Yok canım ne özeli.İnternet cafemiz var.Bi süredir elemanda bulamıyoruz.Ki eleman bulduk ama eşim yine aynı saatlerde evde olacak.Sabah kahvaltı edip gider eleman gelince günde 1 kaç kez gelir eve karşımda dükkan ama akşam olup ışıklar yanınca en çok insan birine ihtiyaç duyuyor.7 24 çalışıyor.Tatili yok.Alışeriş yapacağımız zaman gideriz merkeze 15 günde bir.Orda da alışveriş yap,eşim banka işlerini hallder.Arabamızla gidip geliyoruz.Yani hiç anlamıyoum bir şey.Evim merkezde olsa istediğim her an kızımla çıkarım.Sıkıldık mı gelirim eve.Ama burada köyde yapıcak hiç bişey yok.En fazla yarım saat duruyoum dışarıda o bile çok.Dursam ne yapıcam ki.Mağaza yok bişey yok.Gezecek yer yok.Tükendiğimi hissediyorum ya....
selam kiririkli canım seni burda emin ol en iyi anlayanlardan bi-ri de benim..bizde memleketimize 7 saat uzaklıkta biyere tayinle geldik...bende köy gibi minicik biyerde oturuyorum..bu bulunduğum yerde hiç doğru dürüst gidip gelebileceğim dost arkadaş yok... genelde hep içiçe akrabalar var bu muhitte ve pek yabancıları aralarına almıyorlar...hani diyorsun ya temziliği yapsam kime yapacam, kimse gelmiyorki demişsin ya, inan benim de gelenim yok...yabancı olduğumuzdan dışlanıyoruz...göçmen bunlar ve hatta türkçeyi bile az konuşuyorlar...çocuğumu çıkarıp gezdirebileceğim yer yok...arka tarafımda ufacık bi bahçem var çocuğum artık bunaldı minicik bahçeden ağlaya ağlaya ölüyor dışarı çıkar diye...çıkarsam yakışmıyor çünkü burda da bayanlar çıkmıyor pek...park yok yakınımda...kapıın önünde azcık oynasın diye çıkarıyorum, ben merdivenlerime oturuyorum çocuk oynarken, ama gelip geçen erkekler dikkat çekiyor bakınıyorlar rahatsız oluyorum... bende merkeze zar zor gidiyorum eşimle beraber, oda koştur koştur alışveriş yapıp dönüyoruz, çünkü arabamız olmadığı için otobüs saatine göre hareket etmek zorundayız...
yani diyeceğim şu ki, canım inan sen kendini birtek ben varım böyle diye düşünme, senin durumunu yaşayan binlerce kadın var...
sen hayata küserek isyan ederek bunalımlara girerek mutlu olamazsın...
ben senden belki daha kötü durumdayım, ama hiç hayata küsmedim, hep şükrettim...ediyorum da...çocuğum var eşim var şükür sağlıklıyım...
evimi temizliyorum çünkü insan bişeylerle meşgul olmazsa depresyona gire, hayattan soyutlanır, çocuğumla oynuyorum,
güzel yemekler yapıyorum, kimse olmaasa da gelen giden ben hayattan tad alma yolunda ilerliyorum..
en sıkıntılı günler feraha ereceğin günlerin habercisidir unutma...
abdest al güzelce bi namaz kıl dua et...nasıl için huzurla dolacak...
müslüman bir insan hayata küsmez rabbine şükreder..rabbin senin en iyi dostundur unutma...kitaplar oku, kuran oku...hiç bişey bulamazsan elişi yap, çocuğuna bişeyler ör, bilmiyorsan örgü kitapları al onlardan öğren... yeni bişeyler üret....
bi insan niyet alırsa allah yardımcısıdır herzaman..
yalnız sen değilsin, binlerce kadın aynı durumda...sen şükret ve toparlan, temzilemem yapmam etmem deme asla...unutma canım bu sözü, BİR İNSAN BOŞ DURURSA, ŞEYTAN ONA ARKADAŞ OLURMUŞ....