Evlenmeyen arkadaşlar

Ben 29 yaşındayım. Millet laf sokuyo artk etki etmiyo kader kismet bu arada okumadığım dua kalmadi evlencem diye sizinle yazısinca kendimi iyi hissediyorm. Yalniz değilmişim diye
Tabiki yalnız değilsin :) dert etmememiz gereken bir durum aslında ama toplum baskısı bu düşüncelere sürüklüyor bizi bacım :)) bir de benim erkek arkadaşımda var, amaher şey hazır değil. Bir de millet gibi olsun evlenelim gerisi gelir diyenlerden de değilim her şey tam tamına olsun istiyorum maddi manevi
 
Reactions: 000
Ama şunu belirteyim, evli ya ciddi ilişkisi olanların bunu belirten birşey paylaşmaları gerektiğini düşünüyorum, özellikle erkeklere bu konuda hiç güvenmem ve altında başka niyet ararım.
Ya arasıra elbette paylaşabilirsin güzel bir fotoğraf karesini. Fakat hemen hemen hergün story atıp verilen çiçekten yazılan not a kadar paylaşmak nedir, özel anlar onlar özel kalsın Bi zahmet sana içinden gelip yazdığı notu da paylaşmayover
 
29 yaşındayım gayet mutluyum.
Üzerimde bir evlilik, bir eş sorumluluğu olmadan istediğim gibi yaşıyorum, özgürüm.

Arkadaşlarımın bir kısmı bekar bir kısmı evlendi, bazıları çocuk yaptı, ikinci çocuğunu yapan da var, hatta boşanan bile oldu. Boşanıp ikinci tura evlenen de var birkaç tane Hiç imrenmedim, ben iyiyim böyle, kenardan kenardan bekar bekar yaşıyorum
 
Dur daha ben 33 yaşındayım yeni yeni evliliği düşünmeye ısınmaya başladım. ve iyi ki yirmili yaşlarda evlenip de hata etmedim diyorum. Bence en azından 29a kadar evlenmeyin.
Bu gidişle 32 den önce zor görünüyor zaten :) atanamadık iş oranları sınırlı standartlar düşük. Ya evlenip kıt kanaat geçinip şuanki hayatımı mumla aricam ya da beklicem. Bende beklemeyi tercih ediyorum fakat ara sıra geliyorlar
 
Reactions: 000
Hiç arada üzülmüyor musunuz:) keşke benimde Bi düzenim vs olsun figibisinden :))
 
Ya zaten saçma sapan evlilik yapanların bu kadar övünmesi ve seni eziklemesi durumu, var :) mesela bakıyorum çevrede asla o şekilde bir evlilik yapmam dediğim insanlar, bana diyor ki keşke artık sende evlenebilsen vs ciddi ciddi üzülüyorlar bana:) hayır o şekildeki bir evliliği bende yapardım ama onlar sanıyorki öylesini bile bulamamışım:)
 
Bugün 39 yaşındayım bekarım,haftaya kırk olucam.
İşimde gücümdeyim maddi yeterliliğim var ,sağlıklıyım ,spora gidiyorum arkadaşlarımla buluşuyorum,mutluyum,kimseye ne hesap veriyorum ne de abuk subuk paramı çarçur ediyorum .
Bu arada 3 kere nişanladım,o dönemlerde yaşadığım rezilliğin haddi hesabı yok ,boşuna üzülmüşüm ,
Tek öğüdüm kadın erkek ilişkisinde ılımlı ,yardımsever,yapıcı olmaya evlenmeden gerek yok ,suistimale yol açıyor
 
Valla 26 yaşında evlendim .Eşimle çok aman aman sıkıntı yaşamasam da anası ,danasi bilmem nesi yetti yani 3,5 yaşında oğlum var bazen konu da açıyorum darlanip dün temizlik yaocam herşeye kariwiyolar bı gidin de yalnız 5 dk durayim diye cemkirdim
Ruhum özgür kız modundan çıkamadığı için hep kendi icimde catisiyorum boşver herşey zamanı gelince olur elbet önemli olan doğru zamanda doğru kişi olsun ama önce hayatını yaşa aklinda Hicbirsey kalmasın :)
 
Şöyle Bi şeyde var. Tüm evliler diyor ki bekarlık sultanlıktır boşver. Ama hemen ardından da şunu söylüyorlar, '' ama yine de evlililik iyi, kurulu düzenin oluyor, düzenine karışan yok, eşinle kafan uyuşuyorsa güzel zamanlar geçiyorsun''vs vs :)
 
Düzenim zaten var, tek başıma bir düzen kurdum senelerdir. Hayattaki düzen illa evlenince, eşle birlikte kurulmuyor ki :) Gayet de memnunum kendi düzenimden.
Yalnız yaşıyorsun sanırım. Ya işte aile ile de alakalı demek ki. Dediğin gibi bir hayatım olsa bende dert etmezdim sanırım:) ailem ile yaşadığım için aynı düşüncelere sahip olamıyorum :) yalnız yaşamam için bir düzen kurmam için, başka şehire atanmam lazım. Başka türlü izin vermiyorlar ve bu şekilde de istediğim gibi rahat olamıyorsun
 
21 yaşıma kadar annemle yaşadım, sonra 8 sene yalnız yaşadım, 29 yaşımda yine annemle yaşamaya başladım.

Düzenden kastım illa ev düzeni değil aslında. Şu an annemle beraber yaşıyorum ama hayatımın düzeni yine bana ait. İşimi de yapıyorum, arkadaşlarımla da görüşüyorum, dansıma da gidiyorum, tatilime de çıkıyorum.

Eğer aileniz hayatınıza müdahale eden bir yapıdaysa bunun kurtuluşu evlilik değil, o zaman da babanız yerine eşiniz olacak, siz yine tam olarak istediğiniz gibi yaşayamamış olacaksınız.
 
Buna kesinlikle inanıyorum. Mutlu insanlar anı yaşamayı tercih ediyor. Diğerleri de ona buna hava atıcam diye kendini oyalıyor.
 
Evet kafan uyusuyorsa tabiki güzel ,ama sadece eşle bitmiyor .O yüzden doğru zamanda doğru kişiyle olsun diyorum :) kardeşim bekar ve inan kendine cok güzel bir düzen kurdu .Düzeni illaki evliliğe bağlama .Ayrıca düzenine karışan bir kaynanaya denk gelirsen hiçte öyle olmuyor
Bekarlık sultanlık değil de ,onemli olan o sorumluluğa hazır olmak bence
 
26 bence çok genç bi yaş. Evlenmeden önce ben de benzer şeyler hissediyordum. Geçen yıl evlendim öyle özenilecek hiç bi şeyi yokmuş. Evlenmeden önce ekonomik bağımsızlığınız yoksa mutlaka onu kazanın. Gezin dolaşın görmek istediğiniz yerleri görün. Ehliyet alın kendi arabanızı alıp kimseye bağlı kalmadan yolculuğa çıkın. Ve en çok da kendinizi geliştirin. Kurslara gidin sağlam bi karakter edinin. Koca zamanı gelince bulunuyor. Yıllar geçiyor diye acele edip yanlış karar almayın.
 
Umarım hayalin gerçekleşir. Ailenin yanından gidip kendi ayakların üzerinde durduğunda çok aşırı mutlu olacaksın.
 
Umarım hayalin gerçekleşir. Ailenin yanından gidip kendi ayakların üzerinde durduğunda çok aşırı mutlu olacaksın.
Teşekkür ederim iyi dilekleriniz için :) çok kapalı yapıda bir ailem yok fakat aile ailedir işte Bi de yaşadığım yer de etkiliyor, sürekli gezip eğlenemiyorum, ya da tek başıma arkadaşlarımla tatile çıkamıyorum o rahatlık yok. Bir de evim bile olsa yine de annemin düzeni var. Erkek arkadaşım da var şartlar hazır olmadığı için evlenemiyoruz, sürekli görüşemiyoruz ya da tatil e vs çıkamıyoruz, evli arkadaşlarımı görünce o yönden özeniyorum. Sizin de hayatınız dilediğiniz gibi olur umarım
 
Ekonomik bağımsızlığımı kazanmaya çalışıyorum fakat bir türlü atanamıyorum. Atanacağımın, garantisi yok, atamadan da evlenmeyeceğim diyorum fakat bu, kez de tüm hayatımı bir atamaya bağlamış gibi oluyorum, ve haliyle atanmadığım, sürece yaşıyormuşum gibi hissedemiyorum. Evlilik yok düzen yok vs bu kez daha kötü hissediyorum. İlla atanma değil özelde de bakın iş diceksin iz fakat özelde de pek iş yok, kendi bölümüm ile alakalı yok, diğer türlü olanlar da asgari ücrete pestilini çıkarıyorlar. Bi garantisi de yok. Evlenmeden önce bile o işleri yapmazken evlenince çok çok zor. Ya Bi mağazaya girmem lazım ya Bi kafeye vs. Küçümsemiyorum, yanlış anlamayın fakat öyle bir iş ile de evlenmek çok zor, çocuğum olacak bakıcıya vereceğim para maaşım kadar eder haliyle çıkarım işten.
 
Sanırım her genç kızın yaşadığı bir şey bu :) hislerini çok iyi anlıyorum ben de atama beklerken aynı durumdaydım. Belli bi yaşa geldikten sonra artık ailenin yanında kalmak zorlaşıyor insan evde fazla hissediyor kendini. Şimdi uzaktayım ailemi yılda 2 defa görebiliyorum. Oradaki zamanın çok kısıtlı zaten tadını çıkar. O evden çıktıktan sonra artık tamamen yetişkin olduğunun farkına varıyorsun. Her şey gönlünce olsun
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…