Merhaba,
Konu uzun olabilir. Şimdiden özür dilerim.
8 yıllık evliyim ve bir çocuğumuz var.
Eşimle çok problemler yaşadık, çok kez boşanma noktasına kadar gelip sevdiğimiz için vazgeçtik. Çocuktan sonra iyice işin içinden çıkamaz hale geldik. Ani sinirleri ve bağırma huyu var. Aslında normalde çok iyi çok ilgili bir baba. Oyunlar oynar, öz bakımı ile ilgilenir. Ama sinirlenince çocuğa da çok kızıyor. Geçen dışarıda yemek yedirme savaşında yediremeyince ne .ok yiyorsan ye dedi 2.5 yaşındaki çocuğa.. Sonra çok özür diledi ama ben gerçekten çok soğudum.
Sürekli böyle çıkışları ve sonra özür dileyişleri var. Yakın bir zamanda çok sevdiğim bir arkadaşımı / kardeşimi kaybettim. Bir süredir de psikolojik tedavi görüyorum. Ama hiç destek olmuyor mesela. Bir dert anlatıyorum aman sende taktığın şeye bak diyor. İletişim hiç yok. Sevgi gösterme asla yok. Lohusayken bile ayaklarına kapanıp beni nolur sev diye ağlamışlığım var. Evet seviyor ama bunu dile getirmiyor.
Bir diğer konu da aynı iş yerinde çalıştığım biri ile sohbet ede ede ( son zamanlarda sohbetimiz arttı) ne kadar çok ortak yönümüz olduğunu, iletişimimizin ne kadsr çok kuvvetli olduğunu fark ettik. Durum artık hoşlanmaya gidince ikimiz de böyle bir şeyin içinde bulunamayacağımızı söyleyip vedalaştık ve iş dışında asla iletişim kurmuyoruz. Fakat ben aklımdan çıkaramıyorum. Zaten boşanmayı düşünen ben, bir fe üstüne bu eklenince ne eşime ne kendime bunu yapamayacağımı düşünüp bir kaç gün içinde boşanmak isteyeceğimi söyleyeceğim. Tek korkum çocuğum. Ayrı evlere alışır mı ? Psikolojisi kötü etkilenir mi ? Ya da ben sonra pişman olur muyum ? Kafam o kadar bulanık ki..
Maddi olarak kaygım hiç yok. İyi bir maaşım ve yatırımım var.
Lütfen yargılamayın ve asla başıma gelmez demeyin. Ben dedim çünkü.