Evrenin saç baş yolduran espri anlayışı

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Valla senin ki keyfi degil kürtaj ol bence. Içimde zerre heyecan merhamet heves gormedim bütün ifadelerinde bi b.k muş gibi itici yorumlamissin. Herkes anaç olmak zorunda değil amaç olmayan da doğurunca bu deneyim ne olacak acaba diye dogurmamali.
 
Sizinle bastan beri ayni hissediyor olmamiz ve hemen hemen ayni cevaplari vermemiz sizinle konusmustuk da zaten, bence bizim gibi cok insan var ama once kendilerine sonra baskalarina itiraf edemiyorlar
Kesinlikle katılıyorum.
O dönem neydi ya, herkese ayrı ayrı yazmıştım geçti mi ne yaptınız, nasıl oldu diye
Zaman zaman insan daralıyor ama geçiyor be
 
Seni cok iyi anlayanlardan biriyim. Aynen senin gibi hamile kaldim. Hayatim boyunca hicbir cocuga aaaa ne sevimli demeyen biriydim.

Asla anne olmak icin dogmusum demedim. Asla anne oldum eksik yanim tamamlandi demedim.
Bu sebeple “dogunca cok seveceksin kavun” da diyemem sana. Benimki dogdu cok mu sevdim evet sevdim. Ama hayatim altust oldu. Tum kariyerim bitti. Psikolojim de bitti. Keske onceden daha iyi dusunseydim daaha mantikli karar verseydim dedim. Hala da diyorum.

Senin durumundaki biri icin kurtaj keyfi olmaktan cikiyor,zorunluluk olabiliyor. Dogdugu zaman ona cok iyi bakacagindan eminim. Buradaki yorumlarindan az cok taniyorum seni. Ama sen ona cok iyi bakarken sana “nasilsin kavun? Bir derdin var mi? Benden bir sey ister misin? Yardimci olabilecegim bir sey var mi?”diye de sormuyor. Su anda seni acimasizca elestiren degerli arkadaslar da gelip cocuga bakmadiklarina gore. Sadece kendi kalbini ve beynini dinle. Sana ne diyorlarsa ona gore davran. Once sen! Sonra bebek. Bunu doktorlar bile soyluyor. Sen sen olmazsan,sen olmaktan cikarsan,cocugun da iyi olmaz. Nasil ki tehlike aninda once anneyi kurtarmaya calisiyorlarsa sen de once kendini kurtar. Anne olup olmayacagina sonra karar verirsin.
 
Kesinlikle katılıyorum.
O dönem neydi ya, herkese ayrı ayrı yazmıştım geçti mi ne yaptınız, nasıl oldu diye
Zaman zaman insan daralıyor ama geçiyor be
Yok be ben ayniyim hemen hemen. Mesela is icin sehirdisina gittigimde hissettigim sey sorumluluktan kaynaklanan endise, ozlem degil. Bunu cok dusundum ama oyle. Mesela % 100 iyi bakan biri varsa yanlarinda, endise de hissetmiyorum
 
Yok be ben ayniyim hemen hemen. Mesela is icin sehirdisina gittigimde hissettigim sey sorumluluktan kaynaklanan endise, ozlem degil. Bunu cok dusundum ama oyle. Mesela % 100 iyi bakan biri varsa yanlarinda, endise de hissetmiyorum
Destek almak lazım bence, yani bende de endişe daha fazla oluyor ama yerini özleme bırakıyor. Uyurken evet rahat ediyorum ama bir tık da özlüyorum manyak gibi gerçi ben destekten sonra evet rahatladım ilaçla beraber ama iletişim artınca düzeldim diyebilirim.
 
Sen bakma burda gökyüzünden yüce annelik zırvalayanlara.!
Şuan içine bir mucize düşmüş çok mutlu bir aile olacaksınız sen de iyi bir anne olacaksın biraz zamana ihtitacınız var emin ol şuanki tüm endişeler uçup yerini güzel hisler dolduracak
Çünkü sen gibi olup mükemmelve çok mutlu ebeveyn olan bir aile tanıyorum
 
Hayırlı olsun hemen terapiye başla canım büyük bir depresyonun seni beklediğini hissediyorum
 
Bende 10 yillik evliyim hayat amacim asla cocuk olmadi. Hicde dusunmedim. 7 yilda hamile kaldim. Basta zorlandim cokta agladim. Ben bunu yazarken o suan ayaklari uzatmis kucagima bana birseyler anlatiyor. Basta zorlandim benimsemekte bebgimide. Ilk dogum iznim bitip ise baslamak icin evden ciktigimda hayat varmis disarda dedim ve cok mutlu olmustum cocuksuz disarda olmaktan. Simdi surece alistim. Baskasinin cocugunu gorunce yaklasip sevmek isteme duygum hic olmadi. Ama insan kendi cocugu olunca farkli oluyor. hemen sevgi pitircigi olmuyorsun ama onu koruma icgudun olusuyor. Ben suan keske daha once yapsaydim diyorum. Bag gelistikce dusunceleriniz degisiyormus ben onu gordum. Zorlandimmi cok zorlandim. Belki sizde cok zorlanacaksiniz. Duygulariniz normal akisinda yasayin baskasinin annelikle ilgili nasil boyle dusunursun sozlerine aldirmayin.
 
Gerçekten böyle hissediyorsanız doğumdan sonra yaşayacaklarınız için hazırlıklı olmalısınız doğum sonrası depresyonu diye bir şey yaşamıştım ilk çocuğumda .halen aklıma geldikçe o duygular ,çok üzülüyorum. Bence önleminizi alın. En azından bir süre paikoloğa gitmek iyi gelebilir kanaatindeyim. ‘İçime annelik duygusu dolacak,mutluluktan ağlayacağım’diye beklemek yerne çocuk doğduktan sonra yaşayacaklarıma hazıtlanmalıyım demek daha mantıklı bence
 
Gerçekten böyle hissediyorsanız doğumdan sonra yaşayacaklarınız için hazırlıklı olmalısınız doğum sonrası depresyonu diye bir şey yaşamıştım ilk çocuğumda .halen aklıma geldikçe o duygular ,çok üzülüyorum. Bence önleminizi alın. En azından bir süre paikoloğa gitmek iyi gelebilir kanaatindeyim. ‘İçime annelik duygusu dolacak,mutluluktan ağlayacağım’diye beklemek yerne çocuk doğduktan sonra yaşayacaklarıma hazıtlanmalıyım demek daha mantıklı bence
 
Cok sevindim sizin adiniza, kendimi kotu hissetmedigim icin genel olarak destege ihtiyac duymamistim pek. Gerci zaman zaman keske bunlari yapmasaydim diyorum, yalan yok
 

Ben normal veya anormal demedim ki? Radikal demek anormal demek de değil bu arada. Örneğin radikal feminizm, anormal demek değildir. Anaakımın dışında demektir radikal. Neden anormal dediğimi düşündüğünüzü, hitlere falan gittiğinizi hiç anlamadım :)

Demem şuydu: çocuk sahibi olmama yönündeki fikirleriniz hiiiç ama hiç anormal değil. Gayet normal. Benim pek çok arkadaşım da böyle hissediyor ve böyle düşünüyor. Genelde çevrem çocuk sahibi olmak istemeyen kadınlardan oluşuyor hatta. Ama bu kişiler hamile kalınca da gidip kürtaj oluyorlar, sorun etmiyorlar. (Bu da gayet normal)

Ben çocuk sahibi olmak istemeyen ve aynı zamanda kürtaja bu kadar soğuk bakan kimseyi görmemiştim, bunu tutarsız buldum sadece. Ben olsam neden bu ikisi arasında bu kadar asimetrik düşünüyorum diye sorgulardım. Ki kendi asimetrik düşündüğüm şeyleri sorguluyorum, benim de çok var :)

Demem oydu yani. Asla anormal değilsiniz, ne haddime.
 
Doguracaksan mutlaka destek al cok zor çünkü. 2 evladim var anne olmak mikemmel hayat daha guzel ayarında hissedemedim hiç. Insanlara da anlatamiyorsun guzel bir nimetin kiymetini bilmediğini düşünüyorlar. Oyle degil cocuklar sorun degil sorumluluklari ile başetmek sorun. Cocuk konusunda kılı kirk yaran biri olmayacaksin azicik eleştirdiğimiz o rahat anneler var ya onlardan olmak lazim. Mükemmeliyetçi düşünmek cok zorlar psikolojini mahveder. Akışına birakarak yaşamaya çalış. Nasıl büyüteceğim deme birlikte büyüyeceğiz diye düşün. Ve mutlaka simdiden destek almaya basla doğumdan sonra da devam et lohusalik kafasi diye bir sey var gitmiyor kolay kolay.
 
Ben öyle hissediyorum ki bu duygunuz gelip geçecek bu konuyu tekrar okudugunuzda siz de şaşıp kalacaksınız. Biliyorum üzgünsünüz ama yine de tebrik ederim.
 
Sağlıklı düşünemiyorsunuz galiba şuan kadın yaradılış olarak anaç bi yapıya sahip tabii herkes de bu nasıl işliyor bilemiyorum ilerde bu yazdıklarınızdan utanırsınız hele bi kucağınıza alın o şirinlikleri görün canından can olan parçayı o zaman ilk önceliğiniz hep o olacak....
 
Hamile kaldığımda bende bişey hissetmemiştim ha ben istiyodum zaten ama kızımın hareketlerini hissedene kadar öyle bi annelik duygusu yaşamadım. Bebeğinizi kucağınıza aldığınızda zaten herşey kendiliğinden gelişecek. Ağlaması bile hoşuna gidiyo insanın
 
Bu hislere sabip birinin anne olmaması gerektiğini düşünüyorum. Kürtaj seçenek değil demişsiniz ama bu hislerle bi çocuğun hayatını komple mahvetmeyin bence. Herkes anne olmak zorunda değil ve ben bunun yaradılış da içimizde olduğuna inananlardanım yani yoksa yoktur. Karın sevmekle falan annelik hissi gelmez. Keşke daha kesin çözümler bulsaydınız bu kadar anne olmak istemiyoduysanız. Geçmiş olsun
 
Ben de nötr düm hu kadar olumsuz olmasam da... Doğum sonrası hayatımın depresyonu beni bekliyordu. Yardım alın gerçekten. Şimdiden ayarlayın. Onun dışında bebek mi? Her gün daha cok seviyorum. Çok tatlı...
 
Dostum, sana benzer bir süreç yaşadım yalnız boşanma kafasındaydım, eski eşimle iyi değildim... Annelik duygum yoktu, kürtaj oldum ve boşandım... Kürtaj travması yaşadım, 1 yıl sırf bunun için terapi almıştım... 7 yıl oldu.... Hala çocuk istemiyorum... O kdr netim.... Zaman ver ve düşün... En iyi kararı sen bilirsin, umarım aldığın her karar da mutlu olursun
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…