- 26 Ağustos 2025
- 11
- -1
- 1
- 25
- Konu Sahibi calikusucum
- #1
selam kızlar.. yine iç dökmeli, kendi içimde savaş verdiğim konuları sizlerle paylaşmaya geldimm... belki daha önce yazılarımı okumuşşsunuzdur. ama şuan biraz daha detaylı yazacağım.
hayatımda uzuun sureli bir ilişki yaşadığım ve ilk aşkım diyebileceğim birisi oldu. o kişiye x diyelim. lise aşkımdı kendisi. şans verdik ve 3 yıl birlikte olduk, birlikte büyüdük, birlikte ağladık, birlikte güldük. hiç yalnız bırakmadı kendisi. Ben ki üniversite sınavını kazandım, yerleştim. kavgalarımız ve tartışmalarımız başladı. üniversite 1. sınıfın başında ondan ayrıldım. çünkü beni seven tanıyan adam gitmiş yerine manipülatif, kibirli, egoist, anlaşmaya çalışmayan birisi gelmişti. kendisi hiç itiraz etmedi, kabul etti. zaten çok itiraz eden bir yapısı yoktu, olmuyorsa olmuyordur yani, dünya yansa umrunda olmazz, gamsız bir insandı. bu hallerine sinir olsam da o zamanlar çok sevdiğimden gözüme batmıyordu herhalde. ayrılmış olsak da ara ara o da bende gitgel yaşadık tabii, tekrar deneyelim gibisinden. ama olmadı. bu süreçte hayatlarımıza yeni insanlar girdi, güvenimiz de bitti. olmadığını anladığımız da birbirimizin hayatından tamamen çıkmıştık. aramıza koca bir 3 yıl girdi bu 3 yıl içerisinde hiç iletişimimiz olmadı. daha kiii ben 4. sınıf olana kadar. o da askere gidecekti, Bana bir gece aniden görüşebilir miyiz diye mesaj attı. cevap vermedim tabii kii. ama askere gideceğinden ve son kez görmek istediğinden bahsetti. yalan yok bende görmek istedim ve kabul ettim. o gün bir şeyler oldu ve biz yeniden denemeye karar verdik. ama tabiii kiii sonu yine hüsran. bir gün telefonda konuşurken bana eski flörtünden bahsetti, kıskandırmak içinmiş güyaa. o an bıraktım. her yerden engelledim. zatenn askerde ulaşamazdı bana. başka arkadaşlarından ulaşmaya çalıştı ama bu sefer umursamazlık sırası bendeydi. o günden sonra da bir daha görüşmedik. yani askerden gelmiş haberim olmadı, mezun oldum haberi olmadı. bir süre hayatıma kimseyi alamadım zaten haksızlık olurdu. onu unuttuğuma emin olduktan sonra yeni insanlar tanıdım, ama sadece flörtte kaldı. yani uzun bir süre hiç ciddi bir ilişki yaşamamıştım.
mezun olmuştum, akademik olarak kendimi gerçekleştirdiğimi düşünüyorum. bir atamam kaldı. onu da halledicem inş. Etrafımda evlenen insanları görüyordum. çok mutlulardı. yakın 'AKBABA! ' pardon akrabalarımdan evde kalmış kız kurusu damgası yiyordum. açık ve alenen bir şekilde belli edilmese de her evlilik konusu açıldığın da olsun canım ne olacak ki nasip kısmet denilip ardından başka kızlarla kıyaslanıyordum. umursamasam da üzülüyordum tabii. yeni 25 yaşımdayım halbuki. ama benden küçük kızlarla kıyaslanmak öyle zoruma gidiyordu ki...
tabii bu süreçte gerek arkadaşlarımın tavsiyesiyle gerekk kendi isteğimle yeni insanları tanımaya çalışıyordum. ancak ya beğenmiyordum ya kafa yapısı olarak uyuşmuyorduk, güven vermiyorlardı bir türlü olmuyordu yaniii. kendimi başarısız görüyordum.
bir gün uzak bir akrabanın tavsiyesiyle görücü olarak birisiyle tanışmaya karar verdim. yani görüşme başarılı geçti, ama sonra bir yalanlarına şahit olup hiç adım atmadan bir sonraki görüşmeyi reddettim. psikolojik olarak iyice bunalmıştım çok ciddiyim artık dışarıya dahi çıkmak istemiyordum.
taaa kii hayatımda çok ciddi bir yer edinecek y kişisiyle tanışana kadar.. bir anda karşıma çıktı, nasıl oldu hala anlamlandıramıyorum düşününce. Bu Y Kişisiyle bir süre telefonda konuştuk, o niyetinin evlilik olduğuunu belirtmişti en başıında. ama görüşmeden hiçbir şey de belli olmazdı tabii. görüşme zamanının geldiğine karar verdiik ve artık görüştük. kendisi çok aman aman yakışıklı bir insan değildi ama ortalamanın altı da değildi. görüşme esnasında İnanılmaz heyecanlıydı. ve bir süre sohbeti ben idare ettim, sohbet olarak da görünüş olarak da çok etkilenmedim. ama genel olarak iyi ve düzgün birr insandı en azından bunun için şans verilebilir diye düşündüm olmazsa görüşmeleri sonlandırırız diye düşündüm. bu arada y kişisi 30 yaşında avkt. kendi işi, ben 25 yaşında sınıf öğretmeniyim. o ahlaklı düzgün biraz içine kapanık dindar birisi. bense tam tersi dışa dönük cıvıl cıvıl eğlenen deli dolu bir kızım.Daha 1 ay bile olmadan beni annesiyle tanıştırmak ve benim annemle tanışmak istedi. bende kabul ettim sadece annelerimiz tanışacaktı en nihayetinde, yani anne gözüne görünecektim bir de ne olabilirdi ki. kabul ettim. tanıştık çok güzel de geçti açıkçası gayet anlayışlı, sevecen bir kadındı. gelir gelmez kızım deyip yanıbaşına oturttu. insan heyecanlı ve mutlu oluyır tabii.. taışmamızda 1 ay sonra tüm aile olarak tanışmak istediğini söylediler. gelene de gelme denilmez deyip buyur ettik. Gayet güzel bir akşam geçirdik. yine aynı sevecen ve samimiliğini hissettim. fakat o akşam babamla hemen isteme konusunu konuşup nişan için tarih almamızı istemişler. ben ne yaşadığımı anlayamadım. çok erken olduğunu söyleyip beklettim ama sadece 2 ay gibi bir süre bekletebildim.. y kişisinin ailesi muhafazakar bir kesimden o yüzden çok bekletmek istememişler . biz ne seküler ne çok muhafazakarız ortalama bir aileyiz. onlara göre isteme ve nişan bir arada evde olacaktı. ekstra şeylere gerek yoktu. müzikte olmayacaktı, günahmış. işlerine göre günah sevap söz konusu yapıyorlar bunu da fark ettim.
ama ben genç ve hayalleri hevesleri olan bir kızım. cıvıl cıvılım, eğlenmek, sevdiklerimle birlikte olup anı biriktirmek istiyordum. isteme ve nişan birlikte oldu ama parti evi bir organizasyonla yaptık. istedikleri gibi müzikte olmadı. en nihayetinde bir yuva kuracaktık ve sırf bir müzik için de insanların gönlünü buruk kırık bırakmaya, mutsuz etmeye gerek yoktu. ben en güzel günümde eğlenip dans edemesem de mutluydum. zaten evimizde yakınlarımla arkadaşlarımla oynayıp güldük. neysee nişandan 1 hafta önceydi galıba, beyaz esya konusunda tartısma yasandı. hem yatak odasını hemde beyaz esyaları bizim almamız gerektiğini onların adetlerinin öyle olduğunu büyük abiye de öyle yaptpıklarını ve bu durumu kabul etmeyeceklerini söyledi annesi. halbuki babası kabullenmişti. annem de bu durumun bize uygun olmadığını izah ederek durumu anlattı. ve evden ayrıldılar, ağzını açıp tek bir şey söylemedi Y kişisi. eve geçince telefonda bir şeyler zırvaladı, bende ayrılmak istediğmi belirttim. annesi 1 gün sonra annemi arayıp kara kaşına kara gözüne değil oğlum sevmiş sevdalanmış, kabul ediyorum deyip aradı. bende bir şekilde afettim. ve nişan gerçekleşti. düğün yaz ayında olacaktı ama sınav sebebiyle ben istemedim ısrar etse de benım istediğim oldu.. (eylül veyaz 15 tatil demiştim) zaten atanma gibi bir durumumuz da var, o da kış düğünü sevmiyormuş. neyse çok da önemli değil seneye de kalabilir ki öyle olacak. kendileri 3 aydır şehir şehir gezdiler bir bize gelemediler. annemde çok hoşlanmıyor, araları limoni ne bir telefon görüşmesi var ne bir sohbet. yaş farkı diyorum ama değil benim annem daha 45 yaşında herkesle sohbet edebilir onun annesi 60 yaşında. artık bende kendi kendime nedenler aramaktan öyle yoruldum ki ortada bir belirsizlik bir iletişimsizlik var bitirme düşüncesi geliyor aklıma. bir de asıl mesele benim kesinlikle çalışmamı istiyorlar nişanlanalı 6 ay oluyor, sınava çalışma surecimde inanılmaz bir baskı hissettim üzerimde. aman kızım çalış aman kızım kazan. ablası, annesi, abisi evde oturan çalışmayan kadın sevmiyorlar asla. evde oturup boş boş dizi izleyen kadınlarla dalga geçiyorlar, halbuki herkesin kendi seçımı kendi tercihi.. zaten bende çalışmak istiyorum, o kadaar okudum boşa mı gitsin, en azından kendi ayaklarımın üzerinde duracak bir mesleğim olur. ama asıl mesele şu ki, bunların oğullarının kazanamadığının farkında olup beni bir gelir kaynağı olarak mı görüyorlar, yani evlenmiş olsak evimzi geçiindirecek olan ben miyim gerçekten.... Paylaşımcı bir insanım ama erkeğin çalışması ve geçindirmesi bambaşka bir olay. rollerimzi değiştirmek istemiyorum... ayrıca bir de içine kapanık olması beni biraz ailemle iletişimi açısından yordu, hiç konuşmuyor, davet edilince gelmiyor, beni kaooından alıp kapından bırakıyor 5 dk bile olsa gelmiyor. ailemde bu nassıl insan deyip beni yoruyor. haklılar da. aynı şeyi ben onun ailesine yapmıyorum ama geldiler mi pervane oluyorum etrafında konuşuyorum gülümsüyorum hal hatır soruyorum dedelere kadar. bayramda mesela onun ailesinin tarafı gezildi, bize de gelinip gezilecekti gelmediler gezmediler. görgüsüzler biraz. bunca şeye rağmen niye birliktesiniz diyeblirsiniz... bana olan ilgisi, aşkı onun bana olan tutkusu arzusu hoşuma gidiyor. afedersiniz kapımda köle ol desem oluyor. yani bir daha böylesini bulabilmek öyle zor ki. o yüzden bitiremiyorum galiba, bir de onu üzmekten vebal almaktan , ortada bırakmaktan çok korkuyorum, sevgiye ilgiye desteklenmeye o kadar aç birisi kii. yani şu dönemden öyle nefret ettim ki keşke hiç tanımasaydım. zor bir dönemden geçerken tutunacak bir dalım oldu ama o dalın üzerinde ne zaman kırılacak da üzerinden pat diye düüşücem diye bekliyorum.
bir de bunca zorluk yetmezmiş gibi X kişisi geri geldi. onun hayatında neler olup bitttiğni az çok biliyordum, ama ilgilenmiyordum tabii kii. benim nişanlandığımı öğrenmiş sakın bir delilik yapma sen benden başkasını sevemeszsin ben senden başkasını sevemem onca geçen yılımıza ihanet etme onu bırak, kendine yazık etme biz evlenelim diyor. bununla rahat yaşarım, bolluk içinde hemde kendi pastaneleri var, kafa yapılarımız uyuşuyor zaten ilk aşkım. çok garip ama değişik bir şekilde hala onu arzuluyorum. ama kavgalarımız birbirimizi acıdan gebersek de kırmamız olabilir ama eninde sonunda birbiirimizde buluyoruz kendimzi. y kişisiyle ruhsal olaraak konforlu yaşarım, x kişisiyle ateşli bol kaoslu ve toksik bir ilişki yaşarım, diğer göndderimde bahsetmiştim isterseniz onu okkuyabilirsiniz yorumlarınız benim için çok değerli. iyi gecelerrrrr, çokça kalppp
hayatımda uzuun sureli bir ilişki yaşadığım ve ilk aşkım diyebileceğim birisi oldu. o kişiye x diyelim. lise aşkımdı kendisi. şans verdik ve 3 yıl birlikte olduk, birlikte büyüdük, birlikte ağladık, birlikte güldük. hiç yalnız bırakmadı kendisi. Ben ki üniversite sınavını kazandım, yerleştim. kavgalarımız ve tartışmalarımız başladı. üniversite 1. sınıfın başında ondan ayrıldım. çünkü beni seven tanıyan adam gitmiş yerine manipülatif, kibirli, egoist, anlaşmaya çalışmayan birisi gelmişti. kendisi hiç itiraz etmedi, kabul etti. zaten çok itiraz eden bir yapısı yoktu, olmuyorsa olmuyordur yani, dünya yansa umrunda olmazz, gamsız bir insandı. bu hallerine sinir olsam da o zamanlar çok sevdiğimden gözüme batmıyordu herhalde. ayrılmış olsak da ara ara o da bende gitgel yaşadık tabii, tekrar deneyelim gibisinden. ama olmadı. bu süreçte hayatlarımıza yeni insanlar girdi, güvenimiz de bitti. olmadığını anladığımız da birbirimizin hayatından tamamen çıkmıştık. aramıza koca bir 3 yıl girdi bu 3 yıl içerisinde hiç iletişimimiz olmadı. daha kiii ben 4. sınıf olana kadar. o da askere gidecekti, Bana bir gece aniden görüşebilir miyiz diye mesaj attı. cevap vermedim tabii kii. ama askere gideceğinden ve son kez görmek istediğinden bahsetti. yalan yok bende görmek istedim ve kabul ettim. o gün bir şeyler oldu ve biz yeniden denemeye karar verdik. ama tabiii kiii sonu yine hüsran. bir gün telefonda konuşurken bana eski flörtünden bahsetti, kıskandırmak içinmiş güyaa. o an bıraktım. her yerden engelledim. zatenn askerde ulaşamazdı bana. başka arkadaşlarından ulaşmaya çalıştı ama bu sefer umursamazlık sırası bendeydi. o günden sonra da bir daha görüşmedik. yani askerden gelmiş haberim olmadı, mezun oldum haberi olmadı. bir süre hayatıma kimseyi alamadım zaten haksızlık olurdu. onu unuttuğuma emin olduktan sonra yeni insanlar tanıdım, ama sadece flörtte kaldı. yani uzun bir süre hiç ciddi bir ilişki yaşamamıştım.
mezun olmuştum, akademik olarak kendimi gerçekleştirdiğimi düşünüyorum. bir atamam kaldı. onu da halledicem inş. Etrafımda evlenen insanları görüyordum. çok mutlulardı. yakın 'AKBABA! ' pardon akrabalarımdan evde kalmış kız kurusu damgası yiyordum. açık ve alenen bir şekilde belli edilmese de her evlilik konusu açıldığın da olsun canım ne olacak ki nasip kısmet denilip ardından başka kızlarla kıyaslanıyordum. umursamasam da üzülüyordum tabii. yeni 25 yaşımdayım halbuki. ama benden küçük kızlarla kıyaslanmak öyle zoruma gidiyordu ki...
tabii bu süreçte gerek arkadaşlarımın tavsiyesiyle gerekk kendi isteğimle yeni insanları tanımaya çalışıyordum. ancak ya beğenmiyordum ya kafa yapısı olarak uyuşmuyorduk, güven vermiyorlardı bir türlü olmuyordu yaniii. kendimi başarısız görüyordum.
bir gün uzak bir akrabanın tavsiyesiyle görücü olarak birisiyle tanışmaya karar verdim. yani görüşme başarılı geçti, ama sonra bir yalanlarına şahit olup hiç adım atmadan bir sonraki görüşmeyi reddettim. psikolojik olarak iyice bunalmıştım çok ciddiyim artık dışarıya dahi çıkmak istemiyordum.
taaa kii hayatımda çok ciddi bir yer edinecek y kişisiyle tanışana kadar.. bir anda karşıma çıktı, nasıl oldu hala anlamlandıramıyorum düşününce. Bu Y Kişisiyle bir süre telefonda konuştuk, o niyetinin evlilik olduğuunu belirtmişti en başıında. ama görüşmeden hiçbir şey de belli olmazdı tabii. görüşme zamanının geldiğine karar verdiik ve artık görüştük. kendisi çok aman aman yakışıklı bir insan değildi ama ortalamanın altı da değildi. görüşme esnasında İnanılmaz heyecanlıydı. ve bir süre sohbeti ben idare ettim, sohbet olarak da görünüş olarak da çok etkilenmedim. ama genel olarak iyi ve düzgün birr insandı en azından bunun için şans verilebilir diye düşündüm olmazsa görüşmeleri sonlandırırız diye düşündüm. bu arada y kişisi 30 yaşında avkt. kendi işi, ben 25 yaşında sınıf öğretmeniyim. o ahlaklı düzgün biraz içine kapanık dindar birisi. bense tam tersi dışa dönük cıvıl cıvıl eğlenen deli dolu bir kızım.Daha 1 ay bile olmadan beni annesiyle tanıştırmak ve benim annemle tanışmak istedi. bende kabul ettim sadece annelerimiz tanışacaktı en nihayetinde, yani anne gözüne görünecektim bir de ne olabilirdi ki. kabul ettim. tanıştık çok güzel de geçti açıkçası gayet anlayışlı, sevecen bir kadındı. gelir gelmez kızım deyip yanıbaşına oturttu. insan heyecanlı ve mutlu oluyır tabii.. taışmamızda 1 ay sonra tüm aile olarak tanışmak istediğini söylediler. gelene de gelme denilmez deyip buyur ettik. Gayet güzel bir akşam geçirdik. yine aynı sevecen ve samimiliğini hissettim. fakat o akşam babamla hemen isteme konusunu konuşup nişan için tarih almamızı istemişler. ben ne yaşadığımı anlayamadım. çok erken olduğunu söyleyip beklettim ama sadece 2 ay gibi bir süre bekletebildim.. y kişisinin ailesi muhafazakar bir kesimden o yüzden çok bekletmek istememişler . biz ne seküler ne çok muhafazakarız ortalama bir aileyiz. onlara göre isteme ve nişan bir arada evde olacaktı. ekstra şeylere gerek yoktu. müzikte olmayacaktı, günahmış. işlerine göre günah sevap söz konusu yapıyorlar bunu da fark ettim.
ama ben genç ve hayalleri hevesleri olan bir kızım. cıvıl cıvılım, eğlenmek, sevdiklerimle birlikte olup anı biriktirmek istiyordum. isteme ve nişan birlikte oldu ama parti evi bir organizasyonla yaptık. istedikleri gibi müzikte olmadı. en nihayetinde bir yuva kuracaktık ve sırf bir müzik için de insanların gönlünü buruk kırık bırakmaya, mutsuz etmeye gerek yoktu. ben en güzel günümde eğlenip dans edemesem de mutluydum. zaten evimizde yakınlarımla arkadaşlarımla oynayıp güldük. neysee nişandan 1 hafta önceydi galıba, beyaz esya konusunda tartısma yasandı. hem yatak odasını hemde beyaz esyaları bizim almamız gerektiğini onların adetlerinin öyle olduğunu büyük abiye de öyle yaptpıklarını ve bu durumu kabul etmeyeceklerini söyledi annesi. halbuki babası kabullenmişti. annem de bu durumun bize uygun olmadığını izah ederek durumu anlattı. ve evden ayrıldılar, ağzını açıp tek bir şey söylemedi Y kişisi. eve geçince telefonda bir şeyler zırvaladı, bende ayrılmak istediğmi belirttim. annesi 1 gün sonra annemi arayıp kara kaşına kara gözüne değil oğlum sevmiş sevdalanmış, kabul ediyorum deyip aradı. bende bir şekilde afettim. ve nişan gerçekleşti. düğün yaz ayında olacaktı ama sınav sebebiyle ben istemedim ısrar etse de benım istediğim oldu.. (eylül veyaz 15 tatil demiştim) zaten atanma gibi bir durumumuz da var, o da kış düğünü sevmiyormuş. neyse çok da önemli değil seneye de kalabilir ki öyle olacak. kendileri 3 aydır şehir şehir gezdiler bir bize gelemediler. annemde çok hoşlanmıyor, araları limoni ne bir telefon görüşmesi var ne bir sohbet. yaş farkı diyorum ama değil benim annem daha 45 yaşında herkesle sohbet edebilir onun annesi 60 yaşında. artık bende kendi kendime nedenler aramaktan öyle yoruldum ki ortada bir belirsizlik bir iletişimsizlik var bitirme düşüncesi geliyor aklıma. bir de asıl mesele benim kesinlikle çalışmamı istiyorlar nişanlanalı 6 ay oluyor, sınava çalışma surecimde inanılmaz bir baskı hissettim üzerimde. aman kızım çalış aman kızım kazan. ablası, annesi, abisi evde oturan çalışmayan kadın sevmiyorlar asla. evde oturup boş boş dizi izleyen kadınlarla dalga geçiyorlar, halbuki herkesin kendi seçımı kendi tercihi.. zaten bende çalışmak istiyorum, o kadaar okudum boşa mı gitsin, en azından kendi ayaklarımın üzerinde duracak bir mesleğim olur. ama asıl mesele şu ki, bunların oğullarının kazanamadığının farkında olup beni bir gelir kaynağı olarak mı görüyorlar, yani evlenmiş olsak evimzi geçiindirecek olan ben miyim gerçekten.... Paylaşımcı bir insanım ama erkeğin çalışması ve geçindirmesi bambaşka bir olay. rollerimzi değiştirmek istemiyorum... ayrıca bir de içine kapanık olması beni biraz ailemle iletişimi açısından yordu, hiç konuşmuyor, davet edilince gelmiyor, beni kaooından alıp kapından bırakıyor 5 dk bile olsa gelmiyor. ailemde bu nassıl insan deyip beni yoruyor. haklılar da. aynı şeyi ben onun ailesine yapmıyorum ama geldiler mi pervane oluyorum etrafında konuşuyorum gülümsüyorum hal hatır soruyorum dedelere kadar. bayramda mesela onun ailesinin tarafı gezildi, bize de gelinip gezilecekti gelmediler gezmediler. görgüsüzler biraz. bunca şeye rağmen niye birliktesiniz diyeblirsiniz... bana olan ilgisi, aşkı onun bana olan tutkusu arzusu hoşuma gidiyor. afedersiniz kapımda köle ol desem oluyor. yani bir daha böylesini bulabilmek öyle zor ki. o yüzden bitiremiyorum galiba, bir de onu üzmekten vebal almaktan , ortada bırakmaktan çok korkuyorum, sevgiye ilgiye desteklenmeye o kadar aç birisi kii. yani şu dönemden öyle nefret ettim ki keşke hiç tanımasaydım. zor bir dönemden geçerken tutunacak bir dalım oldu ama o dalın üzerinde ne zaman kırılacak da üzerinden pat diye düüşücem diye bekliyorum.
bir de bunca zorluk yetmezmiş gibi X kişisi geri geldi. onun hayatında neler olup bitttiğni az çok biliyordum, ama ilgilenmiyordum tabii kii. benim nişanlandığımı öğrenmiş sakın bir delilik yapma sen benden başkasını sevemeszsin ben senden başkasını sevemem onca geçen yılımıza ihanet etme onu bırak, kendine yazık etme biz evlenelim diyor. bununla rahat yaşarım, bolluk içinde hemde kendi pastaneleri var, kafa yapılarımız uyuşuyor zaten ilk aşkım. çok garip ama değişik bir şekilde hala onu arzuluyorum. ama kavgalarımız birbirimizi acıdan gebersek de kırmamız olabilir ama eninde sonunda birbiirimizde buluyoruz kendimzi. y kişisiyle ruhsal olaraak konforlu yaşarım, x kişisiyle ateşli bol kaoslu ve toksik bir ilişki yaşarım, diğer göndderimde bahsetmiştim isterseniz onu okkuyabilirsiniz yorumlarınız benim için çok değerli. iyi gecelerrrrr, çokça kalppp
