Galiba tukendim...Kizima vurdum .

Sizin yaşadıklarınızın kat kat fazlasını yaşıyor bütün kadınlar bende dahil olmak üzere ama aklımın ucundan bile geçmez küçücük çocuğa vurmak 18 aylık diyorsunuz o kadar küçük ki birde arkadaşlarınız nasıl sabrediyorsun diyormuş çok şaşırdım ciddin bu bahsettikleriniz kreş öğretmeni birde. Büyük oğlum 9 yaşında ona bile sesimi yükseltmekten imtina ediyorum gururunu kırmayayım bağırmayı normalleştirmesin diye.
 
yorumlarınıza katılıyorum.ama yaşattıklarını yaşamayanlar da var.o kadar adil değil bu dünya. pamuklar içinde beslenen maddi manevi güçlüklerle büyütülen evlatlar da gayet iyi vefasızlık yapıyor ana babaya.Allah merhamet versin kalplere.
 
evet büyümedik bir çoğumuz.. ama büyütebiliriz değil mi?
 

Aglayarak su konuyu acan bir kadina neden dogurdun diye sorgulayacak kadar şuurumuzu kaybetmisiz cidden ve bunu gayet normal karsilayan hemcinsler var bu konuda,bunu destekleyen...Benim aklim almiyor.
28 sayfada akli selim,gercekten konu sahibinin durumunu anlamis olup ne yapmasi gerektigini guzel bir ÜSLUP ile anlatan toplasan 10 yorum var.Bu mecrada üslup diye bir sey kalmamış.
 
gerçekten şurda bir derdimi paylaşmaya korkar oldum.
 
Herkes yoruluyor hanımefendi. Doğurmayın o zaman.
 
18 aylık bebeğe mi vurdun? Ciddi anlamda dinlenmeye ihtiyacın var. Bir de kıyafetini değiştirmeden doyurma işini yaparsan daha pratik olur. Bir şey döndüğünde sorun olmaz. Ama cidden izin mi alırsın ne yaparsın bilemem ama eğer yorgunluk 18 aylık bebeğe tokat atacak duruma getirdiyse bir durup düşünmen lazım.
 
herkes konu sahibine yüklenmiş ama zaten kendiside yaptığının yanlış olduğunun farkında bence bunun nedenlerini sorgulamak lazım öncelikli olarak..
boşanmanın eşiğinden dönen bir evlilik, anladığım kadarıyla yardımcı olmayan bir eş, yabancı bir ortamda yalnız olmak , hareketlenmeye başlamış bir çocuk, evin çocuğun yükü yetmezmiş gibi çalışmak zorunda olan bir anne, yani bunlar insanın sabrını zorlamaya yeten şeyler zaten...
çocuğa vurmak yanlış bunda hem fikirim ama insanız bazen istemeden yanlış hareket ve tutumlarda bulunabiliyoruz önemli olan yanlışın farkına varmak ve çözüm üretmek..
konu sahibi lafım size eşinize sorumluluk verin, ev işini azaltın olduğu kadar deyin geçin, yeme kısmında o kadar yıpratmayın kendinizi koyun önüne serin bir bez altına kendisi yesin yavaş yavaş alışır, çok titizlenmeye gerek yok çocuk bu dökecek kıracak üstü başı batacak yapacak birşey yok hepsi geçecek zamanla, ve kendiniz için bir psikoloğa gidin terapi alın yada ilaç alın (bende öfkemi kontrol edemediğim için doktora gittim düzenli olmasada ilaç kullanıyorum ve faydasını gördüm diyebilirim)
 
Evet bir tokatla kimse ölmez ama çocuk ruhu örselenir.
Biz iki kardeşiz,ne annemiz, ne babamız bize vurup,evlatlarını örseleyen ebeveynler değildi.
Annemden,kardeş kavgası nedeniyle arada popomuza yediğimiz ufak şaplakları ve arkamızdan atılan terlikleri saymıyorum,
onlarda biraz sitem vardı ve bariz şiddet değildi.

Annemden tüm çocukluğum boyunca,tek bir kere tokat yedim,
annemin anlattığına göre 3 yaşındaymışım ama çok net hatırlıyorum.
Annemin canı,babaannem ve babama çok sıkılmış,eskiden yünler çile şeklinde olurdu, sarılarak yumak haline getirilirdi,
ben de o çileyi karıştırmışım,düğüm olmuş.
Annem de tüm sıkıntısını benden çıkardı,
düğüm olmuş çileyi görünce bana bir tokat attı,yüzümde beş parmağının izi çıktı,
hiç unutmam o anki ezilmişlik duygumu,
çizgi filmlerdeki kahramanlar gibi boyut olarak da küçüldüğümü hissetmiştim.
Yüzüm iki gün acıdı,anneannem, annemi azarlaya azarlaya ekmek çiğneyip koydu yüzüme.
Bu olaydan sonra, ateşlenip 3-4 gün hasta yatmışım.

Babamdan da tek bir tokat yedim,
17 yaşındaydım, sağlık ve temizlik açısından doğru olmadığını anlatarak, 'tırnak uzatma' diye daha önce iki defa uyarmıştı beni,dinlemedim,
mısır yerken tırnaklarımı fark etti ve tokat attı,evet yanlıştı ama beni annemden yediğim tokat kadar çok örselemedi çünkü artık 3 yaşındaki kadar savunmasız değildim.

Kısacası şiddeti kimin,
hangi olay için,
hangi yaş grubundaki çocuğa uyguladığı,
çocuğun mizacı,
şiddetin sıklığı,
şiddete bağırma ve hakaretin eşlik etmesi,
şiddet sonrasında uygulayanın pişmanlığı ve tavrı gibi pek çok faktör şiddet gören çocuğu etkiler.
Sizi az etkilemiş olması, başkalarında da ciddi sorunlar oluşturmayacağı anlamına gelmez.

Çocuğa şiddeti 'aman canım bir tokatla kimse ölmez,hepimiz dayak yedik' vb söylemlerle normalleştirmek bizi yanlış noktalara götürür.
Şiddetin ölçüsü 'sana göre,bana göre' belirlenemez.
Bir tokat şiddet değilse, iki tokat mı şiddet kabul edilmeli?

Bence çocuğa,ebeveynliğe ve şiddete bakış açımızı hep birlikte, tekrar gözden geçirmeliyiz.
Şiddetten uzak,sevgi dolu günler dilerim...
 
Bizbgece 4 te uyandik hala ayakta oynuyor ve ciglik atıyor devamli şikayet geliyor. En son ne zaman kesintisiz 3 saat uyudum hatırlamıyorum. Bende yanagina hafif tokat attım demin komşu yine şikayete kapıya gelecek korkusu ile ve artık tahammül edemiyorum. Konu açmaya gelmiştim ama varmış zaten aynısı. Devamlı ciglik atıp koltuklara tırmanıyor. Sabaha kadar uyumuyor kesinlikle aylardir. Şimdi bir de kafasını vurma huyu başladı bize kızınca kafasını duvara ve yere vuruyor. Kendini ısıriyor bizi zaten bayadır isiriyor. İse girecektım rota virusunden hastaneye yatınca kaldı başkasını almışlar.
Artık dayanamıyorum bikaç saat uyusam doktora çocuk gelişim takibi için götürüp hiperaktif mi diye gözlemleteceğim ama ayakta duramıyorum
 
İnanın bende kesintisiz uyuduğumu bilmiyorum 10 aydır. Kimi zaman 5 saat uykuyla duruyorum en fazla o da bölük pölçük. Çocuğa vurursanız daha da hırçınlaşır. Bağırırsanız zaten öyle. Gergin davranırsanız zaten öyle olur. Lütfen eğer dayanamıyorsanız psikolojik destek alın. Çocuk bu vurarak terbiye edilmez. Tamam haklı olabilirsiniz haklısınız da yorgunluktan dolayı dayanamıyorsunuz bende sinirlenşyorum ama vurmak çare değil gerçekten yapmayın daha kötü olur çünkü.
 

Takıldığım tek nokta kreş öğretmeni olman ki daha 18 aylık kendi evladına su döktü diye vuran başka çocuklara vurmaz mı diye düşünüyorum.
İnsanlık hali hepimizin sabrı bazen taşabiliyor ama bak ben sana şunu söyleyeyim ben bekar bir anneyim , hayatın tüm yükü maddi manevi omuzlarımda , tek başınayım her anlamda... Haftanın 6 günü her sabah 6 da kalkıp güne başlıyorum 12 den önce yatıp uyuyamıyorum ama bırak vurmak sesimi dahi yükseltmem oğluma kolay kolay...
Seni yoran başka nedenler olmalı bence onları bulup düzeltmelisin ve başka şeylerin acısını evladından çıkarmamalısın.
Sen de çok üzülmüşsün belli ama bir daha yapma lütfen
 
İlk dün ve bugün ama anca o zaman duruyor vallahi tahammülüm kalmadı yemin ederim lanet ettim yaşadığıma. Ev müstakil olsa ne yaparsa yapsın ama devamli her sese kapısının kilidini açıp bak geliyoruz mesajı veren komşum var maalesef gelmisligi de var
 
valla seni çok iyi anlıyorum çalışan anne olmak gerçekten yorucu işimiz sadece bununla bitmiyor tabiki vurmak iyideğil ama benimde çok zaman bunaldığım noktalar oldu suan oğlum 5 yaşında 2 yasından beri çalışıyorum evde baba yardımcı olmayınca günün yorgunluğu stresi böyle patlamalara sebeb oluyor ve ailevi sorunlarda işin üstüne binince gerçekten sabır kalmıyor bende oyle bi dönem geçirdim boşanma eiğinden döndüm gerçekten zor
 
Ne güzel ahkam kesiyor herkes Emin’im çocuğu çocuk bakmadı. Sabır sabır insan bunalıyor isteyerek yaptığını düşünmüyorum. Biraz empati. Şimdi malkeroyu kötülediniz de ne oldu? Tamam siz Harika ebeveynlersiniz. Biz de inandık .
 
Kendi çocuğunuzun sınıfta olduğunu hatta 3 saat ayağınızda salladığınızı diğer öğrenci velileri biliyor mu ? Bana hak yiyor gibi geldiniz. Aynı yaş grubu bile değilken sizin çocuk ne yapıyor o sınıfta çok merak ettim.. Belki de yanlış eğittiğiniz için problem yaşıyor. Daha fazla sorun çıkarıyor. Hatayı kendinizde arıyor musunuz ?

Yazdıklarınızı çoğu kadın yaşıyor. Bu kadar tahammülsüzseniz çocuk yapmayın. O çocuğun suçu ne ki 1.5 yaşında şiddet görüyor? Annesi, babası yüzünden akşama kadar saçma sapan bir ortamda duruyor. Uyutma şekliniz bile cahilce. Nasıl eğitimcisiniz anlayamadım. Bence bu mesleği yapmayın. Kendiniz çocuk eğitimi, gelişimi ile ilgili eğitim alın.
 
Bu çocuk kendi kendine bu hale gelmiş olamaz çoçuğunuzdan önce,onunla olan iletişiminizi ve çocuğunuza yaklaşımınızı,tavrınızı tekrar gözden geçirmenizi tavsiye ederim.
Hiperaktivite tanısı alan pek çok çocuğun alt yapısında aile içi hatalı etkileşimler bulunduğu düşünülüyor son yıllarda.
Nilüfer Devecigil'in bu konuda yazılmış yazıları ve instagram paylaşımları var.
Dr.Bahar Eriş'in 'Anne Beynim Aç' adlı kitabını da tavsiye ederim size.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…