Bi an ben yazdım sandım.ama bi farkla biz dokuz yıldır yaşıyoruz bu durumu.bizimki toparladı fiziki olarak.en azından tuvalete gidebiliyor.ama bağırıp çağırması küfürü hakareti dediğim dedikligi bitmedi.tuvalete zor gider ama emekli maaşını bagir çağır zorla alır annemin elinden.anlatsam roman olur.o haliyle içki içip düşüp kaldida şehir dışına kaçıp bize arattida.agladik yalvardik kavga da ettik yanlizda bıraktık.hic bir türlü yola gelmiyor.her türlü hastalık var ama inan benden daha sağlam.aslinda elbet suçlu annem.ben olsam veririm bakım evine orada ne yapıyorsa yapsın.ama annem yapmıyor.onada hem çok kızıyorum hem çok açıyorum.artik ne zaman biter bu çile bilmiyorum ama tek duam Allah annemi ondan önce almasın yanına.sizede boooolllll boooooolllllll sabırlar diliyorum.
-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Hayatımın en kötü dönemi. Bittim.
- Konu Sahibi anewhope
- Başlangıç Tarihi
Ne şanslı bir çok insan uygun tedavi koşullarından yararlanamıyor yani demem o ki çevresinde böyle bir ailesi olduğu için şanslı.... Sabır diliyorum size inşallah ayağa kalkar hem kendisi hem sizin için.... Bu zor süreçden bu imtahan dan başarıyla çıkarsınız siz.... Zaten mutlaka iyi bir karşılığınıda alırsınızsize yavrunuzla ailenizle huzurlu güzel uzun sağlıklı bir ömür dilerim
Güzel dilekleriniz için çok teşekkür ederim size de huzurlu sağlıklı ömürler diliyorum
şansını hiçbir zaman görmedi. Yaşadıklarımızı anlatsam sayfalara sığmaz herhalde ama hala da anlayamıyor bizim iyi niyetimizi... İnşaallah.Çok teşekkürler. Evet 2 güne düşürdüm. Oğlumu eşimi zaten 6 aydır ihmal ediyorum hem de kendimi tabi ki... Bir de kafama takılan bu gibi durumlarda bakma işi anneye mi düşer evlada mı? Sanki hep esas evladın görevi ama anne vicdanen bakıyor gibi hissediyorum da ben? Yani ilk öncelik benim mi?
Valla belki yanlış olabilir ama bazen yaşlandıkça cocuklaşıyorlar.öyle durumda eee yeter be bu yaşına kadar biz senş dinledik simdi oturup sen beni dinleyeceksin desenir ne der? Benim babam bazen üzerime gelecek gibi oluyo böyle yaptığımda hemen susuyo dediğimi yapıyor.Çünkü cocuklaştı gittikçe.Bazen bundan anlıyor.Ben bu tepkiyi hanimsert çık kaşbni kır anlamında söylemiyorum ama senin büyüdüğünü artık kendisinn yaşlandığını ve senin sözünü dinlemesi gerektiğini bilmesi gerekMerhaba.
Kendimi bildim bileli mutsuzum sanki. Çocukluk, genç kızlık pek yaşamadım diyebilirim. Hayatla hep mücadele ettim. Geçmişe dönüp baksam mutlu anılarımı bir elin parmağıyla sayarım o derece az.
Çok sıcak bir ailem olmadı. Annem oldukça modern ve zengin bir aileden gelmesine rağmen kendisine hiç uygun olmayan babamla evlenmiş. Babam annemin evine damat gelmiş. (Dedem ölmüş annem anneannemle yaşıyordu) Hadi bu neyse ama babam nerdeyse hiç çalışmadı. Annem o zenginlikten büyük bir maddi sıkıntıya düştü.
Babam aksi ve inatçı biri. Herşey suçtu bizim evde. Çok ses etme onu yapma buraya gitme. Parasızlık yokluk bir yandan. Hem de ne yokluk. Babam napıyosanız yapın der çıkıp giderdi vs.
Annem de hep idare etti. Üni. okuyamadım. Hatta bir ayakkabı bile alınmadı yeri geldi. Ama annem hiç mücadele vermedi babama ses etmedi. Kendi kendime büyüdüm diyebilirim. Yani beni kimse düşünmedi. Evlat değil de komşu kızıydım sanki. Bir gün bile sadece bir gün bile ailemden bir harçlık almadım çocukluk da dahil. Kendim çalıştım yedim kendim evlendim. Neyse.
Babam 6 ay önce felç geçirdi. 6 aydır hergün gidiyorum. Eve fizik tedavi uzmanı geliyor. Annemin zamanında dişinden tırmağından arttırdığı ve eşimin verdiği parayla. Uzman gelmediğinde ben hareketleri yaptırıyorum. Ufak çocuğum var inanılmaz yaramaz.
Ama gelin görün ki babam şimdi de tedaviyi istemiyor. Tedaviyi bırakın hiçbir şeyi istemiyor. Hala herşeyde suç bizim. Yattığı yerden annemi itekliyor. Beni itekliyor. Suçumuz baba hadi kalk yürüme alıştırması yapalım dememiz. Veya başının altındaki yastığı düzeltmemiz. Yıllarca kurduğu baskıyı hala sürdürüyor. Mesela yıllarca saat tam 7de yemek hazır olacaktı şimdi de aynı. 5 dk yemek geç kalsa duvarları yumrukluyor ve daha neler neler. Hastalık sebebiyle değil hep böyleydi. Ve sinir hapı vs alıyor.
Çıkmazdayım. Bittim artık. Normalde felç durumu iyiye gidiyor bacağı baya bir açıldı ama yalanmış hep bunlar boş işmiş. Düzelmezmiş. Yatalakken destekle yürür hale geldi ama hala inanmıyor. Uzman bile hayret ediyor nasıl görmüyor gelişmeleri diye. Çıldırıcam
Vay be ben de tekim herhalde diyordum. Birkaç tane de olsa varmış benim gibi. Bizimki de yola gelmez hiç sanmıyorum. Ben artık sınavım buymuş diyorum Allah'a havale ediyorum Allah görüyor.
Benim de korkum anneme de birşeyin olması. Allah vermesin bunu bize. Ne diyeyim ya sabır... Sizin eviniz ayrı mı?
aslında burada ilk ve mutlak önceliği olan tek kişi var, o da çocuğunuz! bakıma ihtiyacı olan ve önceliği olan tek kişi o. 6 aydır çocuğumla ilgilenmiyorum demişsiniz, çocuğun bakım hakkı var, onun haklarına gasp etmiş gibi oluyorsunuz. Anne baba çocuğunuzdan sonra gelir. Çocuğunuz 16 yaşına gelene kadar bu böyle. Zamanınızın ve asıl ilgi ve enerjinizin birincil olarak gideceği kişi çocuğunuz olmak zorunda.
anneniz babanız yaşayacağını öyle ya da böyle yaşadı. Bundan sonraki hayatınızda tek evlat olma sorumluluğu ile (bu da tartışılır) anne babaya mahkum yaşama lüksünüz yok. Çocuğunuz olduktan sonra önceliğiniz değişti, hersey değişti. Çocuğun, babasının da olduğu huzurlu bir ortama, kaliteli ilgiye ve dinç bir anneye ihtiyacı var. Bunların hepsini karşıladıktan sonra kalan zamanı anne babanıza ayırabilirsiniz. Bunda düşünecek çelişkiye düşecek birşey yok. Çıkarlarının korunması gereken tek kişi çocuğunuz.
Çok teşekkür ederim. Kelimesi kelimesine doğru. Çok sağolun. Bundan sonra öncelik oğlum... 6 ay öncesi gibi olması için çabalıycam herşeyin...
- 6 Aralık 2018
- 9.823
- 8.498
- 148
Öyle bazı ınsanlar hiç bir sey yapamıosun.Merhaba.
Kendimi bildim bileli mutsuzum sanki. Çocukluk, genç kızlık pek yaşamadım diyebilirim. Hayatla hep mücadele ettim. Geçmişe dönüp baksam mutlu anılarımı bir elin parmağıyla sayarım o derece az.
Çok sıcak bir ailem olmadı. Annem oldukça modern ve zengin bir aileden gelmesine rağmen kendisine hiç uygun olmayan babamla evlenmiş. Babam annemin evine damat gelmiş. (Dedem ölmüş annem anneannemle yaşıyordu) Hadi bu neyse ama babam nerdeyse hiç çalışmadı. Annem o zenginlikten büyük bir maddi sıkıntıya düştü.
Babam aksi ve inatçı biri. Herşey suçtu bizim evde. Çok ses etme onu yapma buraya gitme. Parasızlık yokluk bir yandan. Hem de ne yokluk. Babam napıyosanız yapın der çıkıp giderdi vs.
Annem de hep idare etti. Üni. okuyamadım. Hatta bir ayakkabı bile alınmadı yeri geldi. Ama annem hiç mücadele vermedi babama ses etmedi. Kendi kendime büyüdüm diyebilirim. Yani beni kimse düşünmedi. Evlat değil de komşu kızıydım sanki. Bir gün bile sadece bir gün bile ailemden bir harçlık almadım çocukluk da dahil. Kendim çalıştım yedim kendim evlendim. Neyse.
Babam 6 ay önce felç geçirdi. 6 aydır hergün gidiyorum. Eve fizik tedavi uzmanı geliyor. Annemin zamanında dişinden tırmağından arttırdığı ve eşimin verdiği parayla. Uzman gelmediğinde ben hareketleri yaptırıyorum. Ufak çocuğum var inanılmaz yaramaz.
Ama gelin görün ki babam şimdi de tedaviyi istemiyor. Tedaviyi bırakın hiçbir şeyi istemiyor. Hala herşeyde suç bizim. Yattığı yerden annemi itekliyor. Beni itekliyor. Suçumuz baba hadi kalk yürüme alıştırması yapalım dememiz. Veya başının altındaki yastığı düzeltmemiz. Yıllarca kurduğu baskıyı hala sürdürüyor. Mesela yıllarca saat tam 7de yemek hazır olacaktı şimdi de aynı. 5 dk yemek geç kalsa duvarları yumrukluyor ve daha neler neler. Hastalık sebebiyle değil hep böyleydi. Ve sinir hapı vs alıyor.
Çıkmazdayım. Bittim artık. Normalde felç durumu iyiye gidiyor bacağı baya bir açıldı ama yalanmış hep bunlar boş işmiş. Düzelmezmiş. Yatalakken destekle yürür hale geldi ama hala inanmıyor. Uzman bile hayret ediyor nasıl görmüyor gelişmeleri diye. Çıldırıcam
Dün gece geç saatte yazdım bu msji size.bugun annem evi terketti.babamda İzmir'e kardeşlerinin yanına gitti.ama onlarda istemiyorlar.bende öyle izliyorum artik olanları.annem bosanicam yapamıyorum artık diyor ama birkaç gune fikri degisebilirde.daha öncede yaşadık.evet benim evim ayrı.ilk zaman annemin yan apartmanina tasinmistim yardımcı olabilmek adına.ama öyle bezdirdiki 1 yıl sonra kaçtım başka eve taşındım.bi elim hep uzerlerindeydi birkaç yıl önceye kadar ama 2. Çocuktan sonra çektim artık elimi eteğimi.cunku ben çok yıprandım çok yoruldum.anneme defalarca bosanmasini söyledim dinlemedi.hatta bugünde eğer bir daha dönersen hiç şikayet etme herkes tercihini yaşar dedim artık.cunku gerçekten çok yoruldum bu kısır döngüden.
Gerçekten mi? Üzüldüm cidden. Evet o boşanma potansiyelini göremiyorum ben kendi annemde de .. onlar bizim gibi bakmıyorlar olaya. Ben de son günlerde tavrını koy diyorum 2 günde 1 gidiyorum daha da azaltıcam biraz ayaklanınca. Ama en ufak bi sertlik yok annemde. Bizim de ailemiz var elimizden gelen bu. Allah yardımcımız olsun...
Benzer Konular
