- 11 Haziran 2016
- 798
- 1.280
- 113
- 34
Merhaba.Bir kaç gün önce bir konu paylaşmıştım sizinle okuyanlar bilir.Ama yine de kısaca bahsedeyim..
Düğün günümde eşimin babasını kaybettik.Düğünümüz iptal oldu..Sadece evimizin kapısının önünde gündelik kıyafetlerimizle nikahımız kıyıldı..
Biz aile apartmanında yaşıyoruz.Kayınvalidem,kaynım ve bizim sadece apartman.Hepimizin ayrı daireleri var.Eşimin babası vefat ettikten sonra gelen giden eksik olmadı zaten taziyeye gelenlerden.Düğünle cenaze karıştığı için..Artık gelen giden de azaldı ama şöyle bir problem var.Eşim uyanır uyanmaz annesinin yanına iniyor.Evde durmuyor.Durduğu zamanda da annesini çağırıyor bize.Sürekli hep birlikteyiz.Bu acıyı sadece üçümüz yaşıyoruz sanki..Kaynımla eltim hiç oralı olmuyor hayatlarını değiştirmiyor.Kaynanam sürekli bize geldiği için bu zamana kadar sadece geceleri başbaşa kalabiliyoruz.Sadece yatmak için kendi evine gidiyor.Ben bişey söyleyince de mesela birazcık yalnız kalalım mı dediğimde eşime hemen çok büyük tepki alıyorum.Hemen benim annesini istemediğimi düşünüyor.
Kaynanam aslında çok anlayışlı bir kadındır.Ama bu konuda anlayışlı olmuyor.Bizi yalnız bırakması gerektiğini yeni evli olduğumuzu düşünemiyor..Ne desem eşimden hemen tepki alıyorum.Annesine bişey olucak diye çok korkuyor.Gecenin köründe aşağı inip acaba korkuyor mu diye ışıklarına bakıyor açıksa korkuyodur kesin diye.Sürekli anne iyi misin bişeyin mi var diye paranoyak oldu..
Ben de kaynanamı evimde istemiyor değilim tabiki de ama yaşadıklarımız da kolay değil.1 senedir heyecanla beklediğimiz düğünümüzde ani bir kayıp oluyor ve ben hastanenenin yoğun bakımında gelinliğimi çıkarmak zorunda kalıyorum..Evimizin ev gibi olmasını eşimin öyle görmesini istiyorum sadece.O evde yemek pişsin başbaşa kalalım ne bileyim evimizin tadını çıkaralım istiyorum..
Kendimi eşimle annesinin arasına girmiş,sanki eşimi zorla bizim eve çıkarıyomuşum gibi hissediyorum.Kendimi dışlanmış gibi hissediyorum.Bugün kayınvalidemle konuştum bu konuyu.Tabiki bu kadar açık değil üstü kapalı olarak konuştum.Eşimin beni benimsemediğini evini benimsemediğimi sürekli ona bişey olucak korkusuyla yaşadığını söyledim..Kızdı o da oğluna..Benim istediğim tek şey bize geldiği kadar kaynıma da gitsin.Hergün bizde durmasın..
Uzun oldu biliyorum ama çok hassasım.Lütfen güzel yatıştırıcı yorumlar atın bana.Gönlüm ferahlasın..Evleneni 23 gün oldu daha..
Düğün günümde eşimin babasını kaybettik.Düğünümüz iptal oldu..Sadece evimizin kapısının önünde gündelik kıyafetlerimizle nikahımız kıyıldı..
Biz aile apartmanında yaşıyoruz.Kayınvalidem,kaynım ve bizim sadece apartman.Hepimizin ayrı daireleri var.Eşimin babası vefat ettikten sonra gelen giden eksik olmadı zaten taziyeye gelenlerden.Düğünle cenaze karıştığı için..Artık gelen giden de azaldı ama şöyle bir problem var.Eşim uyanır uyanmaz annesinin yanına iniyor.Evde durmuyor.Durduğu zamanda da annesini çağırıyor bize.Sürekli hep birlikteyiz.Bu acıyı sadece üçümüz yaşıyoruz sanki..Kaynımla eltim hiç oralı olmuyor hayatlarını değiştirmiyor.Kaynanam sürekli bize geldiği için bu zamana kadar sadece geceleri başbaşa kalabiliyoruz.Sadece yatmak için kendi evine gidiyor.Ben bişey söyleyince de mesela birazcık yalnız kalalım mı dediğimde eşime hemen çok büyük tepki alıyorum.Hemen benim annesini istemediğimi düşünüyor.
Kaynanam aslında çok anlayışlı bir kadındır.Ama bu konuda anlayışlı olmuyor.Bizi yalnız bırakması gerektiğini yeni evli olduğumuzu düşünemiyor..Ne desem eşimden hemen tepki alıyorum.Annesine bişey olucak diye çok korkuyor.Gecenin köründe aşağı inip acaba korkuyor mu diye ışıklarına bakıyor açıksa korkuyodur kesin diye.Sürekli anne iyi misin bişeyin mi var diye paranoyak oldu..
Ben de kaynanamı evimde istemiyor değilim tabiki de ama yaşadıklarımız da kolay değil.1 senedir heyecanla beklediğimiz düğünümüzde ani bir kayıp oluyor ve ben hastanenenin yoğun bakımında gelinliğimi çıkarmak zorunda kalıyorum..Evimizin ev gibi olmasını eşimin öyle görmesini istiyorum sadece.O evde yemek pişsin başbaşa kalalım ne bileyim evimizin tadını çıkaralım istiyorum..
Kendimi eşimle annesinin arasına girmiş,sanki eşimi zorla bizim eve çıkarıyomuşum gibi hissediyorum.Kendimi dışlanmış gibi hissediyorum.Bugün kayınvalidemle konuştum bu konuyu.Tabiki bu kadar açık değil üstü kapalı olarak konuştum.Eşimin beni benimsemediğini evini benimsemediğimi sürekli ona bişey olucak korkusuyla yaşadığını söyledim..Kızdı o da oğluna..Benim istediğim tek şey bize geldiği kadar kaynıma da gitsin.Hergün bizde durmasın..
Uzun oldu biliyorum ama çok hassasım.Lütfen güzel yatıştırıcı yorumlar atın bana.Gönlüm ferahlasın..Evleneni 23 gün oldu daha..