- 1 Temmuz 2012
- 3.172
- 338
- 148
ayy hayır tabiki, çok keyif alıyorum hem de
bak mesela ben sinemaya yalnız gitmeyi çok severdim. yanımda kimseyi istemezdim çünkü o zaman konsantre olamıyorum filme. sonra hayatıma biri girdi, bir yıl birlikte 2 yıl da onsuzluktan geberdiğim bu salatalık benim 3 yılıma mal oldu neysee, sonra bir gün onunla birlikte gittik bir filme, hatta woody allenin bir filmiydi, yani onun anlamaya kapasitesi yetecek türden değil!, allahım dedim insanın sevdiğiyle birlikte film izlemesi ne kadar güzel bir duyguymuş.. sonra ayrıldıktan sonra 8 ay sinemaya gidemedim. sinemanın yanından geçerken bile burnumun direği sızladı. ama 8 ay sonra bir gün cesaret ettim ve gittim, bilhassa bir korku filmi seçtim hatıralar zihnime doluşmasın diye. hayatımda en mutsuz izlediğim filmdi. ara verilip ışıklar yandığında ağlamak istedim. yalnızlığıma anılarımıza verilmiş sözlere herşeye.. ama ikinci üçüncü dördüncü film derken yavaş yavaş eski halime döndüm. yeniden keyif alır oldum. uzun bir süreçti ama kendimle de mutlu olmayı öğrendim.. şimdi bu kadar gereksiz şeyi neden yazdım bilmiyorum