- 14 Aralık 2012
- 21.404
- 32.064
- 598
- 38
Sitede uzun zamandır aktif değilim. Canım o kadar sıkkın ki, o kadar doluyum ki bazen çıldıracak gibi oluyorum.
Sebebi eşim maalesef.. 9 senelik bir beraberliğin ardından çok zor süreçlerden geçerek evlendik.
Çok fedakarlık ettim, sabrettim ama hiç kıymetim bilinmedi. O böyle yaptıkça üzüntüden olan bana oluyor. Sanki zaten yapmak zorundaydım gibi davranıyor. Evliliği hiç böyle hayal etmemiştim.
İlk zamanlar alo deyişinden, sesinden anlardım beni sevdiğini, tamam ilk günkü gibi olamaz belki hiç bir şey ama ne bileyim yılların hatrı var, emek var insan saygı duyar en azından, saygı olursa sevgi de olur zaten. Daha kapıdan giriyor başlıyor şikayete, o yüzden gelme saati yaklaşınca beni alıyor stres, sinir olduysa bir şekilde ucu bana dokunuyor mutlaka. En ufak şeyleri büyütüyor. Yok o öyle, bu böyle, bir şey olur ben şöyle zannetim derim, sen zaten hep zannet. Neyi bildin ki, neyi yaptın ki gibi cümleler..
Ya derece 77 diyor nem mi diyorum diye bağırıyor nem mi dedim ben derece diye. Çocukla bir kez dışarı çıktık, gerim gerim gerdi beni, elimden çocuğun emziğini alırken bile tek seferde alamadı diye dövecek gibi bakar mı insan? Çünkü ona göre benim yüzünden, halbuki tutamayan o, ben değilim!
Hiç bir şeye dikkat etmiyorsun, boş bakıyorsun diye söylendi, asansörün nerde olduğunu hemen göremedim diye! Arkamdan gelen insan bana çarpsa bile suçlu benim.
Ağzından kendimle ilgili olumlu bir şey duymayalı o kadar uzun zaman oldu ki.. Bardak kırsa ben yanlış yere koymuşumdur. Asla kendinde hata görmez hiç bir zaman.
Az önceki yaşadığım olay konu açmama sebep oldu. Çocuğu emziriyordum, 4 aylık bir oğlum var bu arada, artık etrafını keşfettiği için doğru düzgün emmemeye başladı. Sessiz ve karanlıkta emziriyordum sessiz olalım dedim suyun bittiğini söyledi, keşke söyleseydin alırdım, çıkıp alayım dedi. Gerek yok hallederim ben yarın dedim. Yatmaya geliyordu, yastığı bana verir misin dedim beşikte aradı, orda değil bu tarafta dedim iki kez, sessiz bir şekilde hemde, ona rağmen sussana, sus diyorsun konuşuyorsun diye sert şekilde söylenmeye başladı sert el hareketleriyle, konuşmazsam nasıl söyleyeceğim dedim? Kaldı ki kendisi sesli konuştu. Bak hala konuşuyorsun diye sert sert bakıyor bir de. Böyle tepki verecek ne söyledim ben şimdi? Hep böyle sert ve ani çıkışları var. Teyzem bile hastanede beni azarladığına şahit olmuş. Hep bir şeyleri benden çıkarıyor.
Söyledim kaç kez ama hep senin yüzündenli cümleler. Hep benim yani, hep ben hatalıyım. Bir güzel söz duymadım uzun zamandır. Yıldım, yoruldum bende de kalmadı hiç bir şey. Haksız mıyım?
Evliliğin ilk yılları böyle şeyler olabiliyor .normallestirmiyorum asla ama malesef evliliğin yükü bazılarına ağır gelebiliyor .yeni evlisiniz ,bebis de var ..bebeğin ilk ayları sorumluluk biraz ağır oluyor .uykusuzluk ve iş stresiyle birleşince böyle geri dönüşler özellikle sabırsız kişilerde malesef yaşanıyor . İş yerinde yada ailesiyle arasında birşeyler mi oldu da acısını senden çıkarıyor acaba ? Çünkü anlattıklarına göre herseyin sebebi olarak seni görüyor .bunun altında cinsel problemler de yatabilir ama çözemediği asamadigi birşeyler var ve sen bil yada bilme sıkıntısına seni de dahil etmek istiyor .çok acımasız ama tam olarak böyle ...Sitede uzun zamandır aktif değilim. Canım o kadar sıkkın ki, o kadar doluyum ki bazen çıldıracak gibi oluyorum.
Sebebi eşim maalesef.. 9 senelik bir beraberliğin ardından çok zor süreçlerden geçerek evlendik.
Çok fedakarlık ettim, sabrettim ama hiç kıymetim bilinmedi. O böyle yaptıkça üzüntüden olan bana oluyor. Sanki zaten yapmak zorundaydım gibi davranıyor. Evliliği hiç böyle hayal etmemiştim.
İlk zamanlar alo deyişinden, sesinden anlardım beni sevdiğini, tamam ilk günkü gibi olamaz belki hiç bir şey ama ne bileyim yılların hatrı var, emek var insan saygı duyar en azından, saygı olursa sevgi de olur zaten. Daha kapıdan giriyor başlıyor şikayete, o yüzden gelme saati yaklaşınca beni alıyor stres, sinir olduysa bir şekilde ucu bana dokunuyor mutlaka. En ufak şeyleri büyütüyor. Yok o öyle, bu böyle, bir şey olur ben şöyle zannetim derim, sen zaten hep zannet. Neyi bildin ki, neyi yaptın ki gibi cümleler..
Ya derece 77 diyor nem mi diyorum diye bağırıyor nem mi dedim ben derece diye. Çocukla bir kez dışarı çıktık, gerim gerim gerdi beni, elimden çocuğun emziğini alırken bile tek seferde alamadı diye dövecek gibi bakar mı insan? Çünkü ona göre benim yüzünden, halbuki tutamayan o, ben değilim!
Hiç bir şeye dikkat etmiyorsun, boş bakıyorsun diye söylendi, asansörün nerde olduğunu hemen göremedim diye! Arkamdan gelen insan bana çarpsa bile suçlu benim.
Ağzından kendimle ilgili olumlu bir şey duymayalı o kadar uzun zaman oldu ki.. Bardak kırsa ben yanlış yere koymuşumdur. Asla kendinde hata görmez hiç bir zaman.
Az önceki yaşadığım olay konu açmama sebep oldu. Çocuğu emziriyordum, 4 aylık bir oğlum var bu arada, artık etrafını keşfettiği için doğru düzgün emmemeye başladı. Sessiz ve karanlıkta emziriyordum sessiz olalım dedim suyun bittiğini söyledi, keşke söyleseydin alırdım, çıkıp alayım dedi. Gerek yok hallederim ben yarın dedim. Yatmaya geliyordu, yastığı bana verir misin dedim beşikte aradı, orda değil bu tarafta dedim iki kez, sessiz bir şekilde hemde, ona rağmen sussana, sus diyorsun konuşuyorsun diye sert şekilde söylenmeye başladı sert el hareketleriyle, konuşmazsam nasıl söyleyeceğim dedim? Kaldı ki kendisi sesli konuştu. Bak hala konuşuyorsun diye sert sert bakıyor bir de. Böyle tepki verecek ne söyledim ben şimdi? Hep böyle sert ve ani çıkışları var. Teyzem bile hastanede beni azarladığına şahit olmuş. Hep bir şeyleri benden çıkarıyor.
Söyledim kaç kez ama hep senin yüzündenli cümleler. Hep benim yani, hep ben hatalıyım. Bir güzel söz duymadım uzun zamandır. Yıldım, yoruldum bende de kalmadı hiç bir şey. Haksız mıyım?
Küçük bir sinir krizi denediniz mi? Anlamıyorsa anladığı dilden konuşmak lazım. Bir sinir krizi bi kaç eşya kırmak çoğu kadının işine yarıyor.Yordu beni, her anlamda yordu. Hiç mi memnun olmaz bir insan, eskisi gibi bakmıyor hissediyorum. Ben sırf o istedi diye çok şeye göz yumdum, yummaya çalıştım ve onun isterse bir şeyler yapabileceğini bildiğim halde.
Onun yüzünden doğru düzgün çalışamadım, ama ben suçlu oldum onun yüzünden acele etmek zorunda kalıyordum iş seçiminde. Oysa o, yıllardır sırf işyeri rahat diye, tecrübesine göre maaşı az olduğu halde aynı işyerinde çalışmaya devam ederken kendi ağzıyla " 2 kuruş fazla verecekler diye it gibi çalıştıracaklar " demişti. Ben öyle çalışmaya dayanamadığım için çalışamamıştım mesela.
Ben de hiç böyle hayal etmemiştim senin evliliğini, en büyük problemin hep baban olur gibi geliyordu bana, çok didindin ve elde ettiğin bu? Çok üzüldüm, şiddete doğru gidiyo iş bunu bil hareketleri verdiği sinyaller bunu gösteriyo
Benim esimin de ani çıkışları oluyor malesef böyle. Konuyu takipteyim. Ben de susmuyorum ama bi sekilde bastiriyor beni. Sorunca terslemyorum sen buyutmesen iki dakika sonra ben gönlünü zaten alirim diyor. Tamam alıyor da benim o sirada hissettiklerim ne olacak?
Küçük bir sinir krizi denediniz mi? Anlamıyorsa anladığı dilden konuşmak lazım. Bir sinir krizi bi kaç eşya kırmak çoğu kadının işine yarıyor.
Smuwila, psikolojik şiddet dedikleri bu. Uzun süre böyle devam ederse, sen de dediklerine inanmaya başlar, kendini yetersiz, ezik, hep yanlış davranan aciz bir birey olarak görürsün, iyice mutsuz olursun.
Acil bir psikiyatrise gitsin eşin. Küçücük dozlarda bir ilaçla, daha sakin, dingin bir insan olabilir yeniden.
Ne zamandır böyle,çocuğun etkisi var mı?Yordu beni, her anlamda yordu. Hiç mi memnun olmaz bir insan, eskisi gibi bakmıyor hissediyorum. Ben sırf o istedi diye çok şeye göz yumdum, yummaya çalıştım ve onun isterse bir şeyler yapabileceğini bildiğim halde.
Onun yüzünden doğru düzgün çalışamadım, ama ben suçlu oldum onun yüzünden acele etmek zorunda kalıyordum iş seçiminde. Oysa o, yıllardır sırf işyeri rahat diye, tecrübesine göre maaşı az olduğu halde aynı işyerinde çalışmaya devam ederken kendi ağzıyla " 2 kuruş fazla verecekler diye it gibi çalıştıracaklar " demişti. Ben öyle çalışmaya dayanamadığım için çalışamamıştım mesela.
Siz de ona aynısını yapın. Psikolojik şiddet resmen bu ve hiç de alttan almak zorunda değilsiniz. Zamanla düzelir diyen olmuş, o yıllar geçerken kadınlar ne hale geliyor onu da gomlemlemisler mi? Kimse kimseyi tedavi etmek zorunda değil. Öfke kontroluymus, bi bunlarda var zaten öfke. Tedavi olması gerek. Bu durumu düzeltmeden çocuk olmasaydı keşke ama olmuş artık. Kolay gelsin.
Benim gönül alma dediğim de sakalasma iste. Yüzümü guldurme. Esin kabul ediyor mu seni tersledigini? Yaptığının yanlış olduğunun farkında mi?Biz de gönül alma yok iki dk sonra da hiç bir şey olmamış gibi davranır. Uzatınca da büyütüp abarttığım için suçlu ben olurum.
Ne zamandır böyle,çocuğun etkisi var mı?
Çalışmamış olmanızın mı etkisi var.
Siz onu daha önce suçluyor muydunuz ,
Bu kadar abartili olmasa da esime benzettim. Basak burcu mu kocan?
Cok uzuldum basligina seni eskiden beri taniyorum. Umarim kocan htasini anlar mutlu olursun.
Benimkinin duzelmesi 7 yil surdu. Evliligimin ilk yillari ve ilk cocugumun bebekligi en beter zamanlardi.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?