adım ceren baglan. 3 yıllık bi evliliğim var. eşimi seviyorum.
ama 1 haftadır ayrı yaşıyoruz. benden ayrılmak istiyor.
ailesi beni hiç bir zaman istememişti. dinlerine aşırı düşkündüler. küçük kız kardeşinin bile başı kapalıydı. ben ise ataistim.
benim için ailesine karşı geldi. onları kabullendirmek istedi ama bir türlü başarılı olamadı. büyük kavgalar tartışmalar oldu. ben onun ailesi ile arasının hiç bir zaman açılmasını istemedim. hatta ayrılmayı düşündüm hiç bir şeye başlamadan. ama o beni seçti ve evlendik. ailesi beni hiç bir zaman kabul etmedi. benim yüzümden oğulları ile de görüşmedi.
eşim bana güvenirdi. benim hakkımda ona çok şey anlatılıyordu. bazılarını bana söylüyordu ama ben daha fazlası oldugunu biliyorum. söylenenlere inanmıyordu. çünkü beni iyi tanıyordu. çok aşırı kıskanç biri değildir. çünkü kendisini bilir ve kendisine güveni tamdır. onun güvenini sarsacak şeylerden uzak durdum hep. evliliğimiz süresince çok mutluyduk. bir rüya gibiydi benim için herşey.
annem vefaat ettikten sonra hayatta kimsem kalmadı. ben küçükken babamla boşanmışlardı. babamlada yıllardır hiç görüşmedim. hayatta tek yakınım tek sevdiğim tek güvencem kocamdı. ama son zamanlarda onunda aklı çok karışmıştı. neden böyle olmuştu bilemiyorum. ailesi ile arası birden düzelmeye başlamıştı. 3 yıldır bozuk olan araları birden nasıl düzelmişti onu bile bilmiyorum. hatta sorduğum zaman bile nedensiz yere tersleniyordum. son zamanlarda namaz falan kılmaya başladı. hiç bir zaman onun dini inancına karşı gelmedim. hiç bir şey söylemedim. ama o sanki söylüyormuşum gibi algılıyordu. saçma sapan kavgalar başlatıyordu. yıllardır kıyafetime hiç karışmayan adam onu giyme bunu giyme falan demeye başlamıştı. son zamanlarda tartışmalarımız artmıştı. her konuda kavga ediyorduk. belkide en büyük yanlışım verdiğim karşılıklardı. ağzıma geleni söylüyordum ve hiç altta kalmıyordum. belki onu sinirli gördüğümde alttan alabilirdim. ama yapmıyordum.
onu benim aleyhimde dolduruyordu ailesi. annesi benden nefret ediyor bunu suratıma bile söylemekten çekinmiyordu. dayanamayıp cevap veriyordum. annesi ile de tartışmalarımız büyümeye başlamıştı. cadı kaynanam öz evladının karısının aleyhine tanıdığı herkese yalan yanlış beni anlatıyordu. amacı oğlu ile beni ayırmak kara çarşaflı gelin almaktı galiba. ben eminim hakkımda başkalarıyla kırıştırıyor diye iftirayı da o attı. kocama bu iftiraya inanıp inanmadığını sorduğum zaman bana güvendiğini, öyle birşeyin olmadığına emin olduğunu söylemişti. inanmıştım.
balıkesirde özel bir şirkette personel işlemleri ile meşgulüm. insan kaynakları müdürünün yardımcılığını yapıyorum. eşimle evlenmeden öncede bu işle meşguldüm. iş yerimdeki herkesi tanır. işimle ilgili hiç bir zaman bi problemi olmadı. 3 yıllık evliliğimde iş yerinden geç çıktığım fazla mesai yaptığım. iş gezilerine gittiğim. vb. çok olmuştur. hiç bir zaman merakta bırakmadığım için eşimle bu hiç problem olmamıştır. eve iş getirdiğimde sabahlara kadar evraklarda bana yardımcı olmuştur. yoğunluğumun bazen çok olduğunu bilir. buna ragmen kocam son zamanlarda işimi bile problem yapmaya başlamıştı. bunun başka birşeye kızdığı için öylesine olduğunu düşündüğüm için önemsemedim.
müdürüm 51 yaşında evli barklı bir adam. 2 çocuğu var. hatta torunu bile var. saçına aklar düşmüş gözlüklü ailesine bağlı ve çok iyi bi insandır. beni kızı gibi görür. zaten büyük kızı benden sadece 4 yaş küçük. anlayacagınız eşimin beni kıskanacağı en son adam o. ama meger müdürümle aramda dedikodular çıkmış. bu dedikoduları da duymayan galiba bi ben kalmışım. eşimin kulağına gitmiş ama bana söylememiş. içten içe kendini yemiş. bunu bilmiyordum.
eşim işe giderken kıyafetime karışıyordu. saçmaladığını düşünüp aldırış etmiyordum ve bildiğimi okuyordum. müdürümle hakkımda olan dedikodulardan haberim yoktu. eskiden nasıl giyiniyorsam öyle giyiniyordum. eşim çok açık giyiniyorsun demeye başlamıştı. bu yüzden çok kavga ediyorduk. neden bu kadar taktığını bilmiyordum bilseydim dikkat ederdim.
telefonda gizli gizli mesajlarımı okumaya başladı. bi kaç kere yakaladım. normalde yapmadığı davranışlardı. bana gelen mesajlarımdan dolayı kavga ediyordu. personel işleriyle ilgilendiğim için onlarla samimi olmalıydım. soğuk olamazdım. telefon rehberimdeki erkek numaraları sil diyordu silmiyordum. hepsi iş yerinden personellerdi.
en son kavgamız şöyle oldu. gece telefonumu şarj etmeyi unutmuştum. iş yerinde çalışırken şarj bitti. çalışırken sürekli cepten görüşme yapıyordum mesai saatlerinde sürekli arayanlar oluyor beni. bunun için müdürüm hattımı kendi telefonuna takabileceğimi söyledi. iş yerinde eve gitmeden konuşmuştuk kocamla akşam eve geç gelecegini söylemişti. bi problem değildi. ben eve her zamanki saatimde gittim. ama hattım müdürün telefonunda kaldı. o gece eve saat 11 gibi geldiğinde bir agrasiflik bi sinir vardı eşimin üstünde. bişeye çok sinirlenmişti. kapıları tekmeliyordu. bana bağırıyordu. sebebini öğrendiğimde bende ona bağırdım. eve gelmeden beni aramış ve o saatte telefonumu müdürüm açmış. sim kartta numarası kayıtlı olmadığı için müdürümde baştan tanıyamamış. müdürümde o anda hattımın onda olduğunu anlamamış. aklı başına gelene kadarda durumu kocama izah etmemiş. eşim o saatte hala beraber olduğumuzu sanmış. telefonu adamın suratına durumu anlamadan kapatmış. eve geldiğinde durumu anlattım. haksızlığını kabul etmedi ve üste çıkmaya çalıştı. bende açtım ağzımı yumdum gözümü. ağzıma ne geliyorsa söyledim. bana güvenmemesi çok zoruma gitmişti. o gece onu yatak odasına bile almadım. evlendikten sonra ilk defa aynı evde ayrı uyuduk.
sabah işe gittiğimde müdürümden çok özür diledim. saolsun durumu problem etmedi. bir gün önceki aksiliğin üstüne o günde aksilik üst üste geldi. bilgisayardaki hazırladığım çalışmayı gösteriyordum. eli yanlışlıkla masamdaki çayıma çarptı. çay üzerime döküldü ve birden yandım. o an ki reaksiyonla gömleğimi çıkarıp attım. çok canım yanmıştı. adamcagaz çok özür dilemişti. bi kere bile kafasını çevirip bi yerime bakmadı buna eminim. benimle ilgili öyle kötü bi düşünce aklının ucunda bile yoktu. odamın kapısı açıldı ve kocam beni o halde gördü.
kocamın iş yerine gelmesinin sebebi benden ve müdürümden özür dilemekmiş aslında. ama odaya girdiğinde benimle müdürümü ayakta yanyana görünce ve gömleğimin üzerimde olmadığını görünce yanlış anladı. sinir küpüne döndü. izah etmeye çok çalıştım. dinlemedi. deli gibi bize saldırdı. beni duvara fırlattı. müdürümün de suratına yumruk attı. çok ağır şeyler söyledi bana. deli gibi bağırıyordu. ben göz yaşları içindeydim. herkes kapıya doluşmuştu. rezil rüsva olmuştum. bana ağıza alınmayacak laflar söyledi. küfür etti. evden gitmemi söyledi.
evden pılımı pırtımı topladım ve yalnız yaşıyan bi bayan arkadaşımın evine yerleştim. 1 haftadır ne arıyor ne soruyor. bende 1 haftadır izinliyim. duyduğum kadarıyla işin aslını öğrenmiş. ama hala aramadı. onu seviyorum ama arasada affedeceğimi sanmıyorum. aslında onunda arayacağını sanmıyorum