Seninle şöyle aylarca dip dibe yaşasak...
Ben sana doyana kadar böyle olsa.
Her şeyini ezberlesem...
Öpsem, koklasam, sarılsam, iç içe geçsek...
Ellerine, kollarına, gövdene yapışık kalsam...
Sonra her şey bitse...
Ve ikimiz de yeni bir insanla, bambaşka ve çok daha mutlu hayatlar sürsek...
Çok kötü bir durum bu ya. =(
Ciddi bir şeyler olamaz aramızda ama böyle de bitmese keşke.
Keşke bir yolu olsa. Doyamadan bitmese... =/
Özür dilerim.
Davranışların doğru değil manevi olarak, psikolojik olarak beni çok etkiledi, ama bugün bazı şeyleri daha iyi anladım yine de. Aileden dersler...
Mesele maddi ama beni manevi olarak çok düşündürdün baba.
Şuan buna üzülüyorum, şuan anladığımın bildiğimin dışına çıkmana üzülüyorum, güven zedelemene üzülüyorum.
Ya da ben çok safça baktım, yanlış yaptım.
Manevi olarak annem çok yordu beni, öyle olunca sana yöneliyordum.
Ama şimdi eskisi gibi de düşünemiyorum.
Ama nedeni ne bu durumun, bunu bilmiyorum. Keyfi mi? Kafam karışık.
Ama zannettiğim gibi değilmiş bir şeyler yine de bunu anladım.
Belki de iyiliğine yaptın. Doğru olmasa da manevi olarak rahatlatır.
Biliyorum o da çok konuşuyor, bu da germiştir.
Ama bilmiyorum.
Kalbim kırık yine, canım sıkkın, kafam karışık.
Yine mi başladık.
Böyle olsaydı iyi olurdu diyorum, sıkılmamak için, kendin için yapabilirdin diyorum.
Öylesine bir düşünce.
Şimdi benim suçum mu diyorsun. Öyle bir şey mi dedim, ne alakası var?
Ayrıca, şuan bir şeyleri anlasam da yine de haksızsın çünkü ben kendimi bildim bileli öyleydin ve yaşananlarla ilgili suçum yoktu. Neyse..