3 sene once kapindaydim. Elimde minik bir pasta, uzerine eristirdigim mumlarla.
Ofisten cikmistim. Hava cok soguktu. Evde oldugunu soyledin bana. Henuz sevgilim degildin, ama sevgilim gibi gibiydin. Yuregim el vermedi dogumgununu canli canli kutlamamaya. Saat 6da kapanacakti pastaneler, kostur kostur saat 6yi 3 dakika gece bir pastanenin onunde cama tik tik vururken buldum kendimi. Kadin kiyamadi acti kapiyi. ‘Pasta almam lazim lutfen izin veriiin’ diye israrima dayanamadi ve aldi beni iceri.
Iki tane tek kisilik minik pasta aldim, birtanesi cikolatali, sevdiginden yani, birtaneside meyveli. ‘Mum lazim ama!’ diye kadinin gozlerine baktim, ‘Var, getireyim’ dedi gulumseyerek, mumda getirdi. ‘E ama ben nasil yakacagim onun kapisinda bu mumlari!’ dedim, kibritte sokusturdu elime. Atladim arabaya vardim kapina. Ruzgar esiyordu cok sert, mumlari bir turlu yakamadim! Kapinin onunde epey caba sarfettim, sonunda basardim zile bastim.
Once pastaya, sonra gozlerime baktin. Gulumsedin. Iceri buyur ettin. Yanagima bi opucuk kondurdun. Cayla beraber pastalarimizi yedik. Sana okadar asikken bir gram sevilmeyi bekledim senden hep. Seni mutlu etmistimya, dunyalar sanki benim olmustu. Guzel guzel muhabbet ettik, o soguk kis gununde samimi sohbetimizle iclerimiz isinmisti. 'Ben bu koltukta omur boyu onun karsisinda otursam ya' ..dedim icimden.
Seni sevmek herseye ragmen guzeldi. Nekadar hak ettin, orasini bilemem, ama ben bana yakisir sekilde sevmistim seni.
Hadi simdi uyu rahatca, uyuyabilirsen.