Evlendim hemde severek ama olmadı yürümedi birşeyler oldu anlaşamadık çok kırdık birbirimizi,üzdük...Ne o beni aldattı ne de ben onu sebep bu tür şeyler hiç değil,çok basit birşey hatta bu kadar basitlik yüzünden biten bir evlilik demek ki kopmakda haklıymış.Ne o beni durdu ayrılmayalım diye ne ben onu,seviyorduk ama yapamadık.Olmadı üzüldüm çok üzüldüm hala içimde acısı vardır bu ayrılığın.Ne zaman bir müzik duysam bir film izlesem benzer bir söz duysam o aklıma gelir neden yapamadık derim.Görüşmedik hiç bitti çünkü/ama biten sadece bu değilmiş arkadaşlarda bitti teker teker,iyi gün dostu arkadaşlar tek tek çektiler ellerini,nasılsın diye sormak bile çok geldi bazen.Ne düşündüler acaba neler geçti akıllarından bir tek ayrılan biz miyiz? Zararım kendime olmussa sen niye korkuyorsun benden,şanslıysan ailen destek ben sanslıydım...Herşey çok çabuk değişiyor saniyede hayatlar değişiyor ne oldum değil ne olacağım demeli insan,,ama yinede iyi tarafından bakıyorum çok geç belki ama dostu düşmanı ayırt etmeyi gördüm.Kim içten kim değil anlıyorsunuz ama neye üzüleceğinizi bilemiyorsunuz ben hala içimde ki acıya üzülüyorum arkadaşılkar dostluklar demek ki sadece sen iyiysen varlar,ayağın bir sekteye vurdu mu herkes etrafından kaçıyorlar en iyi arkadaş kendinsin.Bundan sonrası için hayatıma çok ilk sayfalar açacaga benziyorum,umarım bundan sonra karşıma hep vefalı insanlar çıkar,yüzden değil gönülden.Çok kırgınım gerçekten herşeye bu hayata özellikle kendime,hiç affetmeyeceğim.