Kardeşinizin yaşadığı baya acı bir şey.
Sizleri içten içe affetmiyor olabilir, anlarım.
Lakin çocuğunuza varana kadar beddua etmesi manasız ve ayıp olmuş.
Ee sen de yeter bir silkelen de kendine gel derdim sanırım ben.Hayır madem çok da pısırık değilsin, dikilseydi herkesin karşısına, alıp kızı eve getireceğine nikah dairesine götürseydi.
Ya da sizi silseydi. Şimdi böyle hem kendine hem size eziyet edeceğine kendi kararını uygulasaydı.
Bunu yapacak maddi-manevi gücü var mıydı bilemiyorum ama sonradan birlikte olabilirlerdi ama olmadı diyorsunuz. İhtimaller doğmuş yani.
Nasip olmamış işte.
Başka konu olsa, eğer siz o istenmeyen kız olsaydınız size nasıl öneriler gelirdi biliyor musunuz?
-Sevgilin ailesini dinlemeyip seninle evlenmeli.
-Sevgilin ailesine aşırı düşkün, bırak, ayrıl.
-Ailesinin karşısında dimdik duramayan adamla evlenme.
Vs...
Benzer şeyler söylenirdi.
Şimdi görümce pozisyonunda olunca linçlenirsiniz böyle.
Ben kardeşinize üzüldüm, bu durumu kısmen tecrübe ettiğim için nasıl bir kalp sızısı olduğunu biliyorum.
Fakat size yani ablasına bu derece düşman olmasına da normal bakamadım.
Konuşun bir gün. Alın karşınıza sorun söyleyin dökün içinizi. İletişim iyidir, zaman da geçmiş. Belki yaralar kabuk bağlar
