Psikiyatride kesin bir çözüm yok
Ama dediginiz elektrikle alakalı şeyler depresyon tedavisi için ise en etkili yöntemdir . Ama anı silme vs kısmını bilmiyorum .
Emdr var anı dönüştürme denilebilecek ama silme kısmını duymadım hic.
Psikiyatride kesin bir çözüm yokbir sürü tedavi yolu denendi, elektirkle beyinde bir kısım anıları silmeler vs, yok olmuyor.
en azından bu tedaviden sonra hiç intihara kalkışmadı ona seviniyorum. ama psikoloji hala iyi değil
ben detaylarını tam bilmiyorum malesef, ama geçmişten bir çok şeyi hatırlamıyor. intiharlarının da bazıları dahil.Psikiyatride kesin bir çözüm yok
Ama dediginiz elektrikle alakalı şeyler depresyon tedavisi için ise en etkili yöntemdir . Ama anı silme vs kısmını bilmiyorum .
Emdr var anı dönüştürme denilebilecek ama silme kısmını duymadım hic.
Hanımefendi hic açıklayacak vaktim yok .Ben kimsenin kimse için üzüldüğüne inanamıyorum malesef. Madem öyle intihar etmeden önce neredeydiniz diye sorarlar adama. Kendi vicdanınızı rahatlatmaktan başka bişey değil bu. Kusura bakmayın. Artık kimse kimse için üzülmüyor (yaşarken). Öyle olsa destek çıkılırdı. Şimdi ölen ölmüş, acı çekiyorum demek kadar basit birşey yok. Çünkü ölen kişi yük olamayacak artık kimseye. Bunu bildiği için herkes acı çekiyorum diyor.
Hanımefendi hic açıklayacak vaktim yok .
Ama dilerim en yakınınız siz hep yanınızda iken intihar etmezde böyle aci bir tecrübe ile bir şeyleri fark etmezsiniz.
Evet öyle sanılıyor ;
Van gogh gibi bir deha kardesinden 3 kuruş boya parası almamak adına intihar etti veya ölüme göz yumdu .( kesinleşmedi öldürüldü mu intihar mi )
O an herkese sadece ve sadece yukmus gibi hissediyorsun . Sanki varlığının onların kalbinde hic bir duygusal karşılığı yokmus gibi
mesela iş bulamayıp çalışmıyorsunuz iş beğenmemezlik değil, uygun olmadığı için çalışmıyorsunuz çevreniz sürekli ''çalışmıyor musun? yok şöyle yok böyle sürekli sizi didikliyor. sanki siz etrafınıza yük olmak istiyormuşsunuz gibi algı oluşuyor insanlarda. parasızlık o kadar kötü bir şey ki, hayatta hayal ettiğin şeyleri yapamamak. hayat çok zor, her anlamda zor, bunu insanlara anlatamamak çok daha zor...
Kimsenin edindiği tecrübeyi bilmeden
Ne konuşuyorsun?
Tam da gel yaz sen bana diye takılıyorum burda.
Bu kadar kendini niye önemsiyorsun? Bye bye.
Ya da selamet
Paylaştığınız bu güzel şiir için teşekkürler.
Ama insan zihni öyle bir şey ki depresifligin nedeni sadece olaylar ya da fikirler degil.
Beyindeki bazi maddelerin azalmasi ..
Neden azaldığı tam olarak aydinlatilamadigi gibi azalan maddeyi yeniden sentezletme şansımız da yok.
Sadede geri emilimini arttigina inanılan ilaçlar var ..
Yanı fizyoloji maalesef şiirlerle hatta bazen ilâçlarla bile iyilesmiyor ..
İste o yuzden once iyi bir psikiyatrik tedavi dedim o dediginiz maddelerin en basi seratonindir duruma gore lityum melatonin... Siir, roman, guzel bir soz, samimi bir dost eli ruh kanserine iyi gelir. Hayata bakis acini dusunme bicimini zihinsel semalarini yeniden kurgulamanda telkin saglar.
Allah merhametiyle muamele etsin.Uzun başlıkları çok sevmiyorum lakin biraz uzun olabilir hepinizden özür diliyorum.
Bir kaç sene önce intihar edebilme kapasitesi en riskli bolumde olan biriydim . Çok fazla tetikleyici vardı ben depresyondaydım ve bir çok şey .. şimdi o günler geçti . Ama tetikleyiciler hala hayatımda, bazen eski yoğunluğuna geliyor ama daha kısa süreli ...
Ama konu ben değilim . Bu öğlen bir arkadaşımın intihar haberini aldim ..
Eski sevgilim diyebiliriz . 3 sene önce bir dönem her gün saatlerce konuşurdum hayatındaki çoğu şeyi bilirdim . Hatta ilk optugu kadin bendim ama olmadı sürdüremedik .
Çok hassas biriydi ; bi seferinde farelerin üzerinde yapılan deneylere katlanamıyorum diyip dersten çıkmıştı. Insanların görmediği acilari fazlasıyla hissederdi. Ama ilişki kurabilme yeteneği mi zayıftı/ bencil miydi biz mi anlayamadık onu bilmiyorum .
Yalnız olduğunu düşünüyorum. Daha önce 2 kere daha teşebbüs etmişti . Ve çokça yardim da aldı hastanede de yattı . Ama olmadi . Dün gece bir otel odasında hayatına son vermiş .
Buraya yazıyorum hem bu yoldan geçenler için hem de onun anısı için .
Yoğun intihar psikolojisi öyle bir şey ko yaşanmadan asla anlaşılmıyor . Yoğun ataklarda zaten kimse ölümümü umursamaz diye düşünüyorsun, kardeşim bile unutur .
Ama gerçek bu degil bunu bugün öylesine net anladım ki;
"Intihar çektiğin acıları geride kalanlara dağıtmaktır " diye bir söz var . Keisnlikle doğru ...
Eğer o arkadaşım onu tanıyan herkesin şuan dağıttığı aciyi taşıyacağını öngörebilseydi bunu yapmazdi belki .
Ama eminimki oda kimsenin umursamayacaguni sandı . Beyin yoğun depresif ataklarda bütün norotransmiitterlerini geri çekiyor; yani böyle düşünmesi bile fizyolojik .
Yani dogal ama gerçek degil .
Ben dağıttığı ve bana düşen aciyi bir hayat boyu kalbimde taşıyacağım .
Şu konuda bile espri yapabilen insanlardan tiksiniyorum. Başkasının üzüldüğü bir konudan nasıl zevk alıp espri yapabiliyosunuz? Sırf dikkatt çekmek uğruna? Yazık gerçekten
Depresyonu insanların gerçekten bir hastalık gördüğü gün çağ atlayacağımıza inanıyorum.Geçende de yazdım depresyonun çözümü çık hava al,gez dolaş değil.Senden kötü durumda olan çok insan var hiç değil.
İnsan zaten bunların farkında ama düşüncelerine engel olamıyor.Allah kimseyi böyle bir karanlıkta bırakmasın.Yakınlarınızda varsa da gözünüzü üzerinden ayırmayın.
Sizin de başınız sağolsun.Sakın suçlu hissetmeyin.
Elbette son degil ,Belli ki siz bu konuda donanimlisiniz. Teknik kismi bir kenara koyalim ancak intihara meyil ya da ruhsal cokuntu kacinilmaz son mu , hem bedensel hem ruhsal acidan bir kere dustu diye kalkamaz mi insan, bu kadar mi yalniz, bicare? Neler gordum ne yeniden dirilisler hayata tutunmalar. Umut etmek, vazgecmemek, iyi insanlar, tip, ilaclarin iyilestirecegine dair inanc, dualar ... Her seye ragmen bir yol daha vardir nefes aliyorsak, gozumuz goruyorsa, elimiz tutiyorsa, bir uyursak gecer belki, atamayiz kendimizi denize... Cok uzucu bir durum varolustan vazgececek bir hale dusmek tekrardan basiniz sag olsun.
allah rahmet eylesin. Balık Burcu muydu bu kişiUzun başlıkları çok sevmiyorum lakin biraz uzun olabilir hepinizden özür diliyorum.
Bir kaç sene önce intihar edebilme kapasitesi en riskli bolumde olan biriydim . Çok fazla tetikleyici vardı ben depresyondaydım ve bir çok şey .. şimdi o günler geçti . Ama tetikleyiciler hala hayatımda, bazen eski yoğunluğuna geliyor ama daha kısa süreli ...
Ama konu ben değilim . Bu öğlen bir arkadaşımın intihar haberini aldim ..
Eski sevgilim diyebiliriz . 3 sene önce bir dönem her gün saatlerce konuşurdum hayatındaki çoğu şeyi bilirdim . Hatta ilk optugu kadin bendim ama olmadı sürdüremedik .
Çok hassas biriydi ; bi seferinde farelerin üzerinde yapılan deneylere katlanamıyorum diyip dersten çıkmıştı. Insanların görmediği acilari fazlasıyla hissederdi. Ama ilişki kurabilme yeteneği mi zayıftı/ bencil miydi biz mi anlayamadık onu bilmiyorum .
Yalnız olduğunu düşünüyorum. Daha önce 2 kere daha teşebbüs etmişti . Ve çokça yardim da aldı hastanede de yattı . Ama olmadi . Dün gece bir otel odasında hayatına son vermiş .
Buraya yazıyorum hem bu yoldan geçenler için hem de onun anısı için .
Yoğun intihar psikolojisi öyle bir şey ko yaşanmadan asla anlaşılmıyor . Yoğun ataklarda zaten kimse ölümümü umursamaz diye düşünüyorsun, kardeşim bile unutur .
Ama gerçek bu degil bunu bugün öylesine net anladım ki;
"Intihar çektiğin acıları geride kalanlara dağıtmaktır " diye bir söz var . Keisnlikle doğru ...
Eğer o arkadaşım onu tanıyan herkesin şuan dağıttığı aciyi taşıyacağını öngörebilseydi bunu yapmazdi belki .
Ama eminimki oda kimsenin umursamayacaguni sandı . Beyin yoğun depresif ataklarda bütün norotransmiitterlerini geri çekiyor; yani böyle düşünmesi bile fizyolojik .
Yani dogal ama gerçek degil .
Ben dağıttığı ve bana düşen aciyi bir hayat boyu kalbimde taşıyacağım .
Akrep.allah rahmet eylesin. Balık Burcu muydu bu kişi
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?