Yeteri kadar kırıldığımda acımasız oluyorum sanırım, kişi farketmeksizin.
Acımasızlık dediğim de; gitmek, uzaklaşmak, görmemek, umursamamak, kararlılık gibi şeyler.
Yakın olamıyorum artık. Hatta üstüme gelindikçe daha da gidiyorum sanırım.
Off..
Bunaldım çok..
Biraz da olsa bencillik de var heralde, kimsem olmasa çekip gitsem sorun olmaz gibi geliyor.
Bağlanmam zor birine, yine kim olduğu, kan bağı pek farketmiyor.
Değişecek miyim, öyle bir his var. Daha güçleneceğim sanırım.
Nereye kadar direnebilirsin ki...
İyi niyetimin son kullanma tarihine daha bir yaklaşıyor gibi hissediyorum.