- 22 Eylül 2017
- 2.605
- 2.746
- 133
- Konu Sahibi Cokopremses
-
- #1
Birşeyden kavga ediyoruz. Vuruyor kafayı yatıp uyuyor. Uykusu meşhurdur zaten. Ben gitmezsem yanına konuşmak için o gelmez. İlle ben giderim bak sana şu şu şu konuda kırıldım derim. Ya kabul etmez ya da özür diler ama aynı şeyleri tekrar yapar. Çok büyük hatalar değil bunlar ama derler ya sinek de küçük ama mide bulandırır diye.Detayci ve hassas oldugunuzu dusunmedim ben nedense. Zira esiniz gunlerce kus kalabilecek bir bunyeye sahipken siz normal insan olsaniz dahi sorun etmelisiniz bu durumu. Cok iyi anlastiginizi,birbirinizi cok sevdiginizi soyluyorsunuz,esiniz icin de gecerli bu ama nasil gunlerce kus kalabiliyor bu durumda anlayamadim. Cok seven cok deger veren insan boyle olmaz
Sizi yipratmiyor mu bu durum? Bence siz de artik gidip konusmayin. Gunlerce kus kalmak esinize sorun degilse size de sorun olmasin. Surekli alttan almakla olmaz kiBirşeyden kavga ediyoruz. Vuruyor kafayı yatıp uyuyor. Uykusu meşhurdur zaten. Ben gitmezsem yanına konuşmak için o gelmez. İlle ben giderim bak sana şu şu şu konuda kırıldım derim. Ya kabul etmez ya da özür diler ama aynı şeyleri tekrar yapar. Çok büyük hatalar değil bunlar ama derler ya sinek de küçük ama mide bulandırır diye.
Ben kendimi inatçı bir insan sanıyordum eşim benden inatçı. Ben inatçı olduğumun farkındayım ve eşimle tanistik tanışalı ciddi anlamda törpüledim bu özelliğimi ama eşim aynı şekilde devam ediyor
Herkese merhaba...
Neler okuyoruz burda aslında benim ki dert sayılamaz. Belki de dertsiz başıma dert arıyorum. Biraz anlatmak, fikirlerinizi almak, dertleşmek ve moral bulmak istiyorum. Hepinize şimdiden çok teşekkür ediyorum...
Eşimle 2015 yılında tanıştık. Yaklaşık bir yıl sonra evlendik. Şu an da 1.5 yıllık evliyiz. Yaşlarımız 27 ve 32.
Eşim benim hayatımda ilkti. Çok severek evlendik. Hâlâ çok seviyoruz birbirimizi. Şiddet, ihanet, saygısızlık hiçbir zaman olmadı evliliğimizde. Çok ciddi boyutta kavgalarımız olmadı. Evliliğimizin geneline bakarsak iyiyiz. Hatta yakın zamanda çocuk kararı aldık.
Ama şöyle ki ufak tefek de olsa benim canımı sıkan ve olumsuz düşünmeye sevk eden şeyler oluyor. İletişim kuramadığımızı düşünüyorum. Eşimin beni anlamadığını düşünüyorum. Hatta zaman zaman değersiz bile hissetmeye basladim kendimi. Ben canımı sıkan beni üzen birşey olduğunda konuşup bu sorunu çözme taraftarıyım ama konuşma kisminda eşim hep beni suçluyor. Kendini görünmez bir kalkanla korumaya alıyor sanki. Hep üzüldüğüm şeyin saçma olduğunu söylüyor. Böyle söylemediği zamanlarda beni anladığını düşünüyorum ama aynı şeyi sonrasında tekrar yaşıyoruz. Başlarda daha alttan alırdım haklı olduğuma emin olsam bile küslük olmasın diye ben adım atardım. Eşim adım atmaz çünkü. Ona kalsa günlerce küs durabiliriz.
Kafam çok karışık. Şu an çok mutsuz hissediyorum kendimi. Bazen diyorum ki ben bu adamla yaşlanırım bir ömür beraber geçiririz. Bazen diyorum böyle devam ederse çok uzun yıllar birlikte olamayız. Ciddi ciddi olmasa da ayrılma fikri beliriyor kafamın bir köşesinde.
Konum çok saçma oldu galiba. Sizi sıkmamak adına çok detaya girmedim. Evli insanların tecrübelerine ihtiyacım var. Her evlilikte olur mu böyle şeyler? Kafa karışıklıkları gel hitler...
Yoksa ben mi fazla hassas ve detaycı davranıyorum?
Ya günlerce küs kalıyoruz ya da eşim hiçbir şey yok gibi davranıyor. Gelip sarılıp özür dilediği de oluyor ama o özür dileyince konu kapansın bitsin gitsin istiyor. Ben konuşmaya kalkınca yine en başa dönüyoruz.Sizi yipratmiyor mu bu durum? Bence siz de artik gidip konusmayin. Gunlerce kus kalmak esinize sorun degilse size de sorun olmasin. Surekli alttan almakla olmaz ki
Evet bir kere denedim. Yazdım bir bir hissettiklerimi kırıldığım şeyleri. Akşam TV izliyordu. Gittik verdim. Bekliyorum ki okuyunca gelsin yanıma. Sarılsın konuşalım beni anlasın falan. Bütün akşam gelmedi yanıma. Bir ara baktım birşeyler yazıyor o da. Getirir verir diye bekledim. O gece gelmedi yanıma. Salonda yattı. Sabah da işe gitti. Kalktım baktım. Yazmış birşeyler koymuş sehpanın üzerine. Vermeye bile tenezzül etmedi. Aldım okudum. Yine hiçbir hata kabul etmemiş. Benim yazdıklarımı yalanlamış. Yani yine bir yere varamadıkYooo gayet de mantıklı ve yerinde bir sorun. Eşiniz eleştiri kabul etmiyor kendini koruma kalkanına alıyor sorunlarınızı konuşamıyorsunuz hep savunmaya geçiyor...Klasik annemin karakteri ve bu karakter kendini hep haklı görür...Ben annemi yıllarca değiştiremedim, ben de ilk evlendiğimde farkında olmadan böyleydim, çok eleştirdim kendimi, psikolog,anti depresan, kişisel gelişim...hepsini denedim şimdi çok şükür değiştim diyebiliyorum eşim de gayet mutlu.
Eşinizin değişip değişmemesi tamamen kendine bağlı, kendi isterse yapar. Aile danışmanı ya da psikoloğa gitmeniz gerekir. Sizi dinlemiyorsa mektup yazmayı deneseniz ?
Anliyorum. Biz sorun yasayinca konusmamayi tercih ediyoruz. Konusunca hallolmuyor,taraflardan biri digerini anlamamakta israr ediyorYa günlerce küs kalıyoruz ya da eşim hiçbir şey yok gibi davranıyor. Gelip sarılıp özür dilediği de oluyor ama o özür dileyince konu kapansın bitsin gitsin istiyor. Ben konuşmaya kalkınca yine en başa dönüyoruz.
Çok yoruyor beni. Sürekli kendimden taviz veriyor hissediyorum.
Evet bir kere denedim. Yazdım bir bir hissettiklerimi kırıldığım şeyleri. Akşam TV izliyordu. Gittik verdim. Bekliyorum ki okuyunca gelsin yanıma. Sarılsın konuşalım beni anlasın falan. Bütün akşam gelmedi yanıma. Bir ara baktım birşeyler yazıyor o da. Getirir verir diye bekledim. O gece gelmedi yanıma. Salonda yattı. Sabah da işe gitti. Kalktım baktım. Yazmış birşeyler koymuş sehpanın üzerine. Vermeye bile tenezzül etmedi. Aldım okudum. Yine hiçbir hata kabul etmemiş. Benim yazdıklarımı yalanlamış. Yani yine bir yere varamadık
Başta ben alttan alıyordum o uzatıyordu. Sonradan kızdım ben de o uzatınca ben de uzattım. Ama değişen birşey olmadı. Ben küstüm odaya gittim gittiğimle kaldım genelde.Zor bir insan eşiniz ama küslük bu kadar uzun olmamalı. Evliliğe büyük zarar verir. Biraz da siz mi küslüğü uzatan taraf olsanız acaba ?
Değersiz hissediyosan cocuk konusunu bir daha düşün. Zaman ver kendineHerkese merhaba...
Neler okuyoruz burda aslında benim ki dert sayılamaz. Belki de dertsiz başıma dert arıyorum. Biraz anlatmak, fikirlerinizi almak, dertleşmek ve moral bulmak istiyorum. Hepinize şimdiden çok teşekkür ediyorum...
Eşimle 2015 yılında tanıştık. Yaklaşık bir yıl sonra evlendik. Şu an da 1.5 yıllık evliyiz. Yaşlarımız 27 ve 32.
Eşim benim hayatımda ilkti. Çok severek evlendik. Hâlâ çok seviyoruz birbirimizi. Şiddet, ihanet, saygısızlık hiçbir zaman olmadı evliliğimizde. Çok ciddi boyutta kavgalarımız olmadı. Evliliğimizin geneline bakarsak iyiyiz. Hatta yakın zamanda çocuk kararı aldık.
Ama şöyle ki ufak tefek de olsa benim canımı sıkan ve olumsuz düşünmeye sevk eden şeyler oluyor. İletişim kuramadığımızı düşünüyorum. Eşimin beni anlamadığını düşünüyorum. Hatta zaman zaman değersiz bile hissetmeye basladim kendimi. Ben canımı sıkan beni üzen birşey olduğunda konuşup bu sorunu çözme taraftarıyım ama konuşma kisminda eşim hep beni suçluyor. Kendini görünmez bir kalkanla korumaya alıyor sanki. Hep üzüldüğüm şeyin saçma olduğunu söylüyor. Böyle söylemediği zamanlarda beni anladığını düşünüyorum ama aynı şeyi sonrasında tekrar yaşıyoruz. Başlarda daha alttan alırdım haklı olduğuma emin olsam bile küslük olmasın diye ben adım atardım. Eşim adım atmaz çünkü. Ona kalsa günlerce küs durabiliriz.
Kafam çok karışık. Şu an çok mutsuz hissediyorum kendimi. Bazen diyorum ki ben bu adamla yaşlanırım bir ömür beraber geçiririz. Bazen diyorum böyle devam ederse çok uzun yıllar birlikte olamayız. Ciddi ciddi olmasa da ayrılma fikri beliriyor kafamın bir köşesinde.
Konum çok saçma oldu galiba. Sizi sıkmamak adına çok detaya girmedim. Evli insanların tecrübelerine ihtiyacım var. Her evlilikte olur mu böyle şeyler? Kafa karışıklıkları gel hitler...
Yoksa ben mi fazla hassas ve detaycı davranıyorum?
Üstünü örte örte birikimiyor mu bir süre sonra. Ben o zaman örtüyorum üstünü geçip gidiyor barışıyoruz ama sonrasında daha tahammülsüz oluyorum sankiAnliyorum. Biz sorun yasayinca konusmamayi tercih ediyoruz. Konusunca hallolmuyor,taraflardan biri digerini anlamamakta israr ediyorbence siz de tekrar acmayin konuyu. Ortun ustunu gitsin
Hiç ağzıma almadım boşanma lafını. Şimdiye kadar da hiç dile getirmeyi düşünmedim ama artık çok bunalmaya başladım. Ben evlenmek için evlenmedim veya evliliği sırf evli olmak için sürdürmek istemiyorum. Mutlu olmak için evlendim ve bu hep bu şekilde devam etsin istiyorum. Bu şekilde devam ederse dile getirmek zorunda kalıcam galibaUuuuu durum vahimPeki boşanma göz dağı falan verseniz ?
Evet çocuk sahibi olmayı çok istiyorum ama bu konu üzerine biraz daha düşünmem gerek galiba. İyi bir baba olacağından eminim ama kafamı kurcalayan da şeyler var.Değersiz hissediyosan cocuk konusunu bir daha düşün. Zaman ver kendine
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?