Günlerdir düşünüyorum

ozdnz .!.:

kızlar ya benim şu günlerde canım çok sıkkın
15 gündür kafama takılan beni uykusuz bırakan bir durum hal sözkonusu.

Ben iki yıllık evliyim 27 yaşındayım
ve ben artık anne olmak istiyorum.

yani hem fiyolojik olarak hep psikolojik olarak çocuğum olsun istiyorum
ama gel gelelim sıkıntılarımız var ben ne yapmalıyım

sıkıntılarımız şu kirada oturuyoruz ev almak için para biriktirmek değil hala borcumuz var
çalışıyorum bende yani her ay ödeyeceklerimizi ödedikten sonra öyle çok büyük bir para elimisde kalmıyor yani ayı döndürüyoruz. Ben hep çocuğum olduğunda onu hiçbirşeyden mahrum bırakmak istemiyorum hep eni iyisini yedireyim en iyisini yaşatayım muzunu elmasını peynirini pekmesini etini balığını eksik etmeyeyim istiyorum

borcumuzu 2 sene içinde bitirebiliriz diye düşünüyorum ama geçtiğimiz zamanlarda da hep böyle düşünüyodum borç bitmiyor yaaa

ama bir yandan da çocuk olunca çalışmaya en az 2 sene ara vermek istiyorum sonra kreşe gönderirim diye aklımdan geçiyor

bilmiyorum yaaa mantığım 1 sene 2 sene daha bekle diyor
yüreğim yarına çıkacağım garanti mi belki bir şey olur anne olamazsam diye olsun diyor

şimdi sizden yardım istiyorum
annelerden anne adaylarından ve anne olmak için savaşan kahramanlardan

mantığım mı dinleyip korunmaya devam mı edeyim
yüreğim mi dinleyim bir evlet sahibi mi olayım
bakmak çok mu zor bir çocuğa maddi açıdan ?

Genişletmek için tıkla...

ipektuncer .!.:

Şu an yaşadığın kararsızlık, benim 2.bebeğime hamile kalmadan evvel yaşadıklarıma öyle benziyor ki..
Tasa ettiğimiz konu aynı, ama tasa nedenlerimiz farklı..
Bizim ev kendimizin, bir borcumuz da yok..
Ancak çalışmayı, işimi, mesleğimi seviyorum.
2. bebek için işi bırakma fikri bana kötü geliyordu ve yakınlarımızdan uzağa taşındığımız için 2. bebeğe bakıcı tutmak (yani bir yabancıya emanet etmek) gerekiyordu.
Çok ince ve uzun düşündük biz de, geceleri uykusuz da kaldık, anlıyorum seni..
Kritik bir karar..

"bu kadar plan yapma, yap çocuk gitsin" diyenlere hiç katılmıyorum.
Haklısın tasalanmakta..
Ya birkaç sene çocuğum olmazsa diye düşünmeyeceksin.
Hemen hamile kalma riskin var, ona göre hesapla.
Bebeğine bakacak anne-k.valide var mı?
2 yaşında kreşe bırakmak zor, 4 yaşına kadar kreş düşünme derim. Var mı 4 yaşına kadar bakacak bir tanıdık? Veya senin 4 sene evde oturma ihtimalin?
2 sene sonra borç bitecekse (ne borcu bunlar), ben olsam beklerdim borcun bitmesini.

Genişletmek için tıkla...

ben_kiymetlim .!.:

o geldikten sonra herşey yoluna girer emin ol.bakamamak diye birşey yok bence .biz boş yere kendimizi strese sokuyoruz.o kendine baktıracaktır.

Genişletmek için tıkla...

leblebisekeri .!.:

canım yazdıklarını okurken güldüm resmen. (yani içimden geldiği gibi yanıtlıycam kusura bakma) 5 yıllık evliyim 3 yıldır bebek için savaşıyorum. henüz 26 yaşındayım. kahraman değilim. evlat hasreti çeken, özlem duyan, yerine birşey koyamayan, içi alev alev yanan, gecelerce ağlayan, yalvaran ama çaresizce evladının geleceği günü bekleyen biriyim. o kadar boş ki şu yazdığın sebepler. kızıyorum. kahroluyorum. isyan etmiyorum, asi değilim ama keşke benim de evim olmasaydı, borcum olsaydı ama gözlerine bakınca dertlerimi unutturan bir evladım olsaydı. tabii ki psikolojini anlayamam. ne durumda olduğunu neyi beklediğini bilemem ama evlat hasreti ne ödediğin borca, ne ağız kokusunu çektiğin ev sahibine benzer. şimdi sen istemiyosun, bakalım sen isteyince bebeğin sana gelecek mi. rabbim kimseye evlat hasreti yaşatmasın. ama benden tavsiye erteleme, erteleme....... birdaha düşün........
istersen sen bana gün içindeki sıkıntılarından bahset ben de sana. bakalım hangimiz daha çok acı çekiyoruz..?

Genişletmek için tıkla...

ozdnz .!.:

kızlar ya benim şu günlerde canım çok sıkkın
15 gündür kafama takılan beni uykusuz bırakan bir durum hal sözkonusu.

Ben iki yıllık evliyim 27 yaşındayım
ve ben artık anne olmak istiyorum.

Yani hem fiyolojik olarak hep psikolojik olarak çocuğum olsun istiyorum
ama gel gelelim sıkıntılarımız var ben ne yapmalıyım

sıkıntılarımız şu kirada oturuyoruz ev almak için para biriktirmek değil hala borcumuz var
çalışıyorum bende yani her ay ödeyeceklerimizi ödedikten sonra öyle çok büyük bir para elimisde kalmıyor yani ayı döndürüyoruz. Ben hep çocuğum olduğunda onu hiçbirşeyden mahrum bırakmak istemiyorum hep eni iyisini yedireyim en iyisini yaşatayım muzunu elmasını peynirini pekmesini etini balığını eksik etmeyeyim istiyorum

borcumuzu 2 sene içinde bitirebiliriz diye düşünüyorum ama geçtiğimiz zamanlarda da hep böyle düşünüyodum borç bitmiyor yaaa

ama bir yandan da çocuk olunca çalışmaya en az 2 sene ara vermek istiyorum sonra kreşe gönderirim diye aklımdan geçiyor

bilmiyorum yaaa mantığım 1 sene 2 sene daha bekle diyor
yüreğim yarına çıkacağım garanti mi belki bir şey olur anne olamazsam diye olsun diyor

şimdi sizden yardım istiyorum
annelerden anne adaylarından ve anne olmak için savaşan kahramanlardan

mantığım mı dinleyip korunmaya devam mı edeyim
yüreğim mi dinleyim bir evlet sahibi mi olayım
bakmak çok mu zor bir çocuğa maddi açıdan ?

Genişletmek için tıkla...

niisan .!.:

ozdnz cim seni gerçekten çok iyi anlayabiliyorum aynı dertten muzdaribiz çünkü.aynı sıkıntıları bende yaşıyorum içimde bir çocuk isteği varken olduktan sonra bakamamaktan çok korkuyorum.layıkıyla bir anne olamayacakmışım gibime geliyor.allah yardımcımız olsun valla ben işin içinden çıkamadım bir türlü

Genişletmek için tıkla...

ozdnz .!.:

teşekkekkür ederim canım
eğerki hangimizin acısı büyük diye bir kıyaslama yaparsan yanlış yolda gidersin
ben korunmayı bıraktığım anda çocuk sahibi olacağım garantisiyle yaşamıyorum.
Diyorumki maddi açıdan çocuğa bakabilir miyim buna hazırmıyız
gelecek verebilecek miyiz?
öte yandan diyorum ki ya olmaz ise
ya bu düşündaklerim boş ise
çocuk olsun gerisi geliyor ise ben boşuna erteliyor isem bunların tahlilini yapıyorum.

Sabahlarını penrini sütünü balını pekmezini meyvesini
balığını beynini eğitimini herşeyini düşünüyorum

karşılayamamaktan korkuyorum
ama içimde anne olmak isteği ağır basıyor
birde olmazsa korkusu var
küçük değilim

ben bu duyguları yaşıyorum ve anne olmak için gözyaşı döküp ikilemde kalıyorum

yoksa maddiyet yeterli değil diye ertelemeyi...
Yada keyfi yapmıyorum bunu...

Sen belki çocuğun hastalandığında tutup gecenin bir vakti istediğin hastaneye götürüp
500-600 milyon verebileceksin

ya ben veremezsem
ay sonu cebimde para kalmıyor
ya benim hastaneye param çıkışmazsa

nolucak diye düşünüyorum

keşke gülmek yerine empati kursan
çünkü ben seni anlamaya çalışıyorum anlıyonrum
çünkü olmzsa savaşmanın ne kadar çileli ve acı verici olduğunu biliyorum

teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...

leblebisekeri .!.:

canım yazdıklarını okurken güldüm resmen. (yani içimden geldiği gibi yanıtlıycam kusura bakma) 5 yıllık evliyim 3 yıldır bebek için savaşıyorum. henüz 26 yaşındayım. kahraman değilim. evlat hasreti çeken, özlem duyan, yerine birşey koyamayan, içi alev alev yanan, gecelerce ağlayan, yalvaran ama çaresizce evladının geleceği günü bekleyen biriyim. o kadar boş ki şu yazdığın sebepler. kızıyorum. kahroluyorum. isyan etmiyorum, asi değilim ama keşke benim de evim olmasaydı, borcum olsaydı ama gözlerine bakınca dertlerimi unutturan bir evladım olsaydı. tabii ki psikolojini anlayamam. ne durumda olduğunu neyi beklediğini bilemem ama evlat hasreti ne ödediğin borca, ne ağız kokusunu çektiğin ev sahibine benzer. şimdi sen istemiyosun, bakalım sen isteyince bebeğin sana gelecek mi. rabbim kimseye evlat hasreti yaşatmasın. ama benden tavsiye erteleme, erteleme....... birdaha düşün........
istersen sen bana gün içindeki sıkıntılarından bahset ben de sana. bakalım hangimiz daha çok acı çekiyoruz..?

Genişletmek için tıkla...

ipektuncer .!.:

Elma ile armutu kıyaslamışsınız resmen..
Kimin daha çok acı çektiği neyi değiştirir ki, yarışma mı bu?
Borcum var, en az 2 sene sürecek diyor.
Bebeğini emanet edip çalışacağı bir annesi-.validesi yok.
Mecburen işi bırakıp evde oturacak.
Kim ödeyecek o borçları?
Bebeğin aylık masrafı 50 TL demiş biri.
Benim kızım da alerji vardı, özel mama yiyordu. Haftada 100 TL tutuyordu.
Bir prof.'a muayeneye götürmek zorunda kalıyorduk 2 ayda 1. 500 TL.
Kıyafet ve diğer tüm ihtiyaçlarını kendimiz karşıaldık, yoktu aileden sponsorlar.
Yani kızımın masrafı aylık 500 TL'yi geçiyordu bile.
Arkadaş diyor ki, etini, balığını eksik etmek istemiyorum. Yani lüks harcamalardan değil, temel gereksinimleri karşılayamamaktan korkuyor. Bir anne olarak yerden göğe kadar da haklı.
Ayrıca herkes tedavi görerek hamile kalacak diye birşey de yok, bugün denese 9 ay sonra bebeği olacak belki. Bu riskleri hesaplamak zorunda.
Sizi incitmek asla istemem, Rabbim tez zamanda evlat sahibi etsin sizi hayırlısıyla inşallah.
Ama bebek için tedavi gören arkadaşların, konunun özünü irdelemeden "yap, yap" demelerini de çok akılcı bulmuyorum.

Genişletmek için tıkla...

ozdnz .!.:

teşekkekkür ederim canım
eğerki hangimizin acısı büyük diye bir kıyaslama yaparsan yanlış yolda gidersin
ben korunmayı bıraktığım anda çocuk sahibi olacağım garantisiyle yaşamıyorum.
diyorumki maddi açıdan çocuğa bakabilir miyim buna hazırmıyız
gelecek verebilecek miyiz?
öte yandan diyorum ki ya olmaz ise
ya bu düşündaklerim boş ise
çocuk olsun gerisi geliyor ise ben boşuna erteliyor isem bunların tahlilini yapıyorum.

Sabahlarını penrini sütünü balını pekmezini meyvesini
balığını beynini eğitimini herşeyini düşünüyorum

karşılayamamaktan korkuyorum
ama içimde anne olmak isteği ağır basıyor
birde olmazsa korkusu var
küçük değilim

ben bu duyguları yaşıyorum ve anne olmak için gözyaşı döküp ikilemde kalıyorum

yoksa maddiyet yeterli değil diye ertelemeyi...
yada keyfi yapmıyorum bunu...

sen belki çocuğun hastalandığında tutup gecenin bir vakti istediğin hastaneye götürüp
500-600 milyon verebileceksin

ya ben veremezsem
ay sonu cebimde para kalmıyor
ya benim hastaneye param çıkışmazsa

nolucak diye düşünüyorum

keşke gülmek yerine empati kursan
çünkü ben seni anlamaya çalışıyorum anlıyonrum
çünkü olmzsa savaşmanın ne kadar çileli ve acı verici olduğunu biliyorum

teşekkür ederim

Genişletmek için tıkla...