- 19 Nisan 2009
- 23.600
- 17.905
- 498
bugun tesadufen bilgisayarda geçen sene temmuz da whatsap tan yazıştıklarımızı okudum. o zaman ne kadar aşk doluymuşuz, ne kadar çok seviyormuşuz birbirimizi ve söylemekten çekinmiyormuşuz.. oysa şimdi ne hale geldik ? degil söylemeyi bazen seni sevdigimi bile hissedemiyorum. oysa seviyorum seni biliyorum, ama o kadar uzagız kı hissedemiyorum. o zaman benimle konuşmak için uykusuz bile kalırmışsın ama şimdi işin var, işten çıkınca arkadaşların var, onlar bitince uykun var.. bana ayıracagın zaman ne zaman ? aynı şehirde 2 haftadır yüzünü göremedim, böyle mi hissedecegim seni sevdigimi ? ya sen ? sen de hissettirmiyosun ki artık.. söylemiyorsun da.. sorsam şimdi ne gerek var söylemeye bilmiyor musun sanki dersin ? sonra ben üzülmeyim diye bikaç gün söylersin.. sonra yine en başa döneriz.. oysa benim bu ara sana o kadar çok ihtiyacım var ki.. o kadar hasretim ki sana.. ama anlatsam anlamazsın.. gerçi yazarken bile ağlaya ben sana bunları ağlamadan sakince nasıl anlatabilirim ki ? keşke bu yazdıklarım senin ruyana girse mesela.. anlasan ne kadar yıprandıgımı, sana ne kadar ihtiyacım oldugunu.. keşke bi kere daha söylesen beni sevdigini de yaralarıma ılaç olsan..