kendimi mutlu olmak için geç kalmış hissediyorum. bir hiç gibi hissediyorum.. o yüzden sen sarıldıkça itiyorum. napiyorum ben.. itiraf etmem lazım, ömrümü yoluna adadığım o adamın ihaneti beni buza çevirdi, sen dokundukça eriyor o buzlar, ve önce beni üşütüyor.. çok üşüyorum sevgilim. her gece rüyamda "o" adamı görüyorum. demek ki aşamamışım hala. hazmedememişim. bazen öyle oluyor ki gidip kapısına dayanmak istiyorum onun. onun ve kuramadiğim yuvamı yıkan annesinin.. onun da kahrolduğunu biliyorum. bu beni mutlu etmiyor. hiç etmiyor. mutsuz da etmiyor. umrumda değil onun nasıl kıvrandığı. ya da bazen umrumda, bilemiyorum. ben onu çok sevmiştim. ben ona dört elle sarılmıştım. ben o yokken gömleklerini koklardım dolabını açıp. yastığını koklardım. şairin dediği gibi ben onunla mutsuz ama bahtiyardım ve gene nazımın dediği gibi şuan "herkes" gibi zerre hissim yok. ama çok acı bir herkesleşmek bu. çok adice. çok haince. koynumda tam beş sene yılan .. ve aşka düşmek yeniden. ve şairin dediği gibi (can baba) gavura kızıp oruç bozmak olmaz'mış.. olmuyor can baba.. öyle böyle bir gavurluk değil bu onunkisi. ne oruç bozmak, insan aşka ateist olur. gerçi aşk değildi o bizim aramızdaki. aşk sadece bir boyutuydu. onca bağlılığın arasında en son sıradaki boyut hatta. sanki ben doğurmuştum seni. sanki sen yazdırmıştın beni tutup kolumdan ilkokula. öyle bişeydi işte. ya da hepsi benim halüsilasyonlarımmış. hiç olmamışsın. ezbere bilirim sanırdım oysa, çocukluğunu bildiğim gibi, seni .. ben senin çocukluk resimlerine bakıp neden o an yanında olamadiğima içlenirdim bir de. şimdi herkese ve her şeye öyle yabancıyım ki. bu ana uzay boşluğundan fırlatılmış gibiyim. ve gene şairin dediği gibi " ya başkasını seversem inan o zaman seni hayatım boyunca affetmem...!"
Tam da böyle. anlamazdım ben bu şiiri, özdemir asaf uydurmuş saçmalamış işte ne de tüketiyor bazen bu şairler kendilerini (!) derdim (hadsiz burcu) .. Şimdi öyle anlıyorum ki böyle yüreğimin ortasından avaz avaz fışkırıyor adeta. beni buna mecbur bıraktığın için, başka bir erkeği yaşamaya başlamak zorunda kaldiğim için, ki hepsi senin yüzünden ! işte tam da bu yüzden.. affetmiyorum seni. ve korkularla kaygılarla sevmek.. ömrümü adadım da ne oldu diye diye sevmek. canım dediğim adam ağzıma s*çtı bu eloğlu neler yapmaz ki (sen el değildin hiçbir zaman) diye diye sevmek.. bölük pörçük. saçma sapan. yarım yamalak sevmek. hadi gülüm var git yoluna beni çıkarma mağaramdan... demek zorunda kalmak zaman zaman. e bırakmıyor, gitmiyor. benim sana yapıştığım gibi yapıştı bana. bunu gördükçe utanmak ettiğinden. biliyor musun benimle evlenmek istiyor. bir gün kocam olursa var sen düşün sana edeceğim küfürleri. ve bir gün olur da onun çocuğunu doğurursam... eyvah eyvah.. ya da olmayacak hiçbiri. hiç mi hiç hak etmediğin bir sevgiyle sana adadiğim ömrümden senden arta kalanları alıp yalnızlığa sonsuz dipsiz mağarama gömülecem belki de. ama gidemiyorum. fazlasıyla aşığım. ve bırakmıyor. tutmuyorum ben. elini hafif gevşetse düşecem. düşüp kendime dönecem. sonsuz yalnızlığıma. senden arta kalanlarla. bıraksın istemiyorum. ben de tutamıyorum. gene şairin dediği gibi "bitmemişiz". iyi bu. yarına geçecek nasıl olsa. hafta sonu gene sevgilimle yollara düşüp şarap içecez, konuşacaz işte şurdan burdan. hatta senden. geçiyor bahsin. nasıl da karışığım, o'ydu bahsettiğim sen o oldun o sen oldu ben gizli özne kalakaldım gene, kim hanginiz. rüyalarımdaki gibi. geçen beni aldattığını gördüm senin dayının kızıyla. sen de bana teselli veriyordun. sahi ? daha kötüsü ne olabilir ki ? olsa olsa o da gider amcasının oğluyla aldatır beni. dur hatta amcasıyla aldatır. evet ! beni bundan sonra bir tek bu yaralayabilir sanırım !!! yazık.. bana da yazık. gideyim ben. uykulara gideyim. gideyim ....