Evlilik.. Doğru kişiyle ise tabii.
Ben de eşimin ailesini hiç sevmem.
Çok benzettim kendime yazdıklarınızı.
Eşimle severek isteyerek 1 senelik flört sonunda nişanlandım.
Ailesini tanımıyordum lakin az çok kendi aileme benziyor diye çok üstünde durmadım. (kültür, inanç, maddiyat filan)
Ailesi çok başka çıktı. Görgüsüz, ilgisiz, nefret edilesi tipler.
Eşim lisede çıkmış evden, neyseki dış dünya ile erken tanışınca ailesine dışarıdan gözle bakabilmiş. Araları pek yoktur. Zorunlu bir ilişkileri var, "mecburuz görüşmeye " der gibi...
İlk zamanlar kabullenmekte zorlandım bu aile yapısını. Ama gel zaman git zaman alıştım. Hâlâ zorlansam da iyiyim diyelim.
Eşimle aramda sorun yok. Yine olsa yine onunla evlenirdim, ondan daha iyi anlaşabileceğim bir insan yoktur sanırım.
Düşünmedim değil şunu :
-Ailesini bile bile yine evlenir miydim?
İşte burda bazen ikilemde kalıyorum..
Ama onu çok seviyorum, evlenirdim sanırım...
Evlenir miydim...
Seviyorum.... Evlenirdim...
**beklentileri sıfıra indirin. Eşinizle iyi geçiniyorsanız diğerlerini önemsemeyin. Kapınızı kapattığınızda herkes dışarda kalıyor ya, kafanızda da kapatın o kapıyı.. Yapın bunu..