bana dönüp aman ne yapacaksın evlenip deyip evlilik hayatının ne kadar zor olduğunu anlattı, yine ayrılırsın mayrılırsın dedi insanların yüzüne nasıl bakarız diyede ekledi, bu lafı beni çok üzdü ve düşündürdü , ama sen bilirsin dedi bu kadar lafın üzerine istiyorum diyemedim yok istemem zaten dedim odama gittim, o insanlarda vazgeçmiştir diye düşünüyorum annemin anlattıklarından sonra , insanlara kız istemiyor diye cevap göndermişler , karşı taraf ne dedi bilmiyorum , neredeyse 1 ay olucak bu olayın üzerinden geçeli ama ben yinede bir görüşüp konuşmak isterdim , onunda engeli var biraz olsun beni anlardı ne hissettiğimi diye düşündüm yadırgamazdı, yalnız yaşlanmak istemiyorum, özel günlerde herkes eşiyle gezerken ben evde anne babamla oturmaktan bıktım, niye beni kimse anlamıyor, yoksa ben mi yanlış düşünüyorum yanlış yazdıysam affedin kafam çok karışık.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?