Sizin yapacağınız en iyi şey işe girmek. Yoksa ortada kalıyorsunuz ve bu size ağır geliyor, öleyim diyorsunuz. Ama çocuğunuz sizin sandığınız gibi söylemez, beni ortada yapayalnız bıraktı gitti, ne bencil anneymiş der. Keşke herkes anne olmasa der. Çünkü siz yetişkin olarak kaldıramadığınız şeyleri bir bebeğe yüklüyorsunuz. Maddi bir ferahlık bulunca rahatlayacağınız bir durumken kendi çocuğunuza niye aynı talihi yaşatacaksınız? Kendinizi öldürmeyi, çocuğunuzu da öldürmekten beter etmeyi çıkarın aklınızdan.
Eşinizin yaptığı ayıp, vicdansızlık vs neyse, bunun yerine zıt bir bakış açısı koyup rahatlamayı deneyin. Şöyle ki kim olsa çocuklarını istemeyen birine kırılır diye düşünün. tabii hakaret, küfür, kandırma çok yanlış şeyler. Ama kocanız adam gibi adam olamamış, bu kırgınlığını zorbaca dile getiriyor diye düşünün. Sizin anneniz, üvey babanıza "bu kız evde kalacak, beğenmiyorsan s. git" deseydi, siz şu an daha farklı bir durumda olurdunuz. Eşiniz kesinlikle hatalı, sözlerim yanlış anlaşılmasın. Sadece demek istiyorum ki o da belki yamyamca bir şekilde çocuklarına böyle iyi baba olunur sanıyordur. Halbuki sizi ve yeni çocuğunu da el üstünde tutması lazım.
O size böyle kabalık yaparken sizin üslubunuz nasıl? Siz sinip hep alttan mı alıyorsunuz yoksa geçmiş travmalarınız sebebiyle siz de ona mı saldırıyorsunuz? Her iki durumda da adam daha da zorbalaşacaktır
Allah yardımcıniz olsun dualarımız hep sizinle
