Evet herkes evliliğin oturma sürecinde bahsediyor. Bakalım bizimki ne zaman oturacak? Ya da oturabilecek mi?vallahi bende eşimle kendimi gördüm konunda,
ama bazen insanlar ve evlilikler değişebiliyor,yada rayına oturuyor diyelim
benim eşimde bir evin içinde günlerce küs durabilen bir insandır, kendi aile bireyleriyle bunu yaşadı
bir sana yapamıyorum der hep, ama bal gibi bana da yapıyordu
bir kavga da problem de kesinlikle konuşarak çözüme gidemezdik, konuşmak istemezdi
tamam kapandı geçti der bişey yok gibi devam etmek isterdi
sanırım biz kadınlar kadar erkekler önem vermiyor bu konuşarak çözme yoluna
baktım konuşmuyo bende konuşmadım, o sustukça sustum
şimdi ben susunca "sen neden konuşmuyosun şimdi neden susuyosun" diye başlıyo konuşmaya :)
senin dediğin gibi salonda tartıştıysak kalkıp yatak odasına giderdim
gelir de bi özür diler konuşur filan diye
hep gittiğimle kaldım, gelmedi :)
ama bende onun gibi davranmaya başlayınca değişti,
3 yıllık evliyim 4 yıllıkta sevgili ve nişan dönemimiz var
bakın ancak oturuyor ilişkimiz
tabi ki herkeste durum farklıdır ama "birbirinin huyunu almak der" büyükler işte birbirinizin huyunu alana kadar zor geçebiliyor
eşinizin iyi taraflarını görmeyi deneyin
bende bazı zamanlar beni düşünmüyor önemsemiyor filan derdim
durup düşünüyorum şimdi böyle şeyler aklıma geldiğinde yahu seni düşündüğü önemsediği tonla şey var gidip niye küçük şeylere takılıyorsun diye
sizde böyle şeyleri düşünmeye çalışın ama naçizane fikrim "birbirinizin huyunu alana kadar" bebek düşünmeseniz daha iyi olabilir, sizler içinde bebeğiniz için de..
umarım herşey gönlünüzce olur :)
Ben de unutamıyorum. Ama aramız iyiyken açılmıyor konu. Hatta aklıma bile gelmiyor ama kavga ettiğimiz zaman çözülememiş her sorun tekrar çıkıyor karşımaBen unutamıyorum arkadaş olmuyor. Artık beynime yeter aş artık bunları her konuda anlaşılacak diye bir şey yok bırak dağınık kalsın diye söyleniyorum. Defalarca aynı şeyler kafamda dönüyor.. Hiç sevmiyorum bu huyumu. Rahat olmak, gülüp geçmek istiyorum..
Her şey iyiyken geçmişte yaşadığımız bir olay en ufak konuda tekrar açılıyor. Tabi ki benim tarafımdan. Bu davranışım yüzünden haklı olsam da haksız durumuna düşebiliyorum.
Bu kadar basit konulardan değil tabi böyle şeyleri sorun etmem ama bizim kavgalarımız da ilk başta basit şeylerden çıkıyor. Ama sonrasında yaşananlar işi çıkmaza sokuyor. Kırıldığım bir konu var mesela. Şu konuda kırıldım diyorum. Ama çözüm için konuşurken asıl mevzudan daha çok kırılıyorum...Ya hep eften puften seylerse uzerinde durmanin anlami yok ki. Dis macununu ortasindan sıkan esiyle tekme tokat kavga eden kadinlar var misalya da pijamasini katlamadi diye bagir cagir konusan kadinlar var. Adamin pazardan aldigi sogana varana kadar begenmeyip bahane bulan kadinlardan degilim. Bana komik geliyor. Bana ne yahu deyip aynen gormemezlikten geliyorum. Bu gibi seyler icin oturup surat asan da deli,tartisma cikaran da,cikan tartismayi uzatan da. Kucuk seyler icin uzmeyin kendinizi diye bu ornegi vermek istedim
Aynen öyle aslındaİletişimsizlikten büyük dert mi olur?
Ne güzel işte herkes haya yapabilir ama sonrasında bu hatayı düzeltmek önemli olan. Hata da ısrar etmek daha çok üzüyor.Ben de eşiniz gibiydim evliliğin ilk zamanları hep eşim gelirdi barışmak için haklı olsa da sonra zamanla tartışmalar bitti. Ben de ona haksızlık yaptığımı anladım. Umarım eşiniz de düzelir.
Evet aşılamaz duvarlar örüyor sanki aramızaİnat berbat bir huy. Eşimle ikimiz inattan nefret ederiz insanı yorup tüketiyor.
Konusmamak daha guzel. Ya da konuyu dagitip bambaska seyler anlatmak lazim,geyik yapmak lazim. Ben oyle yapiyorum. Ama canim kavga istiyorsa da ederim yaniBu kadar basit konulardan değil tabi böyle şeyleri sorun etmem ama bizim kavgalarımız da ilk başta basit şeylerden çıkıyor. Ama sonrasında yaşananlar işi çıkmaza sokuyor. Kırıldığım bir konu var mesela. Şu konuda kırıldım diyorum. Ama çözüm için konuşurken asıl mevzudan daha çok kırılıyorum...
Çok teşekkür ederim. İnşallah törpüleyebiliriz...Herkesin torpulemesi gereken huylari vardir. Esim senin esin gibi kabuguna cekilir ama ben de fevriyimdir. Buyutmeyin yani hicbirimiz kusursuz degiliz. Hepimizin duzelmesi gereken huylarini duzeltme cabasinda olmasi lazim.
Çok teşekkür ederim yorumunuz için.
Kendini anlatmaya çalışmaktan yorulmuş bir ben ve anlamamakta ısrar eden bir eş... Bu tablo çok yakın gibi gelmeye başladı artık.
Bu akşam geldi konuşalım dedim. Konuşuyoruz ama boşuna...
Ben böyleyim deyip çıkıyor herşeyin içinden. Ama o zaman ben de böyleyim dediğim zaman kabul edilmiyor. O olduğu gibi kalsın ben değişeyim istiyor...
Kavga etmediğimiz zaman gerçekten çok iyiyiz ama kavga edince çıkamıyoruz işin içinden...
Destek alma fikri benim de aklimdan geçiyor. Bakalım çözüm yolu bulamazsak bir sonraki aşama olarak aklımda
Degiştirmek istemiyorum. Yani kastettiğim ciddi anlamda bir değişime değil. Gelmiş zaten 32 yaşına. Ufak tefek şeyler beni rahatsız eden şeyler. Mesela birşeye kırılıyorum üzülüyorum. Şuna kırıldım üzüldüm diyorum. Ama istisnasız her seferinden haksız bulunuyorum. Ya diyorum sana göre saçma olabilir ama eşim kırılmış üzülmüş deyip ona göre davranmak çok mu zor. Ya da en azından bu konuda biraz daha hassas davranamaz mısın? Yok en ufak bir tepki yok. Küsüyor gidip yatıp uyuyor. Sonra hadi uzamasını diyorum anlamıştır beni diyorum. Barışıyoruz. Bir süre sonra yine sil baştan...Kendi başınıza çözüm yolu bulamayacaksınız gibi çünkü eşiniz kendini mükemmel görüyor. Şu da var kimse kimse için değişmez değişmek zorunda da değil ama birbirine saygılı olunmalı, ortak yol bulunmalı. Sen bana uy tarzı yaklaşım evlilikte olmaması gereken bir şey. Herkes birbirini olduğu gibi kabul edip ona göre davranmalı, sevgi de budur zaten. Benim kv beni hiç beğenmez ona göre idealindeki gelin asla değilim, eşime bir kere "ben seni değiştirmeye çalışmıyorum olduğun gibi seviyorum tabiki sevmediğim huyların var ama bunları tolere etmeye çalışıyorum, atıyorum işkoliksin eve geç geliyorsun, oturup surat asacağım nerde kaldın diyeceğim yerde spora gitmek,ev işi, kitap okuma derken zaten sen eve gelmiş oluyorsun ben de kendi istediğim aktiviteleri yaparak rahatlıyorum demiştim...Kv nin istediği gibi olmamam yüzünden beni sevmeyeceksin zaten gerçekten sevmiyorsundur demiştim kalmıştı
Yani gerçek sevgi bence budur, ben böyleyim sen bana uy bencilliktir.
Sevgisinden hiç şüphe etmedim şimdiye kadar ama artık kafam allak bullak. Kafamda bir sürü soru...Zamanla biraz alışacaksınız fakat bu hep canınızı sıkacak.Ben 7 yıldır evliyim, genel olarak bizde iyiz.Sorun olunca ben konuşmak istiyorum eşim ise susuyor,veya yok öyle birşey diyor veya üste çıkıyor.Kesinlikle kabul etmiyor.Sonuç sorun çözülmüyor, ben yarım kalmış, boş hissediyorum.Güya mesele kapanıyor bir sonrakine kadar.İlk başlarda bu durum şiddetli kavgalar yarattı artık alıştımmı, bıktımmı desem.Mutlu değilim, ayrılsam ne olacak.Her gün böyle geçiyor.
Degiştirmek istemiyorum. Yani kastettiğim ciddi anlamda bir değişime değil. Gelmiş zaten 32 yaşına. Ufak tefek şeyler beni rahatsız eden şeyler. Mesela birşeye kırılıyorum üzülüyorum. Şuna kırıldım üzüldüm diyorum. Ama istisnasız her seferinden haksız bulunuyorum. Ya diyorum sana göre saçma olabilir ama eşim kırılmış üzülmüş deyip ona göre davranmak çok mu zor. Ya da en azından bu konuda biraz daha hassas davranamaz mısın? Yok en ufak bir tepki yok. Küsüyor gidip yatıp uyuyor. Sonra hadi uzamasını diyorum anlamıştır beni diyorum. Barışıyoruz. Bir süre sonra yine sil baştan...
Herkese merhaba...
Neler okuyoruz burda aslında benim ki dert sayılamaz. Belki de dertsiz başıma dert arıyorum. Biraz anlatmak, fikirlerinizi almak, dertleşmek ve moral bulmak istiyorum. Hepinize şimdiden çok teşekkür ediyorum...
Eşimle 2015 yılında tanıştık. Yaklaşık bir yıl sonra evlendik. Şu an da 1.5 yıllık evliyiz. Yaşlarımız 27 ve 32.
Eşim benim hayatımda ilkti. Çok severek evlendik. Hâlâ çok seviyoruz birbirimizi. Şiddet, ihanet, saygısızlık hiçbir zaman olmadı evliliğimizde. Çok ciddi boyutta kavgalarımız olmadı. Evliliğimizin geneline bakarsak iyiyiz. Hatta yakın zamanda çocuk kararı aldık.
Ama şöyle ki ufak tefek de olsa benim canımı sıkan ve olumsuz düşünmeye sevk eden şeyler oluyor. İletişim kuramadığımızı düşünüyorum. Eşimin beni anlamadığını düşünüyorum. Hatta zaman zaman değersiz bile hissetmeye basladim kendimi. Ben canımı sıkan beni üzen birşey olduğunda konuşup bu sorunu çözme taraftarıyım ama konuşma kisminda eşim hep beni suçluyor. Kendini görünmez bir kalkanla korumaya alıyor sanki. Hep üzüldüğüm şeyin saçma olduğunu söylüyor. Böyle söylemediği zamanlarda beni anladığını düşünüyorum ama aynı şeyi sonrasında tekrar yaşıyoruz. Başlarda daha alttan alırdım haklı olduğuma emin olsam bile küslük olmasın diye ben adım atardım. Eşim adım atmaz çünkü. Ona kalsa günlerce küs durabiliriz.
Kafam çok karışık. Şu an çok mutsuz hissediyorum kendimi. Bazen diyorum ki ben bu adamla yaşlanırım bir ömür beraber geçiririz. Bazen diyorum böyle devam ederse çok uzun yıllar birlikte olamayız. Ciddi ciddi olmasa da ayrılma fikri beliriyor kafamın bir köşesinde.
Konum çok saçma oldu galiba. Sizi sıkmamak adına çok detaya girmedim. Evli insanların tecrübelerine ihtiyacım var. Her evlilikte olur mu böyle şeyler? Kafa karışıklıkları gel hitler...
Yoksa ben mi fazla hassas ve detaycı davranıyorum?
Ciddi problemleriniz yok evlilikte olabilir..Herkese merhaba...
Neler okuyoruz burda aslında benim ki dert sayılamaz. Belki de dertsiz başıma dert arıyorum. Biraz anlatmak, fikirlerinizi almak, dertleşmek ve moral bulmak istiyorum. Hepinize şimdiden çok teşekkür ediyorum...
Eşimle 2015 yılında tanıştık. Yaklaşık bir yıl sonra evlendik. Şu an da 1.5 yıllık evliyiz. Yaşlarımız 27 ve 32.
Eşim benim hayatımda ilkti. Çok severek evlendik. Hâlâ çok seviyoruz birbirimizi. Şiddet, ihanet, saygısızlık hiçbir zaman olmadı evliliğimizde. Çok ciddi boyutta kavgalarımız olmadı. Evliliğimizin geneline bakarsak iyiyiz. Hatta yakın zamanda çocuk kararı aldık.
Ama şöyle ki ufak tefek de olsa benim canımı sıkan ve olumsuz düşünmeye sevk eden şeyler oluyor. İletişim kuramadığımızı düşünüyorum. Eşimin beni anlamadığını düşünüyorum. Hatta zaman zaman değersiz bile hissetmeye basladim kendimi. Ben canımı sıkan beni üzen birşey olduğunda konuşup bu sorunu çözme taraftarıyım ama konuşma kisminda eşim hep beni suçluyor. Kendini görünmez bir kalkanla korumaya alıyor sanki. Hep üzüldüğüm şeyin saçma olduğunu söylüyor. Böyle söylemediği zamanlarda beni anladığını düşünüyorum ama aynı şeyi sonrasında tekrar yaşıyoruz. Başlarda daha alttan alırdım haklı olduğuma emin olsam bile küslük olmasın diye ben adım atardım. Eşim adım atmaz çünkü. Ona kalsa günlerce küs durabiliriz.
Kafam çok karışık. Şu an çok mutsuz hissediyorum kendimi. Bazen diyorum ki ben bu adamla yaşlanırım bir ömür beraber geçiririz. Bazen diyorum böyle devam ederse çok uzun yıllar birlikte olamayız. Ciddi ciddi olmasa da ayrılma fikri beliriyor kafamın bir köşesinde.
Konum çok saçma oldu galiba. Sizi sıkmamak adına çok detaya girmedim. Evli insanların tecrübelerine ihtiyacım var. Her evlilikte olur mu böyle şeyler? Kafa karışıklıkları gel hitler...
Yoksa ben mi fazla hassas ve detaycı davranıyorum?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?