Merhaba Kızlar,
Beni tanıyanlar bilir. Uzun süredir forumda değilim, ama derdim olunca yine buradayım işte :) Ve nihayet 2 hafta önce büyük bir aşk ve sevgiyle bağlandığım eşimle evlendik. Herşey rüya gibiydi, balayımız, fotoğraf çekimlerimiz, mutlu anlarımız, kahkahalarımız , herşey ama herşey.. Ne olduysa bu cuma günü oldu ve mutluluğumuza büyük bir nazar değdi.. Cuma günü eşim iş çıkışı bi arkadaşının yanına gitti.. Ve o akşam da annemin evine yemeğe gidecektik. Ben anneme geldiğimde eşimi aradım ve nerede olduğunu sordum. 'Yoldayım, geliyorum' dedi. Aradan 1 saat geçti ve eşim beni arayıp 'Canım, arkadaşımın kayınvalidesini evine bırakmamı rica ettiler, ben de tamam dedim. Bi 15 dk. daha gecikeceğim' dedi. Ben de 'Peki ama çabuk ol, evdeki herkes seni bekliyor'dedim. BU arada beni arayıp bunu söylediği saat 22:45. 3-4 kere yemeği yeniden ısıtan annem ve babam 'Kızım nerede bu adam, saat kaç oldu?' dediklerinde ise saat 23:30'du. Aradım, sinirle ve bağırarak 'Nerdesin?' dedim.. 'Geliyorum, yaklaştım' deyince bütün sinirlerim tepeme çıktı, evde telefonu fırlattım ve 'Ben gidiyorum' deyip anne ve babamın şaşkın bakışları içinde evden sinirle çıktım. Aşağıya indiğimde eşim gelmişti , ve sinirle sordum nerede kaldın saat kaç oldu? diye.. Tabi bu iş çığrından çıktı ve 'Bana hesap mı soruyosun?' demesiyle ortalık alevlendi. ' Ben senin karınım, tabi ki soracağım! İnsanlar seni kaç saattir bekliyorlar, saatin kaç olduğunun farkında mısın? ' diye bağırdım ve arabaya binmesini söyledim. Arabaya bindik, tartışma iyice alevlendi. 'Kimmiş senin bu arkadaşın? Sen evli adamsın, ne arkadaşıymış bu? Bir de arkadaşlarının bir ismini duyayım, seni boşamazsam şerefsizim!' dedim.. Hala annemlerin evinin önündeyiz buarada. O sırada arabadan indi ve ağzından öyle bir küfür çıktı ki, burada yazmaya ahlakım elvermez.. Ben de o küfürün etkisiyle ona saldırdım, sen kime küfrediyorsun diye.. Kendimi kaybettim, tekme tokat saldırdım.. Çünkü anneme çok ağır bi küfür etmişti.. Ve yukarıdan bakan annem 'Kızım yapma!' diye bağırdı.. Rezilliğin biri bin para anlayacağınız.. Sonra zar zor arabaya bindik ve oradan uzakaştık.. Arabada O bana, ben ona derken arabada telefonları fırlattım,vurdukça vurdum ona.. Sinirimi bir türlü alamadım.. ve en sonunda eliyle yüzümü itti ve 'Yeter artık!' diye bağırdı.. Yolda arabayı sağa çekti , ben de indim ve tartışma sokağa taştı.. Defol git dedim, ben önden o arkadan yürümeye başadık tartışa tartışa bağıra bağıra.. en sonunda yine arabaya binip evimize geldik.. Ben ağlamaya başladım.. Aradan biraz zaman geçti ve babam evimize geldi.. Sanırım eşimin beni dövmesinden korktu. Babam 'Ne oldu anlatın' dedi.. ben anlatmak istemediğimi söyledim, ama eşim 'Sen anlatmayacaksan ben anlatayım' dedi .. 'Ben sadece 2 saat geç kaldım, ne kızınızı aldattım, ne de başka bişiy.. Sadece 2 saat geç kaldım.. ve ben hayatım boyunca bu akşamı unutmayacağım.. yıllar da geçse bu geceyi asla unutmayacağım' dedi.. Ben de babama dönüp 'Herşey bu kadar değil baba, bilmediğiniz şeyler de var. Biz evliyiz ve kendi aramızda hallederiz, lütfen daha fazla karışmayın' dedim ve babamı gönderdim.. Bu sırada deli gibi ağlıyorum ama.. Babam gittikten sonra eşime dönüp dedim ki 'Beni nasıl da sattın? Niye arkamda durmadın? Niye baba biz hallederiz demedin? Ben arkamda durmayan adam istemiyorum ve boşanmak istiyorum' dedim.. Hiçbirşey söylemedi ve deli gibi evin içinde dolanıp durdu.. Ben sabaha kadar ağladım ve ayrı odalarda uyuduk..Ertesi gün konuşmak istediğimi ve kendimi hiç iyi hissetmediğimi söyledim , 'Konuşacak hiçbirşey yok. Bende herşey bitti. Bundan sonra bana seviyeli davran, sınırlı ol. Biraz bu şekilde olsun' dedi.. Ben de 'BU konuşma seni haklı çıkarmaz, içinde bulunduğumuz duruma gelme sebebimiz sensin . Ben dün akşam tepkimin dozunu ayarlayamadım farkındayım, bunun için üzgünüm ve özür diliyorum. Ama seni seviyorum ve asla boşanmak istemiyorum.Hepsi sinirle söylenmiş şeyler.. Ve ben senden bunları duymak için gelmemiştim yanına, dün akşam yaşananları unuttuğum için değil,seni sevdiğim için konuşmak istedim. ama sen herşeyden , beni sevmekten bile vazgeçmişsin, gözlerinden anladım.. Keşke böyle olmasaydı, çok üzgünüm' dedim.. 'Tamam yeter..Daha fazla konuşmayalım lütfen' dedi.. ve hiçbirşekilde benimle konuşmuyor, yaptığım yemekleri yemiyor, sabah kalkar kalkmaz gidiyor bir tepsi içinde kendine kahvaltı hazırlayıp yiyor.. ve ben kahroluyorum. Üzerine gitmiyorum, onun istediği gibi davranıyorum, soğuk ve seviyeli.. Ayrı odalarda oturuyoruz 2 gündür.. ve ayrı yatıyoruz tabiki.. ve şimdi yorumlarınızı istiyorum kızlar.. NAsıl ve nereye kadar böyle davranabilirim? Bunun sonu nereye varır? ne yapmam gerekir?
ama bacım ben de senin gibi yapardım kattiyyen yanlış bi davranış bizim gibiler sinirlerimize hakim olamıyoruzz maalesef 
onların yanında bi iki konuşur aradakı buzları biraz eritirsiniz sonra yavas yavas barısırsınız
tecrubeyle sabit 
şimdi bunları yaptın n'oldu? artık kavgalarınız hep küfür ve hakaret dolu olacak.
