- 5 Ocak 2015
- 2.209
- 4.966
- 133
- Konu Sahibi kirmizi oje
- #1
Merhaba,
Derdim başlıkta da yazdığım gibi evliliği anlamlandıramamış olmam. Ve eşimle ara ara bizi yoklayan problemler.
Şöyle ki, eşime göre aile kutsaldır. Bu kutsallık benim için de, benim ailem için de geçerlidir. Beni de, kendi ailesini de benim ailemi de sever sayar, arar sorar. Yanlışları olsa bile asla atmaz, ona göre bir akraba kötü diye görüşmemezlik olamaz. Ona göre akraba sana zarar verse de yapman gereken şey kendini korumaya alıp görüşmeye devam etmendir.
Ben ise böyle biri değilim. Evlenmeden önce eşimi bu konularda beğenmiş, ama işi bu raddelere çıkaracak kadar abartabileceğini kestirememiştim. O yüzden ona sonsuz güvenle evlendim.
Sorunlar ufak ufak bu noktada başladı. Eşimin ailesi beni sevdi saydı. Ama kafalarına göre bir gelin değildim, çünkü özgürdüm, eşim bana karışmazdı. Kafama göre gezerdim, ekonomik özgürlüğüm vardı, onlara yakın oturmadım, evlerinde gelinlik yapmadım. Bunlari kabul ettiler, evliliğim bozulsun istemediler ama beni ara ara iğnelemeye başladılar.
Ben bu iğnelemelerle başa çıkamadım. Çünkü ben biri beni iğnelediğinde stratejik davranıp onun gibi hareket etmektense, açık açık konuşup ya görüşmeyi kestim ya da şans verdim düzgün ilişki kurmaya çalıştım. Ama bunu eşimin ailesine yapamadım çünkü o beni bu konuda engelledi, ailemi kırma her şeyi bana söyle ben muhatap olayım çünkü sen açıkça konuşursan sert olacak ve ilişki daha düzelmeyecek dedi.
Ben de eşimin dediğini yaptım. Eşim de bu zamana kadar hep ailesinin alttan bana laf sokmasiyla, benim üzülüp cevap veremeyip içime atmakla uğraştı ve ona da tak etti. Artık eleştiri de şikayet de kabul etmez oldu...
Bizim için artık aile konusu bir tabu oldu... Ben kendi ailemi eleştiririm, bazen onlarla tartışırım, doğru ya da yanlışlarını eşimin yanında da çekinmeden söylerim. Ama eşim bana asla bu alanı vermiyor, hatalarını konuşma fırsatımız bile olmuyor. Ben de sırf eşimi seviyorum diye ailesinin ufak tefek olan saçmalıklarına tahammül edemiyorum. Eşimin onları "tartışılamaz" seviyede tutmasına tahammül edemiyorum.
Başka konularda eşimle iyiyiz anlaşırız, birbirimizi çok severiz ve kafa yapımız çok uyar. Ama aile konusu beni yedi bitirdi artık. Evet ortada yalan, iftira, istenmeyen gelin olmak vs yok. Benim eşimden ayrılmamı isteyen yok. Ama sen benim canımın içisin diyip eşim yanımızda olmadığında beni ara ara arı gibi sokan bir kaynanam var. Beni sever ama sokmayı da sever.
Ne yapmalıyım ben?
Derdim başlıkta da yazdığım gibi evliliği anlamlandıramamış olmam. Ve eşimle ara ara bizi yoklayan problemler.
Şöyle ki, eşime göre aile kutsaldır. Bu kutsallık benim için de, benim ailem için de geçerlidir. Beni de, kendi ailesini de benim ailemi de sever sayar, arar sorar. Yanlışları olsa bile asla atmaz, ona göre bir akraba kötü diye görüşmemezlik olamaz. Ona göre akraba sana zarar verse de yapman gereken şey kendini korumaya alıp görüşmeye devam etmendir.
Ben ise böyle biri değilim. Evlenmeden önce eşimi bu konularda beğenmiş, ama işi bu raddelere çıkaracak kadar abartabileceğini kestirememiştim. O yüzden ona sonsuz güvenle evlendim.
Sorunlar ufak ufak bu noktada başladı. Eşimin ailesi beni sevdi saydı. Ama kafalarına göre bir gelin değildim, çünkü özgürdüm, eşim bana karışmazdı. Kafama göre gezerdim, ekonomik özgürlüğüm vardı, onlara yakın oturmadım, evlerinde gelinlik yapmadım. Bunlari kabul ettiler, evliliğim bozulsun istemediler ama beni ara ara iğnelemeye başladılar.
Ben bu iğnelemelerle başa çıkamadım. Çünkü ben biri beni iğnelediğinde stratejik davranıp onun gibi hareket etmektense, açık açık konuşup ya görüşmeyi kestim ya da şans verdim düzgün ilişki kurmaya çalıştım. Ama bunu eşimin ailesine yapamadım çünkü o beni bu konuda engelledi, ailemi kırma her şeyi bana söyle ben muhatap olayım çünkü sen açıkça konuşursan sert olacak ve ilişki daha düzelmeyecek dedi.
Ben de eşimin dediğini yaptım. Eşim de bu zamana kadar hep ailesinin alttan bana laf sokmasiyla, benim üzülüp cevap veremeyip içime atmakla uğraştı ve ona da tak etti. Artık eleştiri de şikayet de kabul etmez oldu...
Bizim için artık aile konusu bir tabu oldu... Ben kendi ailemi eleştiririm, bazen onlarla tartışırım, doğru ya da yanlışlarını eşimin yanında da çekinmeden söylerim. Ama eşim bana asla bu alanı vermiyor, hatalarını konuşma fırsatımız bile olmuyor. Ben de sırf eşimi seviyorum diye ailesinin ufak tefek olan saçmalıklarına tahammül edemiyorum. Eşimin onları "tartışılamaz" seviyede tutmasına tahammül edemiyorum.
Başka konularda eşimle iyiyiz anlaşırız, birbirimizi çok severiz ve kafa yapımız çok uyar. Ama aile konusu beni yedi bitirdi artık. Evet ortada yalan, iftira, istenmeyen gelin olmak vs yok. Benim eşimden ayrılmamı isteyen yok. Ama sen benim canımın içisin diyip eşim yanımızda olmadığında beni ara ara arı gibi sokan bir kaynanam var. Beni sever ama sokmayı da sever.
Ne yapmalıyım ben?
