EVLİLİĞE ALIŞAMIYORUM

Kayınvalideniz nasil para sıkıntısı yaşatıyor?
Siz de çalışıyormuşsunuz, maaşlarınızı mı alıyor? Sanirim kira da ödemiyorsunuz.

Esiniz de sofra kurabilir pek ala mutfakta da karnini doyurabilir ama her gün siz kuruyorsaniz ve bir tartisma uzerine iftar sofrasi kurmadiysaniz durumlar vahim. Derdinde yaninda olmak istememek, birlikte yatmak istememek... Bu boyuta gelmek icin ihanet, siddet gibi sorunlar lazim.
 
29 degil 19 yaşinda gibisiniz yahu hatta 19 yasinda evlenen bicok kişi yapmaz şu yaptiginizi.
İlişkiye girmek yok, daha 2,5 ayda aileyi de katarak kavgalar ediliyor, her gece anne diye agliyorsunuz...

Ben direkt sizi evinize yollar bosanma davasini da arkanizdan gonderirdim, ugrasmazdim bile.
Hic cabaniz yok cunku.
Çok üzgün birisine neden bu kadar kırıcı yorum yazıyorsunuz ben de bunu merak ediyor ve şaşırıyorum empati yapıyor musunuz?
 
Merhaba hanımlar. ben 29 yaşındayım. yaklaşık 2,5 ay önce severek evlendik. Bu pandemi sürecinde yasaklardan tam 4 kez nikahımız ertelendi. Onun öncesinde zaten maddi zorluklarla evimizi kurduk. Çok özür dilerim ama kayınvalidem dünyanın en cimri insanıdır maalesef, bizi ailecek çok yıprattı. şu an daha iyi şartlarda ev alacak durumumuz yok diye aile apt ev almak zorunda kaldı eşim çünkü kayınvalidem öyle buyurdu.
neyse.. evlendik ve ilk gece ilişkiye giremedik ben önce anlamadım yorgunluktandır dedim. Ama balayıda bize zehir oldu. Vajinismuşum.Birlikte doktora gidince öğrendik. Eşim bu konuda bana gerçekten yardımcı oldu ama bazen sırf bu yüzden çok şiddetli kavgalarda yaşamadık değil. Tedavi için 6 bin liraya ihtiyacımız var ve Ramazandan sonraya erteledik.
size nasıl anlatsam bilmiyorum .. Ben çok mutsuzum.. Eşime karşı eskisi gibi eğilim , çok isteksizim, sürekli ağlamak geliyor içimden , sürekli ailemi özlüyorum. Kayınvalidemin sürekli para sıkıntısı yaşatmasından dolayı annemle küs ayrıldık diyebilirim. şimdi aramız iyi ama ben onu da evdeki herkesi de çok özlüyorum .Alışamıyorum.. Kadın gibi değil hala ailenin küçük çocuğu gibi hissediyorum. Hiç sorumluluk almak istemiyorum. Hatta geçen gün kavga ettik beni ağlattı ve ben de ona iftar sofrası kurmadım. Kıyameti koparttı. Ben de beni üzmeseydin ,mtfak orda git ye dedim.
Kocamın derdi olunca ona içimden yardımcı olmak bile gelmiyor. Bu kısacık süre zarfında o kadar çok kavga ettik ki hep onun ailesi araya girdi barıştırdı. 3 gün önce yine kavga ettik ailem geldi. ona sordular;
bıktım artık kızınızın mutsuzluğundan deyip ağladı. kan kusuyorum dedi. ne yapsam yaranamıyorum dedi. abarttı tabiki de . Ama söylediği bir söz vardı ki annemin ciğerini yaktı. Böyle olacaksa size teslim edeyim dedi. Tabi annem altta kalmadı gerek yok biz emanetimizi kendimiz alırız dedi. falan filan işte .. Bu arada şunu da söylemeden geçemeyeceğim. kayınvalidem bu kavga zamanlarında bana hiç ama hiç kötü davranmadı keza kayınpederim de öyle. her tartışmada beni sakinleştirip, eşimin üstüne yürüdüler.. Ben aslında eşimde en çok tahammül edemediğim huyu çok yüksek sesle kavga edip rezillik çıkartması. bende kin tutma huyu var ve bu evlilikte çok kötü bir huymuş bunu anladım. gece aynı yatağa bile girmek istemiyorum yeri geldiğinde. bunu aşamıyorum. O her şeyi sineye çekip bana yanaşıyor ama bu sefer beni çenem istemsiz olarak durmuyor ona sürekli söyleniyorum. ben bu evliliği beceremeyecek miyim sizce? Çalışıyorum. iş yerinden kızlar hep evliliklerini güzel anlatıyor. bir de kendime bakıyorum her gece anne beni buradan al nolur diye kendi kendime sessizce ağlıyorum. bana bi akıl verin nolur . ben kendimi çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Hazır değilken evlenmişsiniz bence , bide aynı apartman iyi fikir değil evlilik açısından..
 
Çok üzgün birisine neden bu kadar kırıcı yorum yazıyorsunuz ben de bunu merak ediyor ve şaşırıyorum empati yapıyor musunuz?

Evet empati yapiyorum. Eşim evlendigimiz 2,5 ay iliskiye girmek istemese, her kavgada evden gitmek isteyip ustune kavgaya aileleri dahil etse yetmez gibi annemi istiyorum diye aglasa. Ben eşime boşanalim bitsin git derim yani.

Cekebilecek varsa helal olsun. Ben yapamam.
 
Evet empati yapiyorum. Eşim evlendigimiz 2,5 ay iliskiye girmek istemese, her kavgada evden gitmek isteyip ustune kavgaya aileleri dahil etse yetmez gibi annemi istiyorum diye aglasa. Ben eşime boşanalim bitsin git derim yani.

Cekebilecek varsa helal olsun. Ben yapamam.
Vajinismus isteyerek mi oluyor ki ben o konuyu tam bilemiyorum.
Umarım düzelir veya ayrılır o konuda..
 
Evliliğin çok başındasınız daha. Biraz sakin olursaniz ikiniz de her şey yoluna girecektir. Evlilik doğru iletişim kurma sanatıdır. Ailenizi ozlemeniz normal eşinizle paylasiminzi arttıkça bunozlem gidecek. Cinsellik için kavga etmek daha da çıkmaza götürür. Cinsellik psikolojinizden çok fazla etkilenir..
Siz de ve eşinizde de ciddi hataalr var. Olgun bir tavır göremedim ben
 
Vajinismus isteyerek mi oluyor ki ben o konuyu tam bilemiyorum.
Umarım düzelir veya ayrılır o konuda..

Vajinismus tek sorun degil ki. Vajinismus olup cabalayanlar var. Ama şu durumda tuz biber oluyor ve konu sahibi de cabalamiyor zaten aksine sogudum yapasim da gelmiyor diyor.

Konu sahibinin yazdigi seyleri bir kadin "kocam yapiyor" diye buraya yazsa hemen hemen herkes kadina boşan derdi.
Bu evlilik buradan toparlanir mi bilemedim çok zor gorunuyor. Ben kendi adima devam edemezdim cooook buyuk bir adim gormediysem.
 
Biraz empatin kurun esiniz boyle davransaydı sorumluluk almak istemeseydi cocuk gibi davransaydi nasil hissederdiniz. Evlilik 2 kişilik emek ister.27 yasindayim 6 senelik evliyim ve ogrendigim en onemli seylerden biriside eşle olan kavgalar aileye yansitilmamalidir. Cunku biz unutsakta anne babalar unutmuyor . Siz artik 2 kisilik bi ailesniz esinizi ve yuvanizi benimsemeye baslayin kucukte degilsiniz lutfen. Bir gunkendinize geldiginizde cok pisman olursunuz bunuda bilin.esiniz umarim sabirli birisidir... vajinismus içinde 6bin tl dökmeden once biraz caba harcayin evde esinizle alistirmalar yapin kendinizi rahat hissetmek icin ugrasin bir cok yol var deneyin. Olmazsa gidersiniz. Bence bugunden itibaren kendinize gelin ve esinize evinize evliliginize adapte olun birde ailenize birsey yansitmayin .
 
bence siz evlenmeyi biraz yanlış anlamışsınız, eşler arasındaki bir kavganın aileye yansıtılmasını hiç anlamadığım gibi her kavgada koşa koşa evi terk etmeyi hiç hiç anlamam. evet vajinusmus zor bir hastalıktır, kuzenim de tam birinci senesinde yenmişti evliliğin. tüm bu konunun başında kayınvalidenizin evlenirken cimri olması sizi nasıl bu kadar zora soktu onu anlamadım? iki yetişkin kişi evleniyorsunuz maddi olarak bir kayınvalide sizi nasıl bu kadar etkileyebilir ki. diğer taraftan eşinizin annenize söylediği de hiç hoş bir şey değil. teslim edeyim nedir? insan evcil hayvanı için bile bunu söylemez. sizin de annenize söylediğiniz hoş değil, her kavgada gittikçe, ev içerisinde olan her şeyi gidip anlattıkça ne siz çift olarak ne de anneniz mutlu olamaz zaten.
 
Merhaba hanımlar. ben 29 yaşındayım. yaklaşık 2,5 ay önce severek evlendik. Bu pandemi sürecinde yasaklardan tam 4 kez nikahımız ertelendi. Onun öncesinde zaten maddi zorluklarla evimizi kurduk. Çok özür dilerim ama kayınvalidem dünyanın en cimri insanıdır maalesef, bizi ailecek çok yıprattı. şu an daha iyi şartlarda ev alacak durumumuz yok diye aile apt ev almak zorunda kaldı eşim çünkü kayınvalidem öyle buyurdu.
neyse.. evlendik ve ilk gece ilişkiye giremedik ben önce anlamadım yorgunluktandır dedim. Ama balayıda bize zehir oldu. Vajinismuşum.Birlikte doktora gidince öğrendik. Eşim bu konuda bana gerçekten yardımcı oldu ama bazen sırf bu yüzden çok şiddetli kavgalarda yaşamadık değil. Tedavi için 6 bin liraya ihtiyacımız var ve Ramazandan sonraya erteledik.
size nasıl anlatsam bilmiyorum .. Ben çok mutsuzum.. Eşime karşı eskisi gibi eğilim , çok isteksizim, sürekli ağlamak geliyor içimden , sürekli ailemi özlüyorum. Kayınvalidemin sürekli para sıkıntısı yaşatmasından dolayı annemle küs ayrıldık diyebilirim. şimdi aramız iyi ama ben onu da evdeki herkesi de çok özlüyorum .Alışamıyorum.. Kadın gibi değil hala ailenin küçük çocuğu gibi hissediyorum. Hiç sorumluluk almak istemiyorum. Hatta geçen gün kavga ettik beni ağlattı ve ben de ona iftar sofrası kurmadım. Kıyameti koparttı. Ben de beni üzmeseydin ,mtfak orda git ye dedim.
Kocamın derdi olunca ona içimden yardımcı olmak bile gelmiyor. Bu kısacık süre zarfında o kadar çok kavga ettik ki hep onun ailesi araya girdi barıştırdı. 3 gün önce yine kavga ettik ailem geldi. ona sordular;
bıktım artık kızınızın mutsuzluğundan deyip ağladı. kan kusuyorum dedi. ne yapsam yaranamıyorum dedi. abarttı tabiki de . Ama söylediği bir söz vardı ki annemin ciğerini yaktı. Böyle olacaksa size teslim edeyim dedi. Tabi annem altta kalmadı gerek yok biz emanetimizi kendimiz alırız dedi. falan filan işte .. Bu arada şunu da söylemeden geçemeyeceğim. kayınvalidem bu kavga zamanlarında bana hiç ama hiç kötü davranmadı keza kayınpederim de öyle. her tartışmada beni sakinleştirip, eşimin üstüne yürüdüler.. Ben aslında eşimde en çok tahammül edemediğim huyu çok yüksek sesle kavga edip rezillik çıkartması. bende kin tutma huyu var ve bu evlilikte çok kötü bir huymuş bunu anladım. gece aynı yatağa bile girmek istemiyorum yeri geldiğinde. bunu aşamıyorum. O her şeyi sineye çekip bana yanaşıyor ama bu sefer beni çenem istemsiz olarak durmuyor ona sürekli söyleniyorum. ben bu evliliği beceremeyecek miyim sizce? Çalışıyorum. iş yerinden kızlar hep evliliklerini güzel anlatıyor. bir de kendime bakıyorum her gece anne beni buradan al nolur diye kendi kendime sessizce ağlıyorum. bana bi akıl verin nolur . ben kendimi çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Keşke evlenmeseydınız.Adamında başını yakmışsınız.
 
Soyle bir oturun sakinlesin her evlilikte sorunlar olur.Hatalarinizi zaten biliyorsunuz.Artik evin kucuk kizi degilsiniz.Ustelik belliki cevrenizdeki insanlar sizi cok onemsiyor.cicek alin evinize cicek bakin evcil hayvan alin bir seylerle ugrasin evlilik br omur boyu ilk gunden bu kadar yipratmayin.Esinizden guleryuz bekliyorsaniz sizde ona guleryuz gosterin.Olmazsa bir psikiyatriye gidin.Vajinismusla ilgili yazilar okuyun doktorada gitseniz cozumu sizde siz hazir olmadikca olmayacak malesef.
 
Merhaba hanımlar. ben 29 yaşındayım. yaklaşık 2,5 ay önce severek evlendik. Bu pandemi sürecinde yasaklardan tam 4 kez nikahımız ertelendi. Onun öncesinde zaten maddi zorluklarla evimizi kurduk. Çok özür dilerim ama kayınvalidem dünyanın en cimri insanıdır maalesef, bizi ailecek çok yıprattı. şu an daha iyi şartlarda ev alacak durumumuz yok diye aile apt ev almak zorunda kaldı eşim çünkü kayınvalidem öyle buyurdu.
neyse.. evlendik ve ilk gece ilişkiye giremedik ben önce anlamadım yorgunluktandır dedim. Ama balayıda bize zehir oldu. Vajinismuşum.Birlikte doktora gidince öğrendik. Eşim bu konuda bana gerçekten yardımcı oldu ama bazen sırf bu yüzden çok şiddetli kavgalarda yaşamadık değil. Tedavi için 6 bin liraya ihtiyacımız var ve Ramazandan sonraya erteledik.
size nasıl anlatsam bilmiyorum .. Ben çok mutsuzum.. Eşime karşı eskisi gibi eğilim , çok isteksizim, sürekli ağlamak geliyor içimden , sürekli ailemi özlüyorum. Kayınvalidemin sürekli para sıkıntısı yaşatmasından dolayı annemle küs ayrıldık diyebilirim. şimdi aramız iyi ama ben onu da evdeki herkesi de çok özlüyorum .Alışamıyorum.. Kadın gibi değil hala ailenin küçük çocuğu gibi hissediyorum. Hiç sorumluluk almak istemiyorum. Hatta geçen gün kavga ettik beni ağlattı ve ben de ona iftar sofrası kurmadım. Kıyameti koparttı. Ben de beni üzmeseydin ,mtfak orda git ye dedim.
Kocamın derdi olunca ona içimden yardımcı olmak bile gelmiyor. Bu kısacık süre zarfında o kadar çok kavga ettik ki hep onun ailesi araya girdi barıştırdı. 3 gün önce yine kavga ettik ailem geldi. ona sordular;
bıktım artık kızınızın mutsuzluğundan deyip ağladı. kan kusuyorum dedi. ne yapsam yaranamıyorum dedi. abarttı tabiki de . Ama söylediği bir söz vardı ki annemin ciğerini yaktı. Böyle olacaksa size teslim edeyim dedi. Tabi annem altta kalmadı gerek yok biz emanetimizi kendimiz alırız dedi. falan filan işte .. Bu arada şunu da söylemeden geçemeyeceğim. kayınvalidem bu kavga zamanlarında bana hiç ama hiç kötü davranmadı keza kayınpederim de öyle. her tartışmada beni sakinleştirip, eşimin üstüne yürüdüler.. Ben aslında eşimde en çok tahammül edemediğim huyu çok yüksek sesle kavga edip rezillik çıkartması. bende kin tutma huyu var ve bu evlilikte çok kötü bir huymuş bunu anladım. gece aynı yatağa bile girmek istemiyorum yeri geldiğinde. bunu aşamıyorum. O her şeyi sineye çekip bana yanaşıyor ama bu sefer beni çenem istemsiz olarak durmuyor ona sürekli söyleniyorum. ben bu evliliği beceremeyecek miyim sizce? Çalışıyorum. iş yerinden kızlar hep evliliklerini güzel anlatıyor. bir de kendime bakıyorum her gece anne beni buradan al nolur diye kendi kendime sessizce ağlıyorum. bana bi akıl verin nolur . ben kendimi çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Beraber terapi almalısınız. Çift terapistine gidin. Aileleri araya koymaya da son verin
 
Evet empati yapiyorum. Eşim evlendigimiz 2,5 ay iliskiye girmek istemese, her kavgada evden gitmek isteyip ustune kavgaya aileleri dahil etse yetmez gibi annemi istiyorum diye aglasa. Ben eşime boşanalim bitsin git derim yani.

Cekebilecek varsa helal olsun. Ben yapamam.
Banada henuz evlılıge hazır bır hanım gıbı gelmedı acıkcası..
 
Merhaba hanımlar. ben 29 yaşındayım. yaklaşık 2,5 ay önce severek evlendik. Bu pandemi sürecinde yasaklardan tam 4 kez nikahımız ertelendi. Onun öncesinde zaten maddi zorluklarla evimizi kurduk. Çok özür dilerim ama kayınvalidem dünyanın en cimri insanıdır maalesef, bizi ailecek çok yıprattı. şu an daha iyi şartlarda ev alacak durumumuz yok diye aile apt ev almak zorunda kaldı eşim çünkü kayınvalidem öyle buyurdu.
neyse.. evlendik ve ilk gece ilişkiye giremedik ben önce anlamadım yorgunluktandır dedim. Ama balayıda bize zehir oldu. Vajinismuşum.Birlikte doktora gidince öğrendik. Eşim bu konuda bana gerçekten yardımcı oldu ama bazen sırf bu yüzden çok şiddetli kavgalarda yaşamadık değil. Tedavi için 6 bin liraya ihtiyacımız var ve Ramazandan sonraya erteledik.
size nasıl anlatsam bilmiyorum .. Ben çok mutsuzum.. Eşime karşı eskisi gibi eğilim , çok isteksizim, sürekli ağlamak geliyor içimden , sürekli ailemi özlüyorum. Kayınvalidemin sürekli para sıkıntısı yaşatmasından dolayı annemle küs ayrıldık diyebilirim. şimdi aramız iyi ama ben onu da evdeki herkesi de çok özlüyorum .Alışamıyorum.. Kadın gibi değil hala ailenin küçük çocuğu gibi hissediyorum. Hiç sorumluluk almak istemiyorum. Hatta geçen gün kavga ettik beni ağlattı ve ben de ona iftar sofrası kurmadım. Kıyameti koparttı. Ben de beni üzmeseydin ,mtfak orda git ye dedim.
Kocamın derdi olunca ona içimden yardımcı olmak bile gelmiyor. Bu kısacık süre zarfında o kadar çok kavga ettik ki hep onun ailesi araya girdi barıştırdı. 3 gün önce yine kavga ettik ailem geldi. ona sordular;
bıktım artık kızınızın mutsuzluğundan deyip ağladı. kan kusuyorum dedi. ne yapsam yaranamıyorum dedi. abarttı tabiki de . Ama söylediği bir söz vardı ki annemin ciğerini yaktı. Böyle olacaksa size teslim edeyim dedi. Tabi annem altta kalmadı gerek yok biz emanetimizi kendimiz alırız dedi. falan filan işte .. Bu arada şunu da söylemeden geçemeyeceğim. kayınvalidem bu kavga zamanlarında bana hiç ama hiç kötü davranmadı keza kayınpederim de öyle. her tartışmada beni sakinleştirip, eşimin üstüne yürüdüler.. Ben aslında eşimde en çok tahammül edemediğim huyu çok yüksek sesle kavga edip rezillik çıkartması. bende kin tutma huyu var ve bu evlilikte çok kötü bir huymuş bunu anladım. gece aynı yatağa bile girmek istemiyorum yeri geldiğinde. bunu aşamıyorum. O her şeyi sineye çekip bana yanaşıyor ama bu sefer beni çenem istemsiz olarak durmuyor ona sürekli söyleniyorum. ben bu evliliği beceremeyecek miyim sizce? Çalışıyorum. iş yerinden kızlar hep evliliklerini güzel anlatıyor. bir de kendime bakıyorum her gece anne beni buradan al nolur diye kendi kendime sessizce ağlıyorum. bana bi akıl verin nolur . ben kendimi çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Yaşınız 29 ama siz henüz birey olamamışsınız sanırım. Anne beni al kavga ettik kayınvalide araya girdi falan bunlar 7-8 yaşında çocukların ilişkilenme biçimleri eşiniz de aynı gördüğüm kadarıyla annesinin yanında yöresinde olmak isteyerek. Evlilik her iki tarafın da yeri geldiğinde affedici ve uzlaşıcı olmakla yükümlü olduğu bir ilişki türü. Yani size yaklaşmak isteyen barışmak isteyen insanı ortada çok hayati bir sorun yokken itelerseniz sürekli kavga edip ailelerin barıştırmasını beklerseniz o evlilik olmaz. Vajinismus tabii ki evliliğe kötü bir başlangıç olmuş. Ama bu sesli tartışma yaşanacak bir konu değil. Bu konuda her türlü kavga anlayışsızlık tedavi sürecini daha da uzatır. Sizin için bir takım olabilme fırsatı olarak görün. İnsanlar çoğu zaman içlerinde gerçekten ne olup bittiğini konuşmak yerine konuyu saptırmak adına tartışıp kavga eder. O bastırılmış öfke konuyla çoğu zaman alakasız şeylerden taşma imkanı bulur. Sizinki de öyle muhtemelen. Yüksek sesli kavga hırgür çıkartma baya primitif erkek davranışı çünkü hayata kızgın ergen çocuk hareketi. Yalnız ve çarrsiz değilsiniz. 29 yaşında ekonomik özgürlüğü olan bir kadınsınız. Vajinismus tedavi edilebilir bir durum çoğu insan maddi imkansızlıktan kendi kendine yenmeye çalışıyor. Başaran da var başaramayan da her şey kafanızda bitiyor açıkçası. Ama eşinizi sevmiyorsanız ömür boyu bir evde kendinizi hayal edemiyorsanız şiddet veya baskı görecekseniz evliliği sürdürmenin de pek bir manası yok. Anneniz değil sizin bir şey yapmanız lazım
 
Tüm şunu yapıyorum bunu yapıyorum dediğin her şeyi yapmayı bırak. Başta zorlanırsın ama alışırsın. Yani davranışlarının tersi davranışlar sergile. Emek ver evliliğine tekerleği patlamış kamyon gibi olmaz bu işler
İlk zamanlar aileni bu kadar özlemen normal hepimiz yaşadık onu. Kendini sakinleştirmeyi dene
 
Merhaba hanımlar. ben 29 yaşındayım. yaklaşık 2,5 ay önce severek evlendik. Bu pandemi sürecinde yasaklardan tam 4 kez nikahımız ertelendi. Onun öncesinde zaten maddi zorluklarla evimizi kurduk. Çok özür dilerim ama kayınvalidem dünyanın en cimri insanıdır maalesef, bizi ailecek çok yıprattı. şu an daha iyi şartlarda ev alacak durumumuz yok diye aile apt ev almak zorunda kaldı eşim çünkü kayınvalidem öyle buyurdu.
neyse.. evlendik ve ilk gece ilişkiye giremedik ben önce anlamadım yorgunluktandır dedim. Ama balayıda bize zehir oldu. Vajinismuşum.Birlikte doktora gidince öğrendik. Eşim bu konuda bana gerçekten yardımcı oldu ama bazen sırf bu yüzden çok şiddetli kavgalarda yaşamadık değil. Tedavi için 6 bin liraya ihtiyacımız var ve Ramazandan sonraya erteledik.
size nasıl anlatsam bilmiyorum .. Ben çok mutsuzum.. Eşime karşı eskisi gibi eğilim , çok isteksizim, sürekli ağlamak geliyor içimden , sürekli ailemi özlüyorum. Kayınvalidemin sürekli para sıkıntısı yaşatmasından dolayı annemle küs ayrıldık diyebilirim. şimdi aramız iyi ama ben onu da evdeki herkesi de çok özlüyorum .Alışamıyorum.. Kadın gibi değil hala ailenin küçük çocuğu gibi hissediyorum. Hiç sorumluluk almak istemiyorum. Hatta geçen gün kavga ettik beni ağlattı ve ben de ona iftar sofrası kurmadım. Kıyameti koparttı. Ben de beni üzmeseydin ,mtfak orda git ye dedim.
Kocamın derdi olunca ona içimden yardımcı olmak bile gelmiyor. Bu kısacık süre zarfında o kadar çok kavga ettik ki hep onun ailesi araya girdi barıştırdı. 3 gün önce yine kavga ettik ailem geldi. ona sordular;
bıktım artık kızınızın mutsuzluğundan deyip ağladı. kan kusuyorum dedi. ne yapsam yaranamıyorum dedi. abarttı tabiki de . Ama söylediği bir söz vardı ki annemin ciğerini yaktı. Böyle olacaksa size teslim edeyim dedi. Tabi annem altta kalmadı gerek yok biz emanetimizi kendimiz alırız dedi. falan filan işte .. Bu arada şunu da söylemeden geçemeyeceğim. kayınvalidem bu kavga zamanlarında bana hiç ama hiç kötü davranmadı keza kayınpederim de öyle. her tartışmada beni sakinleştirip, eşimin üstüne yürüdüler.. Ben aslında eşimde en çok tahammül edemediğim huyu çok yüksek sesle kavga edip rezillik çıkartması. bende kin tutma huyu var ve bu evlilikte çok kötü bir huymuş bunu anladım. gece aynı yatağa bile girmek istemiyorum yeri geldiğinde. bunu aşamıyorum. O her şeyi sineye çekip bana yanaşıyor ama bu sefer beni çenem istemsiz olarak durmuyor ona sürekli söyleniyorum. ben bu evliliği beceremeyecek miyim sizce? Çalışıyorum. iş yerinden kızlar hep evliliklerini güzel anlatıyor. bir de kendime bakıyorum her gece anne beni buradan al nolur diye kendi kendime sessizce ağlıyorum. bana bi akıl verin nolur . ben kendimi çok yalnız ve çaresiz hissediyorum..
Bende evliliğimin ilk dönemlerinde ilişkiye giremedim 4 ay boyunca evet yıpratıcı bir süreç , doktora gitmeye karar verdiğim zaman sıkma gevseme hareketleriyle bu sorunu aştım. Evinizde mutsuz olduğunuz için ailenizi özlemeniz çok normal geldi bana, ne kadar hadsiz yorumlar yapılmış olsada ☺️ Evliliği kabullenmek gercekten bir süreç ilk aylarımda sizin gibiydim. Bir zamanı var evliliğinde zaman tanıyın. Konusarak halletmeye calısın. Aileleri araya sokmayın. Kızınızı gelin alın ya da evime gitmek istiyorum gibi cümlelerden kaçının. Her ağladığınızda ailemin yanında daha mutluydum demeyin kendinize. Tabiki kendiniz için olanı daha iyi bilirsiniz ama ne için evlendiğinizi hatırlayın. Güzel anılara tutunup sorunlarınızın üstünü kapatmak yerine çözüm bulmaya çalışın. Çaba sarf edin . İşin sonunda bir yol alamadıysanız kendiniz için en doğrusunu yapın.
 
Son düzenleme:
Siz her ne kadar eşim destek oluyor deseniz de ben sizin eşinizden beklediğiniz duygusal desteği göremediğinizi, size karşı çokta sevgi dolu, anlayışlı ve saygılı olmadığını düşünüyorum. Vajinismus olduğunuz için sürekli kendinizi suçlama eğiliminde olduğunuzu düşünüyorum. Yetişkin aklı başında biri durup dururken bu kadar mutsuz huzursuz olmaz. Eşinizle aranızda problemler var ama siz şuan kendinizi suçlama eğiliminde olduğunuz için görmüyorsunuz bence
 
X