Arkadaşlar SAKİN!
Kızcağız HAMİLE!
Durum ciddi ve hassas...Bunu en iyi ev geçimi ve evlilik nedir bilen sizler anlarsınız...Burası 14+21 yaş gel takılalım topiği değil
Hepiniz aklı başınızda insanlarsınız, neden anlamaya çalışmak varken hemen YARGI!
Arkadaşım benden sana tavsiye o miniğin canını hiç bir zaman, hiç bir husus için yakma! GÜNAH...
Kendine bir meşgale bul, arkadaş ortamı bulman bu kadar zor olmamalı...Eski sosyal hayatına geri dön, baktın ki çok yoruluyorsun tamamen bebeğin dünya ya gelene kadar ona odaklan...Çocuğun dünya ya gelir biraz onunla kalır büyümesine yardımcı olursun daha sonra işe başlarsın...Bu zamanda ayrılıkta dert evlilikte dert...Kısacası iyi düşün ki iyi şeyler hissedip yaşayabilesin...Dilerim bir avazda kurtulur bebeğine kavuşursun....
İnsanları iki cümle ile yargılamak ne kadar kolay..
Üstelik 4 aylık hamile bir anne adayı için söyledikleriniz çok ama çok ağır. Herkesin şu anki konumu, vakti zamanında verdiği doğru - yanlış kararlar ile belirlenmemiş mi? Yani insanlar her zaman doğru hatasız karar verecek diye bir durum yok. Sanki herkes severek isteyerek evlenecek. Sanki arkadaşımız çocuğu tek başına yaptı..
Arkadaşım, yaşım 22. Evli değilim ama uzun bir ilişkim var. Senin konumun ile benimkinin ilgisi alakası yok, seni anlamam tabi ki imkansız ama elimi vicdanıma koyup düşününce durumun ne derece vahim olduğunu kavrayabiliyorum. Hamileyken kimseye naz yapamıyorsun belki de. Annen senin karnını okşamıyor torunum diye. Kimse arayıp "hayırlı olsun, hamileymişsin, sağlıkla gelir inşallah" demiyor kim bilir.. Bunlar çok ciddi, özellikle hamileyken kendinizi yalnız hissetmeniz; bu durumdan bir an önce kurtulmanız gerek.
Olumlu düşünmek zorundayız. Sanırım eşinin aldığı para şu anki geçimizi sağlayabiliyor. Onca haciz olayından ve işi bırakıp çocuk yapmanızdan bunu anlayabiliyoruz, bu güzel bir durum. İnşallah da bu şekilde gider. Eşiniz sorumluluklarının farkına da bu şekilde varabilir, siz hamilesiniz ve çalışmıyorsunuz. İstanbul'un neresindesiniz bilemiyorum ama komşularınızla başlayabilirsiniz işe.. Bir gün davet edin hepsi gelsin, tanışın. Yakın civardaki kuaförlere gidin mesela, bi fön çektirme bahanesiyle oturun muhabbet edin, bakkala uğrarken selam verin, güler yüzlü olun.. Düşünülünce bulunur illa ki. Yeter ki isteyin siz.
Eşinizin konumunuzu aşağı çektiğini belirtmişsiniz. Bu durum maalesef ki yaşanabiliyor. Bu aşmak içinse bol bol sohbet etmenizi tavsiye ederim. Okuduğunuz kitabı anlatın, gündemden dünyadan bahsedin, onu da bir şekilde heveslendirin. Şu anlık aklıma gelenler bunlar, mutlak bir çözüm yolu bulunur. Evin farklı yerlerine kitap yerleştirin mesela. (sizin okuduğunuzu düşünmekteyim de :) Sehpanın üstünde, komidinin üstünde vs.. Meraklanabilir ve ilgi duyabilir. Ya da mesela hayvanlar alemi mi dikkatini çekiyor, onunla ilgili belgeseller izleyip anlatın (Örn. tabi.)
Aklıma ilk etapta bunlar geldi. Güç içinizde; bebeğiniz sizin azim aşınız olabilir. Ne kadar çok çabalarsanız, bebeğinizin standartları o kadar artacaktır, diye düşünüyorum.
Saygılar..
eşimi bırakmadığım için tebrik ediyorsunuz beni, bazılarınzda neden ayrılmadınız ve üstüne cocuk yaptınız diyor ....
Merhametimden dolayı ayrılamdım ... kendimden ödün verdim, fedakarlık yaptım ... işimi bıraktım sırf o ön planda olsun diye, altınlarımı bozdurdum icra edilen eşyalarımızı geri alabilelim diye ... bunları bigün yüzüne vurmadım ... onunda yok ailesi yanında dedim ya oda yanlız arkadaş çevresi yoktur ... yanlız benim gibi ...
Hayatımı mahvettim evet bunu hiç bi zaman yanımda olmayan ailem sayesinde yaptım ... ailem ne düşünür, insanlar ne der kaygısıyla yaptım halada yapıyorum belki ... bırakıp gitmeyi düşünmedim hiç desem yalan olur 2 yıl kadar önce ... ama yapamadım bırakamadım onu ... öyle bi sorumluluğu alamadım .. ailem de gördüğüm anlaşmazlıklara inat, BEN öyle olmayacağım dercesine ...
Ama kendimden ödün verdim hep bambaşka bi insan oldum çıktım ...
Mutlu bir aileden gelmek cok öenmli arkadaşlar ... en doğru evlilikler mutlu aileden gelen insanlar tarafından gerçekleştiriliyor.. sevgiye tok .. mantıklı ne istediğini bilen, gerçek evlilikler mutlu cocuklukları olan insanlar tarafından yapılıyor ...
AİLE EN ÖNEMLİ FAKTÖR .... ANNE & BABA ..
şimdi bende anne olacağım ve cok hırsılıyım aslında bu konuda ... içimde yaşadığım ama cocuğuma asla yaşatmayacağım dediğim o kadar cok sey var ki .... herşeyden önce gercek bi annesi olacak onu asla yanlız bırakmayan ve herzman yanında olan .....
Belkide misyonum ANNE olmakdır kim bilir ???
İnsanları iki cümle ile yargılamak ne kadar kolay..
Üstelik 4 aylık hamile bir anne adayı için söyledikleriniz çok ama çok ağır. Herkesin şu anki konumu, vakti zamanında verdiği doğru - yanlış kararlar ile belirlenmemiş mi? Yani insanlar her zaman doğru hatasız karar verecek diye bir durum yok. Sanki herkes severek isteyerek evlenecek. Sanki arkadaşımız çocuğu tek başına yaptı..
Arkadaşım, yaşım 22. Evli değilim ama uzun bir ilişkim var. Senin konumun ile benimkinin ilgisi alakası yok, seni anlamam tabi ki imkansız ama elimi vicdanıma koyup düşününce durumun ne derece vahim olduğunu kavrayabiliyorum. Hamileyken kimseye naz yapamıyorsun belki de. Annen senin karnını okşamıyor torunum diye. Kimse arayıp "hayırlı olsun, hamileymişsin, sağlıkla gelir inşallah" demiyor kim bilir.. Bunlar çok ciddi, özellikle hamileyken kendinizi yalnız hissetmeniz; bu durumdan bir an önce kurtulmanız gerek.
Olumlu düşünmek zorundayız. Sanırım eşinin aldığı para şu anki geçimizi sağlayabiliyor. Onca haciz olayından ve işi bırakıp çocuk yapmanızdan bunu anlayabiliyoruz, bu güzel bir durum. İnşallah da bu şekilde gider. Eşiniz sorumluluklarının farkına da bu şekilde varabilir, siz hamilesiniz ve çalışmıyorsunuz. İstanbul'un neresindesiniz bilemiyorum ama komşularınızla başlayabilirsiniz işe.. Bir gün davet edin hepsi gelsin, tanışın. Yakın civardaki kuaförlere gidin mesela, bi fön çektirme bahanesiyle oturun muhabbet edin, bakkala uğrarken selam verin, güler yüzlü olun.. Düşünülünce bulunur illa ki. Yeter ki isteyin siz.
Eşinizin konumunuzu aşağı çektiğini belirtmişsiniz. Bu durum maalesef ki yaşanabiliyor. Bu aşmak içinse bol bol sohbet etmenizi tavsiye ederim. Okuduğunuz kitabı anlatın, gündemden dünyadan bahsedin, onu da bir şekilde heveslendirin. Şu anlık aklıma gelenler bunlar, mutlak bir çözüm yolu bulunur. Evin farklı yerlerine kitap yerleştirin mesela. (sizin okuduğunuzu düşünmekteyim de :) Sehpanın üstünde, komidinin üstünde vs.. Meraklanabilir ve ilgi duyabilir. Ya da mesela hayvanlar alemi mi dikkatini çekiyor, onunla ilgili belgeseller izleyip anlatın (Örn. tabi.)
Aklıma ilk etapta bunlar geldi. Güç içinizde; bebeğiniz sizin azim aşınız olabilir. Ne kadar çok çabalarsanız, bebeğinizin standartları o kadar artacaktır, diye düşünüyorum.
Saygılar..
Bekar ve genc bı ınsan ıcın harıka olgun bır yaklasım ve sıze de yurekten katılıyorum..elinize saglık
Bu CÜMLELERİN HİCKIRA ICKIRA AĞLATTI BENİ((
Hamileyken kimseye naz yapamıyorsun belki de. Annen senin karnını okşamıyor torunum diye. Kimse arayıp "hayırlı olsun, hamileymişsin, sağlıkla gelir inşallah" demiyor kim bilir.. Bunlar çok ciddi, özellikle hamileyken kendinizi yalnız hissetmeniz; bu durumdan bir an önce kurtulmanız gerek.
özür dileme ... o kadar iyi ifade etmissin ki duygularımı .... ondan ağladım ... belkide beni anlaman duygulandırdı benitşk ediyorum bunun için ....
Almanyaya gitme imkanım var ama ne yapacağım almanyada ... kaçtığım problemlere ailemin yanına neden döneyim ??? zaten onlar beni bu hale getiren ... yanımda olmayan .....
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?