Evliliğimi kendim mahvediyorum..


Terapi mi görüyorsunuz? İlaç kullanıyor musunuz? Psikologunuz bu durumları biliyor mu? Onun yorumu nedir?
 
Hayır dediğim gibi sıkıntılarımız oluyordu illa ki ama onunla çok büyük şeyler yaşamadık.Aslında ben hep böyle abartırdım olayları çabuk sinirlenip çabuk sönerim, olaylara çok büyük gereksiz tepkiler veriririm.İnanın ben de bıktım kendimden.Bu arada hormonlarıma bakıldı bir sorun yok.
 
Ben de sinirli bir insanım da birine el kaldırmak, şiddet uygulamak apayrı bir durum. "Öfke kontrolüm yok"un arkasına sığınmayın, şiddet uygulamak sadistliğe kayıyor. Ayrıca arada şiddet varsa, saygı yoktur. Saygı olmayan birliktelikten de kimseye hayır gelmez. Şimdi bu psikolojiyle bir de tutup çocuk yapmazsınız umarım. Çocuk çok sabır gerektiren bir şey çünkü. Bu halinizle yazık olur çocuğa.
 
Terapi mi görüyorsunuz? İlaç kullanıyor musunuz? Psikologunuz bu durumları biliyor mu? Onun yorumu nedir?
Tabi terapi görüyorum.Aslında onun da söylediği farklı değil, açık açık adam sakinleşmek isteyip bırakmazsan bir gün seni tamamen bırakıp gider diye de söyledi.Sakinleştirici ilaç da kullanıyorum, ama yok normalde zaten bir şey yok ama tartışma esnasında kendimden geçiyorum resmen eşimin sakin olması benim daha çok üstüne gitmeme sebep oluyor.
 
Yok hayır kendi içimde bulunduğum durumun farkındayım, asla çocuk düşünmüyorum.
 
Tavsiyem biraz daha sakin kalmaya çalışmanız,daha sosyal olmanız,yoga da dahil kendiniz rahatlatmak için başka uğraşlar bulmanız ve kafanızı boşaltmanız.....Ama doktorunuzu değiştirmeniz konusunda ısrarlıyım hala!
 
Eşinizi bence elimin altında gibi görüyorsunuz.Çünkü kendinizi biliyor, buraya bu kadar güzel ifade ediyor ama adama gelince değişiyorsunuz gibi bir durum olacağını sanmıyorum.Kimse kimsenin kahrını boş yere çekmez canım, kendine bir an önce çeki düzen vermelisin, artık evlenmek kadar boşanmak ta çok kolay insanlara...
 

Ben de inanılmaz sinirli bir insandım. Eşim tartışma anında biraz sakinleşme taraftarıyken ben sinirim geçene kadar tartışma taraftarıydım. Gecenin bi saatine kadar benim yüzümden uyumadığımızı bilirim. Ben de terapiye başladım ve faydasını gördüm. Bi sonuca varamıyorsanız terapistinizi değiştirmeyi falan düşünün derim. Yani bu kadar süredir biraz yol almış olmanız gerekirdi. İlaç kullanıyorsunuz o bakımdan psikatriste gitmiş olmalısınız ama aynı zamanda düzenli psikologa gidip konuşuyormusunuz?
 
ee tamam bu adam senle her yere gelmek zorunda değil ki..
sen cok film -dizi izlemişsin. hayat o dizilerdeki değil.
önce sakin ol. birşeye vereceksen manalı olsun anlamlı bir şey tepki ver. derin nefes al. dur düşün. gerekirse sessiz kalmayı öğren.
hatta sen sessiz kalamassın başka odaya git. hatta balkona cık.
yada bunları da yapamam kendime mukayyet olamam dersen gerçekten boşan. çocuğa yazık ya..
rahmetli halam derdi " bir alime bir zalim, bir zalime bir alim "
 

kısaca hulk gibisiniz, bence eşinizden ayrı bir hayat kurun, kendiniz yalnızken bence daha sabırlı olabilirsiniz.
bir de bu siniri atmak için spora başlayabilirsiniz ya da yoga gibi şeylere yönelebilirsiniz.

ilaçlar sizi daha çok strese sokmaz mı, ben bu doktorları gerçekten anlamıyorum,
bence psikolojik sorunları olan kişiler daha çok doğa ile iç içe olmalılar daha çok gezmeliler, bu şekilde bunu aşabilirsiniz.

çalışıyor musunuz, belki mesleğiniz de size uygun değildir.
iş değiştirmenin iyi geldiği bir çok insan var.

eşim uzun yıllardır çalışıyordu, istifa etti, bir aydır evdeydi, adamın çehresi değişti ya, kendine geldi, çok yoğun ve stresli bir işi vardı çünkü.
 
kendine çeki düzen ver cok mu zor benim eşimde aynı böyle rahatlık mı batıyor size ya derdiniz nedir.
 
1 senedir tedavi görüp de hala devam ediyorsan üzgünüm ama bu senin karakterin demek ki. ben adama üzüldüm gerçekten, böyle bir hayatı haketmiyor. ayrılın bence.
 
Evet psikiyatriye gidiyorum.Belki de haklısınız bire bir terapi almam lazım.
 
Sorun da aslında şu ki tamam normalde sinirliyim ama bu öfke patlamalarım en çok eşime karşı oluyor maalesef.Hani desem ki sıkıntıdan eşime sarıyorum inanın öyle de değil kendi sosyal hayatlarımız var devamlı iç içe değiliz.Ama tartışma anında kendimden geçiyorum sanki.En kötüsü de İletişim Fakültesi mezunuyum ama daha eşimle iletişim kuramıyorum
 
bende çoğu zaman ruh hastası gibi davranıyorum sürekli bağırıyorum adama bi gün sakin sakin oturuyoruz aldı beni karşısına bi daha beni çocuk gibi azarlarsan seninle külahları değişcez seni alttan alıyorum ama beni insanlıktan çıkarma dedi.

bende noldu şimdi yaa falan dedim ama mesajı aldım..
he hala benim sesim dhaa çok çıkıyor ama ne yalan söyliyim biraz korktum kaybetmekten.

erkekler biraz erkek olduğunu hissetmek istiyor bizde sürekli naz kapris yapa yapa adamları itiyoruz kendimizden. kendini törpüle. bi olay oldugunda iyi tarafını görmeye çalış.

ben artık kavga çıkaramıyorum çünkü her defasında utanıyorum sonucundan çünkü eşimin mutlaka mantıklı bi açıklaması oluyor. dikkatli ol eğer seviyorsan kendine çeki düzen ver.
ve evet arkadaşlara katılıyorum eşler tarafından fazla sevilmek bizi bu hale getiren.

hee bir de bi gün adamın sinirli zamanına gelir size bi koyar tokatı o zaman daha geri dönüşü olmaz.. sözlü olarak neyse dilinize hakim olamıyorsunuz diyelim ama fiziksel olarak kendinize mutlaka engel olun. çünkü herkesin bi sabrı var.
 
Eşiniz huzuru sizde bulamayacağını tamamen anladığında gidecek.
Gidince ve dönmeyince muhtemelen sakinleşeceksiniz.
Ama ne fayda tabi.
Terapist işini fazla geciktirmeyin bence.
 
İnanın aslında beni bırakma ihtimali bile çok korkutuyor, kızdığı zaman bile beni bırakıp gidecek misin diye soruyorum
 
Evet psikiyatriye gidiyorum.Belki de haklısınız bire bir terapi almam lazım.

Psikiatrist en fazla 15 dakika dinliyor ve ilaç veriyor. Maddi durumunuz varsa terapiyi öneririm. Ama sizin de değişmek istemeniz lazım. Biliyorum çok soyut geliyor. Ama cidden bir gün dolup dolup bitti bu iş diyebilir. Sakin erkekler genellikle böyledir. Bir sınırları vardır ve o sınırı aşarsanız ne kadar yalvarsanız da geri dönüşü olmaz. Yani yaşamadan anlaması çok zor ama bir kere yaşayınca da dersinizi alıyorsunuz. Ben ilk ciddi ilişkimi 19 yaşında yaşadım. Azıcık şımardım sanırım ve baya tripli kaprisli bir sevgiliydim. 4 yılın sonunda terkedilince bir silkelenip kendinize geliyorsunuz. Siz lütfen bunu yaşamadan anlamaya çalışın. Çünkü karşınızdaki insan bir kere kestirip atınca geri dönüşü olmuyor.
 
Yaptığınız bütün yanlışların farkındasınız aslında ve kendinizi burada okuduğum kadarıyla çok net ifade edebiliyorsunuz. Bana bu davranışları öfke kontrolünden ziyade bilerek, eşiniz tepki vermediği için daha da fazla üstüne giderek baskın taraf olmaya çalışıyorsunuz gibi geldi bana. Eşinize vurduğunuzu söylediniz dikkat edin o vurmalar bir gün size dönmesin eşiniz bir yere kadar tahammül edecektir ve bir yerden sonra etkiye tepki oluşacaktır. Ve öyle bir şey olduğunda ya tamamen ipler kopacak bu evlilikte ya da siz normale döneceksiniz anladığınız dilden konuşulduğunu görünce. Fazla yüz göz olmayın ve aradaki saygıyı koruyun derim ben.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…