zor zamanlarımda yanımda olmayışına içerliyorum...
biliyorum bu senin seçimin değil, daha doğrusu bunun için seçmemiştin bu mesleği.
yuvamızı birlikte kuracağımız zamanlar hiç gelmeyecek mi :85:
sadece kendimize ve yuvamıza ayıracağımız vakitler...
hiç tasasız bunlarla uzun süre uğraşacağımız vakitler...
gelmeyecek biliyorum.
belki çocuğumun ilk yürüyüşünü bile yalnız göreceğim, ilk kelimesini yalnız duyacağım...
sen hep yoğun olarak kalacaksın...
toprağımın, yeşilliklerimin suyu sensin. bir dk beni farkedip suyunu veriyorsun ya... sonra canlanıyorum ben.
susuz kaldım.
sen orda ev-iş derdinde; ben yalnız telaşlarda.
bu evi kurarken de yalnızdım ben; toplarken de yalnız kaldım.
derdim yalnızlık değil gerçi: sensiz kaldım...
kalbim sızlıyor...
sana söyleyemiyorum; çünkü üzülürsün.
suçlu sen olmasan da, suçlu ben olmasam da, ikimiz de üzülürüz.
sonuç değişmiyorsa, üzülmenin anlamı yok.
ben üzülürüm ikimizin yerine...