Fedakarlik

Aileme herseyi anlatarak cok buyuk hata yaptigimi biliyorum. Telafisi yok onunda biliyorum. Annem "esini kotulersen, sen affetsen biz affetmeyiz" derdi. Inanilmaz hakliymis,gercekten buyuk hata yaptim.
"Butun secimlerinizde kendinizi dusundunuz" evet sanirim haklisiniz. Evlenirken, karsi tarafin durumunun yeterli olmayacagini bildigimden, yeter ki sevdigim adamla olayim diye, olabilecek en makul gelinligi giyip, mutfagi bile 2.el almayi kabul ederek, 35 m2 lik sadece yatak odasi olan tek goz odali evde yasamayi kabul ederek yeterince fedakarlik etmis olmuyor muyum? Ya da, yeter ki eve para girsin diye cok uzaktaki ise agir kazadan 3 ay sonra bile canimi disime takarak giderek yeterince fedakarlik etmis olmuyor muyum? Su anda da evet belki de sadece kendimi dusunuyorum, tamam ama yine de esime "bak doktorayi mastera cevireyim, sure de uzun degil" diyerek fedakarlik yapmis olmuyor muyum?
 
Güzel arkadaşım sen doktoraya kabul gormusken ailenin evinde "ben kocamı istiyorum " diyerek ağlayıp ,araya eşi dostu koyup bu insanla boşanma aşamasındayken israr kıyamet barismadin mi? Bu kadar doktorayi istiyorsan neden döndün? Karşında ki kişide dünkü çocuk değil.Ya burada kal ya ayrılalım demesinde de abes birşey yok.Bu kadar seviyorsun eşini...ileriye yönelik derme çatma planlarıniz da var....nedir problem?
 
Biliyorum, nasil oluyor ama doktoraya baslayinca yeminler ettim esimin adini agzima almiycam diye, almanya demiycem diye. Sadece 3 gun sonra basladim yine. Buraya gozumu karartarak geldim, geldigimin 3.haftasi "ben ne yaptim!" Demeye basladim.
Belki de 6 ay boyunca hic gorusemedigim icin, ve yine yuzumdeki hasar yuzunden ve oturum gidiyor diye dondum ama diger taraftan da, donunce tekrar birarada olamayacagi gercegini gordugum icin boyle davraniyor olabilir miyim? Esimleyken, hayat cok belirsiz, ortaklasa hicbir gelecek hayalimiz yok. Dun sordum , 1 yil sonra ne yspmis oldugumuzu hayal ediyorsun? "Sen ikimizin yerine de dusun"
 
Esine iş mulakatinda sorulan soruları soruyorsun tatlım.....adam da sana " ikimizi ilgilendiren konularda tek basinaymis gibi kararlar alıyorsun,madem öyle bu kafayla devam et " diyor.
Hayir, hayallerini sordugumda kendi hobileri ile ilgili olani soyluyor, ki hobilerini destekliyorum ama ne gecmiste ne simdi agzindan 1 tane"birlikte sunu basarisiz" cumlesini duymadim. Annem "o kendi hayatini yasiyor, sen kendini onun hayatina adapte etmeye calisiyorsun" diyordu, sanirim dogru soyluyor.
Isin koru tarafi , bu kararsizliktan dolayi burda kalsam bile ilerleyemiyorum ki!
 
Tamam da....
Cidden diyorum
Yorunlarin yarisi "orda kal is bul, sonra esinle suruma bakarsin"
Diger yarisi da "ailene doktorana don"
Ben iyice corba oldum!
Yoo hiç de yorumların yarısı ailene doktoraya dön değil. Takip ediyorum konuyu.
Doktorayi yaparken ailenden harçlık alacağını, daha önce başlayıp yarıda biraktigini, aslında makale okumayı vs de sevmediğini, doktorayi sadece Dr olmak için yapmak istediğini bu konuda ne akademik ne iş hayatına dair bı planının olmadığını anlayıp da doktora yap diyen görmedim ben.

Bu arada orada gerçek anlamda is aradığınıza da inanasim gelmiyor. İsim vardı monoton geldiği için bıraktım diyen de sizsiniz, temizlikçilik de yaparım ama kabul etmiyorlar diyen de.
 
Arkadaşlar sana Almanya da kalican da ne olacak ? dediğinde Berlin Avrupa için start noktamız...öyle yapicaz,böyle yapicaz diyen sensin güzelim.Birisi bu adamla yürümez dediğinde "onu sevdiğini"....bu adamla meselen ne ,zaten onu seviyormussun dediğimde "ama annem dedi ki..." yi söylüyorsun.Bence git başkaları için iyi birşeyler yapmaya çalışan dernek/vakıf vs.birseye gönüllü ol.Sokakta kalmislara sıcak çorba yapan... engelinden dolayı birşeyler den mahrum kalan kişilere yardım eden vs. olabilir. Biraz kendinden /isteklerinden/karar verme baskısından uzaklaş. Zaten dil kursuna devam ediyorsun ve işsizlik maaşı alıyorsun yani kaybedecegin birşey olmaz.Biraz kendi gündeminden uzaklaştıkça kendine daha yakinlasacagini ve gerçekte fedakarlıgin ne olduğunu da öğreneceğini düşünüyorum
 
Isim monoton geldigi icin birakmadim, gecen sene buraya tasininca biraktim. Ama buraya tasinmadak da, bir sure sonra monoton diye birakirdim muhtemelen.
Almanca is ilanlarina basvuramiyorum, henuz o kadar almancam yok, ama ingilizce basvurularim devam ediyor.
Bir de bende soyle bir sorun var, cv ve diplomalarim haricinde herhangi bir egitim seminer vs belgem yok. Kisaca cok ciliz bir basvuru dosyam var. Biryere bir sekilde kapatk atabilirsem ne mutlu bana.
Bu arada doktorayla ilgili de sunu kesfettim, eger ilk doktoraya hic baslanasaydim hayatta aklima ay dr olayim diye birsey gelmezdi. O basarisizlik bir kere icime isledi ya, nefesimi daraltiyor....
Bu arada birsey daha farkettim. Benim en son gercekten istedigim icin calismak 22 yasindaydi.fakulteyi dereceyle bitirme hedefi koydum, o yastan sonra da yine bir hedef evlenmek oldu. Bunun disinda kariyer planim hic yok, neden bilmiyorum, sadece yok....
Ve birsey diyeyim mi, cok cok cok yorgun hissediyorum.
Bu arada gecen esim "bana ne kattin diye dusunuyorum da, sadece sayemde pasta yapip sattim, bunun disinda senden hicbir sey alamadim"....birbirimizin hayatinda oylesine variz sanirim
 
Simdi yok artik diyeceksiniz, ama universiteyi de ozledim desem? Deney yapmayi cidden cok seviyorum, ama su makale okuma, yazma ici olmasa ne guzel olurdu.
Itu maslak kampusu ne kadar guzel....bugun berlin teknik uni.nin onunden gectim, ve universiteyi cok ozledigimi farkettim.
Iyi de kafam o kadar dersi alacak mi ki? Muhendislik dersleri cok agir, tamam hadi avrupadan da esten de vazgectim, hadi illa doktora olsun diye yirtinmayi da biraktim, ama ben cidden universiteyi ozledim...
 
E onu farkettim zaten. Doktoraya onun için dönmek istiyorsunuz zaten sanki o günlerdeki gibi olacakmış gibi. Eski günleri özlemek normal birşey. Ama eskide takılıp kalmamak gerek.
 
E onu farkettim zaten. Doktoraya onun için dönmek istiyorsunuz zaten sanki o günlerdeki gibi olacakmış gibi. Eski günleri özlemek normal birşey. Ama eskide takılıp kalmamak gerek.
Bir de sorumluluk almaktan kacmak icin mi istiyorum acaba? Ogrencilikte tek yapilan okumak ders calismak....
 
eşim için fedakarlık yaparım ama mantık çerçevesi içinde ama şartlarım bu boşanırım cümlesini kurarsa boşanırım.
 
E onu farkettim zaten. Doktoraya onun için dönmek istiyorsunuz zaten sanki o günlerdeki gibi olacakmış gibi. Eski günleri özlemek normal birşey. Ama eskide takılıp kalmamak gerek.
Ozel sekroru cok sevemedigimi soylemistim. Sozum ona arastirma gelistirme laboratuariydi, ama yapilanlar universitedeki gibi olmadigi icin bana cok basit geldi, yetmedi bana yapilanlar, cok basit kaldi duzeyi.
Bu durumda universiteye donsem mi? Kisaca entellektuel insanlarla dolu yerleri seviyorum am tabi benim yas 36 oldu, 22 25 yasindakilerle ders alacagim,
 
Üniversiteye dönünce aylık kazancınız ne kadar olacak?
 
Benim de beynim yaniyor. Benimlet beraber siz de yaniyorsunuz....
Ablacım size son yorumum:
Her seçim aynı zamanda bir vazgeçiştir.
Her istediğinizi aynı anda elde edemezsiniz.
Belkiler,keşkeler,ah şöyle olsaydılar hepimizin hayatında var ama buna takılıp kalmıyoruz.
Siz artık obsesyon geliştirmişsiniz adeta.
Psikolojik olarak kesinlikle sağlıklı değilsiniz bunu uzmanlık alanı pdr olan biri olarak söylüyorum ve sizin için gerçekten üzülüyorum.

Dr.ünvanı mı sizin için önemli,
Almanya'da kocanızla yaşamak mı?
Düşünün,taşının,birini seçip kararınızı verin, ardından da kararınızın arkasında durun ve o seçim neyi gerektiriyorsa onu yaşayın.
Böyle olmaz,canınıza yazık.
 
Benimki obsesyon di mi? Hem de asiri ileri derecede....
Ve ne psikolig ne psikiyatrik tedavi fayda ediyor. Bu beni bildiginiz akil hastanesine goturecek.
Hayir bilsem ki geldigimde o doktora bitecek, tamam herseyi goze aldim geliyorum, doktora biterse zaten post doc icin yurtdisina cikarim. Gelip de bitmezse, iste o zaman rezalet.
Peki bu kadar profesyonel destek dahi fauda etmiyorsa obsesyonuma, ne yapicam?
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…