- 13 Haziran 2017
- 123
- -9
- 48
- Konu Sahibi What goes around
-
- #21
Beni anlamış olmanıza çok mutlu oldum, ki kendimi çok ifade edemediğimin farkındayım.. Üzgünken bu böyle oluyor, net olamıyorum.. Çünkü kafam da karışık.Ben sizi anladım aslında . Fazla fedakarlığa hep karşıyım bi noktadan sonra amiyane tabirle enayilik oluyor . Gerçi sizin aileniz sizi enayi yerine koymamış Allah var siz bunları kendi içinizde yaşıyorsunuz ama bunu sebebi su aslında siz kendinizi geri plana atmışsınız ve su an sizi bu uzuyor .kendinizi sevmeyi öğrenin ve bunun icin cidden çabalayın. Ben bu aralar bunun icin zorluyorum kendimi sevdiğim.seyleri yapmaya kendime zaman ayırmaya çalışıyorum. Sizde artık böyle yapın bence birde başkalarından beklentiye girmeyin yani ben yaptım hadi onlarda demeyin bu sizi yıpratır zamanla . Kendinize su an müsait iseniz güzel bir kahve yapın yanına da bir minik çikolata camın kenarına geçip şöyle bir oturup icin :))
Ben de bana ağır gelen bu pişmanlık duygusuyla başetmeye çalışıyorum, anlık değişiyor düşüncelerim. Bunun için neler yapabilirim diye uğraşıyorum.Bende senin gibi, onlar mutlu olsun diye didindim. Hala didiniyorum yine de didinirim.
Allah onları başımdan eksik etmesin.
Madem pişman olacaktın keşke hiiiiiiç yapmasaydın.
Öyle düsünmeyin bence demekki onların nasibiymis. Kızınıza ilerde daha iyileri gelecektir çünkü siz evlat olarak destek çıktınız ailenize .bazı iyilikler belki kızınızı birçok şeyden koruyacak bilemezsiniz .Beni anlamış olmanıza çok mutlu oldum, ki kendimi çok ifade edemediğimin farkındayım.. Üzgünken bu böyle oluyor, net olamıyorum.. Çünkü kafam da karışık.
Bi yanım boş ver geçti gitti diyor, ama öbür yanım sorguluyor. Keşke diyorum kendime yatırım yapsaydım, çocuğumun hakkını vermiş gibi hissediyorum belki abartı ama!
Çünkü çevremdeki çoğu kişi bunu böyle yaptı kendi geleceğine yatırım yaptı.
Hep Böyle oluyor. Aileme kızıyorum sonra acıma duygusu geliyor, kendime kızıyorum. Sanki açıktalar mıydı hayır daha kaliteli ev alındı sadece!
Hiçbir beklenti ve talep içinde olmadan yaptım her şeyi ve hep mutlu oldum destek olduğum için.Ilerde cocugunuzun size maddi yardim ettigi icin cok pismanim dedigini duysaydiniz cok üzülürdünuz degil mi? Cocugumun rizkini aileme verdim nedir Allahaskina? Onlar aileniz tabiki destek olmaliydiniz. Bir kizim var ve ilerde zerre destekte bulunsa pisman olsa deli gibi üzülürdüm.
Ana baba bag verirmis evlat bir salkim uzum vermezmis misali...
Beni benden güzel ifade etmişsiniz çok teşekkürlerBen sizi anliyorum, ailem benden hicbir sey istemez ama arkadaslarima borc verip geri alamadigim cok oldu. Normalde de sizin dediginiz gibi digergam bir insanim (bu arada ne guzel kelimeymis bu ya, cok uzun suredir ilk defa sizden duydum, cok guzel ifade ediyor).
Aileniz sozkonusu, eminim cok suclu hissediyorsunuz. Ama bisey diyeyim mi ofkeniz de normal bu arada. Alma verme dengesi bozulmus. Ofkenizden dolayi suclu hissetmeyin.
Tanidigim bir kiz vardi, 23 yasinda. ODTU'de ailesinden uzak okuyor, essek gibi calisarak ozel ders vererek, garsonluk yaparak hem hayatini kazaniyor, hem de babasindan kalan borclari oduyordu. Kardesinin simarik nisanlisi bastirdi, her seyiyle nisan soz dugun yapti kardesine. Bu kiz parasizliktan simitle ogun gecistiren, gece gunduz calisan bir ogrenciydi ustelik… Annesi de "sen para verme" diyordu ama sonra kendisi karsiliyordu serseri ise yaramaz erkek kardesinin simarik g..u b.klu nisanlisinin isteklerini, sonra da kizcagizi arayip kirayi odemedim elektrigi odeyemedim para gonder oluyordu. Aile bu atsan atilmaz satsan satilmaz. Kizin dugunune erkek kardesi kustu gelmedi. Sonra kiz anladi ki kardesi kotu niyetli bir insan ve yardimi iletisimi kesti. Biz cok sasiriyorduk nasil verebiliyor, nasil yapabiliyor ama aile psikolojisi farkli iste.
Sizin aile farkli tabi, kotu bir niyet yok anladigim kadariyla, somuru yok, yuzsuzce isteme yok. Ama yine de ofkelenmeniz normal cunku biraz asiri bir fedakarlik, ve gerekli de olmayan bir fedakarlik.
Artik bir sey vermeyin ama, cok cok hayat memat meselesi olmadikca. Bu da sizin yeni yil karariniz olsun... Yani gecmisi salin, gecti gitti, gelecek onemli.
Hayir derken de cevabiniz hazir: cocuk! Cocugun okulu icin para biriktiriyorum, cocugun bakicisi vs vs. Bence daha rahat olur bu sekilde. Sizi suclu hissettirlerse de buraya yazin, biz size gereken kararliligi ve kudreti veririz.
Beni benden güzel ifade etmişsiniz çok teşekkürlertam da anladığınız gibi her şey umarım bu duyguyla baş etmeyi ve geçmişi salmayı becerebilirim
Çok haklı ve yerinde bir yorum olmuş. Öncelikle teşekkür ederim.Para=değer olarak mı kodladınız kafanızda? Aileniz emeklerinizin kıymetini biliyor anladığım kadarıyla, vefasız değiller, sizi kırmıyorlar. Ama siz gereğinden fazla yardım ettim, keşke birikim yapsaydım diyerek şuan kendi kendinizi yiyorsunuz, doğru mu anlamışım? Aileniz kıymet bilmez insanlar olsa, değmeyecek insanlar için kendimi heba etmişim deseniz anlarım da... Siz aileniz için iyilik yapmışsınız. İnsan sevdiklerini mutlu ederek de mutlu olabilir. Hatta bazıları karşısındakini düşündüğü için değil, sırf kendini mutlu etmek için bile yapıyor bunu. Anlatabildim mi bilmiyorum. Para=değer değildir. Kendinize değer vermenin yolu da para değil. Ve şükür hala hayattasınız, bundan sonra kendiniz için harcayın paranızı, çok mu geç?
Benim ailem hayatta değil, bir de hep kıt kanaat geçinen insanlardı, kendileri için doğru düzgün hiçbir şey almazlardı. Benimse şuan durumum gayet iyi şükür. Keşke kıt kanaat geçinseydim de, onlar hayatta olsaydı. Ya da hayatta olsalardı da varımı yoğumu yollarına dökme şansım olsaydı. Bunu niye anlatıyorum; aileniz hayattayken, aranızda büyük problemler yokken, parayı problem haline getirmeyin. Paranın aranızda problem olacağı insan çeşidi de var biliyorum ama anlattığınızdan ailenizin öyle olmadığı anlaşılıyor. O zaman şu kendime değer vermedim düşüncesini çöpe atın, imkanlarımı ailemle paylaşacak kadar gönlü zengin bir insanım diye biraz gurur duyun kendinizle.
Teşekkür ederim. Aslında böyle kıyaslamalı örnekleri hiç sevmem; ailem hayatta değil, sizin ki hayatta, kıymetini bilin gibi... Hayatlar kıyaslanamaz çünkü, hepsi kendi içinde özeldir. Ama yaşadığınız pişmanlığa, bambaşka bir açıdan bakabilirsiniz diye düşünmüştüm ben de ifade ettiğiniz gibi, o yüzden anlatmak istedim. Umarım en azından biraz kendinizi rahatlatmanızda işe yarar. Allah uzun ömürler versin ama hani ailenizden birine bir şey olsa, o zaman şuan hissettiğiniz pişmanlıktan bile pişman olabilirsiniz. Bazı aileler var, evlatlarını resmen sömürüyorlar, insan kullanıldığını hissediyor. Böyle örnekler var çevremde. Ama sizde böyle bir durum yokmuş. O zaman ailemdir, canımdır, helal olsun, yine kazanırım deyip önünüze bakın bence.Çok haklı ve yerinde bir yorum olmuş. Öncelikle teşekkür ederim.
Bana birçok açıdan ışık tutacak, emin olun. Buraya bu konuyu açma sebebim de bu, farklı görüşleri almak..Çünkü çevremdeki kimseye bunları anlatamam, hele aileme hiç dile getiremem.. Şu an çok sığ düşünüyor olabilirim, ama inanın hiç kötü niyetli ve başa kalan bi insan olmadım. Sizin de başınız sağolsun bu arada
Bu Türk annelerinin ellerine azıcık para geçse neden ilk iş ilk yapılacak top on listesinde çeyiz yapma fikri beliriyorAslında bencil değiller, en azından annem derdi ki önce kendine al, kendine yap..
Akılsız ben annemi dinlemedim. O da çeyizi için ve çocuğum için baya bir şey almıştır ve alıyor da hâlâ.
Ama burada da sınırlı anlatabiliyorum.. Bazı şeylere üzülüyorum
Çok güzel ifade ettiniz. Her ailenin dinamiği farklı ama olaylar benzer olabiliyor. Bazen dışarıdan bakan, daha objektif fikir veren insanlara ihtiyaç duyuyor insan.. Bu duygudan kurtulan kadar yorumunuzu açıp defalarca okuyacağım.. Son zamanlarda duyduğum pişmanlık vicdan azabı veriyor ve heptan üzülüyorum.Teşekkür ederim. Aslında böyle kıyaslamalı örnekleri hiç sevmem; ailem hayatta değil, sizin ki hayatta, kıymetini bilin gibi... Hayatlar kıyaslanamaz çünkü, hepsi kendi içinde özeldir. Ama yaşadığınız pişmanlığa, bambaşka bir açıdan bakabilirsiniz diye düşünmüştüm ben de ifade ettiğiniz gibi, o yüzden anlatmak istedim. Umarım en azından biraz kendinizi rahatlatmanızda işe yarar. Allah uzun ömürler versin ama hani ailenizden birine bir şey olsa, o zaman şuan hissettiğiniz pişmanlıktan bile pişman olabilirsiniz. Bazı aileler var, evlatlarını resmen sömürüyorlar, insan kullanıldığını hissediyor. Böyle örnekler var çevremde. Ama sizde böyle bir durum yokmuş. O zaman ailemdir, canımdır, helal olsun, yine kazanırım deyip önünüze bakın bence.
Ahh ah bana bu günkü aklım ve Bir de o zamanlarım lazım.. nedense böyle geçti içimdenBu Türk annelerinin ellerine azıcık para geçse neden ilk iş ilk yapılacak top on listesinde çeyiz yapma fikri beliriyor
Kızlar da hemen evet anne tencere tabak çanak alalım tıkalım arka odaya ne olur ne olmaz modun da...
Sizi tenzih ederek yazıyorum çeyiz milli servet olarak olarak görülüyor ülkemizde benim annemde böyleydi daha ilk okul 2 ye gidiyorum bna fincan bardak takımı alıyor evin vitrininin üst bölmesinde stokluyordu..
Vermeyin harcatmayın paranızı böyle boş çeyiz muhabbetlerine taa küçüklükten çocukların akıllarına sokuyorlar..
Kitap alın aldırın ansiklopedi alın kütüphane düzenleyinn..
Benim bir tane hikaye kitabım varken
10 çift evlilik büyüklük patiğim fincanlarım ördürüdüğü dantelleri saklayan annem vardı/..
1 kitap daha alsaydın ya millete çeyize örüp ördüreceğine..
Belki benim kırıldığım da bu bi altın ya da gönül alma bilezik yapabilirlerdi diyeAilenize ne kadar yardımda bulundunuz? Ben de bekarken aileme yardımım oldu fazlaca. Eve alınacak şeyleri ben aldım yenilenecek koltukları ben yeniledim vs. Bunu sorun etmedim. Ama fazla miktar verseydim zten ailem borçlu olmak istemezdi bana.
Yani o yardımlarınıza karşılık düğününuzde altın vs gibi yardımları olabilirdi.
Ablamlarin işleri bi ara kötü gidiyordu. Annem bana dedi biraz fazla miktar para. Benim de birikmişim vardı gönderdim annem dedi zten o zaman borc olarak diye.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?