Evliliği HİÇ Düşünmeyen Kadınlar




Nasıl olması gerekiyorsa öyle olur. Senin evlenmeyi istemen ya da tamamıyla reddetmen hicbiseyi degistirmiycek.
Ben yalnız kalmaktan tamamen keyif almaya basladigimda aşık oldum.


aile gibi bir ailem yoktu demişsiniz ya
Sırf bu duyguyu yaşamak için bile olsa iyi biri çıkarsa karşınıza mutlaka evlenin



Karsina biri cikar onunla bir gelecegini paylasmak istersin. Yoksa yalniz kalmayayim , hasta oldugumda bana baksin diye biriyle evlenilmez.






Herkese zaman ayirip fikirlerinizi paylastiginiz onerilerde bulundugunuz icin ayri ayri tesekkur ederim.
Yorumlar birikince herkese ayri ayri yazamadim kusura bakmayin

Aslinda cok acmak istemiyordum ama konu yarim kalmasin yada aklınızda soru isareti kalmasin diye paylasmak istedim oncelikle evlenmek istemeyisimde uzun zaman karsima dogru insanin cikmayisinin etkisi fazla ama tek nedenim bu degil yada evlenmek istemeyisimin nedeni ogrenilmis caresizlik sartlanmislik yada olmayacagini bilmek degil cok detay vermek istemiyorum

Hayatimi etkileyecdk derecede olmasada psikolojik bir rahatsizligim var bu sıkıntımı her insanin kaldirabilecegini dusunmiyorum ama dogru insani buluncaya kadarda derdimi her karsima cikanla paylaşip boyle bir sıkıntım var eger bu sorunumu kabul ederim diyorsan gibi bir aciklama yapipta kisisel problemimi kimseyle paylasmak istemiyorum cunku ben bu saglik sorunumu ailem yada arkadas cevremden kimseyle paylasamiyorken kalkip benimle evlenmeyi dusunen herkese bunun aciklamasini yapamam o yuzden durumu bu sekilde kabul edip evlilik fikrini kafamdan silmek alabilecegim en dogru karardi bende bunu yaptim
 
Bak net olamamana dair sinyalleri vermişsin :)
Şöyle anlatayım, hastayken ayakta geçirmeye çalışırım genelde, işime giderim ama bazen kılımı kıpırdatamayacak kadar hasta olurum inan bana bir su verenim bile yok ama napıyım kimseden bişey istemem yatar uyurum, wc falan kalktığımda süt, yoğurt, meyve, salata , çorba ile doyururum karnımı yine yatar uyur dinlenirim geçer
Kimseye de hastaym demem sadece işten izin alırım hepsi bu.
Yani insan tek başınayken de kendine yetebilmeli
Ama diğer yandan duygularımız var ve bunlara ket vuramayız. Güçlü kadınlarız amenna ama bazen güçsüzlükle de barışık olmalıyız ve eğer ki omzuna yaslanıp hayatın tasasını düşünmeyeceğimiz bir adam çıkarsa neden bunu tepelim ki?
Demem o ki, katı kurallar koyma kendine. Kalbinin ritmini değiştirecek biri çıkabilir pekala. O zaman da akışında yaşarsın zaten iç sesin sana doğru yolu gösterir.

Ahahaha "game over" demek? Aslında tam tersi değil mi? Yani evlenince asıl oyun başlamıyor mu?
Peki sen ne yapardın böyle bir durumda?
Diyelim ki hayatında biri var ve hasta olduğunu öğrendin. Bırakır mıydın?

Bak ben de ölümden döndüm, yoğun bakımda yattım, büyük bir ameliyat geçirdim ve tedavim son nefesime kadar devam edecek. Ama evlilik konusunda hiç bir zaman ya evlenemezsem beni hastalığımdan dolayı istemezse demedim bir erkek için. Hatta ailem benim evlenmemi beklemiyor nasılsa hasta diye bense tam tersi bu durumla okeyim :)
Hayatta insanın başına her şey gelir. Her olumsuzluk bize bir şey katıyor ve eninde sonunda geçiyor. Evlat acısı yaşayan anne bile hayatına devam edebiliyor çünkü hayat devam etmek zorunda!
Sana diyebileceğim şey şu ki, evlilikle ilgili karar vermeden önce, ona sebep olan şeylerle yüzleş ve barış. Sonrası zaten olması gerektiği gibi olacaktır :)
Not: Aklıma geçen hafta okuduğum kitap geldi, sana da tavsiye ederim - Doğan Cüceloğlu'dan Evlenmeden Önce. İçinde gerçek mektuplardan derlemeler ve uzman görüşüyle yorumlar var, gayet akıcı ve güzel bir kitap.
 
Her insanın içinde bulunduğu durum farklı olduğu için evlilik konusu bir piyango gibi aslında.
Şahsen ben yıllardır anne-babamın geçimsizliğini gördükçe evlilikten soğuyanlardanım fakat hiçbir zaman da aklımdan tam çıkarmadım.
Zaten zamanımın geldiğini düşünmüyorum hem psikolojik açıdan hem ekonomik açıdan. Yaşım da bayağı bir geldi geçiyor gibi ama daha yolu var :)
Geç olması güç olmasından iyidir.
Evlenip mutsuz çocuk yetiştireceğime hiç evlenmemem daha mantıklı ama yine de anaç ruhum el vermiyor.
İsterim tabiki hayırlı bir eş ve evlat sahibi olmak.
Rabbim herkese vaktinde mutluluk versin inşallah.
Evlilik çetrefilli bir konu ve eski zaman gibi aceleye gelmemesi gerekiyor
Misal eskiden,
Yaşı 20-25 oldu bekar, evde kaldı düşünceleri yok.
Eski evlilikler ile şimdiki evlilikler arasında çok fark var.
İmkanlar değiştikçe kafa yapıları da değişiyor bence.
Allah herkese karakterine uygun bir eş nasip etsin.
Her daim özenirim karı koca arasında muhabbet edebilene her derdini ortak bilip sadece eşiyle üstesinden gelebilene helal olsun.
İnşallah ben de böyle bir evlilik yapabilirim.
 
Esimin halasi var ... hic evlenmedi. Evlenmemekden ziyada cocugu olmadigi icin cokkk asiri üzgün
 


Cok tesekkur ederim ayni sekilde bende sizin icin mutluluk dilerim :)

Benim durumuma gelince kimseye anlaymadan birinin hayatina dahil olacagim yada birini hayatima dahil edecegim bir durum ddgil belki anlatsam cok obemli birsey olmasada herkesin kabul edecegi bir durum degil bunun aciklamasini hetkese yapmaktansa hayatima boyle bir duvar cekmek daha uygun geldi yoksa bende evlenip mutlu bir yuvada beni seven biriyle hayatimi gecirmek isterdim :)
 

Erkeklerin erkek olmasi basli basina bir rahatsizlik. Onlarin sorunlarini tek tek paylastigini sanmiyorum.

Herkese acmayacaksin tabi ki. Ilac kullanacak kadar ciddiyse sadece guvendigin an , guvendigin kisiye bu durumu aciklayacaksin. Bir sorun olacagini dusunmuyorum.
 
Psikolojik rahatsızlıklar evliliğe engel değil ayrıca bu durumu da her tanıştığına baştan açıklamak zorunda değilsin
Tanışır görüşürsün iş ilerler ciddiye binerse anlatırsın zaten o kişi seni olduğun gibi seviyorsa bunu dert etmez

Bir arkadaşımın eşinin de psikolojik sorunları var. Daha yeni evliler 1 yıllık, kız 6 aydır rahatsızmış adam daha yeni öğrendim dedi ama o eşine çok destek şu an. Tek derdi eşinin iyi olması. Adamı zorlayan şey eşiyle dertleşememek ya da işte stresli bir gün geçirdiyse bunu anlatıp kafasını boşaltamamak ama o kadar sabırlı biri ki, gerçekten gıptayla baktığım bir çift ve takdir ettiğim bir arkadaş kendisi.
 
Seni tanımıyoruz ki bu gizlilikte yazmaya devam edersen de yorum yapma imkanımız bulunmuyor maalesef. Hiçbir hastalık uğruna hayatı yalnız geçirmeye karar verecek kadar çözümsüz olamaz. Kaldı ki hastalık bu. Psikolojinizin mantıklı düşünmenize izin vermediği aşikar (yanlışsam kusura bakmayın yazdığınız kadarıyla konuşuyorum) umarım bu kararınızla ilgili geç bir pişmanlık yaşamazsınız. illa evlenin değil olay. sağlıksız düşünce biçimi. Profesyonel destek alma şansınız vardır umarım.
 
aşk evliliği yapmış bir arkadaşım şöyle derdi: evlilik kadın için yük erkek için konfor...ki eşi iyi kötü yardımcı da oluyor niye öyle diyor ki :) evlilik yolunda ilerlediğim beyefendi ise bana, çocuğu anne yetiştirir bebeğin altını asla almam bunu anne yapar demişti.işte bu ve benzer durumlar beni evlenme isteğinden uzaklaştırıyor.gerçekten evlilik zor hele kadın için daha zor tabi asla evlenmem diye kestirip atmak da yanlış bence siz de kestirip atmayın zamana oluruna bırakın hastalık ya da her ne sorununuz olursa olsun bunlar aşılır severseniz mutlu olacağınıza inanırsanız evlilik de gerçekleşir.
 
Bennnn birisi bana evlenmekten bahsettimi işkence gibi geliyordu hatta Allah ım sen koru diyodum :) ev deseler hayır evlenmicem moduna giriyordum o derece kesin ve net asla sonraa onu tabıdımonw kavusacağım günü sabırsızlıkla bekliyorum birgün doğru birisi geliyor karşına bütün asla ların değişiyor :) hatta bazen diyorum çektiğim acılar onla olan mutlu günlerimin bedeliydi belkide onyüzden sen istediğin kadsr soğuk ol o kalbin bir çarptı mı değişiyor siter istemez
 
Bu arada yeni gördüm ne kadsr çok benziyoruz bende de vardı öyle bir sorun hatta ölmeyi deneyecek neden ben diye ağlayacak bir durumdaydım ve bunu astım dahası astık lütfen inan
 
Bn de buna benzer bir şey yazmıştım profilime :) hala duruyor sanırım ama o kişi henüz gelmedi
 
Bende bu konuda gelgitliyim.Karsima istediğim gibi birinin çıkmaması,benim kimseye öyle güçlü şeyler hissetmemem vs. sanki hep böyle gidecekmis gibi geliyor ve ben de bu fikirden uzaklasiyorum gün geçtikce.Evlilik odakli değilim hicbir zaman.Evliliği yaşla da sınırlamıyorum şu yastayim evlenmeliyim gibi.Zaten yalnizliğa da alistim.Bunlar kendime söylediğim baskin şeyler.
Ama içimizde kendimizin kapatamadiği bir duygusal boşluk oluyor ya hani...O beni ara ara yoklar ve gercekten isterim o zaman biri olsun.Destek olsun,dertleselim,ilgi göreyim,her haliyle seveyim,her halimle sevileyim,bana hayat arkadasi olsun...İstiyor insan,insaniz sonucta duygularimiz var.Bazen ruhumuz aç olabiliyor böyle seylere.
Ben senin gibi set cekmedim kafamdan atmaya calismiyorum acikcasi.Neden olmasin olabilir kafasindayim.Ama dediğim gibi benim gelgitim o insanin hiç karsima cikmayacagina yavas yavas inaniyor olmamdan,sonra 'ne bilim belki olur' diye ümitleniyor olmamdan.Belki seninki de böyle birseydir.Arada tereddüt etmen bundandir.
Ayrica hastaliğina da çok takilma.Bu durum artik herkeste var.Psikolojik rahatsizlik çağimizin hastaliği resmen.Böyle bir durum sevene engel olmamali.
 
Benim var tanidiklarim.. evlenmiycem dediler dediler.. cok gec evlendiler genede ama simdide yas cok gec cocuk istiyo olmuyo : (
 
Ben de evliliği hiç düşünmüyorum ama evliyim.
Bu hatayı nasıl yaptım, aklım almıyor.
Bu kadar gereksiz bir eylem, niye kutsal sayılıyor anlamış da değilim.
Belki toplum örf adetlerimizce beraber yaşamak normal olsaydı ya da eşim bu kadar açık görüşlü olabilseydi, kesinlikle evlenmezdim.
Yasal olarak birine bağlanmanın çocuk konusunda eşit haklara sahip olmak dışında, hiçbir getiri yok, aksine kadına dünya kadar götürüsü var.
 
Ben 26 yaşındayım ama evlilik için kendimi çok genç görüyorum . Daha hazır değilim evlenmeye , sorumluluğa. Ama kesin evlenmeyecegim demiyorum karşıma biri çıkar kalbim çarpar işte bu benim hayat arkadaşım olacak kişi derim evlenirim. O da kader kısmet, nasipte varsa çıkar karsina zaten , çıktığı zaman da sen de engel olamazsin evlenirsin. O kalbin gerçekten çarpınca engel olamazsin.
 
Ben de böyle diyordum , bi' ara iyice sıyırmıştım hatta evlenmemek üzerine.Bunu dile getirince annem çıldırırdı "Deli edicek bu kız beni." diye.Sevgilim varken bile evli olduğumuzu kurgulardım kafamda , afakanlar basardı.Aman yok evlilik falan iyiyim böyle iyi derdim kendi kendime.İlişkimizin 5. yılında akıntıya kapılır gibi evlendim.Bunları neden anlattım , şöyle ki: Evlenin ya da evlenmeyin , ama aşka sevgiye sakın küsmeyin.Zaten öyle bişeyle karşılaştığınızda kendi kendine evliliğe doğru gidiyor ilişki.Allah size sizi Mutlu edecek şekilde bir hayat sürmeyi nasip etsin evli ya da bekar fark etmez.
 

Evlenince oyun baslamiyor gercekler basliyor bence. Bu da kisilere gore degisebilir aslinda. Bekarken herne kadar iliskin olursa olsun evlilik gibi olmuyor. Uzun sureli iliskimde oldu ama ayni sey degildi.
Evlilikteki kadar sorumluluk hissetmiyor, cok fazla onemsemiyordum hayatimdaki kisileri. Tabi ki sevdigim, asik oldugum, uzuldugum de oldu ama aile olmak baska bisey.
 
Ben varım. 37 yaşındayım,7 yıl önce bir nişanlılıkta geçirdim. Ancak evliliğin bana göre olmadığını anladım. Mutluyum,huzurluyum geriside boş.
Çocuk sevgim çok fazlaydı,o da geçti.
İki tanıdık,akraba çocuğu sevdimmi arada yetiyor.
Evlenipte mutlu olanına denk gelmedim,bir avuç ömrümün kalan zamanınıda bir adam için heba edemiycem.
Yaşınız kaç bilmiyorum ama,içinizden gelmiyorsa zaten doğru karardasınız demektir.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…