Ahkam kesmek mi? Kime ahkam kesmişim şimdi?
Ahkam kesmek mi? Kime ahkam kesmişim şimdi?Her seyi biliyorsunuz da onlem almayi bilmiyorsunuz. Sonra burada ahkam kesiyorsunuz.
Ne basit başınıza gelmeden konuşmak. "Ergen kafası" olarak görmek. Umarım gelmemiştir gerçi gelse böyle konuşacağınızı sanmam ve dilerim bundan sonrada gelmez. Evlimisin bekarmısın bilmiyorum hamileliği bir kere tattıysan ve gönülden hissettiysen ergence hikayeler yazıp oynamak bacaklarını açıp içinden sökmelerini beklemekten daha kolay gelir, ya da benim için öyle. Bebeğe annem bakacak ev hanımı, benimd
e elimde orta düzeyde getirisi olan bi meslek var. Süsüme püsüme gezmeme para harcamaktansa çocuğuma para harcarım bundan sonra. Buna mecbur kalanları biliyorum. Evlenip çocuk sahibi olsa bile aldırdığı o ilk bebeğini ömrü boyunca hayal edip ağlayanlar, ikinci çocuğunu gönlü rahat sevemeyenler. Yeterince olgun yaştayım. Her duygusallık ergenlik değildir, her "akılcılık" ta yetişkinlik değildir. Eğer kürtaj olursam yaşama sevincim elden gidecek düsüncesi bile kanımı donduruyor ve inan bana o cinayete mecbur kalacaksam bu çifte cinayet olur. Yapamam...
Şuan ne durumdasınız ne gibi bi yol çizdiniz bilmiyorum. Bu durumda olan bi başkaları varsa lütfen okusun. Umarım herşey yoluna girmiştir kuzenin için. Yaşadığınız durumun aynısı şuan ne yazık ki benim başımda. Aile yapım eskiden beri sarsılmış durumdaydı. Anne ve babam birbiriyle savaşmaktan beni görmediler bile. Sırf karmaşadan uzak kalmak için defalarca şehir değiştirdim ve şuan kardeşlerimle beraber yaşıyorum anne baba ayrı. Önceden arkadaş olduğum bi adamla sevgili oldum, adam evlenip boşanmış ve 13 yaşında bir çocuk sahibi. Kısa dönemli ilişkimizde umursamaz tavırlarından dolayı bitirdim. Kendiside pek umursamadı. Şimdi ise hamile olduğumu öğrendim. Şöyle özetlemek istiyorum. Yıllarca topluma göre en ahlaklı(!) Oldugum dönemlerde de hep eleştirildim. Genellemeye göre az çok dikkat çeken bi insanım çunku. Bozuk aile yapımla beraber bu lanetim oldu ve yıllarca hem kotu insanlarla hem de ön yargılarla uğraştım. Ahlaksız ahlak bekçileriyle uğraştım. Bugün hamileyim ve bu bebeği çok istiyorum. Evlenip yapsaydın diyenler olacak, bu adam anneme bile kızınla evlenicem diyip 10 gün sonra su koyvermiş bir insan. Kimseye güvenilmiyor artık hiçbirsey sanıldığı gibi değil herkes bakire doğar kimse paçavra gibi atılmak için sevişmez kimseyle. Ama toplum artık böyle. Ev kızıda olsan, hayat kadını da olsan sana yaklaşan zihniyetler aynı. Kisa keseyim. Öncelikle babasına anlatıp geçici nikah kıymayı teklif edicem. Kabul etmezse babalık davası açıcam. Her hafta rakı masasına yüzlerce lira para bırakacağına iki haftada bir bırakacak bundan sonra çocuğuma da bakacak. Yüzünü isterse hiç görmesin. Anneme konuyu açıcam. Üvey babamında anlayışlı davranacağını umut ediyorum. Ardından gelinlikli bir şekilde yanımda yüzü gözükmeyecek bir erkek dostumla elimde nikah cüzdanıyla resmimi tüm sosyal medya hesaplarımda paylaşicam. Baba adayı sarışın renkli gözlü, eşimin yabancı olduğuna ikna etmem çok zor olmayacak. Bi sure ortalıktan kaybolup kısa zaman sonra ayrıldığımı, hamileliğimi sonradan öğrendiğimi ve doğuracağımı söyleyeceğim. Ardından adam gibi çalışıp çocuğuma bakacağım. Ailem çocuğuma sahip çıkmak zorunda. Bana yapmadıklarını ona yapacaklar yapmazlarsa da bi şekilde başımın çaresine bakıcam. Eminim ki yıllar sonra evladımın yüzüne baktığımda iyi ki diycem. Cesaretiniz varsa yapın arkadaşlar. Kimse siz acıları çekerken yanınızda değilse, eleştirilerini de alıp biyerlerine soksunlar.
Arkadaşım bakma sen olumsuz yorumlara.
Çünkü döven, söven bir baba olmalı illa.
Çocuk büyüyünce psikopat da olsa o baba olmalı.
Çünkü kadın tek başına yapamaz. Neden? Erkeğe bağımlı yetiştirilen kadınlar yüzünden.
Haa baba yok mu?
Aldır o zaman.
Çünkü kadın kim ki psikolojisi olsun?
Aman namusa laf gelmesin, psikoloji de bebek de gitsin önemli değil!
Çünkü kocan olursa seni hamileyken bile dövebilir!
...
Böylelerine bakma. Hayat senin, ne yaşadın kimse bilmez. Neler okuyoruz buralarda.
En azından sen başından kimseye muhtaç değilsin, Allah da muhtaç etmesin
Gerçeksen, bir an önce adama söyle de çocuğu nüfusa alma konusunda sıkıntı çıkarmasın.Şuan ne durumdasınız ne gibi bi yol çizdiniz bilmiyorum. Bu durumda olan bi başkaları varsa lütfen okusun. Umarım herşey yoluna girmiştir kuzenin için. Yaşadığınız durumun aynısı şuan ne yazık ki benim başımda. Aile yapım eskiden beri sarsılmış durumdaydı. Anne ve babam birbiriyle savaşmaktan beni görmediler bile. Sırf karmaşadan uzak kalmak için defalarca şehir değiştirdim ve şuan kardeşlerimle beraber yaşıyorum anne baba ayrı. Önceden arkadaş olduğum bi adamla sevgili oldum, adam evlenip boşanmış ve 13 yaşında bir çocuk sahibi. Kısa dönemli ilişkimizde umursamaz tavırlarından dolayı bitirdim. Kendiside pek umursamadı. Şimdi ise hamile olduğumu öğrendim. Şöyle özetlemek istiyorum. Yıllarca topluma göre en ahlaklı(!) Oldugum dönemlerde de hep eleştirildim. Genellemeye göre az çok dikkat çeken bi insanım çunku. Bozuk aile yapımla beraber bu lanetim oldu ve yıllarca hem kotu insanlarla hem de ön yargılarla uğraştım. Ahlaksız ahlak bekçileriyle uğraştım. Bugün hamileyim ve bu bebeği çok istiyorum. Evlenip yapsaydın diyenler olacak, bu adam anneme bile kızınla evlenicem diyip 10 gün sonra su koyvermiş bir insan. Kimseye güvenilmiyor artık hiçbirsey sanıldığı gibi değil herkes bakire doğar kimse paçavra gibi atılmak için sevişmez kimseyle. Ama toplum artık böyle. Ev kızıda olsan, hayat kadını da olsan sana yaklaşan zihniyetler aynı. Kisa keseyim. Öncelikle babasına anlatıp geçici nikah kıymayı teklif edicem. Kabul etmezse babalık davası açıcam. Her hafta rakı masasına yüzlerce lira para bırakacağına iki haftada bir bırakacak bundan sonra çocuğuma da bakacak. Yüzünü isterse hiç görmesin. Anneme konuyu açıcam. Üvey babamında anlayışlı davranacağını umut ediyorum. Ardından gelinlikli bir şekilde yanımda yüzü gözükmeyecek bir erkek dostumla elimde nikah cüzdanıyla resmimi tüm sosyal medya hesaplarımda paylaşicam. Baba adayı sarışın renkli gözlü, eşimin yabancı olduğuna ikna etmem çok zor olmayacak. Bi sure ortalıktan kaybolup kısa zaman sonra ayrıldığımı, hamileliğimi sonradan öğrendiğimi ve doğuracağımı söyleyeceğim. Ardından adam gibi çalışıp çocuğuma bakacağım. Ailem çocuğuma sahip çıkmak zorunda. Bana yapmadıklarını ona yapacaklar yapmazlarsa da bi şekilde başımın çaresine bakıcam. Eminim ki yıllar sonra evladımın yüzüne baktığımda iyi ki diycem. Cesaretiniz varsa yapın arkadaşlar. Kimse siz acıları çekerken yanınızda değilse, eleştirilerini de alıp biyerlerine soksunlar.
28 yaşındayım. Bak seni de anlıyorum dışardan uçarı gözükebilir. Saçma ve ergence gözükebilir ama bunca senaryoyu yazana kadar demekki tüm herşeyi düşünüp en içinden çıkılabilir olanın bu olduğuna karar verdim. Henüz babasıyla paylaşmadım kan testi yapılmadı çunku henüz iki testte pozitif ciksada emin olmak istiyorum. Allah kızını sizlere bağışlasın. Psikolojimi düsünecek kadar iyi niyetliysen bir anne olarak bana dua edermisin babası çocuğu kabul etsin çocuk yuvasında doğsun diye?Annenin bu olaydan haberi bile yok, nasil bakacak? Hadi bakti diyelim, devamli bakabilecekmi? Bebek 6 ayllikken bikarsa? Yada sen geçinemezsen annen ile? Kim nasil bakacak o zaman o bebege? En azindan bir es söz konusu oldugunda yada bir ex es, o bakabilir, yada kv'de bakabilir.
Tamamen tek basina bir çoçuga bakmayi herkes kaldiramaz. Ilk dogdugunda bile çok yardima ihtiyacin oluyor. Uykusuzlugu, hormonlari, lohusaligi,.. Sonra büyümesi, emeklemesi,.. Herseye tek basina kosturmak o kadar çok yipratici olur ki.
Bunu ben ayrica bir anne olarak söylüyorum. Bir bebek evet mutluluk getirir fakat ancak dogru kosullarda. Kendinde maddi ve manevi hazir oldugunda. Benim esim her konuda destekçi, kizimiza 4 4lük bakmasina ragmen halen zorlaniyorum. Tek basina bu sorumlulugu almak çok çok zor.
Ve ergen dedigim, hamile kaldigin için degil. Kafanda ürettigin çözümler, senaryolar için dedim. Yasin en fazla 21-22 gibi geliyor bana. Hiç gerçekçi bakmiyorsun duruma. Evet kürtaji atlatamayan var fakat ayni zamanda "iyi ki" diyenlerde çok. Ne karar verirsen ver, kesinlike bir psikologa gitmeni tavsiye ederim. Sadece duygusal olarakta karar verme derim.
Ahkam kesmek mi? Kime ahkam kesmişim şimdi?
Ben onun yerine cevap vereyim.Ne basit başınıza gelmeden konuşmak. "Ergen kafası" olarak görmek. Umarım gelmemiştir gerçi gelse böyle konuşacağınızı sanmam ve dilerim bundan sonrada gelmez. Evlimisin bekarmısın bilmiyorum hamileliği bir kere tattıysan ve gönülden hissettiysen ergence hikayeler yazıp oynamak bacaklarını açıp içinden sökmelerini beklemekten daha kolay gelir, ya da benim için öyle. Bebeğe annem bakacak ev hanımı, benimde elimde orta düzeyde getirisi olan bi meslek var. Süsüme püsüme gezmeme para harcamaktansa çocuğuma para harcarım bundan sonra. Buna mecbur kalanları biliyorum. Evlenip çocuk sahibi olsa bile aldırdığı o ilk bebeğini ömrü boyunca hayal edip ağlayanlar, ikinci çocuğunu gönlü rahat sevemeyenler. Yeterince olgun yaştayım. Her duygusallık ergenlik değildir, her "akılcılık" ta yetişkinlik değildir. Eğer kürtaj olursam yaşama sevincim elden gidecek düsüncesi bile kanımı donduruyor ve inan bana o cinayete mecbur kalacaksam bu çifte cinayet olur. Yapamam...
Ne yapacağımı bilmiyorum inan bana bende nefes almakta güçlük cekiyorum ve istemeye istemeye şunu diliyorum içimden;Içim acidi okurken. Bogazim dugumlendi once okurken simdi kalp carpintim cok fazla kulaklarimda duyuyorum adeta sanciyor. Sana kizdim. Kendime kizdim. Erkeklere kizdim. Yasadigim topluma kizdim. Yasadigim topluma lanet okudum. Ahlakli ahlaksizlara. "Kimse sen aci cekerken yaninda degilse, elestirilerini de alip bir yerlerine soksunlar." oyle haklisin ki.
Cocugunun biyolojik babasiyla konus. Hamile oldugunu bilmeye hakki var. Zamani geldiginde babasinin sana sirt cevirdigini bilir en azindan.
Rusya ve Almanya da o kadar cok bekar anne var ki. Igreniyorum bu ortadogu coplugunden. Nefes almak zor.
Seni zor gununde yalniz birakan insanciklar umarim bir gun yuzune bakma cesareti bulur.
Seni suclamiyorum. Sen bir yetiskinsin ve bu senin kararin. Aldirsan daha mantikli geliyor bana ama hayat senin. Umarim bu kasırganin ustesinden gelirsin.
28 yaşındayım. Bak seni de anlıyorum dışardan uçarı gözükebilir. Saçma ve ergence gözükebilir ama bunca senaryoyu yazana kadar demekki tüm herşeyi düşünüp en içinden çıkılabilir olanın bu olduğuna karar verdim. Henüz babasıyla paylaşmadım kan testi yapılmadı çunku henüz iki testte pozitif ciksada emin olmak istiyorum. Allah kızını sizlere bağışlasın. Psikolojimi düsünecek kadar iyi niyetliysen bir anne olarak bana dua edermisin babası çocuğu kabul etsin çocuk yuvasında doğsun diye?
Ben onun yerine cevap vereyim.
Yorumlarından tanıdığım kadarıyla hanımefendi evli ve çocuğunu çok iyi şartlarda yetiştirmeye çalışan bir anne. Ayrıca mantıklı bir kadın, söylemlerini yabana atma derim. Ha ayrıca gerçekten kurduğun hayal çok pembe.
Bebeğini aldıran insanlar merhametsiz mi?Ne
Ne yapacağımı bilmiyorum inan bana bende nefes almakta güçlük cekiyorum ve istemeye istemeye şunu diliyorum içimden;
Eğer bu bebegimin geleceği için en doğrusuysa Allah tüm duygularımı alsın içinden merhametsiz bi insan yapsın beni de aldırayım veya bebeğim kendisi terketsin beni. Şu an ki hislerimle bu imkansız gorunuyor yaparsam sonum kötü olacak bunu hissediyorum. İnsanlara konuşmak çok kolay güçlü olmasan burda şunu yazmazdın gibi konuşanlar olmuş kiminle konuşayım? Adımı bile gizlediğim bi platformdan bile bir çok kişi saldırma eğiliminde. Zaten yaşama gücüm kalmamıştı kimse ne yaşadığımı bilmiyor son gunlerde intiharı düşünmeye başlamıştım babasıyla sevgili olduk herşey mükemmel giderken birden yine tepetaklak oldum bir yol görünüyor ucu karanlıkmı aydınlıkmı bilmiyorum ama artık arafta kalmak istemiyorum. Anlayabilen birilerini görmek umut verici, varol
Umarım pişman olmazsın. Kimse sana destek olmazsa hayatın kabusa dönebilir. Şu an hamileliğimin 37. Haftasındayım. İşim eşim maddi durumum ülke koşullarına göre iyi sayılır ancak buna rağmen çocuğumun geleceği için endişeleniyorum. Üstelik hamilelik ilerledikçe desteğe o kadar çok ihtiyaç duyuyorsun ki. Bi mide bulantısıyla uğraşıyorsun bi bel ve kasık ağrısıyla. Şu an mesela korkunç bir kalça ağrım var. Yürümekte güçlük çekiyorum ve desteğe çok ihtiyaç duyuyorum.Kocamın beni sevdiğinden zerre şüphem yok ama o bile bazen ruh halimi anlamayacak kadar öküz oluyor. Ki bu henüz hamilelik Allah nasip eder de sağ Salim doğarsa bi de hamilelikten daha zor olan o süreç başlıcak ve daha çok ihtiyaç duyucam desteğe. Şimdi sana bakalım annen destek olmazsa adam çocuğu kabul etmezse tek başına napıcaksın. İnan hiç göründüğü gibi değil. İyi düşün. Çocuğun babası çocuğu kabul etmezse lütfen hem kendin hem bebeğin için iyi düşün ve bir an önce babayla bunu paylaş28 yaşındayım. Bak seni de anlıyorum dışardan uçarı gözükebilir. Saçma ve ergence gözükebilir ama bunca senaryoyu yazana kadar demekki tüm herşeyi düşünüp en içinden çıkılabilir olanın bu olduğuna karar verdim. Henüz babasıyla paylaşmadım kan testi yapılmadı çunku henüz iki testte pozitif ciksada emin olmak istiyorum. Allah kızını sizlere bağışlasın. Psikolojimi düsünecek kadar iyi niyetliysen bir anne olarak bana dua edermisin babası çocuğu kabul etsin çocuk yuvasında doğsun diye?
Senin mantığına konuşmana bayılıyorum, gerçekten isabetli yorumlar yapıyorsun. :) utanmaya hiç gerek yok gerçekler..Cok tesekkür ederim, utandim dogrusu
birileri "hayallerin toz pembe" dedi diye herkes karanlık gerçeklerin içinde boğulsun o zaman hayatlarımız iyice boka sarsın öyle değil mi? Bana saygı duymasalar bile benim onlara saygım var. Ben "evli bir hanimefendi" olamasam bile onu anliyorum. Saygıda duyuyorum. Anlaşılmayı bekliyorum sadece. Ama göruyorum ki ne söylesem boşCok tesekkür ederim, utandim dogrusu
Ne
Ne yapacağımı bilmiyorum inan bana bende nefes almakta güçlük cekiyorum ve istemeye istemeye şunu diliyorum içimden;
Eğer bu bebegimin geleceği için en doğrusuysa Allah tüm duygularımı alsın içinden merhametsiz bi insan yapsın beni de aldırayım veya bebeğim kendisi terketsin beni. Şu an ki hislerimle bu imkansız gorunuyor yaparsam sonum kötü olacak bunu hissediyorum. İnsanlara konuşmak çok kolay güçlü olmasan burda şunu yazmazdın gibi konuşanlar olmuş kiminle konuşayım? Adımı bile gizlediğim bi platformdan bile bir çok kişi saldırma eğiliminde. Zaten yaşama gücüm kalmamıştı kimse ne yaşadığımı bilmiyor son gunlerde intiharı düşünmeye başlamıştım babasıyla sevgili olduk herşey mükemmel giderken birden yine tepetaklak oldum bir yol görünüyor ucu karanlıkmı aydınlıkmı bilmiyorum ama artık arafta kalmak istemiyorum. Anlayabilen birilerini görmek umut verici, varol
Zaten kimse sana hakaret etmedi, bağırıp çağırmadı. Sadece bu planlar biraz toz pembe dedi, ki haklılar da. Gerçek hayat böyle değil. Doğurmak istiyorsan tabii doğur, hatta sana mutluluk katacaksa doğur. Ama şunu da unutma bebek maddiden çok manevi sorumluluktur. Evliliği mükemmel olan insanlar bile zorlanıyor. O yüzen iyi düşün taşın. Bebek mucizevi bir olay ama güzel bir ortamda, güzel bir ailede. Ve sana rica ediyorum, lütfen buraya bu konu hakkında post açma. Psikolojin bozulur. Burada geçenlerde bir kız kürtaj zamanı konu açtığını, psikolojisinin bozulduğunu intihar düşündüğünü yazmıştı. Psikolojimi düşünüyorsan bunu yapma. Çünkü burası aslında ülkenin yansıması.birileri "hayallerin toz pembe" dedi diye herkes karanlık gerçeklerin içinde boğulsun o zaman hayatlarımız iyice boka sarsın öyle değil mi? Bana saygı duymasalar bile benim onlara saygım var. Ben "evli bir hanimefendi" olamasam bile onu anliyorum. Saygıda duyuyorum. Anlaşılmayı bekliyorum sadece. Ama göruyorum ki ne söylesem boş
Bunca şeyin içinden merhametsiz kelimesini mi cımbızladın? Aldırmaya bende giderim, ağlayarak girer ağlayarak çıkarım. Belki yanlış cümle kurdum. Umudum yok anlaşılmaya ama birde şu şekilde anlatmak istiyorum. Bu çocuğu aldırdıktan sonra kendimi bir daha anne olmaya layık hissetmiycem anne olmak hep hayalimdi o bebek alındıktan sonra ben ben olmiycam içimdeki son kalan "ben" ölecek biliyorum ve ben kötü bi insan değilim olmakta istemiyorum. Dilerim arkadaşın çok mutlu bir evlilik yaşar ve sağlıklı bi ailede kucağına evladını alır. Umarım birileri de beni gerçekten anlarBebeğini aldıran insanlar merhametsiz mi?
Burada hiç anlatmadım ama çok yakın bir arkadaşım aldırdı. Mecburiyetten. Senin gibi evlilik dışı olduğu için, toplum baskısına maruz kalmaktan korktuğu için. Kürtaja ben yanındaydım. Ağlaya ağlaya narkoz aldı, anesteziden çıktığında da hala ağlıyordu. Niye, geliri vardı parası vardı ama toplumumuz geri olduğu için çocuk da kendisi de baskıya dayanamazdı. Kardeşim gibidir o benim, birbirimize çok benzeriz, ikizim gibidir hatta. O vicdansız değildi, aldıranların hiçbiri vicdansız değildir. Hatta şöyle söyleyeyim mi, o sırf bencil olup annelik duygusundan eksik kalmamak için bebeğinin geleceğini, yaşayacağı baskıyı düşünmeden çocuğunu doğurabilirdi de. Ama çocuğunu düşündüğü, ona bunları yaşatmaya hakkı olmadığı için aldırdı. Bilmem anlatabildim mi? Çok yanlış konuşuyorsun.
Evet yanlış cümle kurdun. Çünkü aldıranların merhametsiz gibi anlaşılıyor.Bunca şeyin içinden
Bunca şeyin içinden merhametsiz kelimesini mi cımbızladın? Aldırmaya bende giderim, ağlayarak girer ağlayarak çıkarım. Belki yanlış cümle kurdum. Umudum yok anlaşılmaya ama birde şu şekilde anlatmak istiyorum. Bu çocuğu aldırdıktan sonra kendimi bir daha anne olmaya layık hissetmiycem anne olmak hep hayalimdi o bebek alındıktan sonra ben ben olmiycam içimdeki son kalan "ben" ölecek biliyorum ve ben kötü bi insan değilim olmakta istemiyorum. Dilerim arkadaşın çok mutlu bir evlilik yaşar ve sağlıklı bi ailede kucağına evladını alır. Umarım birileri de beni gerçekten anlar
Karşısına doğru bir insan çıkıp yeniden anne olaxağı da muamma aslındaCocugu aldirabilirsini halen. Hayat öyle toz pembe degil. Bu çoçugun babasi size musallat olabilir. Yada çoçuk ilerde babasizliktan çok sorun yasar, merak eder, babasi ile zor bir iliskisi olur,.. Birsürü psikolojik sorun.
Onun haricinde pratik olarak bile zor. Isin varmi? Maasin ne kadar? Dogum ile beraber isi bir müddet birakmak zorunda kalacaksin. Bebek 3-4 aylik oldugunda tekrar çalismak zorundasin ve kime emanet edeceksin bebegi? Bakici ücretini maasindan çikardiginda, halen geçinebilirmisin? Bez 100 lira, mamada öyle. Bu çoçugun maddi olarakta birsürü seye ihtiyaci var. Babasi "ben karismam derse" ortada kalirsin öyle.
Öyle babalik davalari açmak o kadar kolay degil. Bu ülkede kizini kaybedenler bile, katillerine zor dava açiyorlar. Dava olsa bile, yillaar sürebilir sonucun çikmasi için.
Yani bebek öyle romantik "bebek kokulu eve gelmek istiyorum" olayi degil. Cok çok agir bir sorumluluk.
Ayirten seni çok hayalperest buluyorum. Yok gelinlik ile foto koyarim, yok yabanci babasi oldugunu söylerim,.. Etrafi bu kadar takacaksan zaten hiç bu olaya girme. Millet salak degil bu arada. Yani buldugun çözümler bile ergen kafasi gibi. Bebek için cidden yetirici kadar olgun degilsin.
O yavrunun hakkina girme ve kendi hayatinida mahv etme ve aldir. Ilerde eminim dogru insan ile evlenip, dogru zamanda bebek yaptiginda çoook daha mutlu olacaksin.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?