Bu davranışlar yüzünden kendinizi değersiz ve akılsız hissedebilirsiniz. Benim de başıma böyle bir şey gelmişti. Erkekler bir süre sonra-yani ilişkinin alışkanlığa dönüştüğü-zamanlarda bu tarz iğrenç bir şeye dönüşüyorlar ki şu an onun desteğine ihtiyacınız var iken böyle davranması 'bencillik' olarak adlandırılır. Bir an önce bu adamdan kurtulun diyeceğim ama bebişiniz var. Allah yardımcınız olsun ..
Yıllar geçtikçe yumuşuyorlar canım, çevremden gördüklerim böyle . Yıllar geçtikçe eski sinirleri kalmıyor
Sıkıştığı zaman çabuk sinirlenip önünü ardını düşünmeden konuşuyor eşin anlaşılan, ama seni sevmediğini sanmıyorum, sadece öfke kontrolünde sıkıntı var. Duymamaya çalış, zor , ama söylensin dursun, görmezden gel
Şimdi birde bebek sorumluluğu eklenmiş, sorumluluk arttıkça öfke kontrolü zorlaşmış gibi, zamanla alışıp biraz daha düzene girer inşallah
Normal davranma tabi tepkini bilsin, mizaç olarak aksi bir insan demekki, dediğim gibi duymamaya çalışmak görmezden gelmek en iyisi. Onun huyu böyle de geç, etkilenmemeye çalış. Ha ikna olur da öfke kontrolü için psikolojik destek alırsa süper olur ama almazlarYıllar geçtikçe akıl sağlığım yerinde olur inşallah. Bende tahammülsüz bir insan oldum çünkü, bir de yapıyor kızınca, surat asınca gene ben suçlu oluyorum. Kırılıyorum nasıl normal davranabilirim ki?
Normal davranma tabi tepkini bilsin, mizaç olarak aksi bir insan demekki, dediğim gibi duymamaya çalışmak görmezden gelmek en iyisi. Onun huyu böyle de geç, etkilenmemeye çalış. Ha ikna olur da öfke kontrolü için psikolojik destek alırsa süper olur ama almazlar
Yordu beni, her anlamda yordu. Hiç mi memnun olmaz bir insan, eskisi gibi bakmıyor hissediyorum. Ben sırf o istedi diye çok şeye göz yumdum, yummaya çalıştım ve onun isterse bir şeyler yapabileceğini bildiğim halde.
Onun yüzünden doğru düzgün çalışamadım, ama ben suçlu oldum onun yüzünden acele etmek zorunda kalıyordum iş seçiminde. Oysa o, yıllardır sırf işyeri rahat diye, tecrübesine göre maaşı az olduğu halde aynı işyerinde çalışmaya devam ederken kendi ağzıyla " 2 kuruş fazla verecekler diye it gibi çalıştıracaklar " demişti. Ben öyle çalışmaya dayanamadığım için çalışamamıştım mesela.
Sende aynı tepkileri ona ver. Bir şey olursa her seferinde senin yüzünden oldu de. Sende ona sert, sert bak. Vallahi ben artık verdiği tepkinin yeri gelince aynısını veriyor..Sitede uzun zamandır aktif değilim. Canım o kadar sıkkın ki, o kadar doluyum ki bazen çıldıracak gibi oluyorum.
Sebebi eşim maalesef.. 9 senelik bir beraberliğin ardından çok zor süreçlerden geçerek evlendik.
Çok fedakarlık ettim, sabrettim ama hiç kıymetim bilinmedi. O böyle yaptıkça üzüntüden olan bana oluyor. Sanki zaten yapmak zorundaydım gibi davranıyor. Evliliği hiç böyle hayal etmemiştim.
İlk zamanlar alo deyişinden, sesinden anlardım beni sevdiğini, tamam ilk günkü gibi olamaz belki hiç bir şey ama ne bileyim yılların hatrı var, emek var insan saygı duyar en azından, saygı olursa sevgi de olur zaten. Daha kapıdan giriyor başlıyor şikayete, o yüzden gelme saati yaklaşınca beni alıyor stres, sinir olduysa bir şekilde ucu bana dokunuyor mutlaka. En ufak şeyleri büyütüyor. Yok o öyle, bu böyle, bir şey olur ben şöyle zannetim derim, sen zaten hep zannet. Neyi bildin ki, neyi yaptın ki gibi cümleler..
Ya derece 77 diyor nem mi diyorum diye bağırıyor nem mi dedim ben derece diye. Çocukla bir kez dışarı çıktık, gerim gerim gerdi beni, elimden çocuğun emziğini alırken bile tek seferde alamadı diye dövecek gibi bakar mı insan? Çünkü ona göre benim yüzünden, halbuki tutamayan o, ben değilim!
Hiç bir şeye dikkat etmiyorsun, boş bakıyorsun diye söylendi, asansörün nerde olduğunu hemen göremedim diye! Arkamdan gelen insan bana çarpsa bile suçlu benim.
Ağzından kendimle ilgili olumlu bir şey duymayalı o kadar uzun zaman oldu ki.. Bardak kırsa ben yanlış yere koymuşumdur. Asla kendinde hata görmez hiç bir zaman.
Az önceki yaşadığım olay konu açmama sebep oldu. Çocuğu emziriyordum, 4 aylık bir oğlum var bu arada, artık etrafını keşfettiği için doğru düzgün emmemeye başladı. Sessiz ve karanlıkta emziriyordum sessiz olalım dedim suyun bittiğini söyledi, keşke söyleseydin alırdım, çıkıp alayım dedi. Gerek yok hallederim ben yarın dedim. Yatmaya geliyordu, yastığı bana verir misin dedim beşikte aradı, orda değil bu tarafta dedim iki kez, sessiz bir şekilde hemde, ona rağmen sussana, sus diyorsun konuşuyorsun diye sert şekilde söylenmeye başladı sert el hareketleriyle, konuşmazsam nasıl söyleyeceğim dedim? Kaldı ki kendisi sesli konuştu. Bak hala konuşuyorsun diye sert sert bakıyor bir de. Böyle tepki verecek ne söyledim ben şimdi? Hep böyle sert ve ani çıkışları var. Teyzem bile hastanede beni azarladığına şahit olmuş. Hep bir şeyleri benden çıkarıyor.
Söyledim kaç kez ama hep senin yüzündenli cümleler. Hep benim yani, hep ben hatalıyım. Bir güzel söz duymadım uzun zamandır. Yıldım, yoruldum bende de kalmadı hiç bir şey. Haksız mıyım?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?