Elbetteki kizmiyorum hicbirinize. Farkli fikileri almak bilhassa hosuma gidiyor.Benim anlayamadigim sey su: Cok yakinda ben de calisan biri olacagim. Hem de esimden cok daha yogun bi tempo ile. Esim isyerine araba ile 5 dk'da varirken ben 1 saat yol gidecegim. Kisacasi hayat zaten beni yeteri kadar yoracak. Esim normalda cok becerikli, titiz,cogu seye eli yatkin biridir. Oyle olduguna cok fazla eminim. Caydanlik sadece bir ornekti. Basit, zaman almayan kisa bir is..Ben zaten butun islerimi kendim yapiyorum hem de fazlasiyla. Hatta vaktim cok oldugu icin degisik yemekler deniyorum surekli. Esim de cok mutlu oluyor. Neden olmasin ki! Ben is yapmaktan olmem ama beni rahatsiz eden ne biliyor musunuz? Esimin egoistce davranmasi. Buna tahammul edemiyorum. Benim tuvalet ovdugumu/mesgul oldugumu goruyor. Kahvalti yapmicak miyiz diyor? Ben de rica ettim, kahvaltiyi sen hazirlayabilir misin diye. O kadar sasirdi ki. Bazilariniz diyor ya onu da o yapacaksa sen ne yapacaksin diye. Bir erkek yeri geldiginde kahvalti da hazirlar, evi de supurur. Bu her zaman boyle olacagi anlamina gelmez. Ama insan bazen icinden gelmeyen seyleri de yapmak zorundadir. Evlilik iki tarafin da cabasiyla yurur. Sorumluluklar surekli tek kiside oldugu zaman cok buyuk problemler cikar. Ben vijdanli bir insanim. Onun calisma saatlerinde zaten yemegimizi yapar, kahvemizi yaparim. Meyve dograr herseyi yaparim. Yeterki konsantrasyonu bozulmasin . Seve seve. Ama bencillik varsa bi yerde, o zaman sorgularim.
Kiz cocuklari hep babalariyla karsilastirirmis ya eslerini. Dusunuyorum da benim babam da kendiliginden bisey yapmaz zaten anlamaz da ama bisey rica edilirse de yapmaya calisir. Illaki zevk almasi gerekmiyor. 1 senedir evle ilgili herseyi ben yaptigim icin esim iyice kaybetti becerilerini. Ben yapamam ki demeye basladi. Halbuki oyle yeteneklidir ki. Istedigi zaman neler yapabildigini ben bilirim.
Neyse zaten biliyorum benimkisi bosa isyan. 2 ay sonra ben de hem ise gitmeye hem de evimin kadini olmaya alismis olacagim.
Bu arada bir arkadas bana calismadigim icin bos bos oturdugumu soylemis. Ya da oyle oldugunu zannetmis. Suanda bikac hafta sonra girecegim bir sinava hazirlaniyorum. Onun haricinde yabanci yayinlari okuyorum. Ingilizceyi unutmamak icin Spora gidiyorum vs vs. Yani aslinda hayatim ev islerinden ibaret degil. 2 ay sonra da hem master'a hem de ise basliyorum. Istedigim tek sey esimle bu gunluk sorumluluklari paylasarak biraz daha basit yasamak ve kendi islerime konsantre olmak. Bu sekilde hayatin daha kolay gececegine inaniyorum. Yanimda ailem de olmadigi icin esimden baska kimse bana yardimci olamaz.
Neyse, bu forumu acarken benim gibi sorunlari olanlarin nasil cozumler buldugunu merak etmistim. Fikirleriniz icin cok tesekkur ederim. Hepiniz sevgiyle kalin.