- 16 Haziran 2011
- 16.530
- 73.215
- 798
- Konu Sahibi efdal mevta
-
- #61
Konu sahibesi , meslek hanenize sosyolog yazmışsınız. Sosyal bir deneyse de değilse de boşanıp devam etmek diye bir seçenek var.
Kendimden iğreniyorum. 5 yıllık evliyim. 2 çocuğum var. 25 yaşındayım. İnternet üzerinden geçen aya kadar toplamda 3 ay konuştuğum sonrasında da sadece bir kere gördüğüm biri var. Bekar kendisi. Sadece gördüm. başka hiç bir şey olmadı. Sadece vapurla karşıya geçtik.
Elimde değil devamlı onu düşünüyorum.Çıkmıyor aklımdan. Onunla ilgili hayaller kuruyorum. Saçma sapan şeyler aslında ama bilemiyorum. Mutluyum onu düşünürken. İş yerimdekiler sen niye mutlusun diye soruyorlar. Lakin şu an konuşmuyoruz. birbirimize ne sevgi ne aşk asla böyle bişeyden bahsetmedik. İma bile etmedik. Evli olduğumu biliyordu en başından beri.
Neyse , geçen haftalarda birden bire konuşmayı bıraktık. Sanırım o da benden hoşlandı ve evli olduğumdan dolayı artık konuşmamaya karar verdi-ki ben de öyle düşündüm. Onunla artık konuşmuyorum. durduk yere sebepsiz yere bitirdik. Ama bana göre bitmedi. Saate baktığımda , yemek yerken, dışarı çıkarken, evi süpürürken vs. vs.. devamlı aklımda. eşime o kadar soğuk davranıyorum ki, dün gece eğer istemiyorsan, sana zarar veriyorsam bu işi bitirelim, ayrılalım dedi. Ne yapacağımı biliyorum aslında onu unutup eşime daha çok zaman ayırmalıyım ama işte olmuyor. Bi kaç gün önce eşimle beraber olduk. Sanki parayla yapıyor gibi hissettim. Soyunasım bile gelmedi.
Ayrılsam bile onunla evlenmem/evlenemem. Bi kere iki küçük çocuğum var. Biri 4 biri 3 yaşında. Bir diğeri o bekar. Benimle evlenip (ki beni sevdiğinden bile emin değilim ama kadınlar anlar kesin hoşlanıyor benden ) hayatını zora sokmasını istemem. Kendi gibi bekar birini bulmalı. Toplum bu bekar dul evliliklerine alışık değil.
Kızın bana. İğrenç deyin, Nerede yanlış yapıyorum.
Bence böyle hissetmenin en kuvvetli sebebi aklının içindekiler. Bir insan bir insanla normal konuşabilir. Kadın erkek karşılıklı olunca illa çekim mi olması gerekiyor. Çok mu kısıtladin kendini bunca zaman herhangi bir erkekle normal bir diyalog kurmadin mı? Kusura bakma da ben onun senden hoslandigina inanamadım. Aklında kurma böyle şeyler. Ima yok görüşme isteği yok eee nerden çıkardın hoslandigini? Kadınlar nasıl hisseder böyle şeyleri biri bana anlatsin. Bazen tartistigimizda acaba esim beni sevmiyor mu diye dusundugum bile oluyor.uzaktan eğitimle üniversite okuyorum istanbulda ,ben başka şehirdeyim. o da bizim okulda, dersler filan derken muhabbet oradan açıldı. final sınavı için geldiğimde gördüm. Zaten bi kere gördüm sınav zamanı vapurla karşıya geçtik. Ama ona ne sevdiğimi söyledim ne de kibar davrandım. Ama bu bile yanlış değil mi. Kendi kendime ben yanlış yapmadım diyorum. ama bi yanlış var. neden hala unutamıyorum onu.
Kendimden iğreniyorum. 5 yıllık evliyim. 2 çocuğum var. 25 yaşındayım. İnternet üzerinden geçen aya kadar toplamda 3 ay konuştuğum sonrasında da sadece bir kere gördüğüm biri var. Bekar kendisi. Sadece gördüm. başka hiç bir şey olmadı. Sadece vapurla karşıya geçtik.
Elimde değil devamlı onu düşünüyorum.Çıkmıyor aklımdan. Onunla ilgili hayaller kuruyorum. Saçma sapan şeyler aslında ama bilemiyorum. Mutluyum onu düşünürken. İş yerimdekiler sen niye mutlusun diye soruyorlar. Lakin şu an konuşmuyoruz. birbirimize ne sevgi ne aşk asla böyle bişeyden bahsetmedik. İma bile etmedik. Evli olduğumu biliyordu en başından beri.
Neyse , geçen haftalarda birden bire konuşmayı bıraktık. Sanırım o da benden hoşlandı ve evli olduğumdan dolayı artık konuşmamaya karar verdi-ki ben de öyle düşündüm. Onunla artık konuşmuyorum. durduk yere sebepsiz yere bitirdik. Ama bana göre bitmedi. Saate baktığımda , yemek yerken, dışarı çıkarken, evi süpürürken vs. vs.. devamlı aklımda. eşime o kadar soğuk davranıyorum ki, dün gece eğer istemiyorsan, sana zarar veriyorsam bu işi bitirelim, ayrılalım dedi. Ne yapacağımı biliyorum aslında onu unutup eşime daha çok zaman ayırmalıyım ama işte olmuyor. Bi kaç gün önce eşimle beraber olduk. Sanki parayla yapıyor gibi hissettim. Soyunasım bile gelmedi.
Ayrılsam bile onunla evlenmem/evlenemem. Bi kere iki küçük çocuğum var. Biri 4 biri 3 yaşında. Bir diğeri o bekar. Benimle evlenip (ki beni sevdiğinden bile emin değilim ama kadınlar anlar kesin hoşlanıyor benden ) hayatını zora sokmasını istemem. Kendi gibi bekar birini bulmalı. Toplum bu bekar dul evliliklerine alışık değil.
Kızın bana. İğrenç deyin, Nerede yanlış yapıyorum.
Senin sevhetindir bu ask falan degil..İki gül gibi evladin varken,onların babası seni seviyorken bu igrenclik sadece bunu gösterir..ne bileyim devamlı düşünmek aşk değildir değil mi. Sadece ulaşılamamazlık mı beni cezbeden.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?