Biraz önce regl oldum...Şu anda canım yanıyor. Moral diye birşeyim yok zaten...Sadece sizlere gerçek duygularımı yazabiliyorum çünkü sizleri tanımadığım halde en saklı hallerimi paylaşıyorum. Tanıdıklarıma,dostlarıma, eşime, anneme... bile bu kadar şeffaf değilim bu yaşadıklarım ile ilgili. İlk aşılamamdı ve tutmadı daha dün test yaptırıp az da olsa umutlanmıştım takma ismimden de anlaşılacağı gibi.
Ben özel bir bankada çalışıyorum, halden hiç anlamayan ve bu sebep ile halimi anlatmadığım bir yöneticim var, eşimin işi gereği sürekli ayrı yaşıyoruz. 3 ay yurtdışında kalıp 1 ay benim yanımda kalıyor 1,5 ay şehirdışında kalıp 1,5 hafta yanımda kalıyor ben eşim olmadığı zamanlarda annemlerde kalıyorum ve gün içinde müşterilerden, işlemlerden, yöneticilerin baskısından ve çocuğumun olmamasından dolayı eve çok gergin gidiyorum üstelik de günümün en az 12 saatini bankada geçiriyorum. Ruh halim o kadar dengesizleştiki bazen çok neşeli (ama hiç olmayacak kadar) bazen de suskun olabiliyorum ve hemen suratıma yansıtıyorum farketmeden...
Yani arkadaşlar çok yoruldum sürekli savaşmaktan artık hayatıma farklı bir yön vermem gerek. Bunu zayıflığımdan değil en azından yazdığım zaman ben anlayacağınızı bildiğim için kendimi daha iyi hissedeceğimdendir. İşimi bırakmayı düşünüyorum en azından gelecek yıl eylül ayına kadar eşimin kalacağı bir şehir var ve ben de onun yanına gideyim diyorum belki düzensiz ilişkiden olmuyordur diye düşünüyorum. İşimi bırakırsam çevrem ve ailemden gelecek saçma sapan yorumlara göğüs gerecek yüreğim yok şu anda çünkü oturup kimselere uzun uzun kendimi anlatacak sabrım ve niyetim yok...
Pişmanlıklarım olur mu diye düşünüyorum Hani sürekli diyoruz ya "hayırlısıysa olsun diye" bu lafı ne kadar itmişim bilinçaltıma. Peki bu kararım hayırlı değilse???
Belki şu anda yaşadıklarım hayırlısıdır belki böyle olması gerekiyor diyorum zaman zaman...
Ve ben bu yazdıklarımı her regl oluşumda düşünmekten de bıktım kendimden bile...