MÜSRİF DEGİL BENCE TAKINTILISINSorun şu. İçinde az kaldı diye atasım gelmiyor. Yazdığım gibi çevresi kirlenmiş ve o an temizlemek için ya vaktim yok ya takatim. Kolayı var hepsini dök sonra çöpe at.
Bu arada insan yazdıkça farkediyor ben bildiğin tembel ve müsrifim. Tamamen rahatlıktan yapıyorum sanırım
Ben de çok belesciyimdir40 beden giyiyorum. Uyarsa valla ne güzel olur. Yılda birkaç kez yaparım bunu. Markada markadır hani. Nasıl acımadığıma ben bile hayret ediyorum.
Bahsedeceğim hareketler bütününü neredeyse bir yıldır yaşıyorum. Karşı koyamayacağım bir kuvvetle yapıyorum hemde. Koyamayacağım değilde koymadığım diyelim yada. Sorun şu ki, diyelim yemek yapıyorum. Domatesin yarısını kullandım. 'Of bu diğer yarısını nereye koyacağım ben şimdi' diye öfleye pöfleye düşünüyorum. Al bir saklama kabına koy değil mi. Yok. Saklama kabını bulsam koysam sulanıyor tekrar kullanılacak halden çıkıyor ben hatırlayana kadar. Kaldırıp çöpe atıyorumMatah birşey yapmadığımı biliyorum fakat hemen hemen her konuda bunu yapıyorum. Beni azıcık sıkıntıya sokacak elime dolanan birşey varsa kaldırıp çöpe atıyorum. Ve onu attıktan sonra omzumdan yük kalkmış gibi hissediyorum. Sabah tuvaleti yıkarken çamaşır suyunun etrafına çamaşır suyu aktığını gördüm. Damla damla aşağı doğru akmış. Hayır çöpe atmadım ama dibinde en az dört kez daha tuvaleti yıkayacak çamaşır suyunu tuvalete boca edip kutuyu attım Psikolojik bir sorun mu yoksa gerçekten müsrifin önde gidip bayrak sallayanı mıyım acaba. Bu bana dert oldu çünkü yapmaya devam ettikçe başka konulara da sıçramaya başladı. Afrika Suriye vs demeyin valla biliyorum yaşananları, yıllarca yardım kuruluşlarında gönüllü olarak çalıştım. Fakat geçen hafta giymediğim marka marka kıyafetlerimi kaldırıp atınca iyi olmadığımı anladım Hayal edince psikopat bir tip canlanıyor biliyorum. Ben bunu eskiden yardıma muhtaçlara vermek olarak yapardım ama üşeniyorum. Aranızda psikolog falan varsa birşeyler dese ne mutlu olurum.
aaa aynı ben
Sen bunu 1 yıldır yaşıyormuşsun ben kendimi bildim bileli böyleyim.
Ama ben bunu hastalık olarak görmüyorum
Yada kendimden rahatsız değilim diyeyim..
Fazla olan hiç bir şeye tahammülüm yok sadece..
Tıklım tıkış bir gardıroba, karışık bir buzdolabına
gerekli gereksiz herseyin tıkıştırıldığı mutfak dolaplarına,
Mutfak tezgahı üzerinde ki kalabalığa,
yine kalabalık ayakkabılıklara hiç tahammülüm yok.
Hemen enerjim düşer, o karışıklık boğar beni..
Sade ve ferah olacak her şey.
Yarım kalan domatesi dolaba koyduktan sonra kullanmayacağımı bilirim mesela.
Yine çürüyecek, çöpe gidecek
Evet müsrif de olabiliyoruz çoğu zaman
güzel bir şey değil ama
Yapımız bu, can çıkıyor huy çıkmıyor
Aa evet ben aynı zamanda böyleyimdeKirli sepeti de hep boş mu olmalı
Yani işte üstümden hem renkli hem beyaz çıktı hemen evde dolanıp onlardan bir makina yaratıp tüm hepsini yıkamaya ve o gün kurutup yerine kaldırmaya da çalışıyor musunuz
Kv nin evine gidip buzdolabı ve erzak dolabını açınca markete gidesiniz yahut para bırakma hissi gelir zira bomboştur
Hatun dolapta birşeyler olunca rahatsız oluyor boş olacak herşey tek sıra dizilecek
Aa evet ben aynı zamanda böyleyimdeYani kirli yaratmaya çalışmam ama hergün kıyafet değiştirdiğim için çabuk dolar zaten. Fakat huzursuz olurum. O sepet boşaldığında mutlu oluveriyorum.
Manyağım ya
Valla kızarsınız diye taksit taksit yazıyorumSabah mutfağın tekstil malzemelerinin olduğu kısmı açtım açtım açılmıyor. Birşey sıkışmış. Hiiiç kullanmadığım bir mutfak önlüğü engelliyor çekmeceyi. Attım
Valla kızarsınız diye taksit taksit yazıyorumSabah mutfağın tekstil malzemelerinin olduğu kısmı açtım açtım açılmıyor. Birşey sıkışmış. Hiiiç kullanmadığım bir mutfak önlüğü engelliyor çekmeceyi. Attım
Ay bak hatıraya da hiç acımam. Ben o kişiyi hatırlamak istiyorsam zaten ararım sorarım görüşürüm. Yok görüşmeyeceksem ve hatırası kullanılmayacak birşeyse gözünün yaşına bakmam. Ya ben kilim atmış adamım ya. Valla yazdıkça geliyor aklımaBen de tam tersi kolay kolay atamam bir şeyi ama bu böyle ciddi boyutlarda değil. Hatırası olan şeylere karşı ilgim var. İlkokul 5. sınıftan falan kalma boyadığım bir resim var hala duruyor. Çünkü hatırası vardı. Rabia isimli hocadan aldığımız boya kitabından çıktı alıp boyamıştık kız arkadaşlarımla. Hikayesini bile unutmadım hala aklımdadır.
Bu hatırası yüzünden yaklaşık 12 yıldır duruyor o kağıt ve yıpranmış durumda ama asla alıp atasım yok mesela. Buzdolabında magnetle sabitledim duruyor23 yaşında kızım ama gel de onu at hadi, içim el vermiyor.
Hayır hiçbir zaman tutumlu değildim. Öğrenciyken savurgan değildim çünkü elimde olan zaten azdı. Bir de lükse fırsatın olmuyor. Aynı evde yedi kişi kalıyorduk. Ne domates fazlalığı. Herşeyin domatesi kıt oluyordu. Maddi sıkıntı da çekmedim çok şükür.Önceden çok mu tutumluydunuz veya maddi sıkıntılar mı çektiniz? Belki şu an böyle olma sebebiniz bunlardır.
Kirli sepeti de hep boş mu olmalı
Yani işte üstümden hem renkli hem beyaz çıktı hemen evde dolanıp onlardan bir makina yaratıp tüm hepsini yıkamaya ve o gün kurutup yerine kaldırmaya da çalışıyor musunuz
Kv nin evine gidip buzdolabı ve erzak dolabını açınca markete gidesiniz yahut para bırakma hissi gelir zira bomboştur
Hatun dolapta birşeyler olunca rahatsız oluyor boş olacak herşey tek sıra dizilecek
Kirli sepeti de hep boş mu olmalı
Yani işte üstümden hem renkli hem beyaz çıktı hemen evde dolanıp onlardan bir makina yaratıp tüm hepsini yıkamaya ve o gün kurutup yerine kaldırmaya da çalışıyor musunuz
Kv nin evine gidip buzdolabı ve erzak dolabını açınca markete gidesiniz yahut para bırakma hissi gelir zira bomboştur
Hatun dolapta birşeyler olunca rahatsız oluyor boş olacak herşey tek sıra dizilecek
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?