sırf sız ıstıyorsunuz dıye red etmemek ıcın bırlıkte olması daha kotu olur bence ayrıca ınsanız... sızınde kendınızı halsız hıssettıgınız zamanlar olabılır sızınde canım ıstemıyor bugun dıyecegınız an olabılır yanı...Reddedilmekten korkuyorum. Yorgunum sabah erken kalkcam falan derse bozulurum
Evliliğin başı herkes için böyle sancılıdır. Şu yoldan geçmeyen yoktur.Merhaba hanımlar. 3 aylık evliyim ve yavaş yavaş cicim aylarının sonuna geliyoruz sanırım. Son bir kaç güne kadar her şey düşündüğümden çok daha güzel gidiyordu. Her gün iyi ki evlenmişiz deyip sarılmalar, her işi birlikte yapma, her an sarılma öpme arzusu, sürekli baş başa, diz dize mıç mıç idik. bir rüyanın içindeymişiz ve uyanmaya başladım. Tabi eşimin içindeki odun da uyanmaya başlıyor. Sanki biri beni dürttü ve kendine gel her şey bu kadar güzel olamaz dedi. Son günlere kadar güzel giden şeylerden biri de aktif cinsel hayatımızdı. Sonra benim iş nedeniyle şehir dışına çıkmam gerekti. 1 hafta ayrı kaldık, ardından hastalandım bir kaç gün yerimden kalkamadım. Bu nedenlerle cinsellik sekteye uğradı. Sonraki haftaiçi böyle devam edince sinirlenmeye başladım. İşten yorgun geliyor ve yemek yedikten sonra erkenden uyuyakalıyor. Sabahları da erken kalkıyor. Ne yani şimdi biz haftasonlarını mi beklicez. Adamdan randevu mu alcam diye düşüne düşüne kendimi doldurdum. Ama onun tavırlarında bir değişiklik yoktu. Her zamanki gibi sevecen davranıyordu. Ben mesafeli davranmaya başladım. İlk kıvılcım böyle başladı. Ben bu konuyu dillendiremiyorum, eşimin de bir huyu var ki bir sorun olduğunu anlıyor ama özellikle sormuyor, kaçıyor, anladığı bildiği halde bir şey yokmuş gibi davranıyor. Bu da beni daha çok sinirlendiriyor. Konuyu açmaya çalışsam bile o duymazdan geliyor ya da cevap vermeyerek konuyu kapatmaya çalışıyor. Konu ne olursa olsun tavrı hep böyle.
Benim iş yoğunluğum ona göre daha az ve bazen ondan daha erken eve geliyorum. O gelmeden yemeği hazırlıyorum. Onun dışındaki zamanlar eve birlikte girip yemeği birlikte hazırlıyoruz. Artık mutfakta oflayıp puflamaya başladı. En basit şeyleri yaparken bile her şeyi bana soruyor beni çağırıyor. Ki kendisi yıllarca yalnız yaşamış bir insan her şeyi aslında biliyor. Yani ben olmasam tek başına her seyi becerebilir. Sürekli bana sorması ve mızmızlanması beni daha çok yoruyor. Şunun tuzuna bak, bak bakalım pişmiş mi, bunun yeri neresi, of bu buraya sığmıyor, of bunu buraya koysak olmaz mı, of bulaşıkları sonra yerleştirelim. Güya bana yardımcı oluyor. Halbuki mutfağa her gün beraber giriyoruz, lazim olunca her şeyin yerini bilip ordan alıyor ama yerine koyarken hiçbirinin yerini bilmiyor. Ben de tabi sürekli uyarıyorum, onun yeri orası değil, onu dökme, bunu yapma, çöpü neden atmıyorsun vs. Her şeye cevabı off. Ben de biraz titiz ve düzenli insanım. Bana yetişmesi zor kabul ediyorum. Ama evdeki işler onun için sadece yemek ve bulaşıktan ibaret. Bulaşık dediğim de makineye yerleştirme, sığmayanları yıkamak. Bunları yapınca lütfetmiş gibi davranıyor, kendini övüyor. En son eşyaları doğru yerlerine koymuyorsun deyince yapmıyorum o zaman dedi. Yaptıklarımı beğenmiyorsan yaptırma, ben erkeğim bu kadar şeyi yaptığıma şükret dedi. Peki ben neden her şeyi yapıyorum, sen şikayet etsen beğenmesen bile yemek yapıyorum, bu evde beraber yaşıyoruz, neden hep ben toplayıp temizliyorum deyince, sen de yapma o zaman dedi. O günden beri yemek yapmıyorum. Kendisi de kahvaltılık vs atıştırıyor. Temizliği, toplamayı her şeyi bıraktım. Yediği içtiği her şeyi olduğu gibi bırakıyor. Afedersiniz evi b.k götürüyor. Birbirimizin yüzüne bile bakmıyor, mecbur kalmadıkça konuşmuyoruz. Zaten kanepede uyuyakalırdı, artık yatağa hiç gelmiyor. Ben de ona ait hiçbir şeye dokunmuyorum. Çamaşırları yıkadıktan sonra onunkileri yerlerine koymuyorum bırakıyorum. Evde yiyecek içecek bisey kalmadı. Kapıda çöp birikti. Bu inadın sonu nereye varacak bilmiyorum. Kimseye de bisey yansıtmak istemiyorum. Yarın için çok önceden bir arkadaşımıza söz vermiştik yemeğe gidecektik onlara. Daha bir kaç gün önce geliyorsunuz değil mi diye sorduğunda belki barışırız diye evet dedim ama şimdi kara kara düşünüyorum. Gitsek olmaz, gitmesek ne bahane uyduracağım. Bir yanım şehir dışındaki ailemin yanına gidip haftasonunu orada geçirmek istiyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Artık eve gelmek istemiyorum. Biraz uzun oldu ama paylaşmak istedim. Belki görmediğim hatalarımı görüşlerinizle farkederim. Bilemiyorum nasıl davranmak lazım. Bütün sorumluluğu tek başıma üstlenmek istemiyorum. Ben köle değilim
Ne çabuk soğumuşsunuz birbirinizden?daha şimdiden yataklar ayrılmış.Olmaz böyle, evlilik bu değil.Biraz birbirinizi altdan alın.ne bilim,o konuşurken siz susun,siz konuşurken o sussun gibi gibi.ALLAH kolaylık versin,içinize muhabbet versin inşallah.Merhaba hanımlar. 3 aylık evliyim ve yavaş yavaş cicim aylarının sonuna geliyoruz sanırım. Son bir kaç güne kadar her şey düşündüğümden çok daha güzel gidiyordu. Her gün iyi ki evlenmişiz deyip sarılmalar, her işi birlikte yapma, her an sarılma öpme arzusu, sürekli baş başa, diz dize mıç mıç idik. bir rüyanın içindeymişiz ve uyanmaya başladım. Tabi eşimin içindeki odun da uyanmaya başlıyor. Sanki biri beni dürttü ve kendine gel her şey bu kadar güzel olamaz dedi. Son günlere kadar güzel giden şeylerden biri de aktif cinsel hayatımızdı. Sonra benim iş nedeniyle şehir dışına çıkmam gerekti. 1 hafta ayrı kaldık, ardından hastalandım bir kaç gün yerimden kalkamadım. Bu nedenlerle cinsellik sekteye uğradı. Sonraki haftaiçi böyle devam edince sinirlenmeye başladım. İşten yorgun geliyor ve yemek yedikten sonra erkenden uyuyakalıyor. Sabahları da erken kalkıyor. Ne yani şimdi biz haftasonlarını mi beklicez. Adamdan randevu mu alcam diye düşüne düşüne kendimi doldurdum. Ama onun tavırlarında bir değişiklik yoktu. Her zamanki gibi sevecen davranıyordu. Ben mesafeli davranmaya başladım. İlk kıvılcım böyle başladı. Ben bu konuyu dillendiremiyorum, eşimin de bir huyu var ki bir sorun olduğunu anlıyor ama özellikle sormuyor, kaçıyor, anladığı bildiği halde bir şey yokmuş gibi davranıyor. Bu da beni daha çok sinirlendiriyor. Konuyu açmaya çalışsam bile o duymazdan geliyor ya da cevap vermeyerek konuyu kapatmaya çalışıyor. Konu ne olursa olsun tavrı hep böyle.
Benim iş yoğunluğum ona göre daha az ve bazen ondan daha erken eve geliyorum. O gelmeden yemeği hazırlıyorum. Onun dışındaki zamanlar eve birlikte girip yemeği birlikte hazırlıyoruz. Artık mutfakta oflayıp puflamaya başladı. En basit şeyleri yaparken bile her şeyi bana soruyor beni çağırıyor. Ki kendisi yıllarca yalnız yaşamış bir insan her şeyi aslında biliyor. Yani ben olmasam tek başına her seyi becerebilir. Sürekli bana sorması ve mızmızlanması beni daha çok yoruyor. Şunun tuzuna bak, bak bakalım pişmiş mi, bunun yeri neresi, of bu buraya sığmıyor, of bunu buraya koysak olmaz mı, of bulaşıkları sonra yerleştirelim. Güya bana yardımcı oluyor. Halbuki mutfağa her gün beraber giriyoruz, lazim olunca her şeyin yerini bilip ordan alıyor ama yerine koyarken hiçbirinin yerini bilmiyor. Ben de tabi sürekli uyarıyorum, onun yeri orası değil, onu dökme, bunu yapma, çöpü neden atmıyorsun vs. Her şeye cevabı off. Ben de biraz titiz ve düzenli insanım. Bana yetişmesi zor kabul ediyorum. Ama evdeki işler onun için sadece yemek ve bulaşıktan ibaret. Bulaşık dediğim de makineye yerleştirme, sığmayanları yıkamak. Bunları yapınca lütfetmiş gibi davranıyor, kendini övüyor. En son eşyaları doğru yerlerine koymuyorsun deyince yapmıyorum o zaman dedi. Yaptıklarımı beğenmiyorsan yaptırma, ben erkeğim bu kadar şeyi yaptığıma şükret dedi. Peki ben neden her şeyi yapıyorum, sen şikayet etsen beğenmesen bile yemek yapıyorum, bu evde beraber yaşıyoruz, neden hep ben toplayıp temizliyorum deyince, sen de yapma o zaman dedi. O günden beri yemek yapmıyorum. Kendisi de kahvaltılık vs atıştırıyor. Temizliği, toplamayı her şeyi bıraktım. Yediği içtiği her şeyi olduğu gibi bırakıyor. Afedersiniz evi b.k götürüyor. Birbirimizin yüzüne bile bakmıyor, mecbur kalmadıkça konuşmuyoruz. Zaten kanepede uyuyakalırdı, artık yatağa hiç gelmiyor. Ben de ona ait hiçbir şeye dokunmuyorum. Çamaşırları yıkadıktan sonra onunkileri yerlerine koymuyorum bırakıyorum. Evde yiyecek içecek bisey kalmadı. Kapıda çöp birikti. Bu inadın sonu nereye varacak bilmiyorum. Kimseye de bisey yansıtmak istemiyorum. Yarın için çok önceden bir arkadaşımıza söz vermiştik yemeğe gidecektik onlara. Daha bir kaç gün önce geliyorsunuz değil mi diye sorduğunda belki barışırız diye evet dedim ama şimdi kara kara düşünüyorum. Gitsek olmaz, gitmesek ne bahane uyduracağım. Bir yanım şehir dışındaki ailemin yanına gidip haftasonunu orada geçirmek istiyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Artık eve gelmek istemiyorum. Biraz uzun oldu ama paylaşmak istedim. Belki görmediğim hatalarımı görüşlerinizle farkederim. Bilemiyorum nasıl davranmak lazım. Bütün sorumluluğu tek başıma üstlenmek istemiyorum. Ben köle değilim
Ben genele göre biraz farklı yorum yapacağım. Bekarken yaptığım işe annem laf yapınca yapmaz sitem edince sende yapma bu kadar yaptığıma şükret derdim. Ben iletişim sorununuz olduğunu düşünüyorum. Cinsellik konusunda bir şey diyeyemeceğim szii istemiyorsa cilve yapsanız ? Böyle totonuzla :) güzel giyinseniz falan ? He yine olmuyorsa kendi bilir ama bu iş yapma konusunda inada bindirmeyin derim. Normalde ediyormuş zaten yaptığınızı beğenmediğiniz için yapmak istemiyor olabilir.Merhaba hanımlar. 3 aylık evliyim ve yavaş yavaş cicim aylarının sonuna geliyoruz sanırım. Son bir kaç güne kadar her şey düşündüğümden çok daha güzel gidiyordu. Her gün iyi ki evlenmişiz deyip sarılmalar, her işi birlikte yapma, her an sarılma öpme arzusu, sürekli baş başa, diz dize mıç mıç idik. bir rüyanın içindeymişiz ve uyanmaya başladım. Tabi eşimin içindeki odun da uyanmaya başlıyor. Sanki biri beni dürttü ve kendine gel her şey bu kadar güzel olamaz dedi. Son günlere kadar güzel giden şeylerden biri de aktif cinsel hayatımızdı. Sonra benim iş nedeniyle şehir dışına çıkmam gerekti. 1 hafta ayrı kaldık, ardından hastalandım bir kaç gün yerimden kalkamadım. Bu nedenlerle cinsellik sekteye uğradı. Sonraki haftaiçi böyle devam edince sinirlenmeye başladım. İşten yorgun geliyor ve yemek yedikten sonra erkenden uyuyakalıyor. Sabahları da erken kalkıyor. Ne yani şimdi biz haftasonlarını mi beklicez. Adamdan randevu mu alcam diye düşüne düşüne kendimi doldurdum. Ama onun tavırlarında bir değişiklik yoktu. Her zamanki gibi sevecen davranıyordu. Ben mesafeli davranmaya başladım. İlk kıvılcım böyle başladı. Ben bu konuyu dillendiremiyorum, eşimin de bir huyu var ki bir sorun olduğunu anlıyor ama özellikle sormuyor, kaçıyor, anladığı bildiği halde bir şey yokmuş gibi davranıyor. Bu da beni daha çok sinirlendiriyor. Konuyu açmaya çalışsam bile o duymazdan geliyor ya da cevap vermeyerek konuyu kapatmaya çalışıyor. Konu ne olursa olsun tavrı hep böyle.
Benim iş yoğunluğum ona göre daha az ve bazen ondan daha erken eve geliyorum. O gelmeden yemeği hazırlıyorum. Onun dışındaki zamanlar eve birlikte girip yemeği birlikte hazırlıyoruz. Artık mutfakta oflayıp puflamaya başladı. En basit şeyleri yaparken bile her şeyi bana soruyor beni çağırıyor. Ki kendisi yıllarca yalnız yaşamış bir insan her şeyi aslında biliyor. Yani ben olmasam tek başına her seyi becerebilir. Sürekli bana sorması ve mızmızlanması beni daha çok yoruyor. Şunun tuzuna bak, bak bakalım pişmiş mi, bunun yeri neresi, of bu buraya sığmıyor, of bunu buraya koysak olmaz mı, of bulaşıkları sonra yerleştirelim. Güya bana yardımcı oluyor. Halbuki mutfağa her gün beraber giriyoruz, lazim olunca her şeyin yerini bilip ordan alıyor ama yerine koyarken hiçbirinin yerini bilmiyor. Ben de tabi sürekli uyarıyorum, onun yeri orası değil, onu dökme, bunu yapma, çöpü neden atmıyorsun vs. Her şeye cevabı off. Ben de biraz titiz ve düzenli insanım. Bana yetişmesi zor kabul ediyorum. Ama evdeki işler onun için sadece yemek ve bulaşıktan ibaret. Bulaşık dediğim de makineye yerleştirme, sığmayanları yıkamak. Bunları yapınca lütfetmiş gibi davranıyor, kendini övüyor. En son eşyaları doğru yerlerine koymuyorsun deyince yapmıyorum o zaman dedi. Yaptıklarımı beğenmiyorsan yaptırma, ben erkeğim bu kadar şeyi yaptığıma şükret dedi. Peki ben neden her şeyi yapıyorum, sen şikayet etsen beğenmesen bile yemek yapıyorum, bu evde beraber yaşıyoruz, neden hep ben toplayıp temizliyorum deyince, sen de yapma o zaman dedi. O günden beri yemek yapmıyorum. Kendisi de kahvaltılık vs atıştırıyor. Temizliği, toplamayı her şeyi bıraktım. Yediği içtiği her şeyi olduğu gibi bırakıyor. Afedersiniz evi b.k götürüyor. Birbirimizin yüzüne bile bakmıyor, mecbur kalmadıkça konuşmuyoruz. Zaten kanepede uyuyakalırdı, artık yatağa hiç gelmiyor. Ben de ona ait hiçbir şeye dokunmuyorum. Çamaşırları yıkadıktan sonra onunkileri yerlerine koymuyorum bırakıyorum. Evde yiyecek içecek bisey kalmadı. Kapıda çöp birikti. Bu inadın sonu nereye varacak bilmiyorum. Kimseye de bisey yansıtmak istemiyorum. Yarın için çok önceden bir arkadaşımıza söz vermiştik yemeğe gidecektik onlara. Daha bir kaç gün önce geliyorsunuz değil mi diye sorduğunda belki barışırız diye evet dedim ama şimdi kara kara düşünüyorum. Gitsek olmaz, gitmesek ne bahane uyduracağım. Bir yanım şehir dışındaki ailemin yanına gidip haftasonunu orada geçirmek istiyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Artık eve gelmek istemiyorum. Biraz uzun oldu ama paylaşmak istedim. Belki görmediğim hatalarımı görüşlerinizle farkederim. Bilemiyorum nasıl davranmak lazım. Bütün sorumluluğu tek başıma üstlenmek istemiyorum. Ben köle değilim
Daha 3 ay içinde bu kavga neden? Yapmayin. Anlayişli olun birbirinize karşi. O oflayinca yorgunmusun? Hadi çabucak bitirelim de kahve keyfi yapalim de. meyve soyalim film izleyerek yeriz de. Ayri uyuyunca yataginda sinir küpü olmak yerine " bir sorunun mu var? Neden benimle yatmiyorsun? Sensiz rahat uyuyamiyorum" de. Tabi şimdi size sesimi duyura bildigim için sizin yapmaniz gerekenleri yaziyorum. Evlilik tek tarafin mucadelesi ile olmaz. Eşinizin de kendine çeki duzen vermesi gerekir. Ama bari siz kendi adiniza guzel davranin. Nebileyim yoksa o off dedi o şunu bana sordu. Çok yavan küslükler değil mi? Sizden geç geliyorsa anlayişli olun. Evlilikde gurur olmaz. Evinizde o yapmadi diye ben de yapmiycam iş ne demek. Ayri uyumak ne demek. Konuşuyorum diyorsunuz ama konuşmaniz da bence kavga niteliginde. "Bak şoyle yapalim olur mu? Birbirimize yardim edelim" le başlayan cumleler kavgayla sonuçlanmaz. Ama siz "onu yapmadin, of dedin, neden yerine koymuyorsun" demeyi konuşmak saniyorsan bu kavgadir terslemekdir şikayetdir. Hoşgoruyle o da eskisi gibi sana yardim edecekdir. Ne yapin edin evliliginize gururun girmesine izin vermeyin. Aşkda gurur yoktur. Bizim evliligimizde altin kurallar vardir. Küs yataga girmiycez, ne olyrsa olsun yataklari ayirmiycaz, ne olursa olsun ayni yatakda birbirimize uzak yatmiycaz, küs evden ayrilmiycaz, sorun ne olursa olsun sesimizi yukseltmeden her ikimize de konuşma firsati vericez ve saire. Bunlar bizim kurallarimiz. Bu kurallara uymamiz sayesinde çok sukur 2.5 senedir sorun yaşamadik. Bir kere küs çikti işe gitti ama yoldan döndu. Barişmazsak adimimi atmiycam dedi. Gonlumu aldi ozur diledi gitti. Evliliyi arkadaş ilişkilerine benzetmeyin. Ayni evin içinde küslük olmazMerhaba hanımlar. 3 aylık evliyim ve yavaş yavaş cicim aylarının sonuna geliyoruz sanırım. Son bir kaç güne kadar her şey düşündüğümden çok daha güzel gidiyordu. Her gün iyi ki evlenmişiz deyip sarılmalar, her işi birlikte yapma, her an sarılma öpme arzusu, sürekli baş başa, diz dize mıç mıç idik. bir rüyanın içindeymişiz ve uyanmaya başladım. Tabi eşimin içindeki odun da uyanmaya başlıyor. Sanki biri beni dürttü ve kendine gel her şey bu kadar güzel olamaz dedi. Son günlere kadar güzel giden şeylerden biri de aktif cinsel hayatımızdı. Sonra benim iş nedeniyle şehir dışına çıkmam gerekti. 1 hafta ayrı kaldık, ardından hastalandım bir kaç gün yerimden kalkamadım. Bu nedenlerle cinsellik sekteye uğradı. Sonraki haftaiçi böyle devam edince sinirlenmeye başladım. İşten yorgun geliyor ve yemek yedikten sonra erkenden uyuyakalıyor. Sabahları da erken kalkıyor. Ne yani şimdi biz haftasonlarını mi beklicez. Adamdan randevu mu alcam diye düşüne düşüne kendimi doldurdum. Ama onun tavırlarında bir değişiklik yoktu. Her zamanki gibi sevecen davranıyordu. Ben mesafeli davranmaya başladım. İlk kıvılcım böyle başladı. Ben bu konuyu dillendiremiyorum, eşimin de bir huyu var ki bir sorun olduğunu anlıyor ama özellikle sormuyor, kaçıyor, anladığı bildiği halde bir şey yokmuş gibi davranıyor. Bu da beni daha çok sinirlendiriyor. Konuyu açmaya çalışsam bile o duymazdan geliyor ya da cevap vermeyerek konuyu kapatmaya çalışıyor. Konu ne olursa olsun tavrı hep böyle.
Benim iş yoğunluğum ona göre daha az ve bazen ondan daha erken eve geliyorum. O gelmeden yemeği hazırlıyorum. Onun dışındaki zamanlar eve birlikte girip yemeği birlikte hazırlıyoruz. Artık mutfakta oflayıp puflamaya başladı. En basit şeyleri yaparken bile her şeyi bana soruyor beni çağırıyor. Ki kendisi yıllarca yalnız yaşamış bir insan her şeyi aslında biliyor. Yani ben olmasam tek başına her seyi becerebilir. Sürekli bana sorması ve mızmızlanması beni daha çok yoruyor. Şunun tuzuna bak, bak bakalım pişmiş mi, bunun yeri neresi, of bu buraya sığmıyor, of bunu buraya koysak olmaz mı, of bulaşıkları sonra yerleştirelim. Güya bana yardımcı oluyor. Halbuki mutfağa her gün beraber giriyoruz, lazim olunca her şeyin yerini bilip ordan alıyor ama yerine koyarken hiçbirinin yerini bilmiyor. Ben de tabi sürekli uyarıyorum, onun yeri orası değil, onu dökme, bunu yapma, çöpü neden atmıyorsun vs. Her şeye cevabı off. Ben de biraz titiz ve düzenli insanım. Bana yetişmesi zor kabul ediyorum. Ama evdeki işler onun için sadece yemek ve bulaşıktan ibaret. Bulaşık dediğim de makineye yerleştirme, sığmayanları yıkamak. Bunları yapınca lütfetmiş gibi davranıyor, kendini övüyor. En son eşyaları doğru yerlerine koymuyorsun deyince yapmıyorum o zaman dedi. Yaptıklarımı beğenmiyorsan yaptırma, ben erkeğim bu kadar şeyi yaptığıma şükret dedi. Peki ben neden her şeyi yapıyorum, sen şikayet etsen beğenmesen bile yemek yapıyorum, bu evde beraber yaşıyoruz, neden hep ben toplayıp temizliyorum deyince, sen de yapma o zaman dedi. O günden beri yemek yapmıyorum. Kendisi de kahvaltılık vs atıştırıyor. Temizliği, toplamayı her şeyi bıraktım. Yediği içtiği her şeyi olduğu gibi bırakıyor. Afedersiniz evi b.k götürüyor. Birbirimizin yüzüne bile bakmıyor, mecbur kalmadıkça konuşmuyoruz. Zaten kanepede uyuyakalırdı, artık yatağa hiç gelmiyor. Ben de ona ait hiçbir şeye dokunmuyorum. Çamaşırları yıkadıktan sonra onunkileri yerlerine koymuyorum bırakıyorum. Evde yiyecek içecek bisey kalmadı. Kapıda çöp birikti. Bu inadın sonu nereye varacak bilmiyorum. Kimseye de bisey yansıtmak istemiyorum. Yarın için çok önceden bir arkadaşımıza söz vermiştik yemeğe gidecektik onlara. Daha bir kaç gün önce geliyorsunuz değil mi diye sorduğunda belki barışırız diye evet dedim ama şimdi kara kara düşünüyorum. Gitsek olmaz, gitmesek ne bahane uyduracağım. Bir yanım şehir dışındaki ailemin yanına gidip haftasonunu orada geçirmek istiyor. Ne yapacağımı şaşırdım. Artık eve gelmek istemiyorum. Biraz uzun oldu ama paylaşmak istedim. Belki görmediğim hatalarımı görüşlerinizle farkederim. Bilemiyorum nasıl davranmak lazım. Bütün sorumluluğu tek başıma üstlenmek istemiyorum. Ben köle değilim
Evet ben sürekli uyarıyorum, bazen de sert bir şekilde. O da sürekli off diyor. ben bile düşünüyorum ne kadar çok off dedi ve ben ne kadar çok uyarıyorum diyeama uyarmazsam aynı şeyleri yapmaya devam ediyor. Biraz daha tatlı dilli olmaya çalışayım bari. Bu güzel bir öneri. Teşekkürler
Aynen dediğiniz gibi cinsellik konusunda başlarda o daha istekliyken ben kaçıyordum. Simdi de acaba ondan mı etkilendi diye düşünüyorum. Teşekkürler yorumunuz içinKonunuzun başını okurken size "biraz salın" diyecektim ama konunun devamını okuyunca gördüm ki siz komple salmışınız :) Hepsine sıra ile cevap vereyim. Cinsellik ilk başlardaki gibi olmuyor (sıklık anlamında); bu normal. Kadın zaten daha geç adapte oluyor, başta erkeğin libidosu daha yüksek oluyor, kadın ona yetişene kadar erkeğinki düşmüş oluyor. Bir uyumsuzluk gelişmiş gibi oluyor ama zamanla senkronize oluyorsunuz; ve zamanla sıklık azalsa da kalitesi artıyor. Endişe etmeyin uyumlanacaksınız.
Ev işlerine gelince elbette ortak bir ev paylaşılıyor ve ev işleri tek bir kişi üzerine yüklenmemeli, paylaşılmalı. Eşiniz sizin kadar titiz olmayabilir dolayısıyla herşeyi sizin istediğiniz gibi yapmasını beklemeyin, onu eleştirmek yerine bir şeyi yaptığında mutlaka teşekkür edin, sizin için çok önemliyse doğrusunu gösterin ama değilse de salın, değmez yani. Evi ufak ufak birlikte toplayın, Herşeyi başta birlikte yapıyorduk diyorsunuz ya, yine öyle yapın, ama eleştirmemeye dikkat edin. Erkekler egoları okşansın ister.
Utanmamam gerektiğini, benim için de ihtiyaç olduğunu vs kabul ediyorum kesinlikle. Ama faaliyete geçemiyorumSorun dilde değil, sürekli olmasi. Canim cicim desen bile, 5 dakikada 10 defa uyardiysan (biraz abarti bir örnek ama anla diye diyorum), istediğin kadar canim cicim balim de, yine insan öfkeden patlar. Biraz düzensiz olsun, ne olacak?
Hem iş bölümü isteyip, hem sanki mutfak sadece sana aitmiş gibi davranmak ile olmuyor. Mecburen bir seçim yapman lazim.
Ve cinsellik tabu olduğu için evlilikte bile konuşulmuyor. Niye derdini anlatmiyorsun? Yada en azindan sen ona yaklaş, saril öp, özledim de. Bunda gurur yapilcak ne var?
Kültür öyle dikta etmiyor ancak kadinlarda cinsel varliklardir. Kadinlar içinde ihtiyaçtir. Bunda gurur yapilcak, utanilcak birsey yoktur.
Iste sizlerin yorumuyla aydınlanma yaşadım yoksa şimdiye kadar kendimi haklı görüyordum. Bundan sonra biraz daha relax davranmaya çalışacağımYani yanlış anlamayın ama inanın konu gereksiz büyümüş.
Sekiz yıllık evliyim tecrübe ettiğim şey asla erkeğe ay bunu doğru yapmadın ay şunun yeri orası değil burası denmez sonra eline fırsat geçer beğenmiyorsan yapmıyoruma gelir Yanlışta koysa ay canım çok teşekkür ediyorum iyi ki yaptın ona da yetişemezdim diyorum yani poh pohluyorum öyle yaptırıyorum.
Bende çalışan bir bayanım çocuğum da var her şeye yetişmek çok zor hafta içi evi toplarım hep düzen temizde gösterir. cama kapıya dolaba falan kadın alırım sizde imkanınız varsa bu gibi şeylere yardımcı tutun . Bide eşinizle konuşmaktan neden çekiniyorsunuz ki ondan büyümüş konu siz baştan konuşsaydınız inanın bu kadar büyümeyecekti. Erkekler nettir direk deyince anlıyorlar trip falan inanın hoşlarına gitmiyor.
Çok teşekkür ederim yapıcı tavsiyeleriniz içinEvliliğin başı herkes için böyle sancılıdır. Şu yoldan geçmeyen yoktur.
İlk olarak kesinlikle herşeyde eşit olamazsınız farklı annelerde farklı cinsiyetle büyüdünüz. Bir anda eşitlik beklerseniz böyle bocalarsınız. Zamanla olur bu. Süreç içinde onu kesinlikle eleştirmeyin. Eşim pata küte bulaşık makinesini boşaltırdı. Eline sağlık der geçerdim. Yanlış yerleri alır sessizce koyardım. Çünkü bu kadar ona şuan fazla. Zamanla aa hayatım bunun yeri burasıydı ya flan diye yavaş yavaş ayıktırdım. Çamaşırları halının düzüne atıverirdi. Kurur hayatım nolcak derdi. Zamanla bak böyle ütüsü çok zor oluyor flan. Öyle öyle o da özenmeye başladı. Anlattığım 2 yıllık bir süreç. İkimizde çalışırdık aynı saatte evde olurduk. Ben mutfağa girerdim o da gelirdi ama salata flan yapardı aktif olan bendim. Zamanla o da yemek işlerine girmeye başladı. O da herşeye alıştı. Hamileliğim çok rahat geçti. Eve benim kadar hakim bir kocam vardı. Ama ite kaka olmaz. Zamanla olması lazım.
İkinci olarak. Cinsellik tam bir kaos. Kendimde yaşadım. Yetersizlik duygusu değersizlik duygusu bir sürü şey. Evliliğe doldurulmuş bir şekilde giriyoruz belli bir matematik var sanki ve biz onu kolluyoruz. Ama her insan kendine özel. Cinsellik hayatın içinde akan giden birşey. Çok üstüne düştüm psikologlara gittik. Ama yapı. Ve aynı ev işi yaptırmak gibi bu meseleninde üstüne gittiğinde ters tepiyor. Kendini sunmaktan hiç çekinme. Gitmekten de çekinme. Bi sen gelirsin bi o derken zaten arası kısalıyor. Şimdi tamamen akışına bıraktık. O kadar rahatladım ki. Psikolog flanda gitmiyoruz. Bazen gün aşırı oluyor bazen 1 hafta geçiyor bazen 2 hafta olmuyor. Belli bir düzen yok. Aklımıza ne zaman eserse. Önemli olan olduğu da keyif almak karşılıklı rahatlamak ve reddetmemek. Kastıkça sorun oluyor kasma rahat ol. Sende git en önemlisi.
Üçüncü olarak karşılıklı eleştiriler insanı tüketir. Birbirinizi tebrik etmekten anlayışlı olmaktan geri durmayın. İletişiminizi artırın. Bi konuyu masaya yatırın şöyle bi etraflıca konuşun. Kahkahalar muhabbetler. Sevgi gören sevgi sunar. Siz sevgi dolu olduğunuzda o da gaddar kalamaz. Büyük adımlar atmışsınız evlenmişsiniz. Elbette koca koca insanların bir anda sorunsuz bir şekilde aynı evde yaşamaları beklenmez. Sabır ve anlayışla herşey çözülür. Kendi içinizde büyütüp kurmayın. Sonra bu hallerinize gülüp geçiceksiniz.
Sirkenin, adaçayı, defnenin böyle etkileri de mi varmış yahuEvinizi temizlerken telefondan bakara suresini açın onu dinlerken evinizi bi güzel sirkeli suyla silin. Nazara da gelmis olabilirsiniz. Evliyken cinsellikte acikca konuşmak ne istediginizi söylemek hiçte gurur yapilacak birsey degil. Eger reddederse sizde o cok istekli oldugunda reddedersiniz. Gerçekten cinsellik konusunda ne istediginizi acikca sakince konusursaniz evliliginiz daha anlasilir ve birbirinizin ne istediklerine önem veren çift olursunuz. Bol dua edin kapinizin esigini sirkeli suyla silin. Adacayi veya defne yapragi varsa temizlik yaptiktan sonra evinizde onlari yakin her odaya tütsüleyin. Rabbim kimsenin evini huzursuz etmesin. Hayirli cumalarinz olsun
Amin. Soğumak değil de ikimiz de inatçıyız. Yoksa tabi ki eşimi çok seviyorum. Soğumadim ama üzgünüm o ayrıNe çabuk soğumuşsunuz birbirinizden?daha şimdiden yataklar ayrılmış.Olmaz böyle, evlilik bu değil.Biraz birbirinizi altdan alın.ne bilim,o konuşurken siz susun,siz konuşurken o sussun gibi gibi.ALLAH kolaylık versin,içinize muhabbet versin inşallah.
Başta tatlı tatlı söylüyordum ama son zamanlarda ayarı kaçırmışımBen genele göre biraz farklı yorum yapacağım. Bekarken yaptığım işe annem laf yapınca yapmaz sitem edince sende yapma bu kadar yaptığıma şükret derdim. Ben iletişim sorununuz olduğunu düşünüyorum. Cinsellik konusunda bir şey diyeyemeceğim szii istemiyorsa cilve yapsanız ? Böyle totonuzla :) güzel giyinseniz falan ? He yine olmuyorsa kendi bilir ama bu iş yapma konusunda inada bindirmeyin derim. Normalde ediyormuş zaten yaptığınızı beğenmediğiniz için yapmak istemiyor olabilir.
Dinlediğim psikolog söylemişti eleştirmeyin diye. Eşim mutfağa karışmaz ama ev toplama süpürme ondandır. Çamaşırları güzel katlamaz ama teşekkür ederim hayatım derim. Evet bazı şeyleri unutur bazı şeyleri aksatır ama olmamış demem. İnanmazsınız benden güzel ocak sildi. 1 kere ama. Ya harikasın dedim ben beceremiyorum. Aman nolcak beceriksiz olıyım. Yediklerini kaldırmaz ama çok güzel tuvalet banyo yıkar. Kaldırsana bilmem ne demem “ ay hayatım geçerken bıraksana sana zahmet” der öperim. Laf edince zaten yapıları gereği erkekler alışmamışlar iyice çeker elini ayağını. Siz arkadaşınıza gidin. Çok yorgunsunuz sansın enerjinizi düşük görürse. Evi de b.k götürmesin kendi alanınızı yapın bırakın onun eşyalarını.
Hmm bizim de böyle olmaya başladı işte. Bazen her gün bazen bir hafta arayla. Ben de bu düzensizlik sorun zannediyorum. Ben sanıyorum ki bazıları her gün yapıyorsa bu hep böyle devam ediyor ya da haftada birse hep bu şekilde. Cinsel hayatta bile düzen takıntım varmış meğer. Düzenin dışına çıkınca alarm veriyorumBende 5 aylik evliyim bazen cinsellik her gün olabiliyor gün içinde birden fazla olabiliyor
Bazi zamanlarda bir hafta boyunca hic istek olmuyor ikimizde ve bunu sorun yapmıyoruz
Birde ikimizden biri istiyorsa mutlaka konuşuyoruz ben veya esim
Konusun mutlaka cozulur ve yeni evliyken çok sorun cikabilir önemli olan bunu çözüme kavusturmak çok mühim bir konu degil mutlaka konusun
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?