Yemeklerimiz ayrı aslında ama çoğu akşam işten benden önce eve geldiği için yemeği hazırlıyor, hadi yiyelim oluyor. Hayır diyordum, gitmiyordum başlarda kocamla aramızda sorun oldu. Kavga ettik kestik bi ara, kafam rahatladı.
Sonra aldı karşısına benimle konuştu. Ben yalnızım ilgi istiyorum bak bi şeyinize karışmıyorum, bana şefkat gösterin dedi. Dediklerimi takma dedi. Okey dedim.
Kocama döndüm dedim haftada belli günlerde sınırlayalım yemeği dedim. Siz aranızda konuşup halletmelisiniz dedi. Aramaktan çekinme, ara anlaş dedi.
Samimi olmak konusunda taa en başında evlendikten sonraki ilk kavgada dedim "Saygımı gösteririm, annene karşı tavsiyelerini dinledim, dediğin şekilde davranırım ama benden samimiyet ve yakınlık bekleme. O hakkını kaybetti, daha da ömür boyu onunla samimi olmayacağım." halen bir umut bekliyor. Dediklerinizin hepsini söyledim, kocam kendin halledersen daha sağlıklı olur, bu şekilde arada kalırım diyor.
Evlilik terapistiyse kocam maşallah terapistten daha terapist. Beni dinle mutluluğunun anahtarı, ilişkinin çözümü bende diyor. Gitmeye yanaşmaz. En boş gördüğü şeylerin başında geliyor.