- 16 Ekim 2012
- 32.409
- 95.793
- 598
Toplum beyaz olani karalamaya , kara olani aklamaya pek bir meraklidir. Bana gore biraz fazla aksiyonlu gorunse de , umarim her sey diledigin gibi gelisir.
Toplum beyaz olani karalamaya , kara olani aklamaya pek bir meraklidir. Bana gore biraz fazla aksiyonlu gorunse de , umarim her sey diledigin gibi gelisir.Şuan ne durumdasınız ne gibi bi yol çizdiniz bilmiyorum. Bu durumda olan bi başkaları varsa lütfen okusun. Umarım herşey yoluna girmiştir kuzenin için. Yaşadığınız durumun aynısı şuan ne yazık ki benim başımda. Aile yapım eskiden beri sarsılmış durumdaydı. Anne ve babam birbiriyle savaşmaktan beni görmediler bile. Sırf karmaşadan uzak kalmak için defalarca şehir değiştirdim ve şuan kardeşlerimle beraber yaşıyorum anne baba ayrı. Önceden arkadaş olduğum bi adamla sevgili oldum, adam evlenip boşanmış ve 13 yaşında bir çocuk sahibi. Kısa dönemli ilişkimizde umursamaz tavırlarından dolayı bitirdim. Kendiside pek umursamadı. Şimdi ise hamile olduğumu öğrendim. Şöyle özetlemek istiyorum. Yıllarca topluma göre en ahlaklı(!) Oldugum dönemlerde de hep eleştirildim. Genellemeye göre az çok dikkat çeken bi insanım çunku. Bozuk aile yapımla beraber bu lanetim oldu ve yıllarca hem kotu insanlarla hem de ön yargılarla uğraştım. Ahlaksız ahlak bekçileriyle uğraştım. Bugün hamileyim ve bu bebeği çok istiyorum. Evlenip yapsaydın diyenler olacak, bu adam anneme bile kızınla evlenicem diyip 10 gün sonra su koyvermiş bir insan. Kimseye güvenilmiyor artık hiçbirsey sanıldığı gibi değil herkes bakire doğar kimse paçavra gibi atılmak için sevişmez kimseyle. Ama toplum artık böyle. Ev kızıda olsan, hayat kadını da olsan sana yaklaşan zihniyetler aynı. Kisa keseyim. Öncelikle babasına anlatıp geçici nikah kıymayı teklif edicem. Kabul etmezse babalık davası açıcam. Her hafta rakı masasına yüzlerce lira para bırakacağına iki haftada bir bırakacak bundan sonra çocuğuma da bakacak. Yüzünü isterse hiç görmesin. Anneme konuyu açıcam. Üvey babamında anlayışlı davranacağını umut ediyorum. Ardından gelinlikli bir şekilde yanımda yüzü gözükmeyecek bir erkek dostumla elimde nikah cüzdanıyla resmimi tüm sosyal medya hesaplarımda paylaşicam. Baba adayı sarışın renkli gözlü, eşimin yabancı olduğuna ikna etmem çok zor olmayacak. Bi sure ortalıktan kaybolup kısa zaman sonra ayrıldığımı, hamileliğimi sonradan öğrendiğimi ve doğuracağımı söyleyeceğim. Ardından adam gibi çalışıp çocuğuma bakacağım. Ailem çocuğuma sahip çıkmak zorunda. Bana yapmadıklarını ona yapacaklar yapmazlarsa da bi şekilde başımın çaresine bakıcam. Eminim ki yıllar sonra evladımın yüzüne baktığımda iyi ki diycem. Cesaretiniz varsa yapın arkadaşlar. Kimse siz acıları çekerken yanınızda değilse, eleştirilerini de alıp biyerlerine soksunlar.
Bunu bende çok isterdim. Beni seven çocuğumu sevecek bir eş huzur içinde bir hamilelik... ama hayatıma her girenin kullanmaya çalışmasından sıkıldım geldi başıma ne yapayım. Bundan öncede hayatim mükemmel değildi ki. Çalışıp gezip tozarak içerek zaman geçiriyordum ve her gece ağlayarak uykuya dalıyordum. Aldirmak icin sürem var 6 hafta daha çok yeni. Ama aldırsam da hayatım zaten düzene girmeyecek artık işten koşa koşa gelip bebek kokan bi eve girmek istiyorum. Içimde kalan tek ukte annelikti, rabbim nasip eder ve ikimize güç verirse ikimiz çok mutlu olucaz inşallah...Herşey keşke en baştan farklı olsaydı(
İnş Çocuğunuzu sevgi içinde büyütürsünüz.
Haklısın zor olacak ama eskiden beri aksiyonun içindeyim sevmeye başladım hatta :) hele ki ucunda kendi kanımdan bi bebek varsa dağı taşı yarmaya hazırım Rabbim güç verirseToplum beyaz olani karalamaya , kara olani aklamaya pek bir meraklidir. Bana gore biraz fazla aksiyonlu gorunse de , umarim her sey diledigin gibi gelisir.
Çok toz pembe bakmışsın.Şuan ne durumdasınız ne gibi bi yol çizdiniz bilmiyorum. Bu durumda olan bi başkaları varsa lütfen okusun. Umarım herşey yoluna girmiştir kuzenin için. Yaşadığınız durumun aynısı şuan ne yazık ki benim başımda. Aile yapım eskiden beri sarsılmış durumdaydı. Anne ve babam birbiriyle savaşmaktan beni görmediler bile. Sırf karmaşadan uzak kalmak için defalarca şehir değiştirdim ve şuan kardeşlerimle beraber yaşıyorum anne baba ayrı. Önceden arkadaş olduğum bi adamla sevgili oldum, adam evlenip boşanmış ve 13 yaşında bir çocuk sahibi. Kısa dönemli ilişkimizde umursamaz tavırlarından dolayı bitirdim. Kendiside pek umursamadı. Şimdi ise hamile olduğumu öğrendim. Şöyle özetlemek istiyorum. Yıllarca topluma göre en ahlaklı(!) Oldugum dönemlerde de hep eleştirildim. Genellemeye göre az çok dikkat çeken bi insanım çunku. Bozuk aile yapımla beraber bu lanetim oldu ve yıllarca hem kotu insanlarla hem de ön yargılarla uğraştım. Ahlaksız ahlak bekçileriyle uğraştım. Bugün hamileyim ve bu bebeği çok istiyorum. Evlenip yapsaydın diyenler olacak, bu adam anneme bile kızınla evlenicem diyip 10 gün sonra su koyvermiş bir insan. Kimseye güvenilmiyor artık hiçbirsey sanıldığı gibi değil herkes bakire doğar kimse paçavra gibi atılmak için sevişmez kimseyle. Ama toplum artık böyle. Ev kızıda olsan, hayat kadını da olsan sana yaklaşan zihniyetler aynı. Kisa keseyim. Öncelikle babasına anlatıp geçici nikah kıymayı teklif edicem. Kabul etmezse babalık davası açıcam. Her hafta rakı masasına yüzlerce lira para bırakacağına iki haftada bir bırakacak bundan sonra çocuğuma da bakacak. Yüzünü isterse hiç görmesin. Anneme konuyu açıcam. Üvey babamında anlayışlı davranacağını umut ediyorum. Ardından gelinlikli bir şekilde yanımda yüzü gözükmeyecek bir erkek dostumla elimde nikah cüzdanıyla resmimi tüm sosyal medya hesaplarımda paylaşicam. Baba adayı sarışın renkli gözlü, eşimin yabancı olduğuna ikna etmem çok zor olmayacak. Bi sure ortalıktan kaybolup kısa zaman sonra ayrıldığımı, hamileliğimi sonradan öğrendiğimi ve doğuracağımı söyleyeceğim. Ardından adam gibi çalışıp çocuğuma bakacağım. Ailem çocuğuma sahip çıkmak zorunda. Bana yapmadıklarını ona yapacaklar yapmazlarsa da bi şekilde başımın çaresine bakıcam. Eminim ki yıllar sonra evladımın yüzüne baktığımda iyi ki diycem. Cesaretiniz varsa yapın arkadaşlar. Kimse siz acıları çekerken yanınızda değilse, eleştirilerini de alıp biyerlerine soksunlar.
Dizi mi cekiyorsunuz hanfendi? Keşke hayat planlanan gibi gitse, hiç sürpriz olmasa... şu dedikleriniz sizce gerçekçi mi? Ayrıca aileniz neden çocuğa sahip çıkmak zorunda ? Madem sahip çıkan bir aileniz vardı size sahip çıkarlardi ki onlardan kaçmak zorunda kalmayasiniz.Bunu bende çok isterdim. Beni seven çocuğumu sevecek bir eş huzur içinde bir hamilelik... ama hayatıma her girenin kullanmaya çalışmasından sıkıldım geldi başıma ne yapayım. Bundan öncede hayatim mükemmel değildi ki. Çalışıp gezip tozarak içerek zaman geçiriyordum ve her gece ağlayarak uykuya dalıyordum. Aldirmak icin sürem var 6 hafta daha çok yeni. Ama aldırsam da hayatım zaten düzene girmeyecek artık işten koşa koşa gelip bebek kokan bi eve girmek istiyorum. Içimde kalan tek ukte annelikti, rabbim nasip eder ve ikimize güç verirse ikimiz çok mutlu olucaz inşallah...
Daha iyi bir önerin var mı?Çok toz pembe bakmışsın.
Dizi çekmiyorum. Kendi hikayemi yazıyorum. Ailem benimle ilgilenmedigi için şuan yeterince pişman. Beni bir daha kaybetmek isteyeceklerini sanıyorum. Kaybedeceklerse de kendileri bilir. Şimdiye kadar hep kendim başımın çaresine baktım. Ben gemileri yaktım diyebilirim. Senin bakış açın, hayatla verdiğin mücadele şeklin sana imkansız gösterebilir ama benim için değil. Elimde bi mesleğim var elim kolum tutuyor. Sizin daha iyi bi çareniz var mı? Gidip bi hastanede aldırıp tıbbi atık kutusuna atılması daha mantıklı ve doğru olan mı olacak şu durumda?Dizi mi cekiyorsunuz hanfendi? Keşke hayat planlanan gibi gitse, hiç sürpriz olmasa... şu dedikleriniz sizce gerçekçi mi? Ayrıca aileniz neden çocuğa sahip çıkmak zorunda ? Madem sahip çıkan bir aileniz vardı size sahip çıkarlardi ki onlardan kaçmak zorunda kalmayasiniz.
Hakkınızda hayırlısı olsun. Olan şu çocuklara oluyor.
Daha iyi bir önerin var mı?
Hiçbirsey plan yapmak kadar kolay olmayacak, yaşamadan asla öğrenmeyeceksiniz bunu.Şuan ne durumdasınız ne gibi bi yol çizdiniz bilmiyorum. Bu durumda olan bi başkaları varsa lütfen okusun. Umarım herşey yoluna girmiştir kuzenin için. Yaşadığınız durumun aynısı şuan ne yazık ki benim başımda. Aile yapım eskiden beri sarsılmış durumdaydı. Anne ve babam birbiriyle savaşmaktan beni görmediler bile. Sırf karmaşadan uzak kalmak için defalarca şehir değiştirdim ve şuan kardeşlerimle beraber yaşıyorum anne baba ayrı. Önceden arkadaş olduğum bi adamla sevgili oldum, adam evlenip boşanmış ve 13 yaşında bir çocuk sahibi. Kısa dönemli ilişkimizde umursamaz tavırlarından dolayı bitirdim. Kendiside pek umursamadı. Şimdi ise hamile olduğumu öğrendim. Şöyle özetlemek istiyorum. Yıllarca topluma göre en ahlaklı(!) Oldugum dönemlerde de hep eleştirildim. Genellemeye göre az çok dikkat çeken bi insanım çunku. Bozuk aile yapımla beraber bu lanetim oldu ve yıllarca hem kotu insanlarla hem de ön yargılarla uğraştım. Ahlaksız ahlak bekçileriyle uğraştım. Bugün hamileyim ve bu bebeği çok istiyorum. Evlenip yapsaydın diyenler olacak, bu adam anneme bile kızınla evlenicem diyip 10 gün sonra su koyvermiş bir insan. Kimseye güvenilmiyor artık hiçbirsey sanıldığı gibi değil herkes bakire doğar kimse paçavra gibi atılmak için sevişmez kimseyle. Ama toplum artık böyle. Ev kızıda olsan, hayat kadını da olsan sana yaklaşan zihniyetler aynı. Kisa keseyim. Öncelikle babasına anlatıp geçici nikah kıymayı teklif edicem. Kabul etmezse babalık davası açıcam. Her hafta rakı masasına yüzlerce lira para bırakacağına iki haftada bir bırakacak bundan sonra çocuğuma da bakacak. Yüzünü isterse hiç görmesin. Anneme konuyu açıcam. Üvey babamında anlayışlı davranacağını umut ediyorum. Ardından gelinlikli bir şekilde yanımda yüzü gözükmeyecek bir erkek dostumla elimde nikah cüzdanıyla resmimi tüm sosyal medya hesaplarımda paylaşicam. Baba adayı sarışın renkli gözlü, eşimin yabancı olduğuna ikna etmem çok zor olmayacak. Bi sure ortalıktan kaybolup kısa zaman sonra ayrıldığımı, hamileliğimi sonradan öğrendiğimi ve doğuracağımı söyleyeceğim. Ardından adam gibi çalışıp çocuğuma bakacağım. Ailem çocuğuma sahip çıkmak zorunda. Bana yapmadıklarını ona yapacaklar yapmazlarsa da bi şekilde başımın çaresine bakıcam. Eminim ki yıllar sonra evladımın yüzüne baktığımda iyi ki diycem. Cesaretiniz varsa yapın arkadaşlar. Kimse siz acıları çekerken yanınızda değilse, eleştirilerini de alıp biyerlerine soksunlar.
Aldır ya da aldırma demek bana düşen bir şey değil. Bakımını üstlenecek kişi ben değilim çünkü. İmkansız olan bir durumdan bahsetmiyorum yalnız. İhtimalleri siralanmissiniz dediğim gibi. Kaldı ki siz başınızın çaresine baktiniz diye çocuğunuz da aynı özelliklere sahip olacak mı? Garantisi var mı? Baba sevgisi, baba idolu gibi kavramları ne yapacaksınız ? Ona da mı sahte bir baba ayarlayacaksiniz? Zaten dediginiz gibi güçlü olsanız birilerini ikna etmeye calismazsiniz. Bu yabancı es durumuna ikna etmek gibi. Ha bana sormussunuz fikrimi. Ben sizin yerinizde olsam kimseye guvenmem. Ailem bakacak o para verecek vs vs. Dediginiz gibi ayaklarınız üzerinde durabilirsiniz inşallah.Dizi çekmiyorum. Kendi hikayemi yazıyorum. Ailem benimle ilgilenmedigi için şuan yeterince pişman. Beni bir daha kaybetmek isteyeceklerini sanıyorum. Kaybedeceklerse de kendileri bilir. Şimdiye kadar hep kendim başımın çaresine baktım. Ben gemileri yaktım diyebilirim. Senin bakış açın, hayatla verdiğin mücadele şeklin sana imkansız gösterebilir ama benim için değil. Elimde bi mesleğim var elim kolum tutuyor. Sizin daha iyi bi çareniz var mı? Gidip bi hastanede aldırıp tıbbi atık kutusuna atılması daha mantıklı ve doğru olan mı olacak şu durumda?
Ne basit başınıza gelmeden konuşmak. "Ergen kafası" olarak görmek. Umarım gelmemiştir gerçi gelse böyle konuşacağınızı sanmam ve dilerim bundan sonrada gelmez. Evlimisin bekarmısın bilmiyorum hamileliği bir kere tattıysan ve gönülden hissettiysen ergence hikayeler yazıp oynamak bacaklarını açıp içinden sökmelerini beklemekten daha kolay gelir, ya da benim için öyle. Bebeğe annem bakacak ev hanımı, benimde elimde orta düzeyde getirisi olan bi meslek var. Süsüme püsüme gezmeme para harcamaktansa çocuğuma para harcarım bundan sonra. Buna mecbur kalanları biliyorum. Evlenip çocuk sahibi olsa bile aldırdığı o ilk bebeğini ömrü boyunca hayal edip ağlayanlar, ikinci çocuğunu gönlü rahat sevemeyenler. Yeterince olgun yaştayım. Her duygusallık ergenlik değildir, her "akılcılık" ta yetişkinlik değildir. Eğer kürtaj olursam yaşama sevincim elden gidecek düsüncesi bile kanımı donduruyor ve inan bana o cinayete mecbur kalacaksam bu çifte cinayet olur. Yapamam...Cocugu aldirabilirsini halen. Hayat öyle toz pembe degil. Bu çoçugun babasi size musallat olabilir. Yada çoçuk ilerde babasizliktan çok sorun yasar, merak eder, babasi ile zor bir iliskisi olur,.. Birsürü psikolojik sorun.
Onun haricinde pratik olarak bile zor. Isin varmi? Maasin ne kadar? Dogum ile beraber isi bir müddet birakmak zorunda kalacaksin. Bebek 3-4 aylik oldugunda tekrar çalismak zorundasin ve kime emanet edeceksin bebegi? Bakici ücretini maasindan çikardiginda, halen geçinebilirmisin? Bez 100 lira, mamada öyle. Bu çoçugun maddi olarakta birsürü seye ihtiyaci var. Babasi "ben karismam derse" ortada kalirsin öyle.
Öyle babalik davalari açmak o kadar kolay degil. Bu ülkede kizini kaybedenler bile, katillerine zor dava açiyorlar. Dava olsa bile, yillaar sürebilir sonucun çikmasi için.
Yani bebek öyle romantik "bebek kokulu eve gelmek istiyorum" olayi degil. Cok çok agir bir sorumluluk.
Ayirten seni çok hayalperest buluyorum. Yok gelinlik ile foto koyarim, yok yabanci babasi oldugunu söylerim,.. Etrafi bu kadar takacaksan zaten hiç bu olaya girme. Millet salak degil bu arada. Yani buldugun çözümler bile ergen kafasi gibi. Bebek için cidden yetirici kadar olgun degilsin.
O yavrunun hakkina girme ve kendi hayatinida mahv etme ve aldir. Ilerde eminim dogru insan ile evlenip, dogru zamanda bebek yaptiginda çoook daha mutlu olacaksin.
Eş durumuna ikna etmeye çalışmak kendim için yapacağım birşey değil, piç yaftalaması çocuğumun boğazına yapışmasın diyeAldır ya da aldırma demek bana düşen bir şey değil. Bakımını üstlenecek kişi ben değilim çünkü. İmkansız olan bir durumdan bahsetmiyorum yalnız. İhtimalleri siralanmissiniz dediğim gibi. Kaldı ki siz başınızın çaresine baktiniz diye çocuğunuz da aynı özelliklere sahip olacak mı? Garantisi var mı? Baba sevgisi, baba idolu gibi kavramları ne yapacaksınız ? Ona da mı sahte bir baba ayarlayacaksiniz? Zaten dediginiz gibi güçlü olsanız birilerini ikna etmeye calismazsiniz. Bu yabancı es durumuna ikna etmek gibi. Ha bana sormussunuz fikrimi. Ben sizin yerinizde olsam kimseye guvenmem. Ailem bakacak o para verecek vs vs. Dediginiz gibi ayaklarınız üzerinde durabilirsiniz inşallah.
İşiniz çok zor gerçekten.Eş durumuna ikna etmeye çalışmak kendim için yapacağım birşey değil, piç yaftalaması çocuğumun boğazına yapışmasın diye
Evet çok zor olacak belki de hiçbirşey anlattığım gibi gitmeyecek herşey elime yüzüme bulaşacak ama başka çarem yok bu benim son sınavım. Teşekkür ederimHiçbirsey plan yapmak kadar kolay olmayacak, yaşamadan asla öğrenmeyeceksiniz bunu.
Umarım evladınız kolaylıkla sağlıkla gelir, büyür.
Allah yar ve yardımcınız olsun
Bu süreçte karşınıza merhametli insanlar çıksın inşallah.
Ne basit başınıza gelmeden konuşmak. "Ergen kafası" olarak görmek. Umarım gelmemiştir gerçi gelse böyle konuşacağınızı sanmam ve dilerim bundan sonrada gelmez. Evlimisin bekarmısın bilmiyorum hamileliği bir kere tattıysan ve gönülden hissettiysen ergence hikayeler yazıp oynamak bacaklarını açıp içinden sökmelerini beklemekten daha kolay gelir, ya da benim için öyle. Bebeğe annem bakacak ev hanımı, benimde elimde orta düzeyde getirisi olan bi meslek var. Süsüme püsüme gezmeme para harcamaktansa çocuğuma para harcarım bundan sonra. Buna mecbur kalanları biliyorum. Evlenip çocuk sahibi olsa bile aldırdığı o ilk bebeğini ömrü boyunca hayal edip ağlayanlar, ikinci çocuğunu gönlü rahat sevemeyenler. Yeterince olgun yaştayım. Her duygusallık ergenlik değildir, her "akılcılık" ta yetişkinlik değildir. Eğer kürtaj olursam yaşama sevincim elden gidecek düsüncesi bile kanımı donduruyor ve inan bana o cinayete mecbur kalacaksam bu çifte cinayet olur. Yapamam...
18 yaşina kadar babamdan dayak yedim Allah affetsin her gece ölmesini diledim. Ne vakit annemle ayrıldılar içim rahat etti annem 50 yaşında boşandı intihari bile duşundu ben şimdi napıcam diye elinde meslek yok birşey yok köy kadını. Sonra 52 yaşında karşısına melek gibi bi adam çikti ve çok mutlular. Ben vahşetide mucizeyide defalarca gördüm kendi ailemin içinde. Şu saatten sonra daha ne olabilir ki belki ilerde karşıma kendim gibi bir çocuk sahibi adam denk gelir bir yuva kurarim belki herşey mukemmel olur kim bilebilir ki mucizenin ne zaman gelebileceğini? Çok teşekkür ederim desteğin içinArkadaşım bakma sen olumsuz yorumlara.
Çünkü döven, söven bir baba olmalı illa.
Çocuk büyüyünce psikopat da olsa o baba olmalı.
Çünkü kadın tek başına yapamaz. Neden? Erkeğe bağımlı yetiştirilen kadınlar yüzünden.
Haa baba yok mu?
Aldır o zaman.
Çünkü kadın kim ki psikolojisi olsun?
Aman namusa laf gelmesin, psikoloji de bebek de gitsin önemli değil!
Çünkü kocan olursa seni hamileyken bile dövebilir!
...
Böylelerine bakma. Hayat senin, ne yaşadın kimse bilmez. Neler okuyoruz buralarda.
En azından sen başından kimseye muhtaç değilsin, Allah da muhtaç etmesin
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?