Şimdi kimiz, bilmiyorum.
Kiminle uyuruz..
Kime sarılırız kendimizden kaçıp.
İçeriz,
Ben sarhoş olurum.
Biraz seni unuturum,
Sonra kim olurum, bilmiyorum.
Bir sabah uyanırım,
Sen kesip atılmış bir organ kadar yok olursun içimde.
Adınla seslenirken şimdi her yeni doğan güne,
Sahi, düşmek ister misin gözüm kadar dilimden de?
Şimdi neredeyiz, bilmiyorum.
Kimler bulur bizi..
Biz kimlere ait hissederiz kendimizi.
Kimin saçlarının kokusunu seversin sen?
Beni kim dinlendirir göğsünde?
Ve bilmiyorum, ne yapılır sana benzemeyen bir adamın silueti süslerse hayallerimi bir gece!
Şimdi ne kadar uzağız, bilmiyorum.
Unutuyor olmanın bir adım gerisinde,
Sesin ne renkti hatırlamıyorum..
Ellerin sigara sarıyor mu yine?
Bir daha böyle sevilemeyecek olmanın telaşı düşüyor mu yüreğine..
Sevgisine sahip çıkamamışlığın haklı utancını duyabiliyor musun?
Gözlerini yumsan da sevişirken biriyle, yumabiliyor musun özlemini de?
Korkmuyor musun bebeğim,
Bir gün senin kokunu mezara gömecek kadar çok severler beni diye?
Her gün biraz daha ağıran saçlarına bak, görmüyor musun zamanın ne kısa, ömrün ne çabuk olduğunu..
Ne hızlı eskidiğini hayatın.
Ertelenmeyeceğini yaşlanmanın ve unutulmanın...
Anlamıyor musun?
Sahi seni unutursam kim olursun biliyor musun?
Kim terini siler gece yarıları elleriyle,
Kimin kaçıncı yarası olursun ya da kim yarasına sürer seni ilaç niyetine?
Kimin düşerken tutunduğu dal olursun, kim kırar seni kurtarabilmek için kendini?
Kimlerle aldatılır senin o allahsız güzelliğin?
Kimlerin gülüşüne tapmış olanlar, dudaklarını çürütür senin?
Kimlerin hayaliyle yanmış olanlara, su niyetine serpilirsin?
Sen ki benim,
İlk göz ağrım, ilk sevebilmişliğimsin!
Kimin hikayesine figüran olur, benim kahraman ilan ettiğim?