Merhaba sevgilim.
Günlerdir yazmıyordum sana. Unuttum sansınlar istemiştim, unuttum san istemiştim. Ama ben unutmadığımı, unutmayacağımı biliyordum sevgilim.
Nasılsın, iyi misin? Ara ara rüyalarımda görüyorum, yine endişelisin, kızgınsın sanki. Yüzüme bakıyor ama tek kelime etmiyorsun. Dalgınsın da. Konuşmuyorsun benimle. Yine de uyandığımda rüyamda olsun kavuştum diyorum sevinçle...
Günler geçiyor... 1 ay oldu bile. Sesini duymadan, haberini almadan, en kötüsü de iyi misin bilmeden geçiyor günlerim. Hani ölüm döşeğinde olsan 'şşş... geçti, aç gözlerini...' desem açmayacak kadar gittin benden, biliyorum. Ama nasıl bir umutsa bu arkadaş, bitmiyor bir türlü. O telefon her ansızın çaldığında senin aradığını sanıyorum. Nefesimi tutup ekrana bakıyorum. Nasıl bir umutsa bu, kaybolmuyor arkadaş. İçim soğuyor senden, bir başkasından bile hoşlanacak gibi oluyorum ama hala güzel havalar sen kokuyor, hala o şarkıyı dinleyince içim acıyor, hala o karikatürü her gördüğümde ağlıyorum. Ve günler geçiyor. Ve ben ne yaptığımı, ne yapacağımı hiç bilmiyorum...