Burasıda olmasa sanırım rahatça dertleşecek kimse bulamayacağım. Ben 5 aylık evliyim. Eşimle uzun zaman flört ettikten sonra evlendik ve evlendikten sonra onun işinin olduğu şehire geldim. Ne onun ailesi ne benim ailem kimse yok bu şehirde ve benim evlenmeden önce yaşadığım şehire göre çok çok küçük bir yer. Ayrıca bir mesleğim var ama iş bulamadım. Buraya zaten alışamadım ne gezecek bir yeri var nede akşam dışarı çıkıp oturcak bir yer. Ayrıca tanıdığım görüştüğüm kimsede yok. Müstakil evde oturuyoruz ve haliyle komşuda yok. Bu yüzden zaten kafayı yemek üzereyim. Birde üstüne eşim her gün sabah gidiyor akşam geliyor, yemek ye, bişeyler iç, bişeyler izle derken gece oluyor uyuyoruz ve hiç vakit geçiremiyoruz. Bütün gün evde yalnızım zaten. Dışarı çıkıyorum ama her zaman değil çünkü dediğim gibi gezcek inanın bir yer yok. Eşim pazar günleri evdeykende sorun oluyor bu, sıkılıp bir yere gidelim desek gezecek yerler hep uzakta ve arabamız yok, kaç vesait değiştir in bin gideceğine pişman olur insan. Gitmesek otursak patlıyorum. Hadi gezme kısmınıda geçtim eşime her yakınmamda "tamam ilgileneyim seninle.Mesela napayım" diye cevap alıyorum. "senin bana yapıpta benim sana yapmadığım ne var? o zaman sende benle ilgilenmiyorsun demekki. Sen benle ilgilen farkı göreyim, napmam gerektiğini anlayaym" diyor. Halbuki bugüne kadar beraber ne yaptıysak hepsini ben düşünüp ben ayarlamışımdır. Hiç kafa yorupta benimle ilgilenmek adına yada değişiklik olsun diye birşeyler yaptığını görmedim. Her ne kadar farklı yollarla anlatmaya çalışsamda artık daha fazla da uğraşamıyorum. Şimdi tavrımı koydum, ben hep bu evde herşeyi tek başıma yapıyorum, bi gelip akşam yemeğini birlikte yemekle olmuyor. Ben bu evde yalnız yaşıyor gibiysem oda yalnız yaşasın. Birlikte yemek yemiyorum, birlikte oturmuyorum artık ama nereye kadar... Çözüme ulaştırıcı bir fikri olan var mı?
( Konuyu açtıktan sonra farkettim ki benim durumumda olup benim gibi düşünen peeek çok bayan var. Erkeklerle kadınlar arasındaki duygusal farklılıktan kaynaklandığını düşünmeye başladım. Erkeklerin çoğu maddeci, ortada net bir sorun yoksa mutlular problem yok bu nedenle derine inmeye yada karşısındakini anlamaya çalışmıyorlar. Kadınlar için durum aynı değil, manevi olarak küçük bir boşluk gördüklerinde düzeltmeye çalışıyorlar sorun olarak görüp ama erkekler bunu anlamıyor. Anlamışmıyım bilmiyorum ama sanırım mesele bu?:) )
( Konuyu açtıktan sonra farkettim ki benim durumumda olup benim gibi düşünen peeek çok bayan var. Erkeklerle kadınlar arasındaki duygusal farklılıktan kaynaklandığını düşünmeye başladım. Erkeklerin çoğu maddeci, ortada net bir sorun yoksa mutlular problem yok bu nedenle derine inmeye yada karşısındakini anlamaya çalışmıyorlar. Kadınlar için durum aynı değil, manevi olarak küçük bir boşluk gördüklerinde düzeltmeye çalışıyorlar sorun olarak görüp ama erkekler bunu anlamıyor. Anlamışmıyım bilmiyorum ama sanırım mesele bu?:) )
Son düzenleyen: Moderatör: